บทที่ 10 ปลุกเธอด้วยตัวเอง

บทที่ 10 ปลุกเธอด้วยตัวเอง

ฉินหว่านกับเจียงฟางแอบไปจดทะเบียนสมรสกันเงียบๆ โดยไม่ได้จัดงานแต่งงาน ทำให้ฉินเหยาหาโอกาสพบเจียงฟางตัวจริงได้ยากมาก เธอเคยมาเยี่ยมสองสามครั้งแต่ก็ไม่เคยได้พบ ทำให้ความประทับใจที่เธอมีต่อพี่เขยคนนี้หยุดอยู่ที่รูปถ่ายเท่านั้น

ตอนนี้เมื่อได้เจอตัวจริง ในที่สุดฉินเหยาก็ตระหนักว่าพี่สาวเธอแต่งงานจริงๆ แล้ว...

“ฉัน ฉันชื่อฉินเหยา มาหาพี่สาวฉันค่ะ”

“เข้ามาก่อนสิ”

ฉินเหยาก้าวเข้ามาในบ้าน แล้วยื่นกล่องนมสองกล่องให้ พร้อมพูดอย่างสนิทสนมว่า “นี่เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากฉันกับพี่สาว ไม่ต้องเกรงใจนะคะ พี่เขย”

เจียงฟางมองเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า อายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดปี ก่อนจะเงียบไปสักพัก และรับของจากมือเธอไป แล้วให้เธอนั่งลง

พอเขาหันหลังกลับ ฉินเหยาก็อดไม่ได้ที่จะชะโงกหน้าสำรวจ ดูสิว่าทำไมพี่สาวของเธอถึงต้องปิดบังพี่เขยขนาดนี้ พี่เขยหล่อขนาดนี้ ดังนั้นถ้าออกไปข้างนอกคงมีสาวๆ คิดถึงเขาเยอะ

“พี่เขย พี่สาวฉันยังนอนอยู่เหรอคะ? เธอจะตื่นเมื่อไหร่ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ” ฉินเหยานั่งรออยู่พักหนึ่ง แต่ไม่นานก็เริ่มนั่งไม่ติด เธอชาร์จแบตโทรศัพท์แล้วแต่ไม่กล้าเปิดเครื่อง กลัวว่าจะมีสายจากบ้านโทรมาจนรับไม่ไหว เลยทำได้แค่เดินไปมารอบๆ ห้องนั่งเล่นด้วยความกังวล

“น่าจะนอนต่อแล้วนะ ถ้าเธอมีเรื่องด่วน ก็เข้าไปปลุกเธอได้”

ฉินเหยาทำหน้าลำบากใจ “พี่สาวฉันเวลาเพิ่งตื่นนอนอารมณ์ไม่ดีมากเลยนะ ฉันไม่กล้าปลุกเธอหรอก...”

เจียงฟางนึกถึงตอนที่ฉินหว่านเปิดประตูเมื่อครู่ เสียงตอบรับเบาๆ อย่างขี้เกียจ เขาขมวดคิ้ว นั่นเรียกว่ามีอารมณ์เหรอ?

“พี่เขย” ฉินเหยายิ้มอย่างเกรงใจและลดท่าทีลง “พี่เขยก็คือพี่เขย พี่สาวฉันคงไม่โกรธพี่หรอก งั้นช่วยไปปลุกเธอแทนฉันหน่อยนะคะ”

คำพูดของเธอทำให้เขาปฏิเสธลำบาก

แม้ว่าพวกเขาจะมีข้อตกลงกันไว้ว่าห้องนอนเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่แต่ละฝ่ายจะไม่เข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่...

ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นกรณีพิเศษ

เจียงฟางเดินมาที่หน้าประตูห้องของฉินหว่าน ฉินเหยาก็ตามมา พร้อมชะโงกหน้าดูสถานการณ์ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็กลัวจะโดนผลกระทบจากอารมณ์ของพี่สาวเลยไม่กล้าเข้าใกล้มากนัก

ใครจะไปคิดว่าเพียงชั่วพริบตา เธอก็เห็นพี่เขยเดินเข้าไปอย่างเยือกเย็น โดยไม่เคาะประตูก่อนเลย

โห ไม่น่าแปลกใจเลยที่เป็นพี่เขย กล้าหาญมาก!

ห้องของฉินหว่านมีกลิ่นหอมจากน้ำมันหอมระเหยไม้ๆ ตกแต่งด้วยโทนสีเหลืองอบอุ่น สะอาดเรียบร้อย สิ่งของบนโต๊ะถูกเก็บในลิ้นชักอย่างดี บนผนังยังมีรูปถ่ายและโปสเตอร์ติดอยู่ด้วย เขาไม่ได้มองรายละเอียดมากนัก

“ฉินหว่าน”

ไม่เห็นตัวคน มีแต่กองผ้าห่มที่กองเป็นภูเขาเล็กๆ บนเตียง

ฉินหว่านยังไม่โผล่หน้าออกมา ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มทั้งตัว แม้จะได้ยินเสียงแต่ก็ไม่มีการตอบสนองอะไร

เจียงฟางจำเป็นต้องก้มลง ดึงผ้าห่มของเธอออก และเรียกอีกครั้ง คราวนี้ฟังดูไม่ค่อยมีความอดทนเท่าไหร่ “ฉินหว่าน ตื่นได้แล้ว”

เขาดึงผ้าห่มออก ทำให้เห็นคนที่กำลังหลับสนิทอยู่ข้างใน

ผมเธอยุ่งเหยิง คอเสื้อชุดนอนที่หลวมๆ เปิดออกเล็กน้อย เผยให้เห็นผิวขาวเนียน และเพราะเธอไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน ทำให้แม้จะมีผ้าปิดอยู่ แต่ก็ยังเห็นรูปร่างทรงนุ่มนิ่มของอกทั้งสองข้างที่นูนออกมาอย่างชัดเจน

ขากรรไกรของเจียงฟางกระตุกเล็กน้อย

ฉินหว่านตื่นแล้ว เธอตกใจอยู่สองวินาทีและสบตากับเขา แต่ก็ยังไม่แสดงปฏิกิริยาอะไร แต่ค่อยๆ กลับมาตั้งสติได้ และสุดท้ายก็ยืนยันได้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคือใคร

“คุณ—!”

แต่เจียงฟางไวกว่า เขาเอามือปิดปากเธอไว้ก่อนที่เธอจะส่งเสียงตกใจออกมา