บทที่ 440 จ้างคนวางขายของ

บทที่ 440 จ้างคนวางขายของ

ไม่นานนัก ผู้คนที่พลุกพล่านทั้งหมดก็กลับไปแล้ว

เฉินเฉิง  จึงปรากฏตัวต่อหน้าแทนลุง

“เฮ้ เสี่ยวเฉิน  มาแล้ว!” แทนลุงดีใจเมื่อเห็นเฉินเฉิง “รีบหน่อยนะ เอาของมาอีก...ห้าร้อยชิ้น ของขายดีมาก พวกเขาแย่งกันซื้อหมดไปแล้ว ฉันต้องสั่งของเพิ่ม”

เฉินเฉิงยิ้มพยักหน้า “ได้ครับ”

ไม่มีอะไรยากหรอก ตราบใดที่คุณจ่ายเงินก็พอ

แทนลุงเองก็ยิ้มเช่นกัน

ในเวลาไม่นานนี้ เขาทำกำไรได้มากขนาดนี้

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รอบคอบพอ ถ้าเมื่อวานเอาของมาเยอะกว่านี้ วันนี้คงจะได้กำไรอีกมาก

เฉินเฉิงบอกให้แทนลุงขี่รถสามล้อมาที่โกดังพร้อมกับเขา

เงินและของเสร็จสิ้นเรียบร้อย แทนลุงก็รีบไปขายของต่อ

เฉินเฉิงไปกินข้าว

ตอนบ่ายสี่โมงกว่า เฉินเฉิงกลับมาที่หน้าเฉิงหลงแมนชั่น

ไม่นานนักก็เห็นชางกวน  มาถึงแล้ว

“เฮ้!” เฉินเฉิงทักทายชางกวน “ชางเกอ  มาไวดีนะ”

“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือ?” ชางกวนหัวเราะ

เฉินเฉิงพยักหน้า “มีสิครับ งั้นเราไปหาที่นั่งกินข้าวใกล้ ๆ แล้วคุยกัน”

“ได้เลย!”

พวกเขาหาร้านอาหารที่ค่อนข้างดีอยู่ใกล้ ๆ นั่งลง

สั่งอาหารก่อน แล้วเฉินเฉิงจึงเริ่มพูดถึงจุดประสงค์ที่มาพบ

“ชางเกอ ผมมีเรื่องอยากให้คุณช่วย”

“บอกมาเลย!”

“ผมต้องการคนที่ไว้ใจได้กลุ่มหนึ่ง เพื่อไปขายของให้ผม จุดหมายหลักคือตลาดกลางคืนหรือตามพื้นที่ใกล้เคียงกับอาคารรวม”

“ขายอะไร?”

“ที่ทำความร้อนแบบพกพา !” เฉินเฉิงบอก “คุณไม่ต้องกังวลอะไร แค่เงื่อนไขคือขายชิ้นละสี่หยวน และพวกเขาจะได้รับค่าคอมมิชชันชิ้นละหนึ่งหยวน นั่นคือ ขายออกได้หนึ่งชิ้น พวกเขาจะได้หนึ่งหยวน”

ชางกวนอึ้งไปครู่หนึ่ง “คุณนี่...”

“ผมไม่ได้ทำเพื่อกำไร ผมต้องการโฆษณาสินค้า” เฉินเฉิงอธิบาย “สองวันที่ผ่านมา ผมขายได้เยอะทีเดียว ที่นี่ได้รับความนิยมมาก แต่ยังไม่พอ ผมคนเดียวทำไม่ไหว เลยต้องให้คุณช่วยหาคนที่ไว้ใจได้มาช่วยขาย”

“ไม่มีปัญหา!” ชางกวนพยักหน้า “ได้เลย ผมช่วยคุณจัดการให้”

“ขอบคุณมากครับ ชางเกอ!”

“เฮ้ ไม่ต้องขอบคุณหรอก แค่ยกมือช่วยก็เท่านั้นเอง!” ชางกวนส่ายหัว แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ถามว่า “คุณมาที่นี่เพื่อขายของพวกนี้ใช่ไหม?”

เฉินเฉิงพยักหน้า “ใช่ ผมได้เช่าที่ที่เฉิงหลงแมนชั่นเพื่อเปิดบริษัทแล้ว”

“เปิดบริษัท?”

“ใช่เลย! จริง ๆ ก็ไม่ใช่บริษัทโดยตรงหรอกครับ เป็นสำนักงาน ผมตั้งใจจะเปิดสำนักงานที่นี่ เพื่อติดตามตลาดฝั่งนี้ และติดต่อกับฝั่งเราตลอดเวลา แบบนี้ผลิตภัณฑ์ของเราจะมีการรับประกันมากขึ้น พูดง่าย ๆ คือ สำนักงานนี้จะเป็นจุดเชื่อมต่อกับตัวแทนจำหน่ายที่นี่ และติดต่อกับพวกเขา”

“ที่เฉิงหลงแมนชั่น?”

“ใช่ ที่นั่นเลย!”

ชางกวนยิ้มเจื่อน “คุณนี่จริง ๆ แล้วรวยมากนะ ที่นั่นน่ะ...มีคนมากมายที่อยากจะเข้าไป แต่ค่าเช่ามันแพงมาก คนทั่วไปไม่กล้าเช่า นี่มันสุดยอดเลย!”

เฉินเฉิงหัวเราะ “เรื่องอื่นไม่ต้องคิดมาก คุณแค่ช่วยผมรวบรวมคนกลุ่มนั้นมาก็พอ แล้วพรุ่งนี้พาคนเหล่านั้นมาที่นี่ ผมจะให้ของไปขาย”

“โอเค ไม่มีปัญหา!”

หลังจากทานอาหารเสร็จ เฉินเฉิงกับชางกวนก็แยกย้ายกันไป

วันถัดมา ชางกวนก็นำคนมากกว่า 20 คนมาที่หน้าโกดังของเฉินเฉิง

คนกลุ่มนี้ยืนอยู่ตรงนั้น ดูเหมือนกับพวกที่ทำงานในแวดวงอาชญากรรม

“ชางเกอ!” เฉินเฉิงรีบเดินเข้ามาจากทางนั้น เมื่อเห็นคนมากมายขนาดนี้ก็ยิ้มกว้าง

มีแววดี!

“มา ผมจะแนะนำให้รู้จัก นี่คือเฉินเฉิง เจ้าของสินค้าที่มาจากมณฑลกวางตุ้ง เป็นเพื่อนของผมและพี่น้องของผม” ชางกวนแนะนำ

“คุณเฉิน!” คนเหล่านี้ดูเหมือนจะรู้จักกับชางกวน ทุกคนทักทายเฉินเฉิงพร้อมกัน

ชางกวนดึงเฉินเฉิงไปข้าง ๆ และพูดอย่างจริงจัง “คนเหล่านี้เป็นเพื่อนบ้านของผม ที่ทำงานข้างนอกไม่ง่ายนัก ผมเองก็แนะนำงานให้พวกเขาบ่อย ๆ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยดี ครั้งนี้เลยพาพวกเขามาลองงานกับคุณ ยังไงพวกเขาไว้ใจได้ คุณวางใจได้”

เฉินเฉิงพยักหน้า “ชางเกอเป็นคนจัดการ ผมวางใจอยู่แล้ว”

ชางกวนก็ยิ้มขึ้นมา ความรู้สึกที่ได้รับความไว้วางใจนั้นดีมาก

เฉินเฉิงเดินมาด้านหน้าของพวกเขา มองดูพวกเขาแวบหนึ่งก่อนจะยิ้มพูดว่า “จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรเลย แค่ต้องการให้พวกคุณช่วยขายของหน่อย”

พูดจบเฉินเฉิงก็เปิดประตูโกดัง

ทุกคนตามเข้าไปในโกดัง

“ของนี้เรียกว่าที่ทำความร้อนแบบพกพา ใช้สำหรับต้มน้ำ...”

เฉินเฉิงหยิบของออกมาและเริ่มสาธิต

ไม่นานนัก น้ำในถังก็ร้อนจัด

ทุกคนถึงจะเข้าใจว่าของนี้มีไว้ทำอะไร

“สะดวกมากเลยนะ!”

“ใช่ ๆ ของดีมาก ฉันอยากซื้อไปใช้ที่บ้านสักอัน!”

เฉินเฉิงยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขา “ครั้งนี้แหละที่ผมอยากให้พวกคุณขายของนี้กัน คนละ 50 ชิ้น ขายชิ้นละ 4 หยวน จำไว้นะ ขายชิ้นละ 4 หยวนเท่านั้น ไม่ต้องลดราคาและไม่ต้องเพิ่มที่ไหนก็ได้ คุณอยากขายที่ไหนก็ขายได้ เวลาขายก็แล้วแต่คุณ ผมเชื่อใจคนที่ชางเกอแนะนำมา ผมไม่มีเงินจ่ายพวกคุณล่วงหน้า แต่หลังจากที่คุณขายได้ ผมจะจ่ายค่าคอมมิชชันชิ้นละ 1 หยวน ถ้าผมให้คุณคนละ 50 ชิ้น และคุณขายหมด คุณก็จะได้กำไร 50 หยวน!”

เรื่องดีขนาดนี้

ทุกคนต่างตาเป็นประกาย

“จำไว้นะครับ วันนี้ผมให้ของพวกคุณไป แล้วพรุ่งนี้เช้าประมาณ 9 โมงเช้ามาที่นี่ ผมจะสรุปยอดขายให้ พวกคุณขายได้เท่าไหร่ ผมก็จะจ่ายเงินให้เท่านั้น ของที่ขายไม่ได้ก็นำมาคืนผม ถ้าคุณขายหมดนอกจากได้ 50 หยวนแล้ว คุณยังสามารถขอขายต่อได้ด้วย สิ่งที่ผมขอเพียงอย่างเดียวคือ ถ้าคุณขายที่หนึ่งแล้ว พรุ่งนี้ห้ามขายที่นั่นอีก ต้องไปขายที่อื่น”

“เข้าใจไหม?”

“เข้าใจครับ!”

รางวัลที่สูงย่อมดึงดูดนักสู้

เมื่อเห็นโอกาสขนาดนี้ แม้แต่การลองดูก็ถือว่าคุ้มค่า หลายคนเริ่มไปรับของแล้ว

เฉินเฉิงให้คนละ 50 ชิ้น

โชคดีที่ของนี้ไม่หนัก คนเหล่านี้แบกของไปได้

ไม่นานนัก ทั้ง 20 คนก็ออกไปหมดแล้ว

“คุณอยากใช้พวกเขาเปิดตลาดใช่ไหม? ขยายชื่อเสียงของคุณ?” ชางกวนเริ่มเข้าใจกลยุทธ์

“ถูกต้อง!” เฉินเฉิงพูดอย่างสงบ “ตอนนี้ยุทธศาสตร์ของผมคือพยายามใช้คนเหล่านี้ให้เดินตลาด ให้คนรู้ว่าผมมีผลิตภัณฑ์นี้ ถ้าขายได้ดี ผมไม่เชื่อว่าตัวแทนจำหน่ายจะอยู่เฉย ๆ ได้”

ชางกวนหัวเราะเสียงดัง แล้วยกนิ้วให้เฉินเฉิง “คุณเก่งจริง ๆ เอาเถอะ ผมไม่ต้องยุ่งอะไรแล้ว”

“ชางเกอ พอผมจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว จะเลี้ยงข้าวคุณอีกที”

“โอเค คุณไปทำงานของคุณเถอะ ไม่ต้องห่วงผมหรอก!”