ตอนที่ 17 การตายที่ไม่น่าเกิด

ถึงแม้ว่าเหล่าหวงจะยังอยู่ไกล  แต่คืนนี้แสงจันทร์สวยมาก  มองเห็นได้ชัดเจน  แม้จะอยู่ไกลๆ

แต่ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดก็ยังคงตกตะลึง  เพราะมีบางอย่างที่เหล่าหวงไม่ได้พูด

ข้างๆ โลงศพ  ยังมีรูปถ่ายอยู่  คนที่อยู่ในรูปถ่ายก็ยิ้ม

ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดได้เห็นคุณยายของเสี่ยวรุ่ยมาแล้ว พอเห็นรูปถ่ายก็เลยนึกถึงคุณยาย แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าคนที่อยู่ในรูปไม่ใช่คนแก่

แต่เป็นชายหนุ่ม

ดูแล้วอายุประมาณยี่สิบต้นๆ  รูปถ่ายที่อยู่ด้านหลัง  เหมือนกับเลือกรูปจากโทรศัพท์มือถือ

เขาไว้ทรงผมที่ทันสมัย  มองไม่เห็นดวงตาชัดเจน  แต่โดยรวมแล้ว  ชายหนุ่มคนนี้ต้องเป็นคนร่าเริง

เหล่าหวงถอนหายใจ "เด็กคนนี้เป็นคนในหมู่บ้าน  ทุกคนเรียกเขาว่าเสี่ยวเฟยเฟย  เป็นเด็กดี  ใครมีเรื่องเดือดร้อน  ไม่ว่าจะสนิทหรือไม่สนิทเขาก็ช่วย  ที่นี่  คนส่วนใหญ่รักใคร่กลมเกลียว  ส่วนใหญ่แล้ว ทำอะไรก็ไม่ต้องขอความช่วยเหลือ  ถึงแม้ว่าเสี่ยวเฟยเฟยจะอายุยังน้อย  แต่ก็เป็นคนขยันขันแข็ง  เป็นที่รู้จัก  ทุกคนต่างก็ตามหาเขาตอนที่จะหาคนแบกโลง"

"หนุ่มแน่น  แข็งแรง  ทำงานหนัก   ดังนั้นทุกครั้งที่แบกโลง  เขาก็จะเป็นคนนำหน้า  คนในหมู่บ้านต่างก็เอ็นดูเขา  โดยเฉพาะคนรุ่นก่อนๆ  ทุกคนต่างก็ชอบเด็กคนนี้  เวลาผมมีธุระ  ก็จะเรียกเขาไปที่บ่อปลา  ให้เขากินปลาดื่มเหล้า"

"คนแถวนี้  ชอบดื่มเหล้า  เสร็จงานในหมู่บ้านแล้ว  กลางคืนก็มานั่งกินเหล้า  เสี่ยวเฟยเฟยทำงานในเมือง  แต่ละวันก็กลับบ้าน  แต่ไม่คิดเลย..  ไม่คิดจริงๆว่า  วันหนึ่งเสี่ยวเฟยเฟยจะมาตายในบ่อปลาของผม!"

ตอนที่เหล่าหวงพูดถึงตรงนี้  น้ำเสียงของเขาก็สั่นเครือ  เป็นเพราะเสียใจที่เด็กที่รักต้องมาตายจากไป

หรือว่าการตายของเสี่ยวเฟยเฟยเกี่ยวข้องกับเหล่าหวง?

"เขาตกไปในบ่อปลาคุณเพราะเขาเมาเหรอครับ?"  เจียงเย่ถามขึ้น

เหล่าหวงรีบส่ายหัว "ไม่  ไม่ใช่  ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต  หลายวันก่อนหน้านั้นก็ไม่เจอตัวเขาเลย คนในหมู่บ้านตามหาเขาไปทั่ว  ไปหาที่ทำงานของเขาในเมือง  ไปหาเพื่อนๆ ของเขา..  แต่ก็ไม่เจอ"

"วันที่เจอศพเขา  มีคนพาวัวไปกินหญ้าข้างบ่อปลา  แล้วก็เห็นเสี่ยวเฟยเฟยลอยขึ้นมา  เขาผูกหินก้อนใหญ่ไว้กับตัว  ตอนที่เอาศพขึ้นมา ในตัวเขามีห่อกระดาษ ข้างในมีจดหมายที่อธิบายเหตุผลที่เขากระโดดน้ำ"

ตอนที่เหล่าหวงเล่าเรื่องนี้  น้ำเสียงของเขาก็ยิ่งสั่นเครือ  เจียงเย่ขมวดคิ้ว  "ในจดหมายเขียนว่าอะไรบ้างครับ?"

"ในจดหมาย เขาบอกกับพ่อแม่ว่าเขาเป็นลูกที่ไม่ดี  แต่ที่น่าตกใจที่สุดก็คือเขาบอกว่าเขาทำผิด  รู้สึกผิดต่อคนมากมาย  เขาไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ายังไง เลยเลือกที่จะกระโดดน้ำตาย"

"แล้วคุณรู้ไหมครับว่าเขาทำอะไรผิด?"

เหล่าหวงมองดูหลุมศพของเสี่ยวเฟยเฟย  แล้วพูดว่า "ตอนแรกผมก็ไม่รู้  แต่วันที่จัดงานศพของเสี่ยวเฟยเฟย  ญาติของครอบครัวเขามากินเหล้า แล้วเพื่อนของเสี่ยวเฟยเฟยคนหนึ่งก็เมา เรื่องนี้ก็เลยแดงขึ้นมา"

"เขา..  กับญาติเขา..  เกิดอะไรขึ้น?"

"พวกเขานอนด้วยกัน  ไม่กี่วันก่อนที่เสี่ยวเฟยเฟยจะหายตัวไป  พวกเขาดื่มเหล้าดอกไม้ด้วยกัน  อ้อ..  เหล้าดอกไม้ที่นี่ไม่ใช่เหล้าแบบที่พวกคุณกินกันในเมืองใหญ่ แค่ใส่เครื่องเทศบางอย่างลงในเหล้า  ต้มกับวัตถุดิบบางอย่าง"

"เหล้าแบบนั้นไม่แรงมาก แต่ถ้าดื่มเยอะก็เมา คืนนั้นเสี่ยวเฟยเฟยไม่ได้เมาหนักมาก แต่ก็ไม่ได้สร่างเมา ตอนนั้น ลูกพี่ลูกน้องของเขาอยู่ด้วย  เลยไม่ดื่มจนเละ “

“แต่ลูกพี่ลูกน้องเขาอยู่ไกลหน่อย แถมยังหยิ่งเกินกว่าจะขอให้ใครไปส่ง”

"ตอนนั้น  เสี่ยวเฟยเฟยก็บอกว่าจะไปเปิดห้องพักในเมืองให้เธอนอนก่อนหรือไม่ก็กลับไปนอนบ้านเขา  แต่ลูกพี่ลูกน้องเขาไม่ยอมเพราะเธอไม่ชอบพ่อของเสี่ยวเฟยเฟย  สุดท้ายก็ไปเปิดห้องพัก  แต่เสี่ยวเฟยเฟยบอกว่าเธอไม่ยอมให้เขากลับ เธอบอกว่าเธอกลัว ให้เสี่ยวเฟยเฟยอยู่จนกว่าเธอจะหลับแล้วค่อยไป”

"สุดท้ายก็เลยถลำลึกกัน พวกเขานอนด้วยกัน เรื่องแบบนี้ถ้าเป็นที่บ้านเราก็ถือว่าเป็นเรื่องตลก  แต่เอาจริงๆ ลูกพี่ลูกน้องแต่งงานกันก็มีเยอะ  ตอนนั้นเสี่ยวเฟยเฟยคงจะยังเด็ก แถมยังไม่มีแฟนเลยพลาดท่า พอตอนเช้าตื่นขึ้นมา  เด็กสาวคนนั้นก็รีบบอกว่าอยากให้เสี่ยวเฟยเฟยรับผิดชอบ  เอาเงินมาสองแสนหยวน  ไม่งั้นก็จะฟ้อง"

"สองแสนหยวนสำหรับคนในหมู่บ้านเรา  ใครจะหาได้ง่ายๆ? เสี่ยวเฟยเฟยทำงานหนักมาสองสามปี  เก็บเงินได้แค่หมื่นกว่าหยวน จะเอาเงินสองแสนมาจากไหน? แถมเด็กสาวคนนั้นยังเอากางเกงที่เขาสวมมาเป็นหลักฐานมัดตัวเสี่ยวเฟยเฟย”

"เขาเรียนมาน้อย  ไม่ค่อยรู้เรื่อง  กลัวความผิด  กลัวโดนจับ กลัวพ่อแม่ผิดหวัง เลยคิดสั้นกระโดดน้ำตาย เด็กอายุแค่ยี่สิบ น่าสงสาร..  เขา..   ถูกบีบให้ตาย  ลูกพี่ลูกน้องของเขามันไม่ใช่คน!"

หลังจากที่เหล่าหวงเล่าสาเหตุการตายของเสี่ยวเฟยเฟย  เจียงเย่ก็ถามขึ้นว่า

"งั้นการตายของเสี่ยวเฟยเฟยก็เลยทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นกับคุณใช่ไหมครับ?"