บทที่ 11: ความสัมพันธ์ของพี่กับพี่เขยไม่ราบรื่นเหรอ

บทที่ 11: ความสัมพันธ์ของพี่กับพี่เขยไม่ราบรื่นเหรอ

ฉินเหยามองเห็นสองคนอยู่ใกล้กันมาก เกือบจะชิดหัวกัน ไม่รู้ว่ากำลังคุยกระซิบอะไรกัน

พี่สาวของเธอดูเหมือนจะตื่นแล้ว แต่กลับเงียบมาก ไม่เห็นมีท่าทีโกรธ

พี่เขยทำได้ยังไงนะ ฉินเหยาเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น และอยากรู้สถานการณ์ จึงก้าวเข้าไปอีกหนึ่งก้าว

"ตื่นเถอะนะ" เจียงฟางก้มลงมอง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า "ฉินเหยามาแล้ว"

ใบหน้าของเธอเล็กนิดเดียว เกือบจะถูกมือของเขาปิดมิด เหลือเพียงดวงตาที่ใสกระจ่างซึ่งเต็มไปด้วยความตกใจ

ริมฝีปากที่สัมผัสอยู่ในฝ่ามือของเขาอบอุ่นและอ่อนนุ่ม ทำให้เจียงฟางเผลอใจไปชั่วขณะ

ฉินหว่านมองเห็นเงาร่างที่หน้าประตู จึงค่อยๆ เข้าใจว่ามันคืออะไร

เจียงฟางปล่อยมือ แล้วลูบหัวเธอเบาๆ

ท่าทางนี้เขาเพิ่งเพิ่มเข้ามาเอง

ผมของฉินหว่านยิ่งยุ่งเหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา ไม่มีชีวิตชีวา แต่เธอก็ยังตอบด้วยเสียงนุ่มนวลว่า "ฉันรู้แล้ว..."

ฉินเหยามองจากประตูด้วยความตกตะลึง พี่เขยของเธอแค่พูดไม่กี่คำก็จัดการได้แล้วเหรอ พี่สาวของเธอเชื่อฟังขนาดนี้เชียว?

หลังจากนั้น สายตาของเธอที่มองเจียงฟางก็เต็มไปด้วยความเคารพ

ฉินหว่านเปลี่ยนชุดเสร็จและออกมา ตัวเธอดูเหมือนจะไม่ค่อยสดใส เพราะเธอนอนไม่พอ สมองก็ทำงานไม่เต็มที่ เหมือนมันเป็นสนิม เธอนั่งบนโซฟาแล้วดื่มน้ำหนึ่งแก้ว ค่อยๆ ฟังสิ่งที่ฉินเหยาพูด

ฉินเหยานั่งอยู่ข้างเท้าของเธอ พร้อมกับทำท่าทางอ้อนวอน จนเกือบจะเหมือนสุนัขที่กำลังส่ายหางอย่างพอใจ "พี่ รับฉันอยู่ด้วยสักสองสามวันนะ ฉันไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ ถ้าบ้านโทรมาหา ก็บอกว่าฉันไม่อยู่แล้วกัน"

"เธอทำอะไรผิดมาอีกล่ะ?"

ฉินเหยาถอนหายใจยาว "ฉันแค่ทำผิดพลาดที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เคยทำกัน"

ฉินหว่านวางแก้วลงบนโต๊ะ "พูดให้ชัดเจน"

"ในช่วงวันหยุดวันชาติ ฉันคิดว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟนสักสองวัน แต่แม่ฉันเห็นเข้า" ฉินเหยาเล่าเรื่องโดยสรุปว่า "แม่ไม่ให้ฉันมีแฟน สั่งให้เลิกกัน"

ฉินหว่านเข้าใจดีว่าคุณป้าเป็นคนที่ไม่ได้เคร่งครัดในเรื่องความรักตอนเด็กๆ แต่ที่ฉินเหยาทำให้เธอโกรธได้ มีเพียงสาเหตุเดียวเท่านั้น เธอมองฉินเหยาอย่างเข้าใจ

ฉินเหยาร้องออกมาอย่างเจ็บปวด บอกว่าเธอคิดมากเกินไป พวกเขาแค่จับมือกัน ห่มผ้าแล้วคุยกัน ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่น

"ยุคนี้แล้ว ความรักเป็นสิทธิส่วนบุคคล! อีกสองเดือนฉันก็จะบรรลุนิติภาวะแล้ว ฉันจะสามารถตัดสินใจเองได้มากขึ้น ครั้งนี้ฉันตั้งใจจะลุกขึ้นมาต่อต้านอำนาจเผด็จการ!"

เธอตะโกนดังลั่นชัดเจน

เด็กวัยรุ่นมักจะหลงทางง่าย ฉินหว่านเห็นว่าเธออารมณ์รุนแรง จึงไม่คิดจะขัดแย้งกับเธอ ตอนนี้ขอปลอบโยนเธอก่อน แล้วค่อยบอกข่าวให้คุณป้าทราบ

ฉินเหยาหลงทางอยู่ข้างนอกทั้งคืน ดูโทรม ฉินหว่านจึงให้เธอไปล้างหน้าล้างตา พร้อมเอาชุดของตัวเองให้เปลี่ยน จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวและอุปกรณ์ทำความสะอาดใหม่จากตู้ในห้องน้ำมาให้

ฉินเหยาเหมือนเด็กที่อยู่นิ่งไม่ได้ เธอเดินสำรวจไปรอบๆ ถามพี่สาวว่าทำยังไงถึงดูแลตัวเองได้ดีแบบนี้ พร้อมขอให้พี่สาวเอาผลิตภัณฑ์ดูแลผิวออกมาให้เธอใช้บ้าง

เมื่อเธอเห็นว่ามีช่องลับอยู่หลังกระจก ก็รีบกดลงไป

เจ้าปลาน้อยสีชมพูที่คุ้นเคยก็ตกลงมาอีกครั้ง

ฉินหว่านเงียบไปสักพัก แล้วพูดเหมือนกับที่เคยหลอกเจียงฟางว่า "เอาไว้ใช้ตอนแช่น้ำ..."

"พี่หลอกเด็กหรือเปล่า ฉันอายุสิบเจ็ดแล้ว ฉันรู้จักสิ่งนี้" ฉินเหยาทำหน้าตาฉลาดเหมือนเข้าใจทุกอย่าง

ฉินหว่านเหลือบมองเห็นเงาที่แวบผ่านหน้าประตู น่าจะเป็นเจียงฟางที่ลืมของบางอย่าง แล้วหันกลับมาเอา เดินผ่านหน้าห้องน้ำไป

"ไม่ใช่สิ พี่มีพี่เขยแล้ว ยังต้องใช้ของแบบนี้อีกเหรอ?" ฉินเหยาคิดอย่างกล้าหาญ แล้วสรุปด้วยเสียงกระตุกว่า "หรือว่า... พี่ พี่กับพี่เขยมีปัญหาทางเพศหรือเปล่า? หรือว่า... หรือว่า... พี่เขยไม่เก่ง?"

เด็กคนนี้ พูดโดยไม่คิด มีอะไรคิดก็พูดหมด

ฉินหว่านฟังจนหัวใจแทบจะกระโดดออกมาจากลำคอแล้ว พระเจ้า เธอทำกรรมอะไรถึงได้ส่งเจ้าเด็กจอมป่วนคนนี้มาที่บ้านของเธอ!