บทที่ 245 โชคดีที่ฉันเขียนจดหมายลาตาย!
บทที่ 245 โชคดีที่ฉันเขียนจดหมายลาตาย! เมื่อมองดูร่างที่คลุมผ้า เจียงหมิงก็รู้สึกอยู่เสมอว่าเขาเคยเห็นมันที่ไหนสักแห่งมาก่อน คุ้นๆ แต่กลับจำไม่ได้ ขณะที่เจียงหมิงกำลังสับสน สัตว์ประหลาดที่ถูกกระแทกลงกับพื้นก็ลุกขึ้นยืนและมองดูมู่กุ้ยด้วยสีหน้าดุร้าย แต่มันไม่ได้โจมตีใส่มู่กุ้ยทันทีเพราะสัมผัสได้ถึงค...
