บทที่ 357 การแข่งขันของสองสาว
ไม่นานนัก บริเวณหน้าอาคารรับรองแขกก็เหลือเพียงแค่ถังหยวนกับเพื่อนสองคน
ถังหยวนมองเวินมู่เสวี่ยที่กำลังเดินมาอย่างช้า ๆ ด้วยสีหน้าเจือความหมดหนทางเล็กน้อย “เมื่อคืนเธอยังสัญญากับฉันอยู่เลยว่าวันนี้จะไม่มาส่งฉันนี่”
“ฮึ~”
“แต่เธอก็มา”
“ฉันก็ต้องมาเหมือนกัน”
เวินมู่เสวี่ยเหลือบตามองซูเสี่ยวเสี่ยวแล้วส่งเสียงฮึเบา ๆ ในคำพูดของเธอแฝงด้วยความรู้สึกหึงหวงเล็กน้อย
ซูเสี่ยวเสี่ยวเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ยอมแพ้ เดินเชิดหลังขึ้นและคว้าแขนถังหยวนเอาไว้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไร แต่ความหมายของการกระทำนั้นก็ชัดเจนมาก
“เอาล่ะ ๆ~”
“มาส่งก็ส่งเถอะ”
“ช่วงที่ฉันไม่อยู่บ้าน เธอก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ งานมันไม่เคยหมดหรอก อย่าทำงานจนตัวเองล้มไปเลย”
ถังหยวนมองเวินมู่เสวี่ยและกำชับเธอเบา ๆ สองสามคำ
เวินมู่เสวี่ยรู้สึกถึงความเป็นห่วงของถังหยวน หัวใจของเธอก็อดรู้สึกหวานชื่นขึ้นมาไม่ได้ จากนั้นเธอก้าวเดินเข้าไปอีกสองก้าว โดยไม่สนใจซูเสี่ยวเสี่ยวที่ยืนอยู่ข้างถังหยวน แล้วจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากของถังหยวนพร้อมกับกล่าวด้วยความรู้สึกอ่อนโยน “ต่างประเทศไม่เหมือนในประเทศนะ ออกไปไหนมาไหนให้พาบอดี้การ์ดไปด้วย ดูแลตัวเองด้วย ฉันจะรอให้คุณกลับมา”
ซูเสี่ยวเสี่ยวเห็นเช่นนั้นก็แทบจะโมโห จึงไม่รอช้าหยัดปลายเท้าขึ้นไปจูบที่แก้มของถังหยวน ทำให้มีรอยลิปสติกเบา ๆ ติดอยู่บนแก้มเขา
ถังหยวนรู้สึกถึงการแย่งชิงที่ชัดเจนระหว่างทั้งสองสาว เขาอดกลอกตาไม่ได้ “พวกเธอสองคนนี่นะ วัน ๆ ก็เอาแต่ทะเลาะกัน ไม่รู้สึกเบื่อบ้างเหรอ?”
“จะบอกอะไรให้ รอฉันกลับมาคราวหน้า พวกเรานัดวันกัน ถ้าใครทำให้ฉันเหนื่อยจนหมดแรงได้ นั่นสิถึงจะเรียกว่ามีฝีมือ!”
ถังหยวนมองเวินมู่เสวี่ยแล้วหันไปมองซูเสี่ยวเสี่ยว พร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อยบนริมฝีปาก
แม้ว่าถังหยวนจะพูดเป็นนัย ๆ แต่เวินมู่เสวี่ยและซูเสี่ยวเสี่ยวที่รู้จักเขาดี ก็ย่อมรู้ว่าถังหยวนคิดอะไรอยู่ เพราะเรื่องที่จะนอนร่วมเตียงเดียวกันแบบนั้น ถังหยวนก็เคยเกริ่น ๆ มาแล้วตั้งนาน
เวินมู่เสวี่ยเบิกตาขึ้นเล็กน้อยมองถังหยวน พร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ “นายนี่ช่างฝันสวยเหลือเกิน สุดท้ายพวกเราสองคนก็มีแต่จะพังพินาศ แล้วนายก็ได้แต่กำไร ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
“รุ่นพี่ ถ้าคุณไปแล้ว ฉันจะไปสมัครสมาชิกฟิตเนสสองเดือนนี้ ฉันจะฝึกปาเมล่าให้หนัก ตอนนั้นฉันไม่ต้องพึ่งเธอ ฉันก็ทำให้คุณหมดแรงได้!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดเบา ๆ ข้างหูถังหยวนด้วยใบหน้าที่แดงเล็กน้อย
ถังหยวนมองดูสองสาวที่แต่ละคนก็มีเสน่ห์ไม่เหมือนกัน ในแววตาของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย “โอเค เวลามันก็เกือบจะถึงแล้ว ฉันต้องไปแล้ว ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวจะตกเครื่อง”
“โอเค แล้วเมื่อถึงลอสแอนเจลิสแล้วก็บอกฉันด้วยนะ”
เวินมู่เสวี่ยเดินเข้ามาช่วยจัดปกเสื้อให้ถังหยวน จากนั้นเธอก็หันหน้าไปทางด้านข้าง แล้วจูบเบา ๆ ที่แก้มอีกข้างหนึ่งของถังหยวน ทิ้งรอยลิปสติกจาง ๆ ไว้เช่นกัน
“รุ่นพี่ ฉันจะรอคุณกลับมา!”
ซูเสี่ยวเสี่ยวเงยหน้ามองถังหยวนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคิดถึง
“โอเค”
ถังหยวนยกมือขึ้นลูบศีรษะของสองสาวแล้วตอบสั้น ๆ จากนั้นก็หันหลังเดินไปยังอาคารรับรองแขกโดยไม่พูดอะไรอีก
ก่อนจะเข้าประตูอาคารรับรอง ถังหยวนโบกมือให้สองสาว จากนั้นร่างของเขาก็หายไปในอาคารใต้สายตาของทั้งสอง
หลังจากที่ถังหยวนจากไป สายตาของสองสาวก็จ้องประสานกันกลางอากาศแล้วส่งเสียงฮึเบา ๆ พร้อมกับแสดงสีหน้าเย่อหยิ่งออกมา
“ซูเสี่ยวเสี่ยว กับเธอที่วัน ๆ ก็เอาแต่ทำตัวไม่มีความหมายแบบนี้ สักวันหนึ่งรุ่นพี่ก็ต้องเบื่อเธอแน่ ๆ”
เวินมู่เสวี่ยมองซูเสี่ยวเสี่ยวพร้อมกับกล่าวโจมตีโดยไม่ไว้หน้า
“หึ…”
“เธอนี่ช่างตลกจริง ๆ”
“รุ่นพี่ไม่เบื่อเธอที่แบนเป็นกระดานขนาดนี้ แล้วเขาจะเบื่อฉันได้ยังไง แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่าฉันไม่มีความหมาย?”
“เธอมีเป้าหมายของเธอ ฉันก็มีเป้าหมายของฉัน เพียงแต่เธอเริ่มก่อนหน้านิดเดียวเท่านั้นเอง สุดท้ายแล้วใครจะเจริญรุ่งเรืองกว่ากันยังไม่รู้เลย”
ซูเสี่ยวเสี่ยวหัวเราะเบา ๆ โดยไม่แสดงท่าทางหวาดกลัว
“เธอว่าใครแบนเป็นกระดาน ฉันน่ะเป็นคัพบีนะ!”
เวินมู่เสวี่ยเหมือนโดนแทงจุดอ่อน เธอจ้องซูเสี่ยวเสี่ยวด้วยใบหน้าที่จริงจังมากแล้วพูดแก้
“ก็พอ ๆ กันแหละ”
“สำหรับฉัน คัพบีกับแบนเป็นกระดาน มันก็ไม่ต่างกันหรอก”
ซูเสี่ยวเสี่ยวตอบพร้อมยิ้มแย้ม คำพูดของเธอนี่มันชวนให้โมโหจริง ๆ
“เธอจะพูดยังไงก็เรื่องของเธอ”
“อย่างไรก็ตาม รุ่นพี่ตอนนี้ก็ใช้เวลาร่วมกับฉันมากกว่าเธอ และเมื่อมีงานสำคัญอะไร รุ่นพี่ก็มักจะพาฉันไปด้วย ตอนนี้เพื่อนหลายคนของรุ่นพี่ก็รู้แล้วว่าฉันเป็นแฟนของรุ่นพี่”
“แล้วเธอล่ะ?”
“มีใครรู้จักเธอบ้างไหม?”
เวินมู่เสวี่ยสูดหายใจลึก พยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง จากนั้นเธอก็ไม่พูดคุยเรื่องนั้นกับซูเสี่ยวเสี่ยวอีก โดยหลีกเลี่ยงจุดอ่อนของตัวเอง และเปลี่ยนไปโจมตีจากจุดแข็งของตัวเองแทน
เป็นอย่างที่คาดไว้ คำพูดของเวินมู่เสวี่ยกระทบถึงจุดอ่อนของซูเสี่ยวเสี่ยว ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเสี่ยวเสี่ยวหยุดชะงักลงเล็กน้อย อย่างไรก็ตามในฐานะที่เป็นนักศึกษาที่มีความสามารถสูง ซูเสี่ยวเสี่ยวก็ยังมีความสามารถในการแก้ไขปัญหาอย่างรวดเร็ว เธอจึงคิดหาวิธีโต้ตอบได้อย่างรวดเร็ว
“ใช่แล้ว เธอคือประธานสาวคนสวยที่เพิ่งขึ้นมาใหม่ในวงการสื่อสาร”
“เธอเปล่งประกาย เธอประสบความสำเร็จ”
“แต่แล้วมันยังไงล่ะ?”
“เธอทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาให้ตัวเอง แล้วเธอจะมีเวลามาอยู่กับรุ่นพี่ได้เหรอ?”
“เอาง่าย ๆ รุ่นพี่จะไปลอสแอนเจลิสครั้งนี้ ฉันสามารถลาหยุดได้ทุกเมื่อเพื่อบินไปหาเขา เธอทำได้ไหม?”
ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดมาถึงตรงนี้ รอยยิ้มของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นสดใส พร้อมกับพูดด้วยความสนุก “นั่นดูจะเป็นความคิดที่ดี ถ้าฉันได้ไปลอสแอนเจลิส ตอนนั้นรุ่นพี่ก็จะมีแค่ฉันอยู่เคียงข้าง และอีกสองเดือนต่อมา รุ่นพี่อาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าเธอมีหน้าตาเป็นยังไง”
แผนของซูเสี่ยวเสี่ยวในครั้งนี้โจมตีไปยังจุดอ่อนของเวินมู่เสวี่ยอย่างจัง
ปัจจุบันในเรื่องของการงาน เวินมู่เสวี่ยเหนือกว่าซูเสี่ยวเสี่ยวมาก แต่ทุกอย่างก็มีข้อดีข้อเสีย ความสำเร็จของเวินมู่เสวี่ยในหน้าที่การงานมาจากการทุ่มเทเวลาอย่างมาก เธอแทบจะลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เธอนอนหลับพร้อมกับถังหยวนจนตื่นเองตามธรรมชาติเมื่อไร
ส่วนซูเสี่ยวเสี่ยวยังไม่เริ่มต้นในด้านการงาน นั่นคือข้อด้อยของเธอ แต่ข้อดีของซูเสี่ยวเสี่ยวคือเธอมีเวลาเหลือเฟือ และสามารถอยู่เคียงข้างถังหยวนได้ตลอดเวลา
ที่สุดแล้วทั้งสองคนแย่งชิงเพื่ออะไร ก็เพื่อถังหยวนคนนี้
พวกเธอต่างรู้ดีว่า สิ่งที่พวกเธอได้รับในตอนนี้ล้วนมาจากการที่ถังหยวนโปรดปรานพวกเธอ ถ้าขาดการโปรดปรานจากถังหยวนแล้ว พวกเธอก็จะตกลงจากจุดสูงสุดได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นถังหยวนจึงเป็นพื้นฐานของชีวิตพวกเธอ
หากซูเสี่ยวเสี่ยวคิดจะไปลอสแอนเจลิสจริง ๆ เพื่ออยู่กับถังหยวนสองเดือน นั่นเท่ากับเป็นการทำลายล้างสำหรับเวินมู่เสวี่ย
“เธอห้ามไปลอสแอนเจลิส!”
เวินมู่เสวี่ยมองซูเสี่ยวเสี่ยวด้วยความโมโห
“ทำไมล่ะ?”
“ทำไมฉันต้องฟังเธอด้วย?”
ซูเสี่ยวเสี่ยวกลอกตาแล้วพูดพร้อมกับส่งเสียงฮึเบา ๆ
“ถ้าเธอไปลอสแอนเจลิส ฉันก็จะตามไปด้วย!”
“ยังไงเราอยู่ในวงการอินเทอร์เน็ต ฉันก็สามารถทำงานทางไกลผ่านเน็ตได้!”
“เรามาดูสิว่าใครจะเสียหายมากกว่ากัน!”
เวินมู่เสวี่ยกัดฟันแน่น ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“ฮึ~”
“ตามใจเธอ”
ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดจบแล้วก็หันหลังเดินไปที่รถ Aston Martin ของเธอ
จริง ๆ แล้วสิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่นั้นเป็นแค่คำพูดลอย ๆ เธอไม่มีทางไปลอสแอนเจลิสกับถังหยวนหรอก เพราะนั่นจะทำให้ถังหยวนรู้สึกไม่พอใจและรู้สึกว่าเขาขาดอิสระ
ผู้ชาย ยากที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกใหม่ ๆ ได้
การไปลอสแอนเจลิสครั้งนี้ ถังหยวนคงจะลองอาหารฟาสต์ฟู้ดแบบอเมริกันแน่นอน ดังนั้นการให้พื้นที่เพียงพอสำหรับเขา นั่นคือสิ่งที่ผู้หญิงฉลาดควรทำ
เมื่อเวินมู่เสวี่ยเห็นว่าซูเสี่ยวเสี่ยวเดินจากไป เธอก็ส่งเสียงฮึเบา ๆ แล้วกลับขึ้นรถ Bentley Mulsanne ของเธอ
...
ไม่นานนัก ทั้งสองฝ่ายก็แยกย้ายกันไป
“กลับไปบ้านแล้วต้องตั้งใจเรียนให้ดี”
“พอถึงช่วงปิดเทอมก็จะไปฝึกงานที่องค์กรสหประชาชาติ ฉันต้องทำผลงานให้เร็วที่สุด ไม่ยอมให้เวินมู่เสวี่ยมองข้ามฉันได้หรอก!”
ในช่วงเวลานั้น ซูเสี่ยวเสี่ยวมีความคิดแบบนี้ในหัว
...
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะต้องเรียนรู้ที่จะมอบอำนาจ การทำเองทุกอย่างไม่ดีแน่ ฉันต้องปรับสมดุลระหว่างงานกับชีวิตให้ดี อย่างน้อยก็ต้องมีเวลาว่างสองวันต่อสัปดาห์ รุ่นพี่เป็นของฉัน จะยอมให้ซูเสี่ยวเสี่ยวมาคว้าไปไม่ได้เด็ดขาด!”
ในช่วงเวลานั้น ความคิดนี้ก็ปรากฏขึ้นในหัวของเวินมู่เสวี่ย
