บทที่ 416 ผลลัพธ์ที่ดี

บทที่ 416 ผลลัพธ์ที่ดี

“ต้มน้ำได้ในไม่กี่นาทีเหรอ?” คนอื่นๆ เริ่มสนใจขึ้นมา

“เถ้าแก่ พูดจริงหรือเปล่า?”

“แน่นอนว่าจริง!” เฉินเฉิงชี้ไปที่อุปกรณ์ “ถ้าไม่เชื่อ ลองซื้อไปใช้ดู”

“สี่หยวนไม่ใช่เงินน้อยๆ ถ้าฉันซื้อไปแล้วใช้ไม่ได้ผล นายก็หลอกฉันแล้วสิ?”

“นี่!” เฉินเฉิงหยิบนามบัตรของเฟยผิงออกมาให้ดู “เห็นไหม นี่คือที่อยู่ของแผนกค้าส่งของเรา ถ้าใช้ไม่ได้จริง นายเอามาคืนได้เลย ตอนนี้มีแต่เราคนเดียวที่ขายของแบบนี้ ไม่มีคนอื่นขาย นายเอามาคืน ฉันคืนเงินให้ทันที ตกลงไหม?”

ชายคนนั้นลังเลเล็กน้อย

ถ้าทุกอย่างเป็นตามที่เฉินเฉิงพูดจริงๆ เขาก็มีความต้องการจะซื้อมาก เพราะมันสะดวกมาก

“ฉันขอลองซื้อสักอัน!” มีคนที่ชอบลองของใหม่พูดขึ้น “แต่ฉันบอกไว้ก่อนนะ ถ้าใช้ไม่ได้ผล ฉันจะกลับมาคืนเงิน และอาจจะด่าด้วย นายเห็นไหม บ้านฉันอยู่ตรงนั้นเอง ฉันจะกลับไปลองใช้เดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่มีปัญหา!”

ชายคนนั้นกลายเป็นคนแรกที่กล้าลอง

เมื่อขายได้แล้วคนหนึ่ง เฟยผิงก็ดีใจมาก

คนหนึ่งซื้อ แล้วคนอื่นๆ ก็เริ่มอยากซื้อด้วย แต่ก็ยังไม่มากนัก ประมาณห้าหรือหกอันก็ขายหมด

เร็วๆ นี้ คนกลุ่มนี้ก็แยกย้ายกันไป

“แค่ไม่กี่อันเองเหรอ?” เฟยผิงดูผิดหวัง

เฉินเฉิงส่ายหน้า “ไม่ต้องรีบ ของที่ราคา 4 หยวนก็ไม่ถูก พวกเขาต้องกลับไปลองใช้ดูก่อน ถ้าใช้ดี เดี๋ยวก็มีคนกลับมาอีก”

“จริงเหรอ?”

“รอดูเถอะ!”

คนที่ซื้อของกลับไปถึงบ้านแล้ว ภรรยาได้ทำอาหารรอให้กลับมากิน

“นี่นายซื้อมาทำอะไร?” ภรรยาถามเมื่อเห็นของในมือเขา

“เป็นเครื่องทำน้ำร้อน ‘ฮีตเตอร์ไฟฟ้า’”

“นายซื้อของพวกนี้มาทำไม?”

“ตอนกลางคืนอาบน้ำไม่สะดวก เจ้านี่สามารถต้มน้ำในถังได้ แค่ไม่กี่นาทีเราก็มีน้ำร้อนใช้อาบแล้ว”

“อย่าหลงเชื่อคำคนพูดเลย”

“ไม่ใช่คำพูดลอยๆ นะ จริงๆ!”

“พอเถอะ อย่าเสียเงินโดยไม่จำเป็นเลย บ้านเราอยู่ในสภาพยังไงนายก็รู้”

ชายคนนั้นถอนหายใจนิดหน่อย แล้วก็เติมน้ำในถังและพูดว่า “ลองดูก่อนก็แล้วกัน เจ้าของบอกว่าถ้าไม่ได้ผล เขารับคืนเงินให้”

สถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในหลายๆ บ้าน

ทุกคนกลับบ้านไปใช้เวลากับครอบครัว

“เฮ้ เสียงอะไรนะ... น้ำร้อนแล้ว!” ในขณะนั้นเอง คนที่กำลังจะทานข้าวเสร็จก็พบว่าน้ำที่ต้มนั้นร้อนขึ้นแล้ว

“ร้อนจริงๆ ใช้เวลานิดเดียวเอง?”

“ของนี่ใช้ได้ผลนะ!” ชายคนนั้นรีบดึงปลั๊กออกตามที่คู่มือบอก และไม่ดึงอุปกรณ์ออกจากน้ำ แน่นอนว่าเขาลองเอามือไปสัมผัสน้ำดู ก็พบว่ามันร้อนจนต้องดึงมือกลับทันที “ใช้ได้จริง! คุ้มค่าเงิน 4 หยวนแล้ว”

แม้แต่ภรรยาที่ดูหมิ่นสามีว่าซื้อของฟุ่มเฟือยก็ไม่พูดอะไรอีก

ชัดเจนว่าเธอยอมรับคำพูดนั้นด้วย

“ฮ่าฮ่า...” สามีหัวเราะ “นี่ดีกว่าอุปกรณ์อื่นๆ ซะอีก ตื่นเช้ามาต้มน้ำแปรงฟันได้ทันที ตอนกลางคืนจะอาบน้ำก็ไม่ต้องไปเตรียมเตา ดีจริงๆ!”

หลังทานอาหารเสร็จ เขาไปคุยอวดกับเพื่อนบ้าน

ไม่นานนัก หลายคนก็เริ่มรู้เรื่องนี้

ตอนนี้เฟยผิงเริ่มรู้สึกหมดหวังเล็กน้อย

แต่เฉินเฉิงกลับดูเวลา และคำนวณว่าน่าจะถึงเวลาแล้ว

ในขณะนั้นเอง ก็มีคนหลายคนวิ่งออกมา

“อยู่ที่นี่! ยังไม่ไปใช่ไหม!”

ฟึ่บ! หลายคนวิ่งเข้ามาพร้อมกัน

“เถ้าแก่ ขอฉันซื้อฮีตเตอร์ไฟฟ้าหนึ่งตัว!”

“รีบหน่อย ฉันก็อยากได้เหมือนกัน 4 หยวนจ่ายให้เลย!”

ไม่กี่นาทีต่อมา ฮีตเตอร์ไฟฟ้าห้าสิบตัวก็ขายหมด

“ไม่มีแล้วเหรอ?” คนที่มาถึงไม่ทันตกใจถาม

“ขอโทษนะ ของขายหมดแล้ว...” เฉินเฉิงพูด

เฟยผิงเองก็ตกใจ เพราะยังมีของอีกสองร้อยกว่าอันในรถ

แต่เฉินเฉิงเพียงยิ้มและไม่คิดจะขายเพิ่ม

“เสียดายจริงๆ!” คนหนึ่งส่ายหัว “ใช่สิ คุณจะมาขายอีกเมื่อไหร่?”

“ยังไม่แน่ใจนะ!” เฉินเฉิงยิ้ม “แต่เอาเป็นว่า นี่คือนามบัตร ถ้าอยากซื้อแยกไปซื้อที่นั่นได้”

“โอเค!”

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเฉิงก็ส่งทุกคนกลับไป

ขณะที่เฉินเฉิงและเฟยผิงกำลังจะขึ้นรถไป จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนจากร้านขายของชำวิ่งเข้ามาหา ยื่นบุหรี่ให้พวกเขาคนละมวน แล้วยิ้มถาม “สองท่านขายอะไรอยู่ครับ? เห็นมีคนมาซื้อเยอะเลย”

“ฮีตเตอร์ไฟฟ้า!” เฉินเฉิงยิ้ม “เป็นเครื่องทำน้ำร้อนแบบง่ายๆ รุ่นใหม่”

“ใช้ได้ผลดีไหม?”

“คุณลองดูเองก็ได้ครับ คนที่มาซื้อก็เยอะอยู่นะ”

“ขอดูหน่อยได้ไหม?” เจ้าของร้านถาม

“เถ้าแก่ งั้นผมให้คุณไปหนึ่งอันฟรี!” เฉินเฉิงพูดอย่างใจกว้างพร้อมกับยื่นสินค้าให้ “เก็บนามบัตรนี้ไว้ ถ้าคิดว่าดี ก็มาซื้อของจากเราได้”

เจ้าของร้านรู้ว่าเฉินเฉิงรู้จุดประสงค์ของเขา จึงยิ้มและตอบว่า “ดี งั้นตกลงตามนี้”

“โอเค!”

พูดเสร็จเฉินเฉิงก็ขึ้นรถและขับออกไป

“เฮ้! ขับรถไปขายของ!” เจ้าของร้านอดไม่ได้ที่จะเกาหัว “คนสำคัญจริงๆ นะเนี่ย?”

“ไปกินข้าวกันก่อน!” เฉินเฉิงพูดขณะอยู่ในรถ “เดี๋ยวเราจะไปคนละทาง ขายของให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”

“ตกลง!”

หลังจากหาที่กินข้าวเสร็จ เฉินเฉิงกับเฟยผิงก็เริ่มตั้งแผงขายใหม่อีกครั้ง

ด้วยประสบการณ์จากครั้งแรก พวกเขาจึงทำได้เร็วขึ้นมาก

ประมาณทุ่มกว่าๆ พวกเขาขายสินค้าตามเป้าหมายได้หมด

สองคนรีบกลับไปยังตลาดค้าส่ง

พวกที่ออกไปขายสินค้าต่างๆ ก็กลับมาแล้วเช่นกัน

ทุกคนขายได้ดี นอกจากบางคนที่มีของเหลือนิดหน่อย ส่วนใหญ่ขายหมดเกลี้ยง

“แค่นี้พอแล้วเหรอ?”

“รอดูพรุ่งนี้!” เฉินเฉิงพูด “พรุ่งนี้พวกนายไม่ต้องไปไหน อยู่ที่นี่ ฉันจะไปที่อื่นเพื่อขายของ”

“ที่ไหน?”

“ห้างสรรพสินค้า!” เฉินเฉิงพูด “ที่นี่มีห้างเยอะ เราต้องทำให้สินค้าของเราเข้าห้างให้ได้ ไม่ต้องห่วง มันจะเป็นช่องทางการขายที่ใหญ่สำหรับเรา”

เฟยผิงเริ่มวางใจ

มีเฉินเฉิงอยู่ด้วย เขารู้สึกว่ามีหลักยึด ไม่ได้รู้สึกกังวลเหมือนแต่ก่อน

“ดีแล้ว!”

“วันนี้ทุกคนทำงานหนักแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ หลังจากนั้นก็พักผ่อนให้เต็มที่ แล้วค่อยมาดูผลลัพธ์พรุ่งนี้!”

หลังทานข้าวเสร็จ เฉินเฉิงก็หาที่พักแถวนั้นเพื่อไปนอนพัก

วันนั้นเหนื่อยมาก เฉินเฉิงหลับสนิท จนกระทั่งเก้าโมงเช้าของวันถัดไป

ตื่นขึ้นมากินอาหารเช้าเสร็จ เฉินเฉิง ก็ขับรถพาสินค้าไปยังห้างสรรพสินค้าบัคเซิงใกล้ๆ ทันที