(ตอนชดเชย) (ฟรี) บทที่ 415 (ฟรี)
(ตอนชดเชย) (ฟรี) บทที่ 415 (ฟรี)
ด้านนอกวิลล่าสว่างไสว
“เกิดอะไรขึ้น? เสียงดังขนาดนั้น แถมยังสั่นสะเทือนขนาดนี้ ถ้าบอกว่ามีมอนสเตอร์ระดับวีรบุรุษอยู่แถวนี้ฉันก็เชื่อนะเนี่ย”
อู๋เทียนรีบบินไปที่ลานบ้าน มองไปยังที่ไกลๆ
ในยามค่ำคืนอันมืดมิด
สามารถมองเห็นร่างมหึมาอยู่ไกลๆ อย่างชัดเจน!
“โฮ———!!!”
เสียงคำรามดังกึกก้องไปไกล
ร่างมหึมาบิดขยับร่างกาย ทำลายภูเขาและพื้นดินอย่างต่อเนื่อง
ทุกที่ที่มันผ่านไป
ต้นไม้โบราณสูงกว่าสิบเมตรก็ถูกเหยียบย่ำ พื้นดินแตกเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อมันหายใจเข้าออก
ก็เกิดลมกรรโชกขึ้นบนท้องฟ้า ฉีกกระชากทุกสิ่งรอบตัวอย่างบ้าคลั่ง
“ไกลจังแฮะ!”
อู๋เทียนประมาณระยะทาง ร่างนั้นอยู่ห่างจากเขาไปไกลมาก
เพียงแต่ว่ามันใหญ่โตเกินไป
แรงกระแทกจึงส่งมาถึงที่นี่ ปลุกเขาให้ตื่น!
“บ้าเอ๊ย นั่นมันตัวอะไรกันเนี่ย หรือว่าจะมีมนุษย์คนอื่นล่อมอนสเตอร์เผ่าแมลงตัวใหญ่มา?”
อู๋เทียนลูบคาง ความคิดแปลกประหลาดผุดขึ้นมาในหัวมากมาย
ส่วนเรื่องที่เป็นไปได้ว่าเกิดจากมนุษย์....
ความเป็นไปได้นี้ต่ำมาก
เพราะที่แน่ๆมนุษย์ไม่ได้มีขนาดใหญ่โตเช่นนี้ ต่อให้เปิดใช้งานทักษะบางอย่างก็ตาม
แต่เผ่าแมลงนั้นแตกต่างออกไป พวกมันอาจมีขนาดใหญ่แค่ไหนก็ได้
“ความวุ่นวายแบบนี้ ต้องไปร่วมวงด้วยให้ได้!”
“มันต้องเป็นโอกาสแน่ๆ!”
อู๋เทียนเข้ามาที่นี่ได้เดือนกว่าๆ แล้ว แน่นอนว่าเขารู้วิธีคว้าโอกาส
ทันใดนั้นเอง
หลี่ฉิงลู่ที่ตื่นขึ้นมาเพราะแรงสั่นสะเทือนที่ตามมาก็เดินออกมา
เธอมองไปไกลๆ ก็เผยสีหน้าตกใจเช่นกัน ร้องออกมาว่า “นั่นอะไรน่ะ?”
“เปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วเข้า เราจะไปต่อสู้กันแล้ว!”
อู๋เทียนบีบกำปั้น
ได้ยินดังนั้น
หลี่ฉิงลู่นิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในวิลล่า เข้าไปเปลี่ยนเป็นชุดยาวรัดรูปในห้องของตัวเอง
อู๋เทียนสะบัดมือเบาๆ วิลล่าหลังใหญ่ก็กลายเป็นลำแสงกลับมารวมกันอยู่ในมือ กลายเป็น “การ์ดวิลล่า”
“ไปกัน~!”
อู๋เทียนอุ้ม หลี่ฉิงลู่บินขึ้นไปบนฟ้า!
------
ยามค่ำคืน
ท่ามกลางเทือกเขา
ภายในป่าลึกที่มืดมิด มนุษย์หลายคนมารวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กๆ หลายกลุ่ม
และเป้าหมายของพวกเขาก็คือมอนสเตอร์เผ่าแมลงตัวมหึมาที่อยู่ไกลออกไป!
“โฮ———!!”
นี่คือเผ่าแมลงที่มีรูปร่างแปลกประหลาดมาก
มันมีแปดหัว
แต่ละหัวล้วนเป็นหัวกะโหลกของเผ่าแมลงที่น่าเกลียดน่ากลัว
แต่ดวงตากลับเปล่งประกายเป็นสีต่างๆ กัน!
ขาว น้ำเงิน ฟ้า เขียว เหลือง ดำ ม่วง เขียว!
แปดสี แทนพลังที่แตกต่างกันแปดแบบ ดูอหังการ สร้างแรงกดดันอย่างยิ่ง!
และเผ่าแมลงตัวนี้
ยังสูงหลายร้อยเมตร คำรามก้าวเดินไปข้างหน้า ชนภูเขาขนาดย่อมจนถล่มลงมา
เหยียบย่ำต้นไม้โบราณในป่าไว้ใต้ฝ่าเท้า
มันมีแขนหกแขน เพียงแค่ฟาดแขนออกไปหนึ่งครั้ง ก็สามารถสร้างรอยแหว่งขนาดใหญ่บนภูเขาได้
น่ากลัวอย่างยิ่งยวด
สามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าถูกแขนฟาดเข้าไป...
แน่นอนว่าเผ่าแมลงที่ดุร้ายตัวนี้ไม่ได้วิ่งออกมาสนุกสนานในยามค่ำคืน
สาเหตุที่มันคลั่งในตอนกลางคืนก็เพราะว่ามีมนุษย์แอบไปทำลายไข่ในรังของมัน!
มันคือ ราชินีแมลง!
พอรู้สึกตัวว่าไข่ถูกทำลาย มันก็คลั่งทันที ทุบตีผู้บุกรุกจนแหลกเป็นผุยผง
จากนั้นความโกรธก็ไม่จางหาย แถมยังตัวใหญ่ขึ้น เริ่มโจมตีสิ่งมีชีวิตและพื้นดินรอบๆ อย่างบ้าคลั่ง
บริเวณเทือกเขารอบๆ คลื่นกองทัพแมลงก็โชคร้ายโดนผลกระทบเช่นกัน
รังในเทือกเขาที่พวกมันอาศัยอยู่ ถูกราชินีแมลงทำลายลงทีละลูกๆ
แม้แต่ภูเขาบางลูกก็ถูกทำลายไปครึ่งหนึ่ง
เมื่ออู๋เทียนบินมาถึง เขากวาดสายตามองไปรอบๆ
ยกเว้นเผ่าแมลงตัวมหึมาตัวนี้ ภายในรัศสีสิบไมล์โดยรอบ ไม่เห็นเผ่าแมลงตัวอื่นๆ เลย
แต่ในความมืด มีมนุษย์จำนวนไม่น้อย กำลังจ้องมองอย่างรอคอย
เพียงแค่มองปราดเดียว
อู๋เทียนก็เข้าใจความคิดของคนเหล่านี้
พวกเขาทั้งหมดต่างก็สนใจ “มอนสเตอร์ตัวใหญ่” ตัวนี้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรบุ่มบ่าม กลัวว่าถ้าตัวเองสู้จนตัวตาย สุดท้ายคนอื่นจะมาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ไป
ดังนั้น สถานการณ์ในตอนนี้จึงแปลกประหลาดมาก
ผู้คนต่างพากันเคลียร์พื้นที่ ฆ่าสัตว์ร้ายและเผ่าแมลงทั่วไป
แต่กลับไม่ลงมือกับมอนสเตอร์ราชินีเผ่าแมลงตัวนั้น
ปล่อยให้ราชินีเผ่าแมลงตัวนั้นระบายความโกรธออกมา
ชั่วขณะหนึ่ง ภายใต้ความเงียบสงัดของยามค่ำคืน กลับรักษาสมดุลที่แปลกประหลาดเอาไว้ได้!
“น่าสนใจ!”
อู๋เทียนลงจอดบนยอดเขาเตี้ยๆ มองไปรอบๆ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“พี่อู๋ คนพวกนั้นทำไมถึงไม่ลงมือเสียที?”
อย่างไรก็ตาม หลี่ฉิงลู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจ
“ที่แท้พวกเขาอยากเป็นชาวประมง คอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ภายหลัง!”
“ถูกต้อง!”
อู๋เทียนพยักหน้า
ทันใดนั้น
ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย ยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ว่าไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่อยากเป็นชาวประมง...
“หา?”
หลี่ฉิงลู่ตอบกลับอย่างงุนงง
วินาทีต่อมา
ก็มีเงาเคลื่อนไหวไปรอบๆ
พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
ชายร่างสูงใหญ่กว่าสิบคนก็กระโดดออกมาจากเงามืด พุ่งเข้ามาหา อู๋เทียนในอากาศ
กริชกว่าสิบเล่มเปล่งประกายสีดำออกมา!
เป็นพวกนักฆ่า!
แถมยังเป็นนักฆ่ายอดฝีมือที่เคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบอีกด้วย!
ย้อนเวลากลับไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
แคนเดอร์นำพี่น้องกว่าสิบคนเดินอยู่ในเงามืด
ในฐานะนักฆ่าแห่งอารยธรรมเงา พวกเขามีวิธีการที่คล้ายคลึงกัน และการทำงานร่วมกันจะทำให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น
ดังนั้นพวกเขามักจะเคลื่อนไหวไปด้วยกัน
ในตอนนี้
เขาก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งลงจอดอยู่ไม่ไกล!
“ฮึๆๆ โชคเข้าข้างพวกเราแล้ว!”
“ฆ่าผู้ชาย จับผู้หญิง!”
แคนเดอร์ส่งสัญญาณ
ชายร่างสูงใหญ่กว่าสิบคนเคลื่อนไหวในเงามืด เงียบเชียบไร้ร่องรอย เข้าไปใกล้ ....
