ตอนที่ 6 ใบหน้าปีศาจ

ชายวัยสามสิบปลายๆ ผมบาง  มือข้างหนึ่งถือรองเท้า อีกข้างหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือไถลลงมาจากสไลเดอร์ทั้งน้ำตา ภาพที่เห็นทำให้ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดรู้สึกเศร้าใจ

แต่พอเห็นใบหน้าซีดเซียวยิ้มแวบหนึ่งบนหน้าจอโทรศัพท์  ความกลัวก็กลับมาเกาะกินหัวใจอีกครั้ง

เหล่าอู๋ไถลลงมาจนสุดทาง เงยหน้าขึ้นมองไปที่ห้องถ่ายทอดสด ถามเจียงเย่ว่า  "ผมไถลลงมาแล้ว ต่อไปต้องทำอะไรต่อครับ"

"ไปหาน้ำดื่ม กินอะไรสักหน่อยแล้วก็ไปโรงพยาบาลหลังจากนี้เจ็ดชั่วโมง จำไว้ ต้องเข้าไปในโรงพยาบาลหลังเจ็ดชั่วโมง ควรจะเป็นหกชั่วโมงห้าสิบเก้านาทีแล้วค่อยเข้าไป ไม่ต้องถามผมว่าทำไม ทำตามที่ผมบอกก็พอ"

เจียงเย่พูดถึงขั้นตอนหลังจากนี้ แต่สีหน้าของเขากลับเคร่งขรึมที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา

เหล่าอู๋มองเขาอย่างไม่เข้าใจ แล้วถามว่า"แบบนี้ เธอจะไม่มาตามรังควานผมแล้วใช่ไหม?แล้วรองเท้าคู่นี้ล่ะ?"

"เอาไปวางไว้ใต้สไลเดอร์ จากนั้นก็ไปที่ป้อมยาม เรียกยามออกมา ตอนที่เรียกพวกเขา ให้พูดแบบนี้..."

"ได้ครับ แบบนี้จะดีเหรอครับ?"เหล่าอู๋ถาม

เจียงเย่ยิ้ม  "มีแต่วิธีนี้  พวกเขาถึงจะยอมลงมือขุด ตอนนี้คุณคือผู้เสียหาย ดีสุดที่จะให้ปิดล้อมพื้นที่  แล้วขุดลงไปลึกๆ  ถ้าคุณบอกว่ามีโครงกระดูก พวกเขาไม่เชื่อคุณหรอก หากพูดไปทั่ว คนเขาจะพูดกันว่าเรื่องแบบนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องน่ากลัว แต่มันน่าขนลุก ถ้าพวกเขาไม่อยากขายบ้านไม่ออก พวกเขาก็ต้องทำตามที่คุณบอก"

"ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้"

เหล่าอู๋วางรองเท้าไว้ตรงที่เขาลงมา จากนั้นก็ไปหายาม ไม่นานยามก็เรียกคนมาอีกหลายคน

เหล่าอู๋อาจตกลัวจนไม่กลัวอะไรอีกแล้ว เขาพูดว่า“ตอนนี้ไม่ว่าจะขุดหรือไม่ขุดก็ช่าง แต่ถ้าวันหนึ่งผมตายหน้าประตูชุมชนแบบเหล่าเฉิน ก็จะรู้เองว่ามันส่งผลกระทบกับชุมชนแค่ไหน! ตอนนี้มันยุคอินเทอร์เน็ตแล้ว เรื่องเล็กๆ ในโลกความจริง มันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้  แล้วตรงนี้แต่ก่อนมันเป็นท่อระบายน้ำในเมืองเก่า ก่อนถมที่สร้าง ลองลืมตามองดูสิว่าโคลนนี่มันโคลนจากท่อระบายน้ำหรือเปล่า!”

เหล่าอู๋ตะโกนเสียงดัง  แม้ว่าน้ำเสียงของเขายังคงแหบแห้ง  แต่พอได้ยินแบบนั้น คนดูแลชุมชนก็รีบสั่งให้คนลงมือขุดทันที  เพราะพวกเขารู้ถึงอิทธิพลของโลกออนไลน์เป็นอย่างดี คดีที่ทะเลสาบจินหลงที่เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อนก็ยังคงเป็นเงาอยู่ในใจของใครหลายคน  ยิ่งมองดูเหล่าอู๋ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าซีดเซียว ใต้ตาคล้ำดูแล้วเหมือนคนใกล้ตายเข้าไปทุกที

หนุ่มๆ สองสามคนหาแผ่นไม้มากั้นพื้นที่  แล้วก็เอาจอบมาขุดลงไปทีละนิดๆ พวกเขาไม่ได้ขุดลึกมาก คนที่ดูแลชุมชนก็บอกว่า  ตอนนั้นถมดินไม่เยอะ แค่กลบพื้นที่ในเมืองเก่าแล้วก็สร้างใหม่เลย

แต่พอขุดลงไปสี่เมตร  ก่อนที่คนในที่เกิดเหตุจะทันสังเกตเห็น ห้องถ่ายทอดสดก็เริ่มโหวกเหวกโวยวาย

"กระดูก!ฉันเห็นกระดูก!  ใต้พื้นดินตรงที่เหล่าอู๋ลงมา มีโครงกระดูกจริงๆ ด้วย!"

"สุดยอด  ผู้ดำเนินรายการเก่งมาก แม้แต่ตำแหน่งก็รู้ได้แม่นยำขนาดนี้ วางแผนมาดีจริงๆ!"

"หมอดูอะไรกัน?นี่มันเทพชัดๆ  ผู้ดำเนินรายการอายุแค่ยี่สิบต้นๆ  แต่สามารถช่วยเหล่าอู๋ให้พ้นภัยได้  น่าทึ่งจริงๆ"

"ดูเหล่าอู๋สิ  ร้องไห้อีกแล้ว!"

เหล่าอู๋ร้องไห้จริงๆ ตอนที่เขากัดขนมปัง แล้วรู้สึกแห้งจคอนทนไม่ไหว  ในที่สุดเขาก็ได้ดื่มน้ำเป็นครั้งแรก ความรู้สึกเย็นชื่นใจตอนที่น้ำไหลผ่านลำคอลงสู่ท้องทำให้เขารู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เขาดื่มน้ำในครั้งนี้  เขาไม่เห็นใบหน้าที่น่ากลัวกลับหัวอยู่แบบนั้นอีกแล้ว ความดีใจและความรู้สึกหวาดผวาที่ยังคงหลงเหลืออยู่ มันยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

เหล่าอู๋นั่งร้องไห้บนพื้น แต่คนที่ดูแลชุมชนก็ตกใจ  รีบสั่งให้คนขุดลงไปลึกอีก

ไม่นานนัก  ก็มีร่างกายท่อนล่างของโครงกระดูกที่กลับหัวอยู่ปรากฏขึ้นมา

ยิ่งขุดลึกลงไป ทุกคนในห้องถ่ายทอดสดก็ยิ่งเห็นชัดขึ้นว่าโครงกระดูกที่ผุพังนั้นกำลังกอดโครงกระดูกขนาดเล็กไว้ในอ้อมแขน

"พวกเขาต้องเป็นแม่ลูกกันแน่ๆ  รองเท้าที่ไหลลงมาในสไลเดอร์ก็คือรองเท้าลายเสือบนเท้าของเด็ก"

"ทำไมถึงฝังแบบนี้ ใครเขาเอาคนตายฝังแบบกลับหัว แล้วยังกอดเด็กไว้ในอ้อมแขนอีก นี่มันฆาตกรรมชัดๆ!"

"นี่คือการฆาตกรรม"  เสียงของเจียงเย่ดังขึ้นในห้องถ่ายทอดสด

ตอนนี้คนที่ดูแลชุมชนที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรแจ้งตำรวจแล้ว

ก่อนที่ตำรวจจะมา เจียงเย่พูดกับเหล่าอู๋ว่า "คุณอู๋ เธอไปแล้ว วิกฤตของคุณคลี่คลายแล้ว แต่จำคำพูดของผมไว้ เข้าโรงพยาบาลในอีกเจ็ดชั่วโมง ตอนนั้นน่าจะเช้าพอดี ตอนที่เข้าไป อย่าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังทั้งนั้น นอกจากตำรวจที่มาขอปากคำ?"

"ผม...ผม...ขอบคุณครับ"  เหล่าอู๋กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  โค้งคำนับให้กับโทรศัพท์มือถือ

เจียงเย่ส่ายหัว "ผมแอบฉกชีวิตคุณมาจากราชาแห่งนรก ชีวิตที่เหลืออยู่ คุณอู๋ก็ดูแลตัวเองดีๆ เรื่องของเหล่าเฉิน ไม่ต้องไปสนใจ ปล่อยให้เขากลับสู่ผืนดิน ไม่ว่าตอนที่เขาโดนรถชน เขาจะตายหรือไม่ตาย เราก็รู้กันแค่ในใจก็พอ"

"ครับ  ผมจะเชื่อฟังคุณ!ผมจะเชื่อฟังคุณ!"  เหล่าอู๋ตอบตกลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในเวลานี้  แสงไฟจากรถตำรวจก็ปรากฏขึ้นในห้องถ่ายทอดสด

เจียงเย่มองดู  แล้วกล่าวว่า "เอาล่ะ เรื่องของคุณอู๋ก็จบลงแล้ว ที่ทะเลสาบจินหลงจะไม่มีใบหน้ากลับหัวอีกต่อไป  ดังนั้นสายของคุณอู๋ก็ขอจบลงเพียงเท่านี้ เรื่องราวของโครงกระดูกแม่ลูกที่ทะเลสาบจินหลง ผมจะคอยติดตามผลสุดท้าย แต่ตอนนี้เราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ ถึงเวลาที่เราต้องรับสายต่อไปแล้ว"

เจียงเย่พูดจบก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม แต่ตอนนี้ มีคนในห้องถ่ายทอดสดถามว่า  "ผู้ดำเนินรายการ คุณเก่งขนาดนี้แล้วเรื่องมันเกี่ยวกับคดีฆาตกรรม ไม่กลัวพวกเราแจ้งตำรวจจับคุณเหรอ?"

เจียงเย่ยิ้มอย่างใจเย็น  "สหายตำรวจจะจับผมเรื่องอะไร?  อีกอย่าง พวกคุณต้องหาตัวผมให้เจอก่อนใช่ไหมล่ะ? เอาล่ะ เรามารอรับสายต่อไปกันเถอะ"

"ผู้ดำเนินรายการ ก่อนที่เราจะรับสาย เราตั้งชื่อคดีนี้กันดีกว่าไหม?"

"ตั้งชื่อคดี?"  เจียงเย่พึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัว เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้ม  "งั้นเราตั้งชื่อคดีนี้ว่า "ใบหน้าปีศาจ"  ดีไหม?"