บทที่ 269 อาหารเช้าในยามเช้า
###
เช้าวันถัดมา
ถังหยวนตื่นจากการนอนหลับ เขาเอื้อมมือไปสัมผัสข้างกายอย่างไม่รู้ตัว
ว่างเปล่าและเย็นเล็กน้อย
“อืม?”
ถังหยวนขยี้ตาเบาๆ อย่างง่วงเหงาหาวนอน และพบว่าหญิงสาวที่ควรจะนอนอยู่ข้างกายเขาหายไป
ขณะที่ถังหยวนกำลังสงสัย เสียงที่มาจากภายนอกห้องนอนกลับทำให้เขาเกิดความสนใจ เขาสวมรองเท้าแตะอย่างสบายๆ และค่อยๆ เดินออกไป
เมื่อเปิดประตูห้องนอน เสียงก็เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เป็นเสียงการทำอาหาร
ซูฉู่ฉู่ยืนอยู่หน้าชั้นทำอาหารแบบกึ่งเปิดโล่ง ใส่ชุดนอนสายเดี่ยวลูกไม้สีชมพูอ่อน ผมยาวดำมันลื่นปล่อยสยายลงหลัง แสงแดดยามเช้าส่องลงบนใบหน้าที่งดงาม ทำให้เธอดูอ่อนโยนและงดงามมากขึ้น
บางครั้งผู้หญิงบางคนทำอาหาร มักจะวุ่นวายและไม่มีระเบียบ
แต่ซูฉู่ฉู่ทำอาหารด้วยความสงบ มีความคล่องแคล่วและไม่เร่งรีบ ภาพที่เห็นจึงดูอบอุ่นและกลมกลืน
ถังหยวนมองภาพตรงหน้า เขาไม่รบกวนซูฉู่ฉู่ แต่ยืนพิงประตูห้องนอนเงียบๆ มองดูหญิงสาวที่กำลังทำอาหารอยู่ตรงหน้าเตา
ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา ซูฉู่ฉู่ปิดเตาไฟช้าๆ
“อืม...”
“กลิ่นหอมมาก~”
เมื่อเห็นว่าซูฉู่ฉู่ทำอาหารเสร็จแล้ว ถังหยวนก็เดินไปหาซูฉู่ฉู่จากด้านหลัง
ซูฉู่ฉู่ยืนอยู่หน้าชั้นทำอาหาร ชิมอาหารทีละจานด้วยท่าทางสบายๆ ดูคล้ายจิ้งจอกน้อยที่แอบกิน ดูน่ารักและสดใสมาก
ถังหยวนเดินเข้ามายืนข้างๆ ซูฉู่ฉู่ แต่เธอยังคงไม่สังเกตเห็น ทำให้ถังหยวนยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “เธอยังแอบกินต่อไปอีก เดี๋ยวจะเหลือถึงฉันไหม?”
ซูฉู่ฉู่ที่กำลังเพลิดเพลินกับอาหารอยู่ทันใดนั้นได้ยินเสียงใกล้ตัว ร่างกายของเธอก็แข็งเกร็งขึ้น เธอหันหน้าช้าๆ และมองเห็นถังหยวนที่ยืนอยู่ข้างๆ แก้มขาวนวลมีอาหารที่ยังเคี้ยวไม่เสร็จติดอยู่ ดูเหมือนหนูแฮมสเตอร์ที่เก็บอาหารไว้ในแก้ม
“อร่อยขนาดนั้นเชียว?”
ถังหยวนยื่นมือมาบีบแก้มขาวเนียนของซูฉู่ฉู่เบาๆ และก่อนที่เธอจะได้ตอบสนองอะไร เขาก็ก้มตัวลงมาจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากสีแดงสดของเธอ แล้วพูดชมด้วยท่าทีจริงจังว่า “อืม รสชาติดีจริงๆ~”
การกระทำที่ใกล้ชิดของถังหยวนทำให้ซูฉู่ฉู่นึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่ผ่านมา ทุกครั้งที่นึกถึงนิ้วมืออุ่นๆ ของถังหยวนที่ลูบไล้ผิวของเธออย่างแผ่วเบา เธอรู้สึกขาอ่อนยวบลงเล็กน้อย
ซูฉู่ฉู่ตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่จะได้สติกลับมา เธอรีบหันหลังให้ถังหยวน เคี้ยวอาหารในปากอย่างรวดเร็ว
แต่พอเธอเพิ่งหันกลับ ก็รู้สึกถึงแขนที่แข็งแกร่งและอบอุ่นโอบรอบเอวของเธออย่างช้าๆ จากด้านหลัง รัดแน่นไว้ในอ้อมกอด
“ซูฉู่ฉู่ เราเพิ่งเริ่มคบกัน เธอกล้าหลอกฉันแล้วเหรอ?”
เสียงทุ้มของถังหยวนดังขึ้นที่ข้างหู ทำให้ซูฉู่ฉู่ที่ขาอ่อนอยู่แล้ว ยิ่งยืนไม่ไหวเข้าไปใหญ่
“หลอกนาย?”
“ฉันหลอกอะไรนายล่ะ?”
ซูฉู่ฉู่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัย
ถังหยวนก้มมองซูฉู่ฉู่ มีระยะห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตร ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย “เมื่อคืนใครกันที่บอกว่าล้า เหนื่อยมาก? ไม่ไหวแล้ว? ถ้าทำต่อจะพังทลาย?”
“แต่เช้านี้เธอยังลุกขึ้นมาทำอาหารได้ แสดงว่าเมื่อคืนยังไม่ถึงขีดสุด นี่ไม่ใช่การหลอกลวงฉันหรอกเหรอ?”
คำพูดของถังหยวนทำให้ซูฉู่ฉู่หน้าแดงขึ้นทันที
“อย่าพูด—”
“อย่าพูดอีก!”
ใบหน้าของซูฉู่ฉู่แดงเป็นสีเข้ม เมื่อเห็นว่าถังหยวนยังมีท่าทางจะพูดต่อ เธอรีบยกมือขาวซีดปิดปากของถังหยวนทันที
ถังหยวนมองดูท่าทางเขินอายของซูฉู่ฉู่ เขามีรอยยิ้มเต็มดวงตา
“นายสัญญากับฉันว่าจะไม่พูดคำที่น่าอายอีก ฉันจะปล่อยนายไป”
ซูฉู่ฉู่พูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงการตำหนิเล็กน้อย ใบหน้าของเธอป่องเล็กน้อย
ถังหยวนได้ยินแล้ว เขากระพริบตาเล็กน้อยเป็นการตอบสนอง
เมื่อซูฉู่ฉู่เห็นท่าทางนี้ เธอแสดงสีหน้าระมัดระวังเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ปล่อยมือที่ปิดปากถังหยวนลง
“ทานข้าว ทานข้าว”
“กว่าจะทำเสร็จ รอเดี๋ยวจะเย็นหมด”
ถังหยวนปล่อยซูฉู่ฉู่ ยิ้มแล้วพูด
“ตกลง~”
ซูฉู่ฉู่หายใจโล่งขึ้นเล็กน้อย ถ้าถังหยวนพูดต่ออีกสองสามประโยค เธออาจจะต้องหาที่หลบจริงๆ
หนึ่งจานผักเย็นๆ สองจานผัดแบบง่ายๆ ข้าวต้มสองถ้วย
เรียบง่าย แต่ทำให้หัวใจอบอุ่น
ถังหยวนช่วยซูฉู่ฉู่นำอาหารมาวางบนโต๊ะอาหารในห้องนั่งเล่น หลังจากที่จัดวางทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาก็เดินไปทางห้องน้ำ
“เอ๊ะ?”
“นายจะไปไหน?”
ซูฉู่ฉู่ที่ถือไม้ตะเกียบเดินกลับจากห้องครัว มองดูถังหยวนที่เดินไปทางห้องน้ำ เธอถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“อืม...”
“ฉันจะไปล้างมือ”
ถังหยวนหันกลับมายกมือขวาขึ้น และตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“อ๋อ อ๋อ...”
ซูฉู่ฉู่ตอบรับเสียงเบาๆ ในตอนแรกเธอไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ ล้างมือก่อนกินข้าวเป็นเรื่องปกติ แต่เธอกลับรู้สึกว่ารอยยิ้มของถังหยวนแปลกๆ เล็กน้อย
ทันใดนั้น ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อเล็กน้อย แล้วใบหน้าขาวเนียนก็เหมือนจะถูกแต้มด้วยสีชมพู และขยายไปทั่วใบหน้าอย่างรวดเร็ว
เมื่อคืนนี้ มือข้างนี้ของถังหยวน...
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูฉู่ฉู่ก็จับหน้าตัวเองแล้วพบว่ามันร้อนมาก
ประมาณครึ่งนาทีต่อมา ถังหยวนล้างหน้าและล้างมือเสร็จแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะอาหารอย่างช้าๆ เมื่อเขาเห็นท่าทางเขินอายของซูฉู่ฉู่ ใบหน้าของเขาก็ยิ้มกว้างขึ้น พร้อมกับถามในเชิงเล่นๆ ว่า “ฉู่ฉู่ ทำไมหน้าเธอแดงขนาดนั้น? เกิดอะไรขึ้น?”
“คนเลว”
ซูฉู่ฉู่พูดอย่างเคืองๆ และบอกถังหยวนด้วยริมฝีปากที่มุ่ย
“ฉันทำอะไรเลว?”
“ฉันเพิ่งล้างมือเองนะ ไม่ได้พูดอะไรเลย!”
ถังหยวนทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ และยังคงหยอกล้อซูฉู่ฉู่
ซูฉู่ฉู่เห็นท่าทางแบบนี้ รีบหยิบไม้ตะเกียบขึ้นมา หนีบถั่วลันเตาสองชิ้นใส่ปากถังหยวนทันที “รีบกินเถอะ เดี๋ยวจะเย็นหมด!”
ถังหยวนเห็นท่าทางรีบเร่งของซูฉู่ฉู่ เขาแสดงสีหน้ารอยยิ้มเล็กน้อย และไม่ได้หยอกล้อซูฉู่ฉู่อีก หยิบไม้ตะเกียบขึ้นมาและเริ่มกินอาหารพร้อมกับซูฉู่ฉู่
ถั่วลันเตาผัดหมูเค็ม ผัดไข่กับมะเขือเทศ และมะเขือยาวยำ
แต่ละจานไม่ได้ซับซ้อนมาก แต่เมื่อทำโดยซูฉู่ฉู่ก็กลับอร่อยเป็นพิเศษ
วันนี้อากาศดีมาก ปกติแล้วที่ปักกิ่งจะถูกปกคลุมด้วยหมอกควัน แต่วันนี้ท้องฟ้ากลับใสสด มีเมฆขาวลอยอยู่เป็นชั้นๆ
แสงแดดอุ่นในฤดูหนาวส่องผ่านหน้าต่างกระจกเข้าสู่ห้อง ถังหยวนและซูฉู่ฉู่จึงนั่งที่โต๊ะอาหาร ไม่รีบร้อน ค่อยๆ เพลิดเพลินกับอาหารเช้า ภาพรวมดูอบอุ่นและสงบสุขเป็นพิเศษ...
