บทที่ 1 เด็กสาวผู้ถูกกลั่นแกล้งโดยการแขวนคอ

ในจักรวรรดิ ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ร้อนแรง เผาทำลายอาคารเรียนร้างของโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่งในเมืองชิงเฉิง ในห้องเรียนหนึ่ง มีเด็กสาววัยรุ่นที่ถูกแขวนห้อยหัวอยู่หน้ากระดานดำที่ร้อนจนแทบจะลุกเป็นไฟ ชุดของเธอขาดรุ่งริ่ง ใบหน้าซีดเผือด

ตรงหน้าเธอ มีชายฉกรรจ์ในชุดดำราวสิบกว่าคนกำลังเหยียบชายหนุ่มที่อ่อนแอคนหนึ่งลงกับพื้นอย่างโหดเหี้ยม นิ้วทั้งสิบของเขาหักหมด เลือดไหลไม่หยุด

“เสี่ยวเป่ย!” เด็กสาวน้ำตาคลอเบ้า ดวงตาใสบริสุทธิ์ของเธอแสดงความหวั่นไหว พลางพูดกับชายฉกรรจ์ว่า “ปล่อยเขาไปเถอะ เขายังเป็นเด็กอยู่ ใช้ฉันเป็นตัวประกันแทนเถอะ ตระกูลกู้จะต้องส่งเงินมาแน่ๆ!”

ทันทีที่เธอพูดจบ เสียงตบมือที่ดังชัดเจนก็ดังขึ้น

หญิงสาวผู้มีลักษณะเย่อหยิ่งปรากฏตัวออกมาจากด้านหลังประตูห้องเรียน

หญิงสาวเย่อหยิ่งตบมือพร้อมกับหัวเราะเยาะว่า “กู้ฉีฉี เธอมันโง่จริงๆ ยังคิดว่าตระกูลกู้จะส่งเงินมาไถ่เธออีกหรือ?”

เด็กสาวที่ถูกแขวนห้อยหัว ดวงตาใสบริสุทธิ์ของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อเมื่อมองดูผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“เสวี่ยเสวี่ย...เธอ...ไม่ได้มาช่วยฉันกับน้องชายหรือ?”

“ช่วยเธอ? ฮ่าฮ่า ถ้าพวกเธอสองคนที่เป็นแค่พวกไร้ประโยชน์ตายไป บริษัท หุ้นทุกอย่างของตระกูลกู้จะเป็นของฉันทั้งหมด ฉันคงไม่บ้าไปช่วยเธอหรอก!”

“พวกไร้ประโยชน์? ไร้ค่า?” เด็กสาวพึมพำ “สิบปีมานี้ฉันทำงานหนักที่โรงพยาบาล ไม่ได้หยุดพัก ทำงานตลอดทั้งวันทั้งคืน รายได้ทั้งหมดฉันให้ตระกูลกู้เพื่อรักษาน้องชาย แล้วฉันจะเป็นพวกไร้ค่าได้ยังไง?”

“หึ! งานของเธอก็แค่พยาบาลที่จนๆ ฉันต่างหากที่เป็นแพทย์ชื่อดังที่ทำเงินได้มากที่สุดในจักรวรรดิ! ทุกการผ่าตัดที่เธอเป็นคนลงมือทำ มันก็แค่ใส่หน้ากากแล้วใช้ชื่อฉัน คนทั้งโลกจดจำชื่อฉัน กู้เสวี่ยเสวี่ย เธอนับเป็นอะไรได้?”

“ตระกูลกู้สอนให้ฉันเป็นคนที่ไม่โอ้อวด ไม่หวังชื่อเสียง...”

“ไม่โอ้อวด? ไม่โอ้อวดแล้วทำไมตอนที่เธอเรียนมัธยมปลายถึงต้องเรียนเก่งขนาดนั้น ทำไมต้องเป็นที่หนึ่งในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทำให้ฉันต้องอยู่ใต้เธอ?” กู้เสวี่ยเสวี่ยกล่าวด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอหรี่ลงและใบหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย “ตอนนี้ตระกูลกู้บอกให้เธอตาย ทำไมเธอไม่ยอมตายอย่างว่าง่าย? หรือว่า...เธออยากลิ้มรสความเป็นชายก่อนตาย?”

ชายฉกรรจ์ในชุดดำทั้งสิบกว่าคนหัวเราะอย่างหยาบคาย พวกเขายกกางเกงขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้กู้ฉีฉีอย่างชั่วร้าย

ใบหน้าของกู้ฉีฉีซีดลง “ไม่! ยังมีพี่หลิวชวน เขาจะไม่ยอมให้เธอทำร้ายฉันแน่...”

“มู่หลิวชวน? ขอโทษทีนะ เขาจะหมั้นกับฉันคืนนี้” กู้เสวี่ยเสวี่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น “เขาชมว่าฉันเก่งบนเตียง แต่เธอ...เธอเป็นแค่ไม้ท่อนหนึ่ง เขาไม่แม้แต่จะอยากแตะต้องเธอ! และเธอก็ไม่มีพรมจรรย์แล้ว โดนผู้ชายคนอื่นทำลายไปแล้ว...”

กู้ฉีฉีเหมือนถูกฟ้าผ่าลงตรงกลางหัว เธอชะงักไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว “ไม่ มันเป็นแค่อุบัติเหตุ...เขาบอกว่าเขาไม่แคร์...”

“โง่! มีผู้ชายที่ไหนไม่แคร์? กู้ฉีฉี ฉันจะบอกความจริงให้เธอฟัง เธอมันแค่เครื่องจักรหาเงินให้เรา! ตัวแทน! หุ่นเชิด! ตอนนี้ฉันจะได้แต่งงานกับพี่หลิวชวนและมีตระกูลมู่เป็นธนาคารส่วนตัว เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว!”

ใบหน้าของกู้ฉีฉีซีดเผือดลงทุกขณะ

“พี่! ฉันจะสู้กับพวกมัน!” กู้เสี่ยวเป่ยที่เต็มไปด้วยเลือดพยายามปกป้องพี่สาวด้วยความตั้งใจ

เป็นเพราะเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเขาถูกจับตัวไป พี่สาวที่ทำงานเป็นพยาบาลในโรงพยาบาลก็คงไม่ต้องมาพัวพันด้วย

แต่ในวินาทีต่อมา กู้เสวี่ยเสวี่ยก็เหยียบปากของกู้เสี่ยวเป่ยลงด้วยความดุดัน

“เธอรักน้องชายมากไม่ใช่เหรอ? ดี ฉันจะหักนิ้วของเขาทั้งสิบมาเชื่อมให้แมวสัตว์เลี้ยงของฉัน!”

“ได้ยินมาว่าหมอนี่กินยาจีนที่มีราคาแพงมาก? ฉันจะควักอวัยวะภายในของเขาออกมาให้สุนัขของฉันกิน!”

“แล้วยังมีผิวหน้าที่บางๆ ของเขา ฉันจะลอกออกมาเพื่อทำการรักษาความงามให้ขาของฉัน ส่วนผิวที่ขาวเนียนทั่วทั้งตัวของเธอ...”

กู้เสวี่ยเสวี่ยกล่าวอย่างโหดเหี้ยม “ฉันจะลอกออกมาแล้วทำเป็นพรม เพื่อที่จะได้เหยียบเธอตลอดชีวิต!”

ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ร้อนแรง กู้ฉีฉีรู้สึกเหมือนตกลงไปในห้วงน้ำแข็ง ความหนาวเย็นแทรกซึมถึงกระดูก

เธอไม่เคยคิดเลยว่าลูกพี่ลูกน้องอย่างกู้เสวี่ยเสวี่ยจะเป็นคนที่โลภและโหดร้ายราวกับปีศาจ และพี่หลิวชวนที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ก็สมคบคิดไปด้วย

รองเท้าส้นสูงของกู้เสวี่ยเสวี่ยเหมือนกับลิ่มที่ตอกลงไป ทำให้กู้เสี่ยวเป่ยที่อ่อนแอกลายเป็นก้อนเลือด และเขาก็สิ้นใจไปอย่างเจ็บปวด

กู้เสวี่ยเสวี่ยโบกมือและพูดว่า “พวกแกยังรออะไรอยู่? ผู้หญิงฟรีๆ แบบนี้ ยังไม่รีบจัดการอีกหรือ?”

เมื่อชายฉกรรจ์ในชุดดำเดินเข้ามาใกล้ ลูกพี่ลูกน้องของเธอยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ขณะที่น้องชายที่เธอรักที่สุดสิ้นใจต่อหน้าต่อตา ความแค้นในใจของกู้ฉีฉีก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างรุนแรง

เหมือนกับแสงอาทิตย์ที่ร้อนแรงนี้

“ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเธอสมหวัง! แม้จะต้องกลายเป็นวิญญาณร้าย ฉันก็จะไม่ปล่อยพวกเธอไป!”

เสียงร้องที่เจ็บปวดของเด็กสาวดังผ่านห้องเรียน

ในวินาทีต่อมา เธอขยับร่างที่ถูกแขวนอยู่ไปชนขอบกระดานดำด้วยแรงทั้งหมดของเธอ!

ลวดเหล็กที่แหลมคมทะลุเข้ามายังหลอดเลือดแดงที่ใหญ่ที่สุดของหัวใจเธอทันที

เลือดกระจายออกมาเหมือนดอกไม้ที่บานสะพรั่งกลางอากาศ กระเซ็นเต็มใบหน้าของทุกคนที่อยู่ในที่นั้น

ก่อนสิ้นลม กู้ฉีฉียิ้มเยาะ “เมื่อเลือดของฉัน”...

To The Next EP... in 3 2 1