บทที่ 109 นี่มันลูกของเจ้านะ!
“สำเร็จแล้ว!” เฉินโม่ที่เต็มไปด้วยเหงื่อเต้นรำด้วยความดีใจท่ามกลางแปลงข้าววิญญาณที่เขียวขจี เขากำหินวิญญาณระดับต่ำไว้ในมือ พร้อมทั้งใช้พลังควบคุมพืชทุกชนิดรอบตัว ทันใดนั้นเอง วัชพืชที่เคยสูงถึงเอวก็เหี่ยวแห้งลงในพริบตา และเหลือเพียงใบไม้สีเหลืองแห้งบนพื้น ในขณะนี้ เขารู้สึกเหมือนเป็นผู้ครอบครองผืนดิ...
