บทที่ 14 แต่งงานกับฉัน เป็นโชคดีของเขา
บทที่ 14 แต่งงานกับฉัน เป็นโชคดีของเขา
เมื่อออกจากช่องคิดเงินแล้ว ฉินเหยาเกิดอยากกินไอศกรีมขึ้นมา แต่พอถามทั้งสองคน ทั้งคู่กลับไม่เอา เธอจึงต้องหยิบเงินไปซื้อเอง
ทั้งสองคนยืนอยู่เคียงข้างกันที่ทางออก รอเธออยู่ เจียงฟางสวมเสื้อผ้าแบบสบาย ๆ ในบ้าน แต่เขากลับดูมีออร่าโดดเด่น รูปโฉมหล่อเหลาสะดุดตา แม้ฉินหว่านจะไม่รู้ว่ามีคนที่เดินผ่านไปมามองพวกเขาด้วยความสนใจ แต่เธอก็มัวแต่ตั้งใจเช็คใบเสร็จในมือ
เป็นครั้งคราวที่ได้ยินเสียงฉินหว่านสูดหายใจแรง "อะไรนะ มันฝรั่งทอดถุงนี้ราคา 23 หยวนเชียวเหรอ ฉันซื้อมันฝรั่งได้ตั้งหลายกิโลเลยนะ..."
คืนนี้ฉินหว่านไม่ได้ทำอะไรเลย กลับใช้เงินไปเกือบครึ่งของเงินเดือนตัวเอง จนรู้สึกเสียดายอย่างมาก
เจียงฟางเห็นท่าทางของเธอ ก็อดไม่ได้ที่อยากจะลูบหัวเธอปลอบใจ
จากนั้น ฉินหว่านก็เลื่อนสายตาไปเจอชื่อสินค้าบางอย่าง "ถุงยางอนามัยแบบบางพิเศษ 0.01 สามกล่อง ราคา 597 หยวน"
เธอไม่เคยซื้อของแบบนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าของเล็ก ๆ แค่นี้จะราคาแพงขนาดนี้
ริมฝีปากของฉินหว่านเม้มแน่น ใบหน้าค่อย ๆ แดงขึ้น แต่แล้วเหมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม ไม่ส่งเสียงและแฟบลงอย่างรวดเร็ว
เจียงฟางเหลือบตามองเล็กน้อยเหมือนว่าไม่เห็นอะไร เขาจงใจเปลี่ยนเรื่องถามขึ้นว่า "ในใบเสร็จมีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า?"
ฉินหว่านยัดใบเสร็จคืนให้เขาทันที เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธ "มีสิ ของที่คุณซื้อ มันไม่ได้อยู่ในขอบเขตที่ฉันจะคืนเงินให้ได้"
"ก่อนซื้อบอกว่าจะออกเงิน ตอนนี้ซื้อแล้วกลับไม่ยอมจ่ายซะงั้น" เจียงฟางหัวเราะเบา ๆ แววตาดูขี้เกียจ "อะไรนะ? แม้แต่ระหว่างสามีภรรยาก็ต้องคำนวณเงินให้ชัดเจนด้วยหรือ?"
พอฉินเหยาซื้อไอศกรีมเสร็จและกลับมา ก็ได้ยินประโยคนี้แบบไม่มีต้นไม่มีปลาย
ดวงตาของเธอเหลือบมองสองคนนี้อย่างรวดเร็ว "คำนวณเงิน? คำนวณเงินอะไร? พี่ พี่เขยซื้อของให้พี่ตั้งเยอะ ดูเขาดีขนาดไหน แล้วพี่มาทำตัวแย่ใส่พี่เขยทำไม"
"ฉันทำอะไร" ฉินหว่านอุทานขึ้น
"ทำสิ ฉันมาเห็นพี่ดุพี่เขยอยู่เลย"
เจียงฟางหลุบตามอง ไม่พูดอะไร และแสดงท่าทางเหมือนรู้สึกผิดนิด ๆ ราวกับว่าเขาถูกฉินหว่านดุจริง ๆ
...ฉินหว่านคิดว่าเขาน่าจะไปเป็นนักแสดงแทน มันน่าเสียดายพรสวรรค์จริง ๆ
ฉินเหยาถอนหายใจแล้วมองเขาด้วยสายตาสงสาร พร้อมกับยืนอยู่ข้างเขา "พี่เขย ฉันเข้าใจพี่ดีมาก บางครั้งพี่สาวของฉันก็ยากที่จะรับมือจริง ๆ"
พูดไปพูดมา ก็เหมือนจะยิ่งยกตำแหน่งเจ้าแม่ในบ้านให้กับฉินหว่านไปเสียแล้ว
ฉินหว่านกัดฟันแน่น อยากหาอะไรมาเคี้ยวแก้แค้น สายตาเธอเลื่อนไปมองแขนของเจียงฟาง แต่กล้ามเนื้อบริเวณนั้นตึงแน่นเป็นเส้นที่ดูดี ถ้ากัดเข้าไปเขาอาจจะไม่รู้สึกเจ็บ แต่ฟันของเธออาจจะพังแทน
ออกไปข้างนอกแค่ครั้งเดียว ฉินหว่านก็กลับบ้านด้วยความหงุดหงิดจนเต็มอก แต่พอเจียงฟางทำอาหารสองอย่างกับซุปหนึ่งถ้วยเสร็จ กลิ่นหอมที่ลอยมาจากครัวก็ทำให้เธอตัดสินใจที่จะพักเรื่องส่วนตัวไว้ก่อน
ฉินเหยากินไปชมเชยฝีมือการทำอาหารของเจียงฟางไปอย่างไม่ขาดปาก แถมยังอิจฉาพี่สาวที่แต่งงานกับผู้ชายดี ๆ แบบพี่เขย
“การที่ได้แต่งงานกับฉันน่ะ เป็นโชคดีของเจียงฟางต่างหาก” ฉินหว่านแก้ไขคำพูดของเธอ
เจียงฟางอุ่นอาหารจานมืดมนที่เธอทำไว้ให้ร้อน แล้วนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ เขาก้มหน้าพูดเสียงเบา ๆ ว่า "ใช่ มันเป็นโชคดีของฉัน"
เขาตอบแบบนี้ ฉินหว่านก็ไม่มีอะไรจะเถียงอีกต่อไป
สองคนนี้เป็นศัตรูของชีวิตเธอแน่นอน!
เธอคิดว่าเจียงฟางคงแค่เอามาอุ่นให้ร้อน แต่ใครจะไปรู้ว่าเขานั่งลงแล้วกินอาหารจานนั้นจนหมดเกลี้ยง
แม้จะเป็นแค่การแสดง แต่ฉินหว่านก็คิดว่าเขาเสียสละมากไปหน่อย เธอจึงยกชามซุปขึ้นมาจิบและตัดสินใจด้วยความมีน้ำใจว่าจะรับหน้าที่ล้างจานอีกครั้ง
