ตำนานเทพปีศาจข้ามภพ บทที่ 1299 ด้านหลังประตูหยก (อ่านฟรี)
ตำนานเทพปีศาจข้ามภพ บทที่ 1299 ด้านหลังประตูหยก (อ่านฟรี)
แปลโดย iPAT
“เข้าใจแล้ว”
หลี่ฉิงซานตอบแต่เขากลับยิ่งสนใจมากขึ้น
เทพราหูเสี่ยวหมิงรู้ตัวว่าคิดผิด หากหลี่ฉิงซานยอมรับคำเตือนโดยง่าย เขาคงไม่ใช่หลี่ฉิงซาน
“ครืน...”
ประตูหยกขาวเปิดออกอย่างสมบูรณ์ หญิงสาวที่งดงามยืนอยู่ที่นั่น เส้นผมของนางเป็นสีขาวราวหิมะ เสื้อผ้าของนางก็ขาวเช่นกันซึ่งทำให้นางดูเหมือนเทพธิดาจากสวรรค์ชั้นฟ้า
สร้อยคอและกำไลข้อมือของนางเหมือนน้ำแข็งแกะสลัก เกล็ดหิมะหมุนวนอยู่รอบกายของนาง นางเหมือนเทพธิดาหิมะที่ลงมายังโลกใบนี้
อย่างไรก็ตามนางถือขวานน้ำแข็งขนาดใหญ่ไว้ในมือ นางจ้องมองซื่อหลงด้วยดวงตาสีขาวบริสุทธิ์ของนางซึ่งทำให้เขาตกตะลึง
“เสี่ยวเอ๋อ!”
สีหน้าของซื่อหลงเปลี่ยนไป เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบนางที่นี่
“ราชินีผีเสื้อราตรี!”
หลี่ฉิงซานรู้สึกประหลาดใจ หญิงผมขาวคือราชินีผีเสื้อราตรีที่เขาช่วยไว้จากผาดาบน้ำแข็ง
ไม่ใช่ว่านางมีเรื่องบาดหมางกับจักรพรรดินีจิ้งจอกเก้าหางงั้นหรือ?
ในอดีต เขาเคยฝากซวนเยว่ไว้กับนาง เพราะเขาไม่ต้องการให้ซวนเยว่เข้าไปเกี่ยวข้องกับจักรวรรดิต้าเซี่ย เขาไม่เคยคาดคิดว่านางจะอยู่ในวังหยก
ลมและหิมะโหมกระหน่ำแรงขึ้นเรื่อยๆ ความหนาวเย็นโจมตีไปถึงกระดูก
ราชินีผีเสื้อราตรีกางปีกสีขาวสองข้างออก เส้นผมสีขาวของนางลอยขึ้นสู่อากาศขณะที่นางฟาดขวานน้ำแข็งด้วยมือทั้งสองข้าง มวลอากาศรอบขวานหมุนวนและกลายเป็นพายุหมุนพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าราวกับมังกรขาวที่กำลังโกรธจัด
“ซื่อหลง!”
เสียงของราชินีผีเสื้อราตรีเต็มไปด้วยความเกลียดชังและเจ็บปวด นางคว้าโอกาสที่ซื่อหลงตกตะลึงฟาดขวานน้ำแข็งไปที่เขา
พายุหมุนหิมะราวกับเสาสวรรค์ที่ล้มลงมาและดูเหมือนไม่อาจหยุดยั้ง
เหล่าขุนนางตะโกน “ปกป้องฝ่าบาท!”
“ระวังการซุ่มโจมตีจากปีศาจชั่ว!”
‘ไม่แปลกใจเลยที่ราชินีหอยแห่งทะเลลวงตาบอกให้ข้ามา มันคือการซุ่มโจมตีซื่อหลงจากสองด้าน พลังของขวานน้ำแข็งรุนแรงมาก และทักษะที่อยู่เบื้องหลังก็ละเอียดอ่อน ดูเหมือนนางจะกู้คืนความแข็งแกร่งและสามารถในการควบคุมขวานน้ำแข็งได้แล้ว อาจมีผู้คนไม่มากที่สามารถรับการโจมตีนี้ อย่างไรก็ตามนั่นยังไม่ใกล้เคียงกับการเอาชนะซื่อหลง’
หลี่ฉิงซานส่ายศีรษะ เขาไม่แยแสการโจมตีของราชินีผีเสื้อราตรีและไม่มีความคิดที่จะประสานงานกับนางเลย
ซื่อหลงฟื้นคืนสติ เขาโบกมือขวาและสั่งให้เหล่าขุนนางถอยออกไป
เขาใช้มือซ้ายเหมือนกระบี่เจาะทะลวงพายุหมุน
เวลาราวกับหยุดเดิน เหล่าขุนนางหยุดนิ่งในท่าทางต่างๆ ขวานน้ำแข็งหยุดอยู่เหนือศีรษะของซื่อหลงและไม่สามารถเคลื่อนไปข้างหน้าได้อีกแม้แต่นิ้วเดียว
“บึม!”
พายุหมุนสลายตัวทันที น้ำแข็งและหิมะบนภูเขาถล่มก่อให้เกิดเป็นเหวลึกทอดยาวหลายพันเมตรบนพื้น นาวาเหินจักรพรรดิมังกรที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงได้รับผลกระทบเช่นกัน กำแพงแสงสีทองปรากฏขึ้นเพื่อปิดกั้นพลังทำลายล้างทั้งหมด
“เสี่ยวเอ๋อ ไม่พบกันนาน”
ซื่อหลงดึงมือกลับอย่างช้าๆโดยไม่สนใจขวานที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเขาเลย เขามองตรงไปที่ราชินีผีเสื้อราตรีด้วยสายตาที่อ่อนโยน
“ซื่อหลง ในที่สุดเจ้าก็กล้าโจมตีข้าโดยตรง ข้าคิดว่าเจ้าจะวางแผนการหักหลังข้าอีกครั้ง!”
ใบหน้าเย้ยหยันของราชินีผีเสื้อราตรีกลับสู่สภาพเย็นชาและไร้อารมณ์เช่นเคย
นางถอยหลังหนึ่งก้าว หลบออกไปด้านข้าง และผายมือ “เจ้าผ่านการทดสอบของข้าแล้ว เชิญ วันนี้เป็นวันแห่งความสุขของเจ้า อย่าสาย”
หลี่ฉิงซานคิด ‘แน่นอนว่ามีความแตกต่างระหว่างความแข็งแกร่งมากเกินไป มันไม่สามารถชดเชยได้ด้วยอาวุธเพียงชิ้นเดียว!’
เขากล่าวกับกู่เยี่ยนหยินและคนอื่นๆว่า “รออยู่ข้างนอกเพื่อเสริมกำลังให้ข้า ข้าจะเข้าไปร่วมงานแต่งและทำลายมันซะ!”
ซื่อหลงพยักหน้า “ถูกต้อง วันนี้ไม่ใช่เวลาที่จะทวงหนี้จริงๆ หากข้าเคยทำให้เจ้าผิดหวังในอดีต ข้าจะชดเชยให้เจ้าอย่างดีที่สุด โปรดอภัยให้ข้าด้วย!”
เขามองย้อนกลับไป กลิ่นอายทรงพลังพุ่งเข้ามา และเขาก็เผยรอยยิ้มบางก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปในวังหยก
เหล่าขุนนางเดินเรียงแถวตามเข้าไปโดยถือสมบัติล้ำค่านานาชนิดที่ห่อหุ้มด้วยผ้าสีแดงไว้ในมือ พวกมันเป็นของหมั้นที่ซื่อหลงเตรียมมาเป็นพิเศษ
ราชินีผีเสื้อราตรีรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเสียงที่เต็มไปด้วยความสุขและความประหลาดใจดังขึ้น “เสี่ยวเอ๋อ เป็นเจ้าจริงๆ!”
เส้นผมสีแดงปลิวอยู่ในอากาศ มันพุ่งเข้ามาและโอบกอดไป๋เสี่ยวเอ๋อเอาไว้อย่างแน่นหนา
“นั่นคือปีศาจชั่ว!”
“ทุกคนระวังด้วย!”
การแสดงออกของเหล่าขุนนางเปลี่ยนไปอย่างมาก ไม่มีผู้ใดคิดว่าเขาจะมาเร็วขนาดนี้ พวกเขาทำตัวราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุด โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นการเผชิญหน้าในระยะประชิด ชีวิตของพวกเขาอาจถูกพรากไปได้ทุกเมื่อ พวกเขาไม่สามารถประมาทได้แม้แต่น้อย
ซื่อหลงขมวดคิ้ว ผู้ใดจะรู้ว่ามันเป็นเพราะการแสดงออกที่ไม่เหมาะสมของเหล่าขุนนางหรือเพราะหลี่ฉิงซานดึงไป๋เสี่ยวเอ๋อเข้าไปกอด
หลี่ฉิงซานเอาชนะทุกการต่อต้านของไป่เสี่ยวเอ๋อและเผยรอยยิ้มกล่าว “พวกขยะ หยุดทำตัวน่าเกลียด! ข้าได้รับเชิญมาอย่างเป็นทางการ!” จากนั้นเขาก็พูดกับไป๋เสี่ยวเอ๋อที่อยู่ในอ้อมแขนอย่างช้าๆและอ่อนโยนว่า “เสี่ยวเอ๋อ ผู้ชายไร้รสนิยมคนนั้นไม่ต้องการเจ้า แต่ข้าต้องการเจ้า เพียงยอมรับมันไว้เท่านั้น!”
ไป๋เสี่ยวเอ๋ออดไม่ได้ที่จะมองไปทางซื่อหลงด้วยความคาดหวังบางอย่าง
ซื่อหลงคลายคิ้วที่ขมวด เขาป้องหมัดขึ้น “สหายหลี่ ข้าไม่ได้ต้อนรับเจ้าจากระยะไกล โปรดยกโทษให้ข้าด้วย เมื่อเจ้ามาถึงแล้ว เช่นนั้นโปรดไปรับตัวเจ้าสาวพร้อมกับข้าและกลับภูเขาศีรษะมังกรเพื่อดื่มฉลอง!”
‘หมี่หรันให้เสี่ยวเอ๋อรับแขกเพื่อทดสอบความจริงใจของข้า นางคงกำลังเฝ้ามองอยู่ในวังหยก หากข้าทำตัวสนิทสนมกับเสี่ยวเอ๋อมากเกินไป หมี่หรันจะต้องไม่พอใจ นางจะคิดว่าข้ายังมีความรู้สึกบางอย่างหลงเหลืออยู่’
‘เอาล่ะ ช่างมัน การยึดติดกับเรื่องเล็กๆน้อยๆอาจทำลายสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า! หลี่ฉิงซาน หลังจากวันนี้ ข้าจะเปลี่ยนผู้หญิงทั้งหมดของเจ้าให้กลายเป็นของเล่นของข้า!’
หลี่ฉิงซานสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารอย่างชัดเจน “แน่นอน นั่นคือสิ่งที่ข้ากำลังคิดอยู่ เช่นเดียวกับที่เจ้าควรจะแก้ไขความคับข้องใจแทนที่จะทำให้มันแย่ลง เราควรพูดคุยกันอย่างจริงจัง!”
ยิ่งศัตรูอดทนมากเท่าใด เจตนาสังหารของพวกเขาก็จะยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น ‘ช่างเป็นตัวสารเลวหน้าไร้ยางอายจริงๆ!’
เขาสัมผัสได้ว่าไป๋เสี่ยวเอ๋อหยุดดิ้นรน ดังนั้นเขาจึงปล่อยนาง เขากล่าว “ออกไปจากที่นี่” จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาซื่อหลง
หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว...
ปราณปีศาจของเขาปะทุขึ้นอย่างต่อเนื่องราวกับเสือที่กำลังออกล่าเหยื่อ
ซื่อหลงยิ้มขณะที่เหล่าขุนนางเตรียมพร้อมต่อสู้เหมือนมังกรเจ้าถิ่น
การต่อสู้กำลังจะปะทุขึ้น
ทันใดนั้นไป๋เสี่ยวเอ๋อก็ลอยเข้ามา ขวานน้ำแข็งบรรพกาลฟาดลงตรงกลางระหว่างซื่อหลงกับหลี่ฉิงซาน “พี่หญิงซูเชิญพวกท่านทั้งสองเข้าไปในวัง”
“ข้าเกรงว่าสหายหลี่จะไม่มีความกล้า” ซื่อหลงยิ้มและปฏิเสธที่จะท้าทายสิ่งที่พี่หญิงซูต้องการ
หลี่ฉิงซานยกคิ้วขึ้น “ข้าแค่อยากรู้ว่าเจ้าสาวดูเป็นเช่นไร หลังจากนั้นข้าจะลองคุยกับนาง บางทีนางอาจตัดสินใจพลาด”
ไป๋เสี่ยวเอ๋อถาม “แล้วหากเจ้าสาวไม่ยอมเปลี่ยนใจจะเกิดสิ่งใดขึ้น?”
“เช่นนั้นข้าคงต้องฆ่าเจ้าบ่าว”
“แล้วหากเจ้าสาวไม่ยินยอมให้เป็นเช่นนั้น?”
“เช่นนั้นข้าก็จะฆ่าพวกมันทั้งคู่ให้ตกตายไปตามกัน!”
ความโกรธฉายผ่านดวงตาของซื่อหลง หากหลี่ฉิงซานกล่าวว่าต้องการฆ่าเขา เขาสามารถหัวเราะเย้ยหยัน แต่เขาไม่สามารถหัวเราะเมื่อบางคนพยายามคุกคามนาง
ไป่เสี่ยวเอ๋อกะพริบตาและมองหลี่ฉิงซานอย่างลึกซึ้งก่อนจะกล่าวอย่างกะทันหันว่า “หลี่ฉิงซาน ข้าสาบานต่อสวรรค์ว่าหากเจ้าทำสำเร็จ ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างดีที่สุด!”
