(ฟรี) บทที่ 434 (ฟรี)

(ฟรี) บทที่ 434 (ฟรี)

“เวรเอ๊ย! ล้อกันเล่นปะเนี่ย กู่ระดับวีรบุรุษเลเวล 60 โผล่มาแล้ว!” อู๋เทียนบ่นอุบ

ถ้าไม่เปิดใช้ทักษะเทพจุติ การรับมือกับกู่ระดับวีรบุรุษเลเวล 40 50 ก็ลำบากมากแล้ว

นี่เลเวล 60?

ไม่เอาด้วย!

พูดแล้วก็เซ็ง

กู่เลเวล 60 พวกนี้ น่าจะตกลงมาตอนที่ฝนเริ่มตกใหม่ๆ แล้วก็อัปเลเวลมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่มันวิวัฒนาการ “หนวดเงารัตติกาล” “เกราะคมดาบ” ออกมา อู๋เทียนก็ไม่อยากยุ่งกับพวกมันแล้ว!

ตอนที่อยู่ระหว่างทาง อู๋เทียนทนไม่ไหวเลยใช้ “เทพจุติ”

ลงมือครั้งเดียว ก็สามารถฆ่ากู่เลเวล 50 กว่าๆ และ 60 ไปกว่าร้อยตัว

กู่แต่ละตัวให้ค่าสังหาร 500 กว่าๆ 600 กว่าๆ แต้ม และคะแนนรวม 50-60 คะแนน

พูดตามตรง ประสิทธิภาพการสะสมโดยรวมแย่กว่าการฆ่ากู่เลเวลต่ำ

ตอนที่อู๋เทียนกำลังเดือด เตรียมจะกวาดล้างกู่พวกนี้

พลังเทพเจ้าของเขาก็ดึงดูดกู่ทั้งหมดในรัศมีหลายพันลี้

......

กู่ระดับวีรบุรุษเลเวล 60 กว่าแสนตัวบินเข้ามา!

อู๋เทียนใช้พลังเทพเจ้า เปิดเส้นทางออกมา พาหลี่ฉิงลู่มาเจอถ้ำแห่งนี้!

“จงลุกโชน!” อู๋เทียนหยิบอาวุธวิเศษออกมา

มันคือ “กระดิ่งเพลิงศิลา” ที่เขาซื้อมาจากหน้า “อารยธรรมลัทธิเต๋า” ในร้านค้าคะแนน ราคา 500 คะแนน

ภายในถ้ำ

ฝนตกแค่บริเวณปากถ้ำ เข้าไปข้างในไม่ได้

เมื่ออู๋เทียนเปิดใช้งาน “กระดิ่งเพลิงศิลา” ก็มีเสียง “กรุ๊งกริ๊ง” ก็ดังขึ้น

ฮู่————!

ลมร้อนพัดมา ทำให้อากาศแห้งลง อุณหภูมิรอบๆ ก็สูงขึ้นทันที

ข้างนอก

กู่ที่ดุร้ายบินเข้ามาตามกลิ่นพลังเทพเจ้า

กู่เลเวล 60 มีพลังมากพอที่จะเขย่าภูเขา ทำลายภูเขา ตัดแม่น้ำได้อย่างง่ายดาย

แต่ในขณะที่พวกมันสัมผัสถึงกลิ่นอายแห้งๆ

ก็เหมือนหนูเจอแมว ความโอหังหายวับไปกับตา

กู่ที่น่ากลัวจำนวนมากมายมหาศาลต่างก็ล่าถอย

วนเวียนอยู่ไกลๆ อย่างไม่เต็มใจ

“เวรเถอะ! พลังเทพเจ้าเป็นปู่พวกแกเหรอ?” อู๋เทียนชูนิ้วกลางให้

กู่ที่อยู่ไกลๆ เหมือนจะเข้าใจความหมายของภาษากายนี้ พวกมันแสดงท่าทีฉุนเฉียว แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“เพ้ย!”

อู๋เทียนถ่มน้ำลาย ระบายอารมณ์ จากนั้นก็มองไปที่อาวุธวิเศษ เกิดความรู้สึกพูดไม่ออก

ของมันต้องมี จริงๆ

กู่ระดับวีรบุรุษเลเวล 60 กว่าแสนตัว ทั้งแข็งแกร่ง น่ากลัว แถมยังอัปเลเวลวิวัฒนาการได้

กลายเป็นมอนสเตอร์เลเวล 70 80

แม้แต่อู๋เทียนหลังจากแปลงร่างเป็นเทพก็ยังต้องถอย

สุดท้ายกลับถูกอาวุธวิเศษชิ้นเล็กๆ ข่มขวัญไว้ได้

ไม่ใช่ว่าอาวุธวิเศษมันโกง แต่เป็นเพราะกู่แห่งสายฝนแพ้ทางความแห้งแล้ง ต่อให้ตายก็ไม่กล้าเข้าใกล้

ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ยังหวาดกลัวสิ่งที่เป็นดาวข่มตนเอง!

“ก็คงจะจริง! ทุกสิ่งล้วนมีหยินหยาง ส่งเสริมและต่อต้านซึ่งกันและกัน กู่แห่งสายฝนเกิดมาพร้อมกับสายฝน เสียงเพรียกจากสายฝน อัปเลเวลและวิวัฒนาการได้ไม่จำกัด มีศักยภาพที่น่ากลัว แต่ก็มีจุดอ่อนที่ร้ายแรง”

“ถ้ามีจุดอ่อนนี้ ผู้เข้าสอบต่อให้ฆ่ากู่ไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็หลบหนีจากมันได้!” อู๋เทียนพยักหน้า

กรรมการคุมสอบของ [โลกป่ากู่เซิน] คงไม่โง่

ถ้าปล่อยให้กู่ที่น่ากลัวพวกนี้ทำตามใจชอบ ผู้เข้าสอบคงตายไปเกือบหมดแล้ว?

แต่ถ้ามันมีจุดอ่อนนี้

พวกนักเรียนก็จะหลบซ่อนตัวได้

“หืม ...​เหมือนจะมีคนอยู่?” อู๋เทียนเลิกคิ้ว

สัมผัสที่เหนือธรรมชาติของเขา ทำให้เขารู้สึกถึงเสียงหายใจในส่วนลึกของถ้ำทันที

เขาหันหัว ดวงตาทั้งสองข้างเปล่งประกายสีทองออกมา

ทะลุผ่านความมืด ส่องสว่างร่างของคนที่อยู่ในส่วนลึกของถ้ำ

แล้วก็เห็นร่างที่สวมชุดคลุมสีขาว ผมสั้นสีขาว ใบหน้าที่เย็นชาและสวยงาม--

--เป็นอลิซจากอารยธรรมแสงสว่าง!

“นี่เธอ?” อู๋เทียนก้าวออกไปหนึ่งก้าว เหยียบแสงทะยานฟ้ามาอยู่ตรงหน้าอลิซในทันที

“เจอกันอีกแล้ว คุณชายซวนผู่” อลิซพูดอย่างช้าๆ

ไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนี้เธอดูหดหู่มาก

“เธอก็มาหลบอยู่ในถ้ำนี้เหมือนกัน?”อู๋เทียนมองไปรอบๆ

ไม่ไกลออกไป มีรูปปั้นเล็กๆ อยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่

รูปปั้นนี้ก็เป็นสมบัติเช่นกัน มันปล่อยความร้อนออกมา ทำให้ถ้ำแห้ง

“ใช่ค่ะ คุณชาย” อลิซพูดน้อย มองอู๋เทียนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

อู๋เทียนรู้สึกว่าเธอแปลกๆ แต่เขาก็ไม่ได้อยากเสนอหน้า จึงไม่ได้สนใจ เพียงผงกหัวแล้วพูดว่า “ก็ดีแล้ว​ ฉันขออยู่ด้วยนะ กำลังจะรอให้ฝนหยุดที่นี่”

“เชิญตามสบายเลยค่ะ” อลิซพยักหน้า

อู๋เทียนมองเธออย่างแปลกๆ สุดท้ายหันกลับไปพูดอะไรบางอย่างกับหลี่ฉิงลู่

ทั้งสองคนหาที่มุมหนึ่งพักผ่อน

อู๋เทียนซื้อโซฟาอย่างดีมานั่ง เขานอนลง แล้วก็ซื้อ “น้ำตาแห่งเทพธิดารัตติกาล” มาหนึ่งขวด

หลังจากดื่มแล้ว ก็ยกเลิกสถานะ “ร่างเทพ”

“สบายตัวขึ้นเยอะ!” อู๋เทียนบิดคอ รู้สึกปวดเอวปวดคอ

สู้มา 6 ชั่วโมงเต็ฒๆ

โดยเฉพาะการแปลงร่างเป็นเทพในรอบสุดท้าย เขาฆ่ากู่ไปเยอะมาก ถ้าพลังเทพเจ้าของเขาไม่ดึงดูดมอนสเตอร์กว่าแสนตัวนั่นมา เขาคงจะสู้ต่อได้อีกชั่วโมงหนึ่ง