บทที่ 34 ผลของหินวิญญาณเกรดต่ำ
ท้องฟ้าฤดูใบไม้ผลิสดใส เปล่งประกายงดงาม แม้ภูเขาที่ปกคลุมด้วยหมอกก็ยังมีเสน่ห์อย่างน่าอัศจรรย์เมื่อฝนโปรยปราย
ดูเหมือนว่า "เวินเซียงเก๋อ" จะมีอะไรพิเศษจริงๆ!
เช้าวันฤดูใบไม้ผลิที่อากาศสดชื่น เฉินโม่เปิดหน้าต่างของเวินเซียงเก๋อ สูดอากาศที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณในตลาดโบราณกู่เฉิน
อวี้ซีสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว จากนั้นใช้คาถาทำความสะอาดกับตัวเอง ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาในทันที
เธอเดินมายังเฉินโม่ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "อยากทำความสะอาดไหม?"
"ได้สิ"
ฝุ่นหายไป ความสกปรกก็หายไปด้วย
คาถา...มันช่างน่ามหัศจรรย์จริงๆ คาถาทำความสะอาดที่เธอใช้นั้น ทั้งอ่อนโยนและละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น
เฉินโม่สวมเสื้อผ้าด้วยความช่วยเหลือจากอวี้ซี และสวมชุดนักพรต
สำหรับนักพรตหญิงเช่นพวกเธอที่เคยเห็นชุดนักพรตมาหลายร้อยชุดแล้ว ย่อมไม่รู้สึกแปลกใหม่และยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีทางที่จะขโมยทรัพยากรใดๆ ของลูกค้า
ร้านค้าตั้งอยู่ที่นี่ สิ่งที่พวกเขาทำคือการรักษาความเชื่อถือ
เฉินโม่เดินออกจากห้อง เห็นซ่งหยุนซีนั่งอยู่ที่โต๊ะ ดื่มชาและมองวิวฤดูใบไม้ผลินอกหน้าต่าง เมื่อเห็นเฉินโม่เข้ามา เขาก็เรียกเบาๆ "พี่เฉิน มานั่งสิ"
หยุนโหรวที่อยู่ใกล้ๆ ดึงเก้าอี้ออกมาและพาเขามานั่ง
"ลองชิมชาจากยอดเขาเซียนดูสิ รสชาติเป็นอย่างไร?"
เฉินโม่หยิบถ้วยชาเซรามิกขึ้นมาดื่ม รู้สึกสดชื่นขึ้นมาในทันที "ชาวิญญาณเหรอ?"
"ใช่"
"มันปลูกได้ไหม?" เฉินโม่ถามโดยไม่คิดอะไร เพราะเขาเป็นชาวนาวิญญาณ ความคิดแรกคือการปลูก
"อ่า?" ซ่งหยุนซีตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะออกมา "ปลูกได้ ปลูกได้ พี่เฉินขยันจริงๆ อย่างไรก็ตาม ชาจากยอดเขาเซียนไม่ใช่สิ่งที่ใครจะปลูกก็ปลูกได้ มันย้ายมาจากยอดเขาชิงหยาง ที่เป็นยอดเขาหลักของสำนักชิงหยาง และต้นหนึ่งต้องใช้หินวิญญาณเกรดต่ำเกือบสิบก้อน"
เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินโม่ก็อุทานออกมา "แพงขนาดนี้เชียว!" แล้วก็รินอีกถ้วยให้ตัวเองดื่มต่อ
"ฮ่าๆ" ซ่งหยุนซีเห็นดังนั้นก็หัวเราะอย่างพอใจ
เมื่อตอนที่เขาได้ยินว่าต้นชาจากยอดเขาเซียนต้องใช้หินวิญญาณสิบก้อน เขาก็อยากจะดื่มจนหมดเหมือนกัน!
“เมื่อคืนทำให้ท่านซ่งต้องเสียค่าใช้จ่ายเยอะเลย” เฉินโม่พูดพร้อมกับดื่มอีกถ้วย
“ไม่เป็นไรหรอก! พี่เฉินคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป?”
“ฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว ผมคงกลับไปปลูกไร่ เพราะนั่นคือแหล่งรายได้”
ซ่งหยุนซีพยักหน้า ไม่ได้แสดงความคิดเห็นมากนัก
เรื่องการเพาะปลูกไม่จำเป็นต้องอยู่ในตลาดเสมอ เพียงแค่กลับมาดูช่วงปลายปีสองสามวันก็พอ
ทั้งสองคุยกันสักพัก ก่อนจะเดินออกจากห้องหมายเลขสองที่ชั้นล่างไปด้านนอก
เช้าเวลานี้ยังไม่มีลูกค้าที่เวินเซียงเก๋อ พนักงานในร้านกำลังคุกเข่าบนพื้นเพื่อถูพื้น แม้ว่าจะใช้คาถาทำความสะอาดได้ง่ายๆ แต่กลับให้เหล่านักพรตเหล่านี้ทำงานเหมือนคนธรรมดา ดูเหมือนจะเป็นกลยุทธ์ของเวินเซียงเก๋อ
เมื่อทั้งสองเดินผ่าน พนักงานที่กำลังก้มหน้าถูพื้นอย่างหยินเจิ้งเงยหน้าขึ้นมอง
เมื่อเขาเห็นเฉินโม่เดินออกไปจากเวินเซียงเก๋ออย่างไม่เป็นไร เขาก็ตะลึงทั้งตัว!
ไม่! ทำไมถึงไม่ได้รับการทรมานอย่างที่เขาเจอ?
เขา...เขาเดินออกไปได้อย่างไร?
"ยังจะยืนนิ่งอยู่ทำไม? รีบทำงานสิ!"
ปัง! มีเท้าหนึ่งเหยียบลงบนใบหน้าของหยินเจิ้ง
......
หลังจากที่เฉินโม่กล่าวลาซ่งหยุนซีแล้ว เขาก็ไปที่ร้านหนิว รับเมล็ดพันธุ์วิญญาณที่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว กลับไปยังนาวิญญาณ
ชาวนาวิญญาณรอบๆ เริ่มรดน้ำพืชวิญญาณ เฉินโม่รอจนเกือบเย็นจึงโปรยเมล็ดพันธุ์ลงดินและฝังเมล็ด
นอกจากนี้ เขายังเปิดพื้นที่ข้างๆ กระท่อมเล็ก เพื่อปลูกเมล็ดพันธุ์ลึกลับสองเหลียงที่ซื้อจากพ่อค้าเร่ จากนั้นเขาใช้คาถาเรียกฝนเพื่อรอให้มันงอกขึ้นมา
นาวิญญาณห้าไร่ของหวังลี่เซี่ยในที่สุดก็ไปตกอยู่ในมือของเซียวฉางฮวา
ดูเหมือนว่าข่าวลือที่สนับสนุนเรื่องนี้จะมีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนแล้ว แน่นอนว่านั่นเป็นเรื่องของพวกเขา
ปัจจุบัน เฉินโม่แค่หวังว่าเขาจะสามารถทะลวงระดับได้เร็วๆ แล้วก็สามารถขยายนาวิญญาณได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย
เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินโม่มารอที่หน้าประตูของเซียวฉางฮวา เมื่ออีกฝ่ายเพิ่งเปิดประตูออกก็พบว่าเฉินโม่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
จากนั้นก็ถามอย่างไม่พอใจว่า "มีอะไร?"
"พี่เซียว ได้ยินว่าท่านบรรลุขั้นปราณระดับสามแล้วหรือ? ขอแสดงความยินดีด้วย!" เฉินโม่ประสานมือแสดงความเคารพ
"ว่ามา!" อีกฝ่ายดูเหมือนจะรำคาญเล็กน้อย
"ข้าเหลือแรงหลังจากฝึกปราณ ดังนั้นในอนาคตข้าอยากจะช่วยท่านรดน้ำนาวิญญาณสิบไร่ ไม่ทราบว่าพอจะได้ไหม?"
เซียวฉางฮวาขมวดคิ้ว
ไม่นานก็เข้าใจถึงเจตนาของอีกฝ่าย
นี่เป็นการแสดงความปรารถนาดี! พยายามจะขอรับการปกป้องจากเขา! เช่นเดียวกับตอนที่พยายามเอาใจหวังลี่เซี่ย
ต้องยอมรับว่า ไอ้เด็กนี่พลังอาจไม่มาก แต่ก็รู้จักเอาตัวรอด
มีคนมาช่วยรดน้ำให้ เขาก็จะได้มุ่งมั่นฝึกปราณเพียงอย่างเดียว อีกสองปีที่เขาสามารถทะลวงถึงขั้นปราณระดับสี่ เขาก็จะทะยานขึ้นสู่ฟ้าได้แน่นอน!
"ตกลง" เซียวฉางฮวาไม่ได้เอ่ยถึงผลประโยชน์ใดๆ ในมุมมองของเขา การปกป้องอีกฝ่ายนั้น ถือเป็นบุญคุณที่ยิ่งใหญ่แล้ว!
เฉินโม่ยิ้มและขอบคุณ สำหรับเขาแล้ว แค่มีไร่ให้รดน้ำ ก็คุ้มค่าแล้ว
อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ใช้พรสวรรค์เพิ่มผลผลิต เขาต้องการแค่เก็บเกี่ยวประสบการณ์!
ไร่วิญญาณสิบห้าไร่ หนึ่งปีเต็ม ก็เพียงพอที่จะเพิ่มประสบการณ์ที่เหลืออยู่สามร้อยกว่าจุด
ได้ครบ
เฉินโม่ขอตัวกลับไปยังไร่ของตน
เขานั่งสมาธิอยู่บนเสื่อ พิจารณาอย่างระมัดระวังและหยิบหินวิญญาณเกรดต่ำออกมาจากอก จับไว้ในฝ่ามือ และเริ่มหายใจเข้าออก
พร้อมกับที่พลังวิญญาณจากหินไหลเข้าสู่ร่าง เฉินโม่รู้สึกเหมือนลอยล่องขึ้นสู่สวรรค์
และเขาก็นั่งสมาธิแบบนี้ไปทั้งวัน!
จนกระทั่งตะวันตกดิน เฉินโม่ถึงได้หยุดฝึก
หินวิญญาณเกรดต่ำก็คือหินวิญญาณเกรดต่ำ!
พลังวิญญาณที่อยู่ภายในนั้นบริสุทธิ์ยิ่งกว่า ทำให้การฝึกฝนได้ผลมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!
เพียงแค่หนึ่งวัน เขาก็ได้รับประสบการณ์เท่ากับสองวันเมื่อใช้ทรายวิญญาณ เชื่อว่าหากฝึกต่ออีกสองวัน เขาจะสามารถเพิ่มประสบการณ์ในวิชาบำรุงพลังได้อีกหนึ่งจุด!
เฉินโม่แบมือออก หินวิญญาณเกรดต่ำขนาดเท่ากำปั้นยังคงใสเป็นประกาย ดูไม่เปลี่ยนแปลงเลย
แสดงว่าพลังวิญญาณที่อยู่ในหินนั้นมากเพียงใด
"ยังไงก็ต้องเป็นหินวิญญาณ!"
จากที่เคยขาดแคลนแล้วมาอยู่ในสถานะที่มั่งคั่ง การกลับไปเป็นเหมือนเดิมคงยาก
เฉินโม่รู้สึกว่าเมื่อเขาเคยใช้หินวิญญาณในการฝึกฝนแล้ว การกลับไปใช้ทรายวิญญาณคงจะรับไม่ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ
"ดูท่า ต้องรีบหาเงินแล้ว!"
เฉินโม่ตัดสินใจแน่วแน่ว่า จะต้องเร่งฝึกฝนคาถาเรียกฝนและคาถาเพิ่มพลังชีวิตให้มากขึ้น
ก่อนที่จะค่ำ เขากลับไปที่กระท่อม จุดตะเกียงน้ำมัน และฝึกฝนวิชาวิญญาณงูและเคล็ดวิชาเบ็งกิมอี้จื่อต่อไป
สำหรับเขา การฝึกหนักและการทุ่มเทเป็นเรื่องเดียวกัน ก็แค่การทำซ้ำไปเรื่อยๆ เท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น เขามีสิ่งที่คนอื่นไม่มี อย่าง "ระบบทองคำ" อยู่แล้ว?
ตอนนี้จะไม่ทุ่มเทจนสุดกำลัง ก็คงเสียโอกาสในการเพิ่มประสบการณ์ไปเปล่าๆ
【เคล็ดวิชาเบ็งกิมอี้จื่อ +1】
【เคล็ดวิชาเบ็งกิมอี้จื่อ +1】
……
【วิชาวิญญาณงู +1】
(จบบท)
