บทที่ 14-15: ระยะห่างจากตัวประกอบสู่ความเป็นอัจฉริยะ (ตอนที่ 14-15)
หมิงอวี่กลับหัวเราะขึ้นมาอย่างกะทันหัน “ยัยพริกน้อย ฉลาดกว่าที่ข้าคิดอีก!”
เมื่อเห็นความเย็นชาที่ไม่ปิดบังในสายตาของหวนถัง เฉินฮุ่ยหย่าก็เริ่มร้อนใจ “เธอกำลังสงสัยอะไรอยู่? อวิ๋นโหน่วเป็นเด็กผู้หญิงที่โตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เล็ก น่าสงสารจะตายไป การรับเลี้ยงเธอ ฉันก็ได้คุยกับพ่อเธอแล้ว เขาก็เห็นด้วยนะ”
“โอ้?” หวนถังไม่สนใจแม้แต่น้อย
ในใจของเฉินฮุ่ยหย่าเกลียดลูกสาวคนนี้จนตาย ทำไมไม่ไปพร้อมกับพ่อที่อายุสั้นของเธอสักที
แต่บนใบหน้าก็ยังต้องแสร้งทำเป็นอ่อนโยนและเมตตา “ไม่ว่าเราจะรับเลี้ยงอวิ๋นโหน่วหรือไม่ ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงสถานะของเธอในบ้าน ดังนั้นอย่าทำตัวไร้สาระไปหน่อยเลย!”
หวนถังมองไปที่เฉินอวิ๋นโหน่วที่ทำตัวน่าสงสารและไร้เดียงสาอย่างไม่สนใจใยดี แล้วพูดอย่างเย็นชา “ในเมื่อมันไม่มีผลกระทบอะไรกับฉัน งั้นก็ไม่ต้องรับเลี้ยงแล้ว!”
อาตู๋หัวเราะออกมาเสียงดัง “คุณหนูหวนคนนี้นะ ไม่มีที่ติจริงๆ!”
หมิงอวี่ก็ไอเบาๆ ยัยพริกน้อยเล่นกับคำพูดได้ดีจริงๆ
การไม่รับเลี้ยงนั้นไม่ส่งผลกระทบต่อยัยพริกน้อยก็จริง
แต่สำหรับแม่เลี้ยงที่คอยจ้องมองทรัพย์สินของครอบครัวและลูกเลี้ยงที่พยายามเอาตัวเข้าไปในบ้านเศรษฐีนั้น ผลกระทบกลับยิ่งใหญ่แน่นอน!
เฉินอวิ๋นโหน่วจ้องหวนถังด้วยความโกรธแค้นและอิจฉาในแววตาของเธอ เหมือนกับจะลุกเป็นไฟ
ทำไม? ทำไมแค่คำพูดของหวนถังคำเดียวต้องมาทำลายสิ่งที่เธอได้พยายามมาอย่างยากลำบากด้วย? แค่เพียงอีกขั้นเดียว ถ้าเธอทำเรื่องรับเลี้ยงให้เสร็จ เธอก็จะได้ใช้ชีวิตเป็นลูกสาวของบ้านเศรษฐีแล้ว…
ทำไมหวนถังต้องเป็นคนขัดขวางเธอด้วย!
เฉินฮุ่ยหย่าก็มีสีหน้าแปลกๆ เช่นกัน เธอจ้องหวนถังอย่างรวดเร็วแล้วก็พูดอย่างยิ้มแย้ม “เธอจะพูดแบบนั้นได้ยังไง? การมีพี่สาวมาอยู่ด้วยไม่ดีหรือ?”
หวนถังไม่อยากแม้แต่จะแสร้งทำเป็นเชื่อ “ไม่ดี! ฉันมีน้องชายก็พอแล้ว แถมฉันไม่ชอบหน้าเธอเลยสักนิด ร้ายกาจแถมยังขี้เหร่ จะเหมาะสมกับการเป็นลูกสาวของพ่อฉันตรงไหน?”
“แค่กๆ...” อาตู๋เริ่มควบคุมสีหน้าไม่อยู่แล้ว ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาเลือกมาประเทศกับนายท่านถูกจริงๆ!
คุณหนูหวนคนนี้ ช่างเป็นขุมทรัพย์จริงๆ!
เฉินอวิ๋นโหน่วทำหน้าตาน่าสงสาร น้ำตาเริ่มไหลออกมา
เธอมองเฉินฮุ่ยหย่า หวังว่าเฉินฮุ่ยหย่าจะออกหน้าช่วยเธอ แต่เฉินฮุ่ยหย่าก็จนปัญญา
กับลูกสาวที่ไม่คุ้นเคยกันแบบนี้ เธอทำอะไรไม่ได้เลย!
ถ้าไม่ใช่เพราะหมิงอวี่อยู่ เธอคงตบสักทีแล้ว
ในใจของหมิงอวี่ เธอยังคงเป็นแม่เลี้ยงที่อ่อนหวานและสง่างามอยู่เสมอ!
เฉินฮุ่ยหย่าถอนหายใจอีกครั้ง หลังจากสาปแช่งในใจไม่กี่คำ เธอก็พูดด้วยความหนักแน่น “หวนถัง อวิ๋นโหน่วเป็นเด็กดีจริงๆ เด็กๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและแฟนๆ ทางออนไลน์ต่างก็ชอบเธอทั้งนั้น”
หวนถังไม่ยอมฟัง “ก็พวกนั้นมันตาบอด! สองวันที่ฉันถูกขังอยู่ในห้อง ไม่มีอาหาร ไม่มีน้ำ ฉันเลยไปเรียนดูดวงออนไลน์ จากการดูหน้าแล้ว ลูกเลี้ยงคนนี้ของเธอ แม้ว่าดูภายนอกจะเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่จริงๆ แล้วเป็นพวกงูพิษที่ลึกล้ำ แถมยังจะทำร้ายพ่อแม่บุญธรรมของเธออีกนะ ระวังไว้หน่อย อย่าตกหลุมพราง!”
เฉินฮุ่ยหย่ากำลังจะพูด แต่หวนถังก็พูดต่อ “ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่าเธอคลอดฉันมา ฉันจะไม่บอกเธอเรื่องนี้หรอก นี่เป็นคำแนะนำสุดท้ายและการเคารพของฉันในฐานะลูกสาว เธอไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก!”
เฉินฮุ่ยหย่าหน้าซีด “……”
เฉินอวิ๋นโหน่วหน้าแดงหน้าขาวสลับกันไป “……”
อาตู๋ที่หัวเราะจนหมดตัว “……ฮ่าๆๆ”
คุณหนูหวนปากคมเกินไปแล้ว!
ดูท่าอนาคตคงมีอะไรสนุกอีกเยอะ!
หมิงอวี่มองหวนถังด้วยสายตาที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความเอ็นดู “......”
ไม่เสียชื่อยัยพริกน้อยจริงๆ!
เฉินฮุ่ยหย่าโมโหจนแทบจะตาย ใบหน้าของเธอสลับเป็นสีเขียวและซีดหลายครั้ง พูดเรื่องที่เฉินอวิ๋นโหน่วจะนำโชคร้ายมาให้เธอ แต่ที่จริงแล้วเจ้าเด็กบ้าคนนี้ต่างหากที่เป็นตัวนำโชคร้าย!
หวนถังไม่มีอารมณ์สนใจพวกเธอ “แล้วก็ อย่าเรียกฉันว่าหวนหวน นั่นเป็นชื่อที่ครอบครัวฉันเรียก เธอไม่คู่ควร ฉันรังเกียจ!”
เมื่อวันหมั้นหมายกับโจวเจียเฉิงถูกยกเลิก หวนถังก็ได้เห็นธาตุแท้ของแม่เธอ ความหวังสุดท้ายที่เธอเคยมีต่อแม่ก็หมดลง
ตั้งแต่ช่วงนั้นมา ครอบครัวของเธอก็มีเพียงพ่อและน้องชายเท่านั้น!
“มารยาทของเธอหายไปไหนหมด? ใครให้เธอพูดกับฉันแบบนี้?” หลังจากที่ถูกกระตุ้นมานาน ความโกรธของเฉินฮุ่ยหย่าก็ระเบิดออกมา
หวนถังโกรธขึ้นมาเช่นกัน “จะมาคุยกับฉันเรื่องมารยาทเนี่ยนะ?”
เฉินฮุ่ยหย่ารู้สึกว่าเธอกำลังจะพูดอะไรที่ทำให้เธอเสียหน้ามาก แต่ก็ไม่สามารถหยุดได้
หวนถังเดินเข้าไปหาเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “ถ้าเทียบกับการหลอกแต่งงานกับผู้ชายซื่อๆ เพื่อใช้ชีวิตกับเธอ ทิ้งลูกที่เพิ่งคลอดไปอย่างไม่สนใจ ไปมีชู้ระหว่างแต่งงาน แย่งสามีคนอื่นและกระตือรือร้นที่จะเป็นเมียน้อยอย่างเธอ ใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาทกว่ากันคงเห็นได้ชัดใช่ไหม?”
สีหน้าของเฉินฮุ่ยหย่าเปลี่ยนเป็นสีขาวเหมือนกระดาษ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย ก่อนจะล้มลงและถูกเฉินอวิ๋นโหน่วประคองไว้
เธอถามตัวเองอีกครั้งในใจ ทำไมเจ้านี่ไม่ไปพร้อมกับพ่อของเธอที่อายุสั้นด้วย!
หมิงอวี่ยืนอยู่ข้างหวนถัง เขาสังเกตเห็นความผิดหวังและความโกรธที่ปรากฏในแววตาของยัยพริกน้อยขณะพูดเรื่องเหล่านี้ แม้แต่มือที่กำอยู่ก็ยังสั่นเล็กน้อย
เมื่อเขาเข้ามาใกล้อีกนิด เขาพบว่ายัยพริกน้อยทั้งตัวกำลังสั่น
อา เฉินฮุ่ยหย่าแม้จะเลวร้ายแค่ไหนก็ยังเป็นแม่แท้ๆ ของยัยพริกน้อย เมื่อเธอเปิดโปงความอัปยศเหล่านี้ เธอจะรู้สึกดีได้อย่างไร!
หวนถัง: “เฮ้อ ด่าจบสักที สบายใจขึ้นเยอะเลย”
หวนถัง: “ปลดปล่อยความโกรธไปบ้างแล้ว แต่ฉันก็หิวแล้วเหมือนกัน การด่าคนมันใช้พลังงานเยอะนะ!”
477 ปรบมือเบาๆ: 【……】
ตอนที่ฉันบอกให้คุณกินเนื้อสัตว์ของสัตว์อสูร คุณทำอะไรอยู่ล่ะ?
นายท่านนี่ท่าทางจะไม่เป็นโล้เป็นพายมากขึ้นทุกวัน!
อาตู๋ที่ตั้งใจจะดูเรื่องสนุก สีหน้าของเขาค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นเย็นชา
ที่แท้ยังมีหลายเรื่องที่เขาไม่รู้อีกสินะ?
เมื่อมองสาวน้อยที่ยืนตัวตรงอย่างดื้อรั้นและเต็มไปด้วยหนามที่อยู่ตรงหน้า เขาก็รู้ว่าเขาคิดผิดอีกแล้ว
คุณหนูหวนไม่ได้แค่แสดงออกต่างจากภายใน แต่ในใจของเธอมีเรื่องราวมากมายที่เก็บเอาไว้!
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินฮุ่ยหย่าต้องการรับเลี้ยงลูกบุญธรรมและกระตุ้นเธอ หวนถังคงยังคงเก็บสิ่งเหล่านี้ไว้ในใจต่อไป
แต่นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่า คุณหนูหวนไม่มีทางเป็นคนแบบเฉินฮุ่ยหย่าแน่นอน!
เมื่อความจริงถูกเปิดเผยต่อหน้าคนรุ่นเยาว์และบรรดาคนใช้ เฉินฮุ่ยหย่ารู้สึกเหมือนถูกถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าคนอื่นและถูกทำให้อับอายอย่างมาก
เธอโกรธจนตาแทบจะถลนออกมา “หุบปาก! ออกไปจากที่นี่! ฉันไม่มีลูกสาวอย่างเธอ!”
หวนถังไม่ใส่ใจและพูดขึ้นอย่างเยือกเย็น “ก็ดี ฉันก็ไม่อยากมีแม่แบบเธอเช่นกัน เธอต้องจำไว้ ตั้งแต่เธอทรยศพ่อฉัน ทรยศฉันและน้องชายของฉัน ตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่ใช่แม่ของฉันอีกต่อไป และไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนฉัน!”
“แล้วก็ เธอไม่คู่ควรกับคำว่า ‘แม่’ สองคำนี้!” หวนถังกล่าว
477 ปรบมือเบาๆ: 【เจ้าของร่างเดิมคงรู้สึกขอบคุณนายท่านมากแน่ๆ】
นี่คือสิ่งที่เจ้าของร่างเดิมต้องการจะพูดกับเฉินฮุ่ยหย่า หลังจากที่ถูกกล่าวหาและเข้าใจผิดมาหลายครั้ง
หวนถังถอนหายใจในใจ ถ้าเธอไม่ต้องเจอเรื่องพวกนี้ก็คงจะดีกว่านี้!
477 เงียบอยู่ครู่หนึ่ง: 【นายท่านช่างเมตตาจริงๆ!】
หมิงอวี่กลับขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาของเขาจ้องมองหวนถังด้วยความกังวล
ยัยพริกน้อยกำลังจะย้ายออกไป...
ถ้าไม่มีสายสัมพันธ์กับแม่เลี้ยงแล้ว นั่นหมายความว่าเธอจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป...
แบบนั้นจะได้ยังไงกัน?
โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า :)
