ตอนที่ 3 อิสรภาพ?
ในอนาคตอันใกล้นี้ "นักวิทยาศาสตร์อันดับหนึ่งของโลก" เวกาปังค์ จะค้นพบเงื่อนไขในการเปลี่ยนแปลงพลังของผลปีศาจ ซึ่งในที่สุดจะทำให้แม้แต่ "วัตถุ" ก็สามารถกินผลปีศาจและได้รับพลังที่แตกต่างกันไป
โปรดสังเกตว่านี่คือการ "ค้นพบ" ไม่ใช่ "ประดิษฐ์"
คำว่า "ค้นพบ" หมายความว่ามันมีอยู่แล้ว เพียงแต่ยังไม่มีใครสรุปอย่างเป็นระบบเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ ในยุคโบราณอันห่างไกลและลึกลับ ชายหนุ่มคนหนึ่งได้ทาน้ำคั้นจากผลปีศาจลงบน "รูปปั้น" จนในที่สุดรูปปั้นนั้นก็ได้ "กิน" ผลปีศาจเข้าไป
เอวิน ลินด์ซีย์ จึงกลายเป็นรูปปั้นที่มีพลัง "ผลปีศาจมนุษย์มนุษย์ ชนิดสัตว์ในตำนาน แบบปีศาจ" นับแต่นั้นมา!
ในช่วงเวลาอันยาวนาน การศึกษาพลังผลปีศาจของตัวเองนับเป็นงานอดิเรกที่น่าสนใจไม่น้อย
การพัฒนาพลังผลปีศาจนั้นขึ้นอยู่กับจินตนาการของผู้ใช้เป็นส่วนใหญ่
มีหลักฐานมากมายที่ยืนยันว่าผลปีศาจชนิดเดียวกันเมื่อถูกกินโดยคนต่างคนกัน ระดับการพัฒนาและทิศทางก็จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!
ปีศาจ
สองคำนี้วนเวียนอยู่ในความคิดของลินด์ซีย์ จนในที่สุดก็พัฒนาเป็นรูปแบบของ "ปีศาจทั้งแปด" ในความทรงจำของเขา!
ปีศาจดิน ปีศาจลม ปีศาจสายฟ้า ปีศาจท้องฟ้า ปีศาจน้ำ ปีศาจภูเขา ปีศาจไฟ และปีศาจจันทรา
พวกมันเป็นตัวแทนของพลังเหนือธรรมชาติแปดชนิดที่แตกต่างกัน!
ดิน ลม ฟ้า อากาศ น้ำ ภูเขา ไฟ และจันทร์
พลังเหล่านี้มีความซับซ้อนเกินกว่าจะจินตนาการได้
แม้คนธรรมดาจะใช้ชีวิตทั้งชีวิต ก็ไม่อาจเข้าใจพวกมันได้อย่างถ่องแท้!
โชคดีที่ลินด์ซีย์มีเวลามากกว่าคนธรรมดาอยู่สักหน่อย
คลื่นยักษ์ซัดมา ลินด์ซีย์จมลงสู่ก้นทะเล
ด้วยความเบื่อหน่ายอย่างที่สุด ในช่วงเวลาอันยาวนานนั้น เขาไม่หยุดคิดค้นพลังผลปีศาจของตัวเอง ผ่านการคิดวิเคราะห์นับครั้งไม่ถ้วน จนในที่สุดก็พัฒนาเป็น "ทฤษฎี" มากมายมหาศาล
น่าเสียดายที่ในฐานะก้อนหิน ลินด์ซีย์ไม่สามารถนำไปปฏิบัติได้
จนกระทั่งวันนี้...
ลินด์ซีย์ไม่ได้ถูกน้ำทะเลท่วมอีกต่อไป และในที่สุดก็ได้รับร่างกายของ "มนุษย์"
เขามีทฤษฎีมากมายที่อยากจะลองทำ
สิ่งแรกก็คือ "แรงกระตุ้น" ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาเมื่อเขาได้ย่ำเท้าลงบนพื้นดินเป็นครั้งแรก
รูปแบบปีศาจ
ปีศาจแห่งพิภพ — [ปีศาจดิน]!
ผิวสีน้ำตาลแดง ร่างกายหนาขึ้นหลายเท่า ดูแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
โดยเฉพาะเขาสีเขียวเข้มสองคู่บนศีรษะ ยิ่งแสดงให้เห็นถึงลักษณะเฉพาะของ "ชนิดสัตว์ในตำนาน" อย่างชัดเจน!
...
"ชนิดสัตว์ในตำนาน..."
โครโคไดล์พินิจมองลินด์ซีย์ในตอนนี้ ในใจรู้สึกปั่นป่วนเล็กน้อย
เรื่องแปลกประหลาดในทะเลแห่งนี้มีมากมายเหลือเกิน
แต่ถึงกระนั้น "คน" ที่กระโดดออกมาจากแผ่นหินโบราณ ก็นับว่าประหลาดเกินไปสักหน่อย
แต่ในขณะเดียวกัน โครโคไดล์ก็เป็นคนที่รู้จักคว้าโอกาส
การมีตัวตนของ "เอวิน ลินด์ซีย์" เป็นข่าวใหญ่ที่สามารถสั่นสะเทือนทะเลแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน
โครโคไดล์จำเป็นต้องฉกฉวยโอกาสนี้ เป็นคนแรกที่ได้ติดต่อกับลินด์ซีย์!
ดังนั้น โดยไม่ลังเล โครโคไดล์จึงละทิ้งเส้นทางหลบหนีเดิมของตน หันมาเคลื่อนไหวร่วมกับลินด์ซีย์แทน
"เราไปกันเถอะ"
ในฐานะผู้ใช้พลังผลทรายทราย โครโคไดล์จึงเปลี่ยนร่างกายเป็นธาตุทันที มุดเข้าไปในพื้นดินที่ลินด์ซีย์ฉีกออก
ลินด์ซีย์ก็มุดลงไปในพื้นดินอีกครั้ง นำทางไปข้างหน้า โครโคไดล์ตามมาติดๆ
เขาสังเกตวิธีการใช้พลังของลินด์ซีย์อย่างละเอียด
เมื่ออยู่ในพื้นดิน ลินด์ซีย์ราวกับปลาที่ว่ายน้ำ ดินและหินทั้งหมดต่างเปราะบางไร้พลังต่อหน้าเขา
เขาใช้มือใหญ่สีแดงสดคู่นั้นฉีกดินและหินออกได้อย่างง่ายดาย เปิดเป็นอุโมงค์ใต้ดิน
"..."
โครโคไดล์กำลังครุ่นคิด
ดินและทราย ในระดับหนึ่งก็คล้ายคลึงกัน
หากใช้พลังผลทรายทรายอย่างเต็มที่ ปล่อย "วัฏจักรกัดกร่อน" ดูดน้ำออกจากดินโดยรอบ เปลี่ยนให้กลายเป็นทราย
เช่นนั้นแล้ว โครโคไดล์ก็สามารถ "ขุด" เส้นทางใต้ดินได้เช่นกัน
แต่เขาไม่ถนัดเช่นนั้น จึงไม่ทำเช่นนั้น
...
ผ่านไปประมาณไม่กี่นาที
ไม่รู้ว่าลินด์ซีย์ขุดไปไกลแค่ไหนใต้ดิน
โครโคไดล์รู้เพียงว่าไฟในห้องทดลองมองไม่เห็นแล้ว อุโมงค์ใต้ดินทั้งเส้นมืดสนิท
เขาได้แต่เปลี่ยนร่างกายเป็นธาตุ กลายเป็นกองทราย ตามติดลินด์ซีย์ไปอย่างใกล้ชิด
ฉัวะ!
จู่ๆ ลินด์ซีย์ก็ยื่นมือออกมา แหวกชั้นดินเหนือศีรษะทั้งสองคนออก
แสงแดดภายนอกสาดส่อง ตกกระทบใบหน้าของทั้งสองคน
พวกเขาต่างโผล่ออกมาตามลำดับ
โครโคไดล์มองไปรอบๆ พบว่าศูนย์วิจัยบนเกาะอยู่ห่างจากทั้งสองคนไกลมากแล้ว
เขากำลังจะพูด แต่พอหันไปก็เห็นลินด์ซีย์นอนหงายอยู่บนหญ้าข้างๆ หายใจเข้าออกลึกๆ สูดอากาศบริสุทธิ์
ตอนนี้ปังค์ฮาซาร์ดยังไม่ได้ผ่านการทดลองก๊าซพิษของซีซาร์ และการต่อสู้ระหว่างสองแม่ทัพใหญ่อย่างไอซ์เบิร์กกับอาคาอินุ ดังนั้นสภาพแวดล้อมจึงดีมาก เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วและดอกไม้ส่งกลิ่นหอม
"ฮ่าๆ สุดยอดไปเลย!"
ร่างปีศาจดินหายไป ร่างกายของลินด์ซีย์กลับคืนสู่สภาพมนุษย์ปกติอย่างสมบูรณ์แบบ
เขานอนหงาย หัวเราะร่า "ความรู้สึกเป็นอิสระช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!"
"..."
โครโคไดล์มองภาพตรงหน้า รู้สึกว่าอีกฝ่ายดูจะอิสระเกินไปสักหน่อย
ในฐานะ "รูปปั้น" ร่างกายของลินด์ซีย์เทียบเท่ากับผลงานชิ้นเอกของศิลปินระดับปรมาจารย์ เส้นสายของกล้ามเนื้อชวนให้ชื่นชม
แต่ในฐานะ "คนที่มีชีวิต" ลินด์ซีย์...
ไม่ได้สวมเสื้อผ้า
เขานอนเปลือยกายอยู่บนพื้น ดูราวกับงานศิลปะชิ้นเอกที่สมบูรณ์แบบ
แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน จะไปหาเสื้อผ้าที่ไหนได้?
โครโคไดล์ก็ไม่อยากเสียเวลากับเสื้อคลุมขนสัตว์ของตัวเอง จึงได้แต่ทนกับความรู้สึกประหลาดนั้น ปล่อยให้ลินด์ซีย์เป็นไปตามใจ
ถ้าเช่นนั้น ขั้นต่อไป...
อู้วววว—!!!
ขณะกำลังครุ่นคิด เสียงสัญญาณเตือนภัยก็ดังสนั่นทั่วทั้งเกาะปังค์ฮาซาร์ด ไฟสัญญาณสีแดงสว่างขึ้นเหนือห้องทดลอง
"ชิ ไอ้ซีซาร์คนเลว กล้าทำเรื่องใหญ่จริงๆ..."
โครโคไดล์ขมวดคิ้วเล็กน้อย
แต่เดิมเขาแค่ต้องการจับจุดอ่อนของซีซาร์ เพื่อวางแผนในโลกใต้ดินต่อไป แต่เพราะการปรากฏตัวของเอวิน ลินด์ซีย์ ทำให้ทุกอย่างเริ่มออกนอกลู่นอกทาง!
ใครจะคิดว่าแผ่นหินโบราณที่ซีซาร์ลากขึ้นมาจากทะเล จะกลายเป็น "คน" ได้?!
พอลินด์ซีย์จากไป ซีซาร์ก็สามารถลบร่องรอยจุดอ่อนของตัวเองได้ทันที ซ้ำยังข่มขู่โครโคไดล์ได้อีกด้วย!
"แต่ก็ไม่เป็นไร"
"ฮึๆๆๆ..."
โครโคไดล์หัวเราะเสียงต่ำ
แค่ซีซาร์คนเดียว จะมาเทียบคุณค่าของตัวเอวิน ลินด์ซีย์ได้อย่างไร!
"เราไปกัน!"
เขาโบกมือเรียกลินด์ซีย์ที่อยู่ไม่ไกล พูดว่า:
"เรือของฉันอยู่ที่ชายฝั่งทางตะวันตกเฉียงใต้ ฉันจะพาเธอออกทะเล!"
"ได้เลย!"
พอได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของลินด์ซีย์ก็เป็นประกายทันที
เขาเป็นก้อนหินมานานเกินไปแล้ว ตอนนี้มีโอกาสออกไปสู่ทะเลกว้างใหญ่ ย่อมไม่มีทางปฏิเสธ!
ออกแรงที่เอวและท้อง ลินด์ซีย์ก็กระโดดลุกขึ้นจากพื้นอย่างว่องไว
กำลังจะตามโครโคไดล์ไป แต่ไม่ทันคิด พอก้าวออกไปหนึ่งก้าว พื้นดินก็สั่นสะเทือนขึ้นมาทันที
โครโคไดล์ชะงัก ถามลินด์ซีย์ว่า: "นายทำหรือเปล่า?"
"ไม่ใช่"
ลินด์ซีย์ส่ายหน้า สายตาหันไปทางที่มาของแรงสั่นสะเทือน
จากนั้น เสียงคำรามดังสนั่นก็ดังขึ้นข้างหูทั้งสองคน!
"โฮ้ววว———!!!"
ลินด์ซีย์กับโครโคไดล์มองตามเสียง สายตาหันขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นร่างยักษ์ที่พ่นเปลวไฟออกมา
มันคือมังกรแดงขนาดมหึมา มีฟันและปีกที่ใหญ่โตเกินจริง กำลังแยกเขี้ยวอ้าปากพุ่งลงมาที่พื้นดินอย่างรวดเร็ว!
"ชูโลโลโลโล!"
เสียงหัวเราะของซีซาร์ดังมา ร่างกายที่ทำจากก๊าซก็ปรากฏขึ้นไม่ไกลจากทั้งสองคน
เขาพบว่าทั้งสองคนหนีออกจากห้องทดลอง จึงไล่ตามมาตลอดทาง
พร้อมกันนั้น ก็เปิดใช้งานระบบป้องกันหนึ่งในหลายๆ อย่างของปังค์ฮาซาร์ด!
"นี่คือสิ่งมีชีวิตที่มนุษย์สร้างขึ้น ผลงานของเวกาปังค์ มังกรปังค์!"
"ชูโลโลโลโล!"
"อย่าเพิ่งรีบไปสิ จระเข้ทราย"
ซีซาร์หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ พูดว่า: "ช่วยฉันอีกหน่อยไหม มาลองทดสอบผลงานของเวกาปังค์กันดีกว่า?"
หน้าใหม่ การติดตามอ่านสำคัญมากจริงๆ ขอร้องท่านผู้อ่านแม้จะเก็บไว้อ่านก็ขอให้เปิดไปถึงตอนล่าสุดทุกวัน มีแบบนี้เท่านั้นถึงจะได้รับการแนะนำ จึงจะเขียนต่อไปได้นะครับ!
ขอบคุณที่สนับสนุนครับ!
***********************************************************************************
(จบตอนที่ 3 อิสรภาพ?)
“ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านและสนับสนุน”
~หากชอบเนื้อหานี้อย่าลืมกด Like โปรดติดตามและแนะนำด้วยขอบคุณมากครับ~
