แสงสว่างแห่งจิตใจ (4)
[แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ]
<เรื่องราวของอารอน ตอนที่ 40>
5. แสงสว่างแห่งจิตใจ (4)
*******
อารอนถามออกไป
"คงไม่ตายแบบคนทั่วไปใช่ไหมครับ?"
"ผู้หญิงคนนั้นบอกนายเหรอ?"
"ไม่รู้สิครับ ผมเองก็ไม่แน่ใจ"
"เฮ้อ น่ารำคาญชะมัด เอาเถอะ ถ้าอยากรู้ข้าจะบอกให้ ถ้าตายไปจะเป็นยังไงน่ะเหรอ? ก็แค่หายไปเหมือนผี นั่นแหละ"
"ไม่มีแม้แต่ศพเหลือไว้เหรอครับ?"
"ใช่"
นั่นหมายความว่าไม่มีใครอยู่ใต้หลุมศพนั้น
"แล้วมันมีขั้นตอนยังไงบ้างครับ?"
"นายจะไม่ตายทันทีหรอก ยังมีชีวิตอยู่ได้อีกพักหนึ่ง คนอื่นมองมาก็ดูเหมือนปกติ"
"แล้วไงต่อครับ?"
"อย่างแรกเลยคือตัวตนของนายจะค่อยๆ จางหายไป"
"หมายความว่ายังไงครับ?"
"คนอื่นจะไม่สนใจนายอีกต่อไป"
กึก!
ปลายคราดไปเกี่ยวกับก้อนหิน
"ไม่ว่าก่อนหน้านี้จะมีความสัมพันธ์แบบไหน พวกเขาก็จะเปลี่ยนไปเป็นเหมือนคนแปลกหน้า พวกเขาจะไม่สนใจนายอีกต่อไป จะไม่ให้ความสำคัญกับนายอีก จะมองนายเป็นคนอื่น"
อารอนหยุดเคลื่อนไหวชั่วครู่
"เป็นคนอื่น?"
“มันจะกลายเป็นแบบนั้น นายจะรู้สึกถึงสายใยแห่งความผูกพันที่ค่อยๆ จางหายไป”
"น่ากลัวจังเลยนะครับ"
อารอนลองนึกภาพดูครู่หนึ่ง
ภาพของเพื่อนร่วมรบที่เคยร่วมเป็นร่วมตายด้วย มองมาที่เขาด้วยสายตาเย็นชา
เขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
"หมายความว่าความสัมพันธ์กับผู้คนจะหายไปสินะครับ"
"ใช่"
กึก!
อารอนใช้คราดดึงก้อนหินที่ติดอยู่ออกมา
"แล้วหลังจากนั้นจะเป็นยังไงต่อครับ?"
"นายจะถูกลืมเลือนไปทีละน้อย และในที่สุดก็จะหายไปเลย ผู้คนในโลกจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายเคยมีตัวตนอยู่"
ความตายนำไปสู่การถูกลืม
ไม่มีใครจำเขาได้
ไม่มีใครนึกถึงการมีอยู่ของเขา
'...'
ถ้าเขากลับบ้านไป
แล้วนีน่ามองมาที่เขาด้วยสีหน้าว่างเปล่าเหมือนไม่รู้จักเขา
บางทีนั่นอาจจะน่ากลัวกว่าความตายเสียอีก
'เพื่อไม่ให้เป็นแบบนั้น'
อารอนมองไปที่อาจารย์ของเขาที่กำลังพรวนดินอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ
เขาต้องพาเด็กชายออกไปจากที่นี่ให้ได้
ถึงแม้ว่าเด็กชายจะออกไปข้างนอกเป็นครั้งคราวเมื่อมีธุระ แต่นั่นก็ไม่ถือว่าเป็นการออกไปจริงๆ
เพราะยังไงเขาก็ต้องกลับมาที่ลัวนานอยู่ดี
เขาต้องพาเด็กชายออกไปแบบถาวร
เขาต้องกำจัดเหตุผลที่ทำให้เด็กชายต้องอยู่ที่นี่
'เป็นเพราะเขายังไม่เก่งพอหรือเปล่านะ?'
พลังของอารอนเทียบไม่ได้กัเลยบเด็กชาย
เขาไม่คู่ควรที่จะมาแทนที่อาจารย์เลย
'ถ้าเขาแข็งแกร่งขึ้น...'
ถ้าเขาสามารถสืบทอดตำแหน่งอาจารย์ได้อย่างสมบูรณ์
อาจารย์ก็จะวางใจและออกจากที่นี่ไปใช้ชีวิตอย่างสงบได้หรือเปล่า
"มองอะไร?"
"เปล่าครับ"
อารอนเติมพลีังให้ตัวเองด้วยความมุ่งมั่นอันแรงกล้า
เขาต้องแข็งแกร่งขึ้น
ให้มากกว่านี้
เวลาผ่านไปอีกครั้ง
อารอนผ่านการเปลี่ยนแปลงหลายครั้ง แต่ความทรงจำของเขาก็ไม่ได้ขาดหายไปอย่างสิ้นเชิงเหมือนเมื่อก่อน
เขายังคงจำได้
เป้าหมายของเขา
ทักษะการทำอาหารที่แย่ของอารอนก็ค่อยๆ ดีขึ้น
เพราะเขาเรียนรู้เทคนิคต่างๆ โดยการแอบมองเด็กชาย
ในที่สุด สวนหน้ากระท่อมก็เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์
สำหรับที่นี่แล้ว หน่วยนับของเวลาอย่างจำนวน "ปี" นั้นไม่มีความหมาย
ทุกอย่างสามารถดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
เช่นเดียวกับที่ดอกไม้ในสวนผลิบานและร่วงโรย อารอนก็สะสมความฝันของเขาผ่านความตายและการเกิดใหม่
'เรายังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?'
เวลาที่นี่ผ่านไปช้ากว่าข้างนอก
แต่มันก็ยังคงเดินต่อไปอย่างช้าๆ
จะเป็นไปได้ไหมที่จะหยุดการไหลของเวลานี้โดยสิ้นเชิง
มันยังไม่พอ
เขาต้องการเวลามากกว่านี้
เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น
เพื่อช่วยอาจารย์ของเขา
และแล้วมันก็ปรากฏขึ้น
"..."
อารอนนอนอยู่บนเตียงคลุมโปง
ในที่แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องทำกิจวัตรเช่นการนอนหลับ
เขาแค่นอนอยู่เฉยๆ ปล่อยเวลาให้ผ่านไป
เลียนแบบชีวิตของมนุษย์
ทั้งๆ ที่เขาไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว
「ความฝัน」
ใช่แล้ว….
ท้ายที่สุดแล้ว กรรมที่ว่าก็คือกลุ่มก้อนของความฝันอันบริสุทธิ์
จากมุมมองของความฝัน บุคลิกของอารอนเป็นเพียงสิ่งเจือปน
เป็นขยะที่ต้องกำจัด
「เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น」
「เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นโดยไม่ถูกรบกวนจากสิ่งใด เพื่อความแข็งแกร่งที่บริสุทธิ์」
มีใครบางคนกระซิบในหูเขา
「ความแข็งแกร่ง…จะมีเพื่ออะไร?」
「ความแข็งแกร่ง….เพื่อให้ได้อะไรมาหรือ?」
「ไม่ใช่ว่าต้องการความแข็งแกร่งก็เพื่อความแข็งแกร่งหรอกหรือ?」
อารอนไม่หันกลับไปมอง
มีใครบางคนอยู่ข้างหลังเขา
「ที่นายเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่นายต้องการเองเหรอ?」
「นายไม่เคยละทิ้งแม้แต่ครอบครัวของนาย เพื่อที่จะบรรลุความฝัน」
อารอนทิ้งการให้ความสำคัญกับนีน่า
เพราะเขาอยากแข็งแกร่งขึ้น
แล้วตอนนี้ล่ะ?
「ตอนนั้นนายต้องการความแข็งแกร่งที่บริสุทธิ์」
「ตอนนี้กลับต้องการมีหัวใจงั้นหรือ?」
ความปรารถนาที่บริสุทธิ์คือ…
การที่ไม่ต้องการสิ่งอื่นใดนอกจากสิ่งนั้น
กำจัดสิ่งสกปรกทั้งหมดเพื่อสิ่งๆ เดียว
แม้กระทั่งจิตใจของเขาเอง
「ความแข็งแกร่งที่แท้จริงคือการไม่ถูกพันธนาการด้วยสิ่งใด」
มีใครบางคนพูดไปเรื่อยๆ
「ต้องละทิ้งอารมณ์และความปรารถนาอันต่ำต้อยของมนุษย์ให้หมดสิ้น」
「เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างบริสุทธิ์」
โรคจิต….
มันเป็นอาการป่วยทางจิตชนิดหนึ่ง
"หุบปาก..."
「การที่ยังคงผูกพันอยู่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่านายนั้นอ่อนแอ」
อารอนลุกนั่งตัวตรงบนเตียง
「คึ คึ คึ คึ....」
ที่กลางห้องนั้น
ตรงข้างๆเตียง มีใครบางคนยืนอยู่
"หึ..."
มีเงาหนึ่งยืนอยู่
มันมีสีแดงฉานราวกับเลือด
เงาสีแดงมองอาโรนแล้วหัวเราะเยาะ
ความต้องการความแข็งแกร่งบริสุทธิ์ เงานั้นวิพากษ์วิจารณ์ความขัดแย้งของอารอนในเรื่องที่ต้องการหัวใจมนุษย์
'อาจารย์'
อารอนนึกถึงคำพูดของเด็กชาย
หากความฝันนั้นคือการที่จะแข็งแกร่งนั้นบริสุทธิ์อย่างแท้จริง ก็ไม่จำเป็นต้องมีบุคลิกภาพแบบคนปกติ
จิตเดิมจะหายไปและมีปีศาจเข้ามาแทนที่
หากเป็นเช่นนั้น ตัวตนของเงาก็ชัดเจน
'มันเป็นแบบนี้เหรอ?'
หลุมศพนิรนามที่เพิ่มขึ้นเพราะอะไรแบบนี้ใช่หรือไม่?
อาโรนจ้องมองเงาสีแดง
「ฉันจะบอกให้นายรู้」
เงาสีแดงยื่นมือออกมา
เสียงกระซิบที่น่าขนลุกดังขึ้น
「ฉันจะสอนนายเอง ถึงความแข็งแกร่งที่บริสุทธิ์」
「ความแข็งแกร่งที่ไม่ถูกพันธนาการหรือผูกมัดด้วยสิ่งใด สิ่งที่บริสุทธิ์ที่สุด...」
ชึ้บ!
อาโรนยกหอกเงินข้างเตียงขึ้นฟาดฟันเงาแดงนั้น
เงาสีแดงหายไปในทันที
"..."
น่ารำคาญ
อาโรนหัวเราะเยาะ
ภาพลวงตาแบบนี้ มันน่ารำคาญจริงๆ