บทที่ 790 ดินนี้ช่างดีจริงๆ
เผชิญหน้ากับวิชาฝึกกายที่แข็งแกร่งที่สุดใต้หล้าเช่นนี้ จูอู๋หยางจะยอมปล่อยไปได้อย่างไร ดังนั้น โดยไม่ต้องคิด จูอู๋หยางก็ตัดสินใจว่า รอให้ขอบเขตการบำเพ็ญเพียรฝึกปราณถึงระดับมหายานแล้ว จึงค่อยเริ่มฝึกฝนวิชากายากระดูกหยกหนาม และใช้ประโยชน์จากวิชากายากระดูกหยกหนามในการทะลวงผนึกร่างกาย เพื่อให้ขอบเขตการ...
