บทที่ 427 เก็บเกี่ยวอย่างเต็มเปี่ยม
ลู่เหยามองนาฬิกาบนโทรศัพท์มือถือ ซึ่งยังคงนับเวลาอยู่ ตั้งแต่เขาลงไปในมิติมืดของจักรวาลเสมือน จนกลับมาบนเตียงในจักรวาลจริง โลกพิกเซลผ่านไป 1 วัน แต่ที่นี่ใช้เวลาไม่ถึง 3 วินาที คงเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่คนโบราณเรียกว่า "ฝันเห็นข้าวสุกเหลือง" สินะ แต่ร่างกายและจิตใจกลับรับรู้เวลาได้ไม่ต่างกัน หร...
