บทที่ 396 ตั้งครรภ์แล้ว
บทที่ 396 ตั้งครรภ์แล้ว
ถนนคนเดินดูเหมือนจะมีร้านค้าเปิดขึ้นมากมาย และนี่ก็เพิ่งจะเป็นวันที่สามของวันขึ้นปีใหม่ มีผู้คนจำนวนมากเดินเที่ยวกันอยู่ที่นี่ คนจึงเยอะมาก ธุรกิจก็ดีมากเช่นกัน
“พี่ วันนี้เป็นวันตลาดนัดเหรอ?” เฉินจาง ถามด้วยความประหลาดใจ
“ในเมืองไม่มีแบ่งวันตลาดหรือไม่ตลาดหรอก” เฉินเฉิง ยิ้มแล้วพูดว่า “ร้านค้าที่นี่เปิดทุกวัน”
“คนเยอะมากเลย อา กลิ่นหอมจัง!”
เฉินเฉิงยิ้ม
“นี่ไง มีร้านเสื้อผ้าอยู่ที่นี่!” เสิ่นจือฮวา ชี้ไปด้านในและพูดว่า “ร้านเสื้อผ้าผู้หญิง ฉันจะพาเจียเจีย เข้าไป”
“ได้!”
ในร้านเสื้อผ้าผู้หญิงก็มีคนดูเสื้อผ้าอยู่หลายคน เสิ่นจือฮวา พาเฉินเจียเจียเลือกเสื้อผ้า เลือกมาให้เฉินเจียเจียสองชุดให้ลองใส่
เฉินเจียเจียมีท่าทีตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาเห็นตัวเองในชุดใหม่ รู้สึกเหมือนตัวเองเปลี่ยนไปมาก
“สวยจัง!” เฉินเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “สวยมาก ฉันบอกแล้วว่าเจียเจียเป็นสาวสวย ดูสิ พอเปลี่ยนชุดใหม่แล้วก็ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น เอาชุดนี้เลยสองชุดนี้ ซื้อเลย!”
เฉินเจียเจียมองดูตัวเองในกระจก ใช่แล้ว เหมือนว่ามีการเปลี่ยนแปลงมากมายจริงๆ
“ตกลง!” เสิ่นจือฮวา ยิ้มเล็กน้อย
เฉินเจียเจีย เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
เมื่อออกมาข้างนอก เสิ่นจือฮวา ก็ไปจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว
“คุณผู้หญิงคะ รวมทั้งหมดสองชุดราคา 103.5 หยวนค่ะ!”
เฉินเจียเจียตกใจมาก รีบดึงมือของเสิ่นจือฮวา
เห็นได้ชัดว่ารู้สึกเสียดายเงินมาก
เสิ่นจือฮวา ยิ้มเล็กน้อย ยื่นเงินให้ แล้วรับเสื้อผ้ามา
“ถือไว้นะ!” เสิ่นจือฮวา วางเสื้อผ้าในมือของเฉินเจียเจีย
เฉินเจียเจียก้มหน้า
“ไปเถอะ!” เสิ่นจือฮวา จับมือเธอแล้วพูดว่า “อย่าเสียดายเงินนี้ รอเธอทำงานหาเงินได้เมื่อไหร่ ซื้อเสื้อผ้าให้พี่สะใภ้สองชุด พี่สะใภ้ก็จะดีใจมาก”
“ตกลง!” เฉินเจียเจียเงยหน้าขึ้น สูดจมูกแล้วพูดว่า “พี่สะใภ้ ถ้าฉันทำงานหาเงินได้แล้วซื้อเสื้อผ้าให้ พี่สะใภ้ต้องไม่ปฏิเสธนะ!”
“ไม่ปฏิเสธแน่นอน!” เสิ่นจือฮวา หัวเราะ “พี่สะใภ้จะดีใจมากจนพูดไม่ออกเลย”
“นี่ไง ร้านเสื้อผ้าผู้ชายแล้วนะ มา เธอพาเนี่ยนเนี่ยน ฉันจะไปเลือกเสื้อผ้าให้เฉินจาง” มาถึงร้านถัดไปไม่กี่ร้าน เฉินเฉิงชี้ไปข้างในและพูดว่า
“ได้!”
เฉินเฉิงพาเฉินจางเข้าไปเลือกเสื้อผ้า
เพียงแค่ดูก็รู้ว่าเสื้อผ้าที่นี่ยังตามสมัยไม่ทัน แน่นอนว่าแม้จะดีกว่าเสื้อผ้าที่เฉินจางใส่อยู่มาก แต่เมื่อเทียบกับเสื้อผ้ารุ่นใหม่ที่เฉินเฉิงพัฒนาแล้วก็ยังห่างไกลมาก
แต่ต้องการใช้ช่วงเวลานี้แหละ หากพวกคุณมีความสามารถในการออกแบบและมีรสนิยมที่ตามทัน ฉันจะเปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าเพื่อพัฒนาเสื้อผ้าใหม่ๆ ไปเพื่ออะไร
ต้องการให้พวกคุณทำไม่ได้ไง!
เฉินเฉิงเลือกเสื้อผ้าให้เฉินจางสองชุด
เพราะเป็นผู้ชาย เฉินจางจึงไม่ค่อยใส่ใจมากนัก ถือเสื้อผ้าแล้วเดินออกมาด้วยความดีใจ
“พ่อ คุณบอกว่าจะซื้อของกินให้หนู!” เนี่ยนเนี่ยนมองพ่อแม่ที่แค่เข้าร้านซื้อเสื้อผ้า มีท่าทีไม่พอใจ ชี้ไปอีกฝั่งของถนนอาหารและพูดว่า “หนูอยากกินของกิน หนูหิวมาก!”
พูดแล้วก็เริ่มงอแงไปมาอยู่บนตัวเฉินเฉิง
เสิ่นจือหัวทั้งหัวเราะและน้ำตาไหล อดไม่ได้ที่จะตบก้นเล็กๆ ของเธอเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “เพิ่งจะกินข้าวเสร็จไปไม่นาน จะมาบอกว่าหิวได้ยังไง เธอนี่ใช้พ่อให้ตามใจจริงๆ”
“พ่อ แม่ตีหนู!” เจ้าตัวเล็กถึงกับฟ้อง “หนูเป็นเด็กดีของพ่อนะ”
เสิ่นจือฮวา หัวเราะด้วยความโมโห
เฉินเฉิงหัวเราะเสียงดัง “ไป ซื้อของกินกัน!”
พูดแล้วก็พาพวกเขาไปยังถนนอาหารอีกฝั่ง
กลิ่นหอมอบอวลโชยมา หอมมาก
“หนูอยากกินอันนี้!” เจ้าตัวเล็กชี้ไปที่ลูกชิ้นปลาแล้วร้องโวยวายอยากกิน
เฉินเฉิงเดินไปซื้อมาสี่ชุด แจกให้เฉินเจียเจียและเฉินจางคนละชุด ส่วนตัวเองถืออีกชุดหนึ่งป้อนให้เนี่ยนเนี่ยน แล้วส่งให้เสิ่นจือฮวา อีกชุดหนึ่ง
เสิ่นจือฮวา กินไปหนึ่งคำ แต่ทันทีที่ส่งเข้าปาก ก็เกิดอาการอาเจียนอย่างฉับพลัน
“เป็นอะไรไป?” เฉินเฉิงตกใจ คิดว่าเธอไม่สบาย รีบถาม
เสิ่นจือฮวา โบกมือ “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แค่รู้สึกว่าลูกชิ้นปลามันคาวนิดหน่อย เลยรู้สึกคลื่นไส้”
“พี่สะใภ้ ไม่เห็นคาวเลยนะ อร่อยดี” เฉินจางพูดขึ้น
เฉินเฉิงมองดูเสิ่นจือฮวา แล้วอยู่ๆ ก็ดูเหมือนคิดอะไรได้
“ที่รัก…หรือว่าเธอท้องแล้ว?” เฉินเฉิงถามเบาๆ
เสิ่นจือฮวา อึ้ง มองเฉินเฉิง “น่าจะ…เป็นไปไม่ได้หรอก!”
“มีอะไรเหรอ?” เฉินจางที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยถามด้วยความสงสัย
เฉินเจียเจียดึงมือเฉินจาง “พี่ ถามอะไรแบบนั้น”
“แค่สงสัยน่ะ…”
“ไปโรงพยาบาลกัน!” เฉินเฉิงดีใจจนแทบจะบ้า “เนี่ยนเนี่ยน เธออยู่กับน้าสาวและอาผู้ชายกลับบ้านไปก่อนนะ รอฉันอยู่ ฉันจะกลับมาทันที”
พูดจบก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว อุ้มเนี่ยนเนี่ยนส่งให้เจียเจีย พาพวกเขากลับขึ้นบ้านไปแล้วรีบพาเสิ่นจือฮวา ไปโรงพยาบาล
พอมาถึงโรงพยาบาล เสิ่นจือฮวา ก็รู้สึกกระวนกระวายใจ
“ยินดีด้วยนะ!” หมอกลับยิ้มให้พวกเขา “คุณท้องแล้วจริงๆ”
ทั้งสองคนตกใจมาก! ท้องแล้วจริงๆ!
“ท้องได้ประมาณสองเดือนครึ่ง ในช่วงสามเดือนแรก ทารกยังไม่ค่อยแข็งแรง ดังนั้นในช่วงเวลานี้พวกคุณต้องระวังให้มาก อย่าให้ภรรยาของคุณทำงานหนักหรือยากลำบาก และระวังเรื่องเพศสัมพันธ์ด้วย อย่าลืมมาตรวจตามนัดนะ”
“คุณหมอ ขอบคุณมากๆ ครับ!” เฉินเฉิงขอบคุณไม่หยุด
“ไม่เป็นไรครับ!”
พาเสิ่นจือฮวา ออกมา เฉินเฉิงดีใจจนยิ้มไม่หยุด “ที่รัก ฉันอุ้มเธอขึ้นรถเอง”
“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก!” เสิ่นจือฮวา ทั้งหัวเราะทั้งน้ำตา “ฉันยังทำงานบ้านอยู่นะ คุณคิดว่าฉันเป็นเจ้าหญิงหรือไง!”
“ไม่ใช่ไง คุณไม่ได้ยินที่หมอพูดเหรอ สามเดือนแรกต้องระวังให้มาก”
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก!” เสิ่นจือฮวา พูด “ไป ขึ้นรถกันเถอะ”
ระหว่างขับรถ เฉินเฉิงก็ยิ้มอยู่ตลอด
เสิ่นจือฮวา แอบมองเฉินเฉิงเป็นระยะ ก็เห็นว่าเฉินเฉิงกำลังยิ้มอย่างไร้สติ
เสิ่นจือฮวา ก็อดยิ้มตามไม่ได้ เต็มไปด้วยความสุข
เมื่อกลับถึงบ้าน เฉินเฉิงก็พาเสิ่นจือฮวา มานั่งที่โซฟา
“โอ้ย!” เสิ่นจือฮวา มองดูท่าทีเวอร์ของเขาแล้วพูดด้วยความเหนื่อยใจ “ที่รัก จริงๆ มันไม่ได้ขนาดนั้นนะ”
“พี่สะใภ้ ท้องจริงเหรอ?” เฉินเจียเจียเดินเข้ามาถาม
“ใช่!” เฉินเฉิงยิ้มแล้วพูด “ท้องแล้ว”
“ผู้ชายหรือผู้หญิง?”
“เอ่อ ยังไม่รู้เลย แต่ผู้ชายหรือผู้หญิงก็เหมือนกันแหละ” เฉินเฉิงพูดด้วยความดีใจ
“งั้นก็ดีมากเลย!” เฉินเจียเจียก็พูดด้วยความดีใจ “แค่บ้านเราไม่มีโทรศัพท์ ไม่งั้นต้องบอกพ่อแม่ของฉันแล้วล่ะ”
“ไม่เป็นไร มีโอกาสค่อยบอกพวกเขาก็ได้ ที่รัก ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว เธอคงทำกับข้าวไม่ได้แล้วล่ะ ตอนนี้การทำกับข้าวมันเป็นปัญหาใหญ่…”
“ไม่เป็นไรหรอก!” เสิ่นจือฮวา อธิบาย “ฉันแค่รู้สึกคลื่นไส้นิดหน่อย ที่เหลือไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้หรอก”
“ไม่ได้!” เฉินเฉิงส่ายหัว “หมอบอกแล้วว่าต้องระวังให้มาก…”
“พี่ ให้ฉันทำแทนไหม” เฉินเจียเจียพูดเบาๆ
“เธอทำเป็นเหรอ?” เฉินเฉิงอึ้ง
“ทำเป็น!” เฉินจางพูดขึ้น “เจียเจียทำกับข้าวตั้งแต่เด็ก ฝีมือไม่ต่างกับแม่ของฉันเลย
