บทที่ 404 ชุดตัวอย่าง
บทที่ 404 ชุดตัวอย่าง
ไม่นานก็มีคนพา อู๋ต้า ไปจัดห้องพักของเขา
อู๋จื้อเฉียง ตาม เฉินเฉิง เข้าไปในสำนักงาน
สำนักงานใหม่เอี่ยมดูไม่เลวเลย แถมยังใหญ่พอสมควร
อู๋จื้อเฉียง นั่งลงอย่างรู้ตัวที่มุมหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่า อู๋จื้อเฉียง ได้ถือว่า เฉินเฉิง เป็นหัวหน้าของที่นี่โดยปริยายแล้ว
เขาเองก็เป็นเพียงผู้ดูแลคนหนึ่งเท่านั้น
“เฉียงเกอ ตอนนี้เริ่มผลิตแล้วใช่ไหม?”
“ตอนนี้พวกเรากำลังปรับตัวกันอยู่!” อู๋จื้อเฉียง พูดขึ้น “แต่ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้เริ่มรับออเดอร์เลย”
“เรื่องรับออเดอร์ไม่ต้องรีบ!” เฉินเฉิง กล่าว “เสื้อกันหนาวตอนนี้ก็คงผลิตไม่ค่อยได้แล้วล่ะ ฤดูหนาวกำลังจะผ่านไป ดังนั้นเป้าหมายการผลิตต่อไปจะเป็นเสื้อผ้าฤดูร้อนอย่างเช่นเสื้อยืดผ้าฝ้าย”
“อย่างนี้นี่เอง!” อู๋จื้อเฉียง คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “แล้วออเดอร์เสื้อยืดของพวกคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ฉันกำลังรอให้เปิดงานแสดงสินค้าอยู่” เฉินเฉิง กล่าว “ก่อนหน้านั้น เราก็ไม่มีออเดอร์มากมายอะไรหรอก แต่ไม่ต้องห่วงนะ ฉันรับรองว่าในงานแสดงสินค้าครั้งนี้ ฉันจะสามารถรับออเดอร์ได้เยอะเลย”
“มีอะไรที่ฉันไม่ไว้ใจได้ล่ะ!” อู๋จื้อเฉียง ยิ้มและพูดว่า “ฉันนับถือความสามารถของคุณมาก และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันและ คุณอู๋ ตัดสินใจร่วมงานกับคุณ คุณพูดอะไรฉันก็เชื่อ”
“งั้นตอนนี้ก็แบบนี้ไปก่อน คุณปรับตัวไปเรื่อย ๆ งานแสดงสินค้าก็ใกล้เข้ามาแล้ว”
“ได้เลย!”
“พรุ่งนี้ คุณอู๋ จะมาที่นี่ เรามากินข้าวด้วยกัน และฉันขอเตือนคุณนิดหน่อยนะว่า อู๋ต้า นั้นสมองไม่ค่อยเหมือนคนอื่น แต่คุณอย่าไปเมินเฉยเขาเลย เขาเป็นคนที่ คุณอู๋ ส่งมาที่นี่เพื่อฝึกฝน คุณสามารถให้เขาทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ฝึกฝนเขาหน่อยก็ได้”
“ฉันรู้แล้ว!” อู๋จื้อเฉียง กล่าว “เรื่องนี้คุณไม่ต้องบอกฉันก็เข้าใจ”
เฉินเฉิง จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“แต่ เฉิน ฉันก็อยากถามว่าเราลงทุนไปเยอะขนาดนี้ คุณคิดว่าปีนี้จะได้ทุนคืนไหม?”
เฉินเฉิง หัวเราะและกล่าวว่า “อู๋ คุณรู้ไหมว่าธุรกิจอะไรที่ทำกำไรได้มากที่สุด?”
อู๋จื้อเฉียง ส่ายหัว
“ธุรกิจสินค้าอุปโภคบริโภคไง!” เฉินเฉิง กล่าว “ของเหล่านี้ใช้หมดเร็ว ถึงแม้กำไรจะดูไม่สูง แต่เนื่องจากมีปริมาณการส่งออกมาก การทำธุรกิจนี้จึงทำเงินได้มาก เสื้อผ้าก็ใช่ เราซื้อใหม่ทุกปี…”
“แต่เสื้อผ้าก็ไม่ใช่ว่าจะต้องซื้อใหม่ทุกปีหนิ…”
“อู๋!” เฉินเฉิง หัวเราะ “นั่นเป็นเรื่องเก่าแล้ว คุณไม่รู้สึกเลยเหรอว่าชีวิตของเราดีขึ้นบ้างแล้ว?”
อู๋จื้อเฉียง คิดอยู่ครู่หนึ่ง “ดีขึ้นนิดหน่อย แต่…”
“วันดี ๆ ยังรออยู่ข้างหน้า!” เฉินเฉิง กล่าวด้วยน้ำเสียงหมายมั่น “เราเพิ่งเปิดประเทศมาได้ไม่กี่ปีเท่านั้น ต่อไปพวกเราจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ทำให้ทั้งอุตสาหกรรมเติบโตขึ้น ความสามารถในการซื้อจะเพิ่มขึ้น และทุกอย่างจะขายดี คุณต้องจำไว้นะว่าเมื่อผู้คนมีเงินแล้ว ก็จะกระตุ้นการบริโภค ตอนนี้เรากำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น ดังนั้นเราควรตั้งใจทำงานของเราให้ดีแค่สร้างผลิตภัณฑ์ให้ดีพอ ถ้ามีโอกาสมาถึง เราก็จะขึ้นไปตามลม…เอ่อ เราไม่ใช่หมูนะ แต่ก็ประมาณนี้ เข้าใจไหม?”
อู๋จื้อเฉียง ฟังคำพูดของ เฉินเฉิง ด้วยความตะลึง
ก่อนหน้านี้เขาก็แค่เป็นคนที่ป่วนในสังคม เรื่องที่ เฉินเฉิง พูดนั้นเขาไม่เข้าใจเลยสักนิด
แต่ดูจากความเก่งของเขาแล้ว…เขาคิดว่า…คงต้องเชื่อเขา
“จริงสิ ธุรกิจร้านวีดีโอของคุณยังทำอยู่ไหม?”
“เลิกแล้ว!” อู๋จื้อเฉียง ส่ายหัว พูดเบา ๆ ว่า “เพิ่งมีการปราบปรามพวกหนังโป๊ไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันเห็นสถานการณ์ไม่ดีจึงรีบปิดร้านทั้งหมดของฉันไปแล้ว”
เฉินเฉิง ตะลึง
การปราบปรามหนังโป๊ไม่น่าตกใจ แต่ความกล้าของ อู๋จื้อเฉียง ที่ปิดร้านทั้งหมดในทันทีนั้นน่าประหลาดใจ
“ฉันคิดว่าเรื่องนั้นมันอันตรายจริง ๆ แล้วก็ถูกปราบปรามเรื่อย ๆ ฉันรับไม่ไหว ตั้งแต่ได้ร่วมงานกับคุณ ฉันคิดว่าฉันควรจะทุ่มเทพลังงานทั้งหมดให้กับงานนี้ดีกว่า”
เฉินเฉิง หัวเราะออกมา อู๋จื้อเฉียง ก็ยังถือว่าเป็นคนฉลาด
“คุณทำถูกแล้ว…” เฉินเฉิง กล่าว “ไม่ต้องพูดถึงว่าในอนาคตโรงภาพยนตร์ในประเทศจะเติบโตอย่างรวดเร็วแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อคอมพิวเตอร์แพร่หลาย ทรัพยากรที่ละเมิดลิขสิทธิ์ก็เพียงพอที่จะให้ทุกคนดูแล้ว ใครจะไปดูในร้านวีดีโอล่ะ ธุรกิจนี้ทำได้ไม่นานหรอก เราจึงควรตั้งใจทำธุรกิจอื่นให้ดี”
เมื่อได้รับการยืนยันจาก เฉินเฉิง อู๋จื้อเฉียง ก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้น เขาหัวเราะและกล่าวว่า “งั้นฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว ความเห็นของคุณ เฉิน มักจะดีเสมอ ฉันฟังคุณก็แล้วกัน”
ไม่นาน อู๋ต้า ก็จัดการเรียบร้อยและเดินเข้ามาถามว่า “เฉินเกอ แล้วต่อไปฉันควรทำอะไรดี?”
“ไปกินข้าวกัน!” เฉินเฉิง ลุกขึ้น
“ฉันไปไม่ได้หรอก!” อู๋จื้อเฉียง ส่ายหัวและกล่าว “ตอนนี้เรายังอยู่ในช่วงการปรับตัว พร้อมกับให้พนักงานฝึกฝีมือ ฉันก็ไปไม่ได้ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เมื่อ คุณอู๋ มาถึง เราค่อยนัดรวมตัวกันอีกครั้งและคุยกัน คุณคิดว่าไง?”
“ไม่มีปัญหา!”
เฉินเฉิง พา อู๋ต้า ไปกินข้าวที่โรงแรมรัฐวิสาหกิจ หลังจากนั้นเขาก็พา อู๋ต้า กลับมาที่โรงงานทอผ้า และบอกว่า “พ่อของเธอให้เธอมาที่นี่เพราะอยากฝึกเธอ ดังนั้นเธอควรเข้าไปดูการผลิต ศึกษาจากคนอื่น ๆ ถ้ามีปัญหาอะไรสามารถไปหา เฉียงเกอ หรือมาหาฉันก็ได้ ห้ามวิ่งไปไหนเล่นเข้าใจไหม?”
“เฉินเกอ ฉันเข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำงานให้ดี”
เฉินเฉิง พยักหน้าและดูเขาเดินเข้าไป
จนกระทั่งเขาเข้าไปข้างในแล้ว เฉินเฉิง จึงออกจากที่นั่น
เฉินเฉิง กลับมาที่โรงงานตัดเย็บเสื้อผ้า
เมื่อเข้าไปก็เห็นว่า หลี่จื้อหง ไม่อยู่ในสำนักงาน ไม่รู้ว่าเธอไปไหน
ไปดูที่โรงงานก็เห็นว่า หลี่จื้อหง กำลังเย็บเสื้อผ้าอย่างตั้งใจ
เฉินเฉิง เดินเข้าไปดู
“เฉิน!” หลี่จื้อหง เมื่อเห็น เฉินเฉิง ก็ยิ้มเล็กน้อย
“ทำไมคุณถึงเย็บเองล่ะ?”
“ทุกคนยุ่งกันหมด!” หลี่จื้อหง กล่าว “ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องเย็บเองนี่แหละ”
“คุณทำเป็นเหรอ?”
“มันจะมีอะไรที่ทำไม่ได้ล่ะ!” หลี่จื้อหง พูดอย่างเป็นธรรมชาติ “ฉันก็เป็นดีไซน์เนอร์ ยังไงฉันก็เย็บเองได้อยู่แล้ว”
“แต่อย่าทำออกมาแล้วคุณภาพไม่ดีล่ะ”
“ดีอยู่แล้ว!” หลี่จื้อหง ยิ้มและหยิบเสื้อผ้าออกมาสองสามตัว “ลองดูสิ”
เฉินเฉิง ดูและรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมานิดหน่อย
ใช่แล้ว เสื้อผ้าที่ผลิตต่อไปต้องเป็นแบบนี้แหละ
“ชุดตัวอย่างพวกนี้คุณเย็บสามไซส์ในแบบเดียวกันใช่ไหม?”
“ใช่ ไม่ใช่แค่ตัวเดียวด้วยนะ” หลี่จื้อหง กล่าว “มีหลายตัวเลย”
“งั้นก็ดี!” เฉินเฉิง พยักหน้า
“จริงสิ ฉันทำใกล้เสร็จแล้วนะ รวม ๆ แล้วชุดผู้ชายมี…65 แบบ ส่วนผู้หญิงมี 53 แบบ เป็นไงบ้าง?”
รวมทั้งหมด 118 แบบ!
เฉินเฉิง พอใจมาก
“ไม่เลวเลย!” เฉินเฉิง พยักหน้าและกล่าว “งั้นทำแบบนี้ หลังจากคุณทำแบบเสร็จแล้ว เอามาให้ฉันดูทั้งหมดหน่อยนะ”
“อีกสองวันก็เย็บเสร็จแล้ว” หลี่จื้อหง กล่าว “ต้องรอหน่อย”
“มีตัวไหนเย็บเสร็จแล้วบ้าง?”
“มีสิ! เสื้อยืดทั้งหมดเย็บเสร็จแล้ว แต่ของผู้หญิงยังไม่เสร็จ”
“เอาของผู้ชายทั้งหมดออกมา! ฉันจะให้คนรีดให้เรียบร้อย!”
