(ฟรี) บทที่ 432 (ฟรี)

(ฟรี) บทที่ 432 (ฟรี)

"มันเห็นฉันแล้ว!" นั่นคือสิ่งแรกที่อู๋เทียนคิด เมื่อประสานสายตากับกู่ตัวประหลาดนั่น

แต่ไม่นาน ความคิดที่สองก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

“ทำไมมันถึงเห็นฉันได้?”

ต้องรู้ก่อนนะว่า ตอนนี้เขาอยู่ใน “บิดเบือนแสงและเงา”!

“บิดเบือนแสงและเงา” เลเวล 30 ที่เต็มขั้น เอฟเฟกต์ของมันนั้นสุดยอดมากๆ ดูจากตอนที่อยู่ใน [แดนสัตว์ร้ายกระดูกโบราณ] ก็รู้

กระทั่งปีศาจที่แข็งแกร่งมากๆ ก็ไม่สามารถมองเห็น “บิดเบือนแสงและเงา” ได้!

“นั่นมัน...... ดวงตา?”

อู๋เทียนมองอย่างพิจารณาอีกครั้ง และสังเกตเห็น “ลูกตา” อันแปลกประหลาดบนหลังของกู่

ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนลวดลายสัก แต่มันกลับมีพลังแปลกๆ ที่อธิบายไม่ได้!

“หรือนี่จะเป็นเพราะวิวัฒนาการการปรับตัวของเผ่าแมลง......”

อู๋เทียนขมวดคิ้ว เขานึกถึงเรื่องที่กู่วิวัฒนาการขึ้นเพื่อต้านทานต่อเงารัตติกาลและคมกระบี่ หลังจากที่เขาสังหารอย่างต่อเนื่อง

ช่างวิวัฒนาการที่แปลกประหลาด และน่ากลัวมาก

หรือว่ากู่ตัวนี้ อยู่ใกล้ๆ “บิดเบือนแสงและเงา” ของเขา ดังนั้นมันจึงพัฒนาทักษะการตรวจจับที่ต้านทาน “เอฟเฟกต์ล่องหน” ได้?

“ยังไงมันก็แค่เลเวล 21 ถึงมันจะมีทักษะการตรวจจับ มันก็คงไม่แข็งแกร่งมากนัก”

อู๋เทียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงลดขนาดของ “มิติบิดเบือน” ลง

“บิดเบือนแสงและเงา” เลเวล 30 สามารถทำให้พื้นที่บริเวณหนึ่งล่องหนได้

ยิ่งพื้นที่เล็กลงเท่าไหร่ เอฟเฟกต์ล่องหนก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น!

ไม่นาน

เมื่ออู๋เทียนลดขนาดมิติล่องหนเหลือ 3 เมตร

กู่ตัวนั้นก็ “หาเป้าหมายไม่พบ” ทันที

มันยืนอยู่กับที่อย่างงุนงง หมุนไปรอบๆ

อย่างไรก็ตาม

เผ่าแมลงก็คือเผ่าแมลง มันไม่ได้มีความคิดอ่านลึกซึ้ง เมื่อไม่พบเป้าหมาย จึงเบนความสนใจ หันไปมองหลี่ฉิงลู่ที่กำลังล่ากู่อย่างดุเดือด!

กู่พวกนี้ มีสัมผัสรับรู้สิ่งมีชีวิตโดยกำเนิด

เมื่ออวตารและร่างจริงอยู่ด้วยกัน

พวกมันจะโจมตีแต่ร่างจริง!

“วู้ม———!”

กู่กางปีก บินอย่างรวดเร็วท่ามกลางสายฝน เคียวแหลมสองเล่มยื่นออกมาจากร่างกายของมัน

สิ่งมีชีวิตระดับวีรบุรุษเลเวล 21 เมื่อพุ่งเข้าสู่สนามรบ ก็ทำให้หลี่ฉิงลู่ที่กำลังเล่นสนุกอยู่ตื่นตกใจ

ขีดจำกัดความแข็งแกร่งของเธออยู่แค่นั้น

รังแกพวกเลเวล 10-20 ก็ยังพอไหว แต่เมื่อกู่ระดับวีรบุรุษเลเวล 20 กว่าปรากฏตัวขึ้น เธอก็ต้องถอยร่นทันที

“ฝ่ามือดอกบัว!”

ตูม——!

ฝ่ามือขนาดมหึมาทำลายหยดน้ำรอบๆ พุ่งเข้าใส่ร่างกายของกู่

กระแทกกู่กระเด็นไปหลายสิบเมตร

แต่กู่เพียงส่ายหัวกลางอากาศ แล้วร้องเสียงแหลม พุ่งเข้ามาอีกครั้ง!

ในช่วงเวลาสำคัญ

อู๋เทียนก็สั่งให้ร่างเหล่าร่างอวตารไปล้อมฆ่ากู่เลเวล 21 ตัวนี้ จึงช่วยหลี่ฉิงลู่เอาไว้ได้

เธอถอนหายใจ มองไปรอบๆ ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง

ปัจจุบันกู่แต่ละตัวเลเวลอัพจาก 20 เป็น 21 แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น มีกู่เลเวล 21 อัปเป็น 22 แล้วเช่นกัน

เลเวลที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ไม่เพียงแต่ทำให้กู่มีพลังชีวิตและพลังป้องกันเวทมนตร์มากขึ้น แต่ยังพัฒนาเกราะต้านทานเงารัตติกาล และคมดาบ

ดังนั้น ร่างเหล่าร่างอวตารก็เริ่มรับมือไม่ไหวแล้วเช่นกัน

แน่นอนว่าตอนนี้เหล่าร่างอวตารยังได้เปรียบอยู่

มีกู่ถูกอวตารฆ่าตายอย่างต่อเนื่อง

ศพของกู่แต่ละตัวตกลงสู่พื้น ค่าสังหารและคะแนนของอู๋เทียนก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“ติ๊ง! ฆ่ากู่แห่งสายฝนเลเวล 21 สำเร็จ ได้รับค่าสังหาร 210 แต้ม คะแนน 2.1 แต้ม!”

"ติ๊ง!......"

......

“พี่ใหญ่ ข้าหมดแรงแล้ว” หลี่ฉิงลู่เดินเข้ามา

ภายใต้การควบคุมของอู๋เทียนหลี่ฉิงลู่สามารถมองเห็นพื้นที่บิดเบือนนี้ได้

ถึงแม้ว่าเธอจะสงสัยว่าทำไมมิติบิดเบือนถึงเล็กลง แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยปากถาม

“อืม พักผ่อนก่อน” อู๋เทียนยิ้ม เท้าคางมองออกไปข้างนอก

หลี่ฉิงลู่ใช้คะแนนแลกเก้าอี้ตัวเล็กมานั่งข้างๆ อู๋เทียน

พิงเก้าอี้ของเขา หลับตาพักผ่อน

“ฮู่———!”

“ซ่า———!”

ข้างนอกฝนตกหนัก

ต้นไม้โคลงเคลงไปมา

เหล่าร่างอวตารกำลังสังหารกู่อย่างเย็นชา

ส่วนข้างใน

อู๋เทียนพักผ่อนอย่างเงียบๆ หลับตาลง

หลี่ฉิงลู่อยู่ข้างๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเธอ ทำให้เขารู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก

เวลาผ่านไปนาน

ในที่สุดก็มีกู่อัปเลเวลเป็น 25

กู่แห่งสายฝนระดับวีรบุรุษเลเวล 25 ดวงตาบนหลังของมันตอนนี้เหมือน “สิ่งมีชีวิต” มากขึ้น แม้กระทั่งมีสีแล้ว

ลวดลายสีทองอันแปลกประหลาดประกอบกันเป็นลูกตาอันพิลึกพิลั่น

วินาทีต่อมา

ลูกตาก็กลอกไปมา มองทะลุมิติบิดเบือน และเห็นอู๋เทียน!

“วิวัฒนาการอีกแล้วเหรอ?” อู๋เทียนขมวดคิ้ว โบกมือลดขนาดพื้นที่บิดเบือนลงเหลือ 1 เมตร

จากนั้น กู่ตัวนั้นก็หาเป้าหมายไม่พบ

“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป กู่ระดับวีรบุรุษเลเวล 35 หรือ 40 ก็คงจะมองทะลุ”บิดเบือนแสงและเงา“ได้”

อู๋เทียนได้ข้อสรุป เขาเงยหน้าขึ้นมองร่มที่อยู่เหนือศีรษะ

“กู่แห่งสายฝน....”

“เจ้าพวกนี้ มันไม่มีจุดอ่อนเลยรึไง?”