บทที่ 408 ขจัดความสงสัย
บทที่ 408 ขจัดความสงสัย
หลังจากกลับมาที่สำนักงานแล้ว ทั้งสี่คนก็นั่งลง
“ต่อไปนี้ นายบอกพวกเราว่าคิดยังไง?” อู๋อี้กังมองเฉินเฉิงแล้วถาม “ถึงเราจะบอกว่าหุ้นมีสามคน แต่หุ้นของนายมีมากที่สุด และแพลตฟอร์มนี้ก็นายเป็นคนดึงพวกเรามาสร้าง ตอนนั้นนายก็บอกว่าจะเป็นคนควบคุมทิศทาง ตอนนี้นายควรให้ทิศทางที่ชัดเจนกับพวกเราได้แล้วใช่ไหม?”
“แน่นอนอยู่แล้ว!” เฉินเฉิงพยักหน้า แล้วค่อยๆ พูดถึงความคิดของตัวเอง
“เหตุผลที่เข้ามาในอุตสาหกรรมนี้ง่ายมาก ผมมีความเข้าใจเกี่ยวกับการตัดเย็บเสื้อผ้าบ้าง อีกทั้งผมก็รู้ว่าตอนนี้เป็นยุคแห่งการปฏิรูป หลังจากนี้จะเป็นยุคที่วัสดุประเภทนี้จะเฟื่องฟู นั่นหมายความว่าอย่างน้อยเราก็อยู่ในช่วงเวลาที่ดี ผมเชื่อว่าพวกคุณได้เห็นแล้วว่าชุดชั้นในกันหนาวของผมเป็นยังไงบ้าง?”
อู๋จื้อเฉียงรับช่วงพูดต่อ “ใช่แล้ว มันเป็นตัวอย่างที่สำเร็จแล้ว”
“พูดได้ว่าตอนนี้โรงงานหลายแห่งกำลังหาวัสดุประเภทนี้ นั่นหมายความว่าอนาคตของวัสดุนี้น่าจะไปได้สวย”
“มีปัญหาหนึ่ง!” อู๋อี้กังถาม “โรงงานรัฐจะใช้วัสดุประเภทนี้ไหม?”
“ท่านอู๋!” เฉินเฉิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด “โรงงานรัฐไม่สำคัญแล้ว โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมสิ่งทอ ต่อไปจะเป็นยุคของภาคเอกชน หมายความว่าในอนาคตจะมีโรงงานแปรรูปอย่างที่ผมเปิด รวมทั้งบริษัทอีกมากมาย เราแค่ต้องส่งวัสดุให้พวกเขาก็พอ เรามีสายการผลิตที่สร้างขึ้นก่อน เราก็จะได้เปรียบ”
“ในไม่ช้า เมืองหยางเฉิงจะมีงานนิทรรศการ นี่เป็นการทดลอง และถูกจัดโดยรัฐบาลเมืองหยาง ซึ่งเน้นอุตสาหกรรมเสื้อผ้าเป็นหลัก จุดประสงค์หลักคือเชิญตัวแทนจากที่อื่นทั่วประเทศหรือเจ้าของแบรนด์ เราซึ่งเป็นผู้ผลิตจะนำเสื้อผ้าของเราไปแสดงที่บูธ ถ้าพวกเขาสนใจพวกเขาจะสั่งซื้อจากเรา แล้วผมจะรับออเดอร์และส่งคำสั่งผลิตวัสดุต่อไป”
“นายจะเข้าร่วมไหม?”
“ความจริงงานนิทรรศการนี้เป็นแผนงานของผมเอง!” เฉินเฉิงยิ้มเล็กน้อย
อู๋จื้อเฉียงอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
เขารู้ดีว่าข่าวนี้มีความหมายอย่างไร
อู๋อี้กังเองก็อึ้งไปครู่หนึ่ง มองเฉินเฉิงอย่างประหลาดใจ แล้วก็หัวเราะออกมา
“พอแล้ว!” ตอนแรกที่มาเขามีคำถามมากมาย อยากจะรู้จากปากเฉินเฉิงเพื่อให้ตัวเองสบายใจ แต่หลังจากได้ยินคำนี้เขาก็ไม่อยากถามอะไรอีก
คนที่สามารถทำข้อเสนอแนะให้กับคณะรัฐบาลเมืองหยาง คนที่วางแผนทุกอย่างมานานแล้ว...ตัวเขาเองก็อาจจะไม่เทียบได้ ผมยังจะถามอะไรอีกล่ะ!
นั่งเก็บเงินดีกว่า!
“ตอนนั้นตกลงกันว่า นายจะควบคุมทิศทางหลัก อู๋เจ้านายจะควบคุมเรื่องการผลิต ส่วนผมจะให้ อู๋ต้า มาฝึกงานที่นี่…พอแล้ว เอาเป็นว่า ผมไม่ยุ่งอะไรอีกแล้ว”
เฉินเฉิงหัวเราะเบาๆ รู้ว่าครั้งนี้เขาทำให้อู๋อี้กังสบายใจได้หมดจด
“งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ!” อู๋จื้อเฉียงหัวเราะเสียงดัง “ใกล้จะได้เวลากินข้าวแล้ว กินข้าวเสร็จจะได้จัดห้องพักให้กับอู๋เจ้านาย”
“ตกลง!” อู๋อี้กังพยักหน้า “ไปกัน กินข้าวกัน”
หลังจากกินข้าวเสร็จ อู๋จื้อเฉียงก็เดินออกไปก่อน
เฉินเฉิงพาอู๋อี้กังไปที่โรงแรมและจัดที่พักให้เขา
เนื่องจากอู๋อี้กังต้องเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น จึงจองห้องพักเพียงหนึ่งวัน
“อู๋ต้าอยู่ที่นี่ นายช่วยดูแลเขาแทนฉันหน่อย” อู๋อี้กังพูด
เฉินเฉิงพยักหน้า “ลุงอู๋สบายใจได้ ผมให้เขาไปพักที่โรงงานแล้ว อยู่กับคนงานที่อาจจะพักอยู่ข้างใน ทำงานเข้าออกพร้อมกัน”
อู๋อี้กังหัวเราะออกมา เฉินเฉิงเป็นคนฉลาด รู้ว่าต้องทำอะไร
“ฟังคำของนายเฉินดีๆ!” อู๋อี้กังสั่งสอนอู๋ต้า “โตแล้ว อย่าทำให้ฉันต้องกังวลตลอดเวลา”
อู๋ต้าได้ยินก็ไม่พอใจ “พ่อ หมายความว่าไงที่ว่าฉันทำให้พ่อกังวลตลอด พ่อพูดหน่อยเถอะ ตอนนี้ธุรกิจที่พ่อทำอยู่มีธุรกิจไหนบ้างที่ไม่ใช่ฉันเป็นคนผลักดัน? ตอนนี้สติกเกอร์ที่ขายจนเกลี้ยงในมณฑลเรา เป็นฉันไม่ใช่หรือที่เอามาจากในเมืองนี้? แล้วเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ขาย หรือชุดชั้นในกันหนาวที่ขายดี…”
อู๋อี้กังยืนนิ่งตะลึง
แม่ง ทำเหมือนกับว่าธุรกิจที่ดีจริงๆ ล้วนเป็นอู๋ต้าที่เจรจาให้ฉัน
“พอแล้ว...” เฉินเฉิงอดหัวเราะไม่ได้ พ่อลูกคู่นี้น่าขันจริงๆ “อู๋ต้า จริงๆ แล้วดีมาก เพียงแต่หลายครั้งไม่รู้จักโลกและธรรมเนียมเท่านั้นเอง พ่อลุงอย่าคิดมากเลย มีผมอยู่ที่นี่จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก”
อู๋อี้กังพยักหน้า
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเฉิงก็ถามขึ้นมา “ลุงอู๋ มีเรื่องหนึ่งอยากถาม”
“ว่ามา!”
“ท่านมีช่องทางการขายมากมายใช่ไหม?” เฉินเฉิงถาม
อู๋อี้กังยิ้มเล็กน้อย “มีอยู่บ้าง แต่ไม่ใช่แถวนี้”
“ผมรู้!” เฉินเฉิงพยักหน้า “ตอนนี้สินค้าที่พวกท่านขาย ชุดชั้นในกันหนาวใกล้จะหมดฤดูแล้ว ไม่ต้องขายแล้ว เพราะงั้นตอนนี้ผมกำลังจะเปิดตัวสินค้าประเภทเครื่องใช้ไฟฟ้าขนาดเล็ก เมื่อถึงเวลานั้นเราจะร่วมมือกันขายสินค้านี้ได้ไหม?”
“ท่านเปิดตัวอะไร?”
“ตอนนี้สินค้ายังอยู่ในระหว่างการผลิต!” เฉินเฉิงพูด “รอให้ผลิตออกมาแล้วผมจะเชิญท่านมาดู”
“ถ้าสินค้าของนายดี เราก็ร่วมมือกันได้” อู๋อี้กังพูดอย่างง่ายๆ “เสี่ยวเฉิน นายช่วยฉันไว้เยอะ ฉันก็จำไว้อยู่ในใจ อู๋อี้กังไม่ใช่คนเนรคุณ”
เฉินเฉิงถอนหายใจโล่งอก
มีคำนี้จากอู๋อี้กัง เฉินเฉิงก็เบาใจขึ้นเยอะ
เครื่องทำความร้อนนี้ อย่างน้อยเขาก็มีช่องทางการขายแล้ว
แน่นอนว่า การมีแค่ช่องทางนี้ยังไม่พอ
“งั้นผมขอขอบคุณลุงอู๋ไว้ล่วงหน้าแล้ว!”
“ไม่ต้องเกรงใจ ครึ่งปีมานี้ ฉันตามนายทำก็ได้กำไรเยอะ!” อู๋อี้กังพูด “โครงการโรงงานทอผ้านี้ ถ้าไม่ใช่นายที่เป็นหัวเรือใหญ่ เจ้านั้นที่แซ่อู๋ฉันก็ไม่เชื่อถือ และคงไม่ปล่อยให้เขาไปบริหาร ฉันเชื่อนายถึงให้เขาไปบริหาร”
“ผมเข้าใจ!” เฉินเฉิงพยักหน้า “ลุงสบายใจเถอะ เรื่องทางนี้ผมจะดูแลเอง ไม่มีทางทำให้ท่านต้องลำบากใจแน่นอน”
อู๋อี้กังพยักหน้า
“ท่านจะออกเดินทางแต่เช้าพรุ่งนี้?”
“ใช่!” อู๋อี้กังก็พยักหน้า “สติกเกอร์ส่งไปแล้ว ฉันกลับเองได้ อู๋ต้า คืนนี้นอนกับฉัน”
“หา?” อู๋ต้าพูดอย่างไม่ค่อยเต็มใจ “พ่อ ไม่ต้องหรอก ผมกลับไปนอนที่โรงงานดีกว่า”
“ฟังพ่อแกซะ!” เฉินเฉิงดึงเขาเข้าไปข้างใน “ผมไปก่อนแล้วกัน มีอะไรค่อยคุยกัน!”
พูดจบก็เดินออกมา
อย่างไรซะ ลูกชายอยู่ข้างนอก อู๋อี้กังคงมีเรื่องจะพูดกับอู๋ต้า ตนเองไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่แล้ว
พ่อลูกได้คุยกันตามสบาย ตัวเองจะไปรบกวนทำไม
ไม่มีทางเลือก อู๋ต้าจึงต้องอยู่ข้างใน
เฉินเฉิงฮัมเพลงเล็กๆ น้อยๆ ขณะเดินกลับบ้าน
พอกลับไปได้กลิ่น ก็ได้กลิ่นไก่แรงมาก
เฉินเฉิงหยุดนิ่ง นี่คือซุปไก่หรือ?
“จือฮวา , เจียเจีย…”
พอเรียกสองสามครั้ง จู่ๆ เฉินเฉิงก็หยุดนิ่ง
เห็นเพียงเฉินอี้หมิงกับป้าห้าเดินออกมาจากห้อง ยิ้มให้เฉินเฉิง
