บทที่ 16: ระยะห่างจากตัวประกอบสู่ความเป็นอัจฉริยะ (ตอนที่ 16)

เฉินอวิ๋นโหน่วมีสีหน้าที่ดีขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงแสดงออกถึงความอับอาย ความน้อยใจ และความอิจฉา...

นี่นางโดนเปรียบเทียบกับแมวและสุนัขจรจัดที่สกปรกและน่าสงสารพวกนั้นได้อย่างไรกัน?

นางจ้องมองหวนถังด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะกินคนได้ แต่เมื่อหมิงอวี่หันมามอง นางกลับซ่อนกรงเล็บที่แหลมคมและอันตรายไว้ ทำตัวให้ดูเป็นสาวน้อยที่อ่อนแอ น่าสงสาร และไร้ที่พึ่งแทน

มือที่ห้อยอยู่ข้างตัวกลับกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อโดยไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ในขณะที่ภายในใจเต็มไปด้วยความน้อยใจ ความแค้นที่มีต่อหวนถังถูกตัดขาดเป็นพันๆ ครั้ง

ทำไมนางถึงเป็นเช่นนี้ได้?

หวนถังก็แค่ลูกติดที่เฉินฮุ่ยหย่าพามาเท่านั้น ทำไมหวนถังถึงได้ใช้ชีวิตอย่างยิ่งใหญ่ได้?

ทำไมหวนถังพูดอะไร ก็ต้องเป็นเช่นนั้น? ทำไมการมีอยู่ของนางต้องได้รับอนุญาตจากหวนถัง?

ทำไมหวนถังถึงสามารถสั่งให้นางออกไปจากบ้านหลังนี้ได้?

นี่มันไม่ยุติธรรม!

อาตู๋ ผู้ช่วยของหมิงอวี่มองดูสถานการณ์มานาน ย่อมไม่พลาดความเกลียดชังเย็นยะเยือกที่เฉินอวิ๋นโหน่วแสดงออกมาเมื่อครู่

เขามองดูคุณชายของตน แล้วนึกในใจว่านายท่านหวนถังแม้ปากจะร้ายไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่จิตใจบริสุทธิ์และโปร่งใส

จากพฤติกรรมในคืนนี้ นางน่าจะเป็นเด็กที่ปกปิดอารมณ์ไม่เก่งและค่อนข้างจะใจร้อนและโกรธง่าย

เมื่อเทียบกับนายท่านหวนถังแล้ว แม่เลี้ยงที่แสนร้ายกาจและบุตรบุญธรรมที่จะถูกพ่อเลวของคุณชายรับเลี้ยงนั้น มีจิตใจที่ซับซ้อนและโหดเหี้ยมกว่าเยอะ!

โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า :)