บทที่ 127 หวงจิ่ว
วันรุ่งขึ้น เช้าฤดูใบไม้ร่วงที่แจ่มใส แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องกระทบต้นพริกไทยในลานบ้านตระกูลไป๋อย่างสงบ เคลือบใบไม้ด้วยสีทอง หยดน้ำค้างเล็กๆ บนใบระยิบระยับราวกับลูกปัดเงิน ปัง ปัง ปัง! "ตื่นเถิด~" เชียนเสวี่ยเคาะประตูห้องของหานอี้อย่างแรง และตะโกนด้วยน้ำเสียงยาวๆ ไม่ยากที่จะได้ยินแววภาคภูมิใจในน้ำเสียง...
