(ฟรี) บทที่ 635 ช่างเป็นมังกรเงินที่หล่อเหลา!
มังกรเงินบินฉวัดเฉวียนและคำรามอยู่กลางอากาศ มองลงมายังเหล่ามังกรราวกับราชันย์ เกล็ดที่ประกอบขึ้นจากปราณดาบนั้นแหลมคมและทิ่มแทง ปราณมังกรและมงกุฏเทพมังกรต่างเปล่งกลิ่นอายอันสูงส่งอย่างไร้ที่เปรียบ
มังกรเพศเมียด้านล่างต่างกระสับกระส่าย
ช่างเป็นมังกรเงินที่หล่อเหลา!
มังกรเงินตัวนี้สมบูรณ์แบบทั้งในด้านรูปลักษณ์และกลิ่นอาย มันตรงกับสุนทรียศาสตร์ด้านความสวยงามของพวกนางอย่างมาก
เมื่อเห็นเหล่ามังกรเพศเมียต่างน้ำลายไหล ชางหลานอู่จี๋ก็ตะคอกด้วยความไม่พอใจ
“ฮึ่ม พวกมองคนจากรูปลักษณ์ภายนอก! มีอันใดน่าสนใจกัน? เผ่ามังกรของเราย่อมต้องให้ความสำคัญกับผู้ที่แข็งแกร่งและเต็มไปด้วยความดุร้ายเชกเช่นข้า”
“เยว่ ข้าพูดถูกหรือเปล่า?”
หลังจากรออยู่นานก็ยังไม่มีการตอบกลับ ชางหลานอู่จี๋จึงหันไปมองอย่างสงสัย
เขาเห็นชางหลานเยว่กำลังจ้องมองมังกรสีเงินอย่างลุ่มหลง แก้มขาวผ่องของนางแดงระเรื่อ และนางไม่ได้ฟังสิ่งที่เขาพูดด้วยซ้ำ
“ชางหลานเยว่!”
......
โฮกกก!
มังกรเงินมองลงมายังประตูทองสัมฤทธิ์ ม่านตาสีทองจับจ้องไปที่รอยแยกของประตู
ปัง!
ประตูสั่นสะเทือนอีกครั้ง
สิ่งมีชีวิตภายในราวกับถูกกระตุ้นด้วยบางสิ่งบางอย่าง แรงกระแทกเริ่มรุนแรงขึ้น และวงแหวนทองแดงบนบานประตูก็สั่นเล็กน้อย
เทพมังกรแสดงสีหน้าประหลาดใจ “เขาสามารถสื่อสารกับแท่นบูชาวิญญาณได้?”
หากต้องการเชื่อมโยงกับแท่นบูชาวิญญาณบรรพบุรุษ ข้อจำกัดด้านสายเลือดนั้นย่อมขาดไม่ได้ มันต้องเป็นมังกรจักรพรรดิสายเลือดบริสุทธิ์พิเศษที่ไร้สิ่งเจือปน
แต่หลี่หรานเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง เขาทำมันได้อย่างไร?
ปัง!
ประตูทองสัมฤทธิ์สั่นไหวรุนแรงยิ่งขึ้น
เทพมังกรกลับคืนสู่สติ “ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดถึงมัน เราต้องรีบวางค่ายกลให้สำเร็จ!”
เขายกกรงเล็บขึ้นและกดมันลงบนดวงตาของค่ายกล
วิ้งงง!
มหาค่ายกลฮั่นเทียนอู่จูสว่างขึ้นด้วยแสงเจิดจ้า ปกคลุมหลี่หรานและเทพมังกรเอาไว้
ร่างของเทพมังกรนั้นทั้งลวงตาและพร่ามัว มันควบคุมการก่อตัวของค่ายกลอย่างรอบคอบและระมัดระวัง
ในฐานะค่ายกลโบราณที่หายสาบสูญไปนานแล้ว มหาค่ายกลฮั่นเทียนอู่จูประกอบด้วยหลักการขั้นสูงสุดของสวรรค์และโลก มันจึงมีความซับซ้อนอย่างยิ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น คราวนี้ยังเป็นการก่อตัวขึ้นในตันเถียนอันไม่เคยมีมาก่อน มันไม่มีที่ว่างสำหรับความผิดพลาดแม้แต่น้อย
แม้ว่าเทพมังกรจะมั่นใจเต็มที่ แต่เขาก็ยังต้องระมัดระวังอย่างมาก
ค่ายกลถูกบีบอัดอย่างต่อเนื่องภายใต้การควบคุมของเขา วัสดุต่างๆได้รับการขัดเกลาให้เป็นพลังงานบริสุทธิ์ และในที่สุดค่ายกลทั้งหมดก็ลดลงเหลือขนาดเพียงเมล็ดข้าว
มันเปล่งประกายราวกับดาราดวงเล็กๆ
เทพมังกรห่อหุ้มมันด้วยเจตจำนง และค่อยๆส่งมันเข้าไปในตันเถียนของหลี่หราน
โฮกกก!
ร่างของมังกรเงินเปล่งประกายเจิดจ้า และจู่ๆมันก็ขยายตัวออกอย่างต่อเนื่อง
“นี่คือ...”
หลี่หรานมองเข้าไปในตันเถียน
เห็นได้ว่าขุนเขาและสายน้ำในตันเถียนปั่นป่วน และน้ำจากแหล่งต่างๆก็พลุ่งพล่านราวกับสึนามิ
กลุ่มแสงอันแวววาวทะลวงผ่านเมฆและพุ่งเข้าใส่ “ภูเขาชางเซวียน” ขนาดย่อมราวกับดาวตก
ตู้ม!
ภูเขาชางเซวียนทั้งลูกสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
เปลือกหินกำลังหลุดลอก และลวดลายต่างๆก็ถูกเผยออกมา
ปราณมังกรแท้จริงถูกเปิดใช้งาน และควันสีม่วงก็ระเหยอย่างต่อเนื่องจากผืนดินไปสู่ชั้นเมฆอย่างไม่มีปี่ขลุ่ยใดๆ
พระราชวังบนยอดเขาตรงกลางส่องแสงสลัว และค่ายกลศักดิ์สิทธิ์แห่งพระราชวังตู้เทียนหลิงก็ทำงานด้วยความเร็วสูง ก่อให้เกิดแรงดึงดูดอันละเอียดอ่อนระหว่างมันและมหาค่ายกลฮั่นเทียนอู่จู
ดวงตาของเทพมังกรเปลี่ยนไป “ตอนนี้แหละ!”
เขาเหยียดมือออกโดยไม่ลังเล และกรงเล็บอันแหลมคมก็เจาะเข้าไปยังหว่างคิ้วของตน จากนั้นร่างที่แต่เดิมเป็นภาพลวงตาก็พลังทลายลงทันที กลายเป็นฝุ่นสีครามปลิวไปทั่วท้องนภา
“พี่ใหญ่!” ชางหลานเยว่อุทาน
เทพมังกรโจมตีตนเอง?
นี่ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย!
ขณะที่นางก้าวไปข้างหน้าเพื่อเตรียมจะหยุดยั้ง ชางหลานอู่จี๋ก็เข้ามาปรามไว้
“ใจเย็นก่อน มันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าหรือข้าสามารถเข้าไปแทรกแซงได้”
“ให้ความตายนำมาสู่ชีวิตใหม่ ด้วยวิธีนี้เท่านั้นพี่ใหญ่จึงจะมีโอกาสรอด”
แม้จะกล่าวเช่นนั้นมือของชางหลานอู่จี๋ก็สั่นเล็กน้อย
ทุกคนเข้าใจความจริง แต่พวกเขาจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไรในเวลาเช่นนี้
“ที่เหลือล้วนขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้ว”
เหล่ามังกรต่างหลับตาลงทีละคน และเปล่งบทสวดโบราณเพื่ออธิษฐานให้เทพมังกรอย่างเงียบๆ
......
ร่างของเทพมังกรสลายไปแล้ว สลายไปดั่งกรวดยามต้องสายลม
เขาเป็นเพียงเศษเสี้ยวเจตจำนง และหลังจากการแตกสลาย เขาก็ไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีก ทำได้เพียงเฝ้าดูตนเองหายไปเท่านั้น
ในเวลานี้ หลี่หรานก็ลืมตาขึ้น
โฮกกก!
มังกรเงินสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง ก่อให้เกิดแรงดูดอันน่าอัศจรรย์จนกลายเป็นลมพายุในอากาศ
ฝุ่นสีครามถูกพัดเข้ามาในปากของมังกรพร้อมกับลมพายุ กลืนกินทุกสิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ในอากาศ
ทันใดนั้นร่างของมังกรเงินก็ขยายขึ้นอีกนับครั้งไม่ถ้วน
ร่างกายทอดยาวหลายพันลี้ เกล็ดสลับไปมาระหว่างภาพลวงตาและความจริง รายล้อมไปด้วยหมู่ดวงดารา เปล่งประกายความยิ่งใหญ่อย่างไร้ที่สิ้นสุด!
บนมงกุฎสามง่ามเหนือศีรษะ มุกมังกรสีทองส่องแสงระยิบระยับ แผดเผาราวกับดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน
“ท่านเทพมังกร!”
กลิ่นอายนี้คล้ายกับเทพมังกรมากเกินไป
มังกรทุกตนจ้องมองไปที่มังกรเงินอย่างว่างเปล่า ดวงตาของพวกเขาชื้นเล็กน้อย
นานแค่ไหนแล้วที่พวกเขาได้เห็นฉากนี้?
พลังศรัทธาซึ่งแต่เดิมเป็นเหมือนหยดน้ำกลับขยายตัวขึ้นหลายครั้งในทันที ก่อนจะลอยเข้าหามังกรเงินราวกับทางช้างเผือก
เปลวไฟกะพริบวูบไหวอยู่ตรงหว่างคิ้ว พร้อมดวงตาสีทองที่เรืองจากประกายของพลังศักดิ์สิทธิ์
พี่น้องตระกูลชางหลานแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว
เผ่ามังกรแตกต่างจากเผ่าพันธุ์มนุษย์
เผ่าพันธุ์มนุษย์สามารถฝึกฝนพลังศักดิ์สิทธิ์ ละทิ้งร่างกาย และกลายเป็นเทพเจ้าเพื่อรับการบูชาจากทุกผู้คน
แต่เผ่ามังกรให้ความสำคัญกับมรดกทางสายเลือด และเทพเจ้าองค์เดียวที่พวกเขานับถือนั้นคือท่านบรรพชน
แต่พวกเขากลับเห็นร่องรอยของพลังศักดิ์สิทธิ์จากมังกรเงินตัวนี้?
……
หลังจากผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ร่างของมังกรเงินก็ค่อยๆหดตัวลงอย่างช้าๆและร่วงลงมาจากอากาศ
ชางหลานเยว่เป็นคนแรกที่ตอบสนอง นางทะยานออกไปเพื่อรับมันไว้ในอ้อมแขน
ในเวลานี้ หลี่หรานกลับคืนสู่ร่างมนุษย์แล้ว อาภรณ์ของเขาถูกเผาทำลายจนเป็นขี้เถ้า ดวงตาของเขาปิดสนิท และเขาก็หมดสติไปแล้ว
ชางหลานเยว่สัมผัสชีพจรของเขาและถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากแน่ใจว่าเขาสบายดี
อาจเป็นไปได้ว่าการก่อตัวของค่ายกลกินพลังของเขามากเกินไป แต่มหาค่ายกลฮั่นเทียนอู่จูนั้นยิ่งใหญ่มาก นับว่าดีแล้วที่ร่างกายของเขาไม่ระเบิดออก
“แล้วพี่ใหญ่...”
ชางหลานอู่จี๋ยังคงต้องการถาม แต่ถูกชางหลานเยว่ขัดจังหวะ
“ข้าจะพาเขาออกไปก่อน รอให้เขาตื่นแล้วค่อยพูดคุยกัน”
“เอาล่ะ... เดี๋ยวก่อนนะ” ชางหลานอู่จี๋ขมวดคิ้ว “ทำไมเจ้าถึงพาเขาไป?”
ใบหน้าของชางหลานเยว่แดงเล็กน้อย แต่นางก็แสร้งทำเป็นสงบ “ท่านรู้วิธีดูแลผู้อื่นหรือ? หากมีอะไรผิดพลาด มันจะส่งผลต่อพี่ใหญ่!”
หลังจากพูดจบ โดยไม่รอให้ชางหลานอู่จี๋ตอบกลับ นางก็พาหลี่หรานบินจากไป
มองดูแผ่นหลังของนาง สีหน้าของชางหลานอู่จี๋เริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ
“นั่นแหละปัญหา... เจ้าเองก็ไม่รู้วิธีดูแลผู้อื่นเหมือนกัน!”
......
แม้ว่าหลี่หรานจะหมดสติ แต่การรับรู้ของเขายังคงชัดเจนมาก
เมื่อมองดูสถานการณ์ในตันเถียน เขาก็ตกตะลึงไปชั่วครู่
ภายใน “ภูเขาชางเซวียน” ขนาดย่อม มีมังกรตัวจิ๋วกำลังนอนหลับตาพริ้ม เพลิดเพลินไปกับปราณมังกรรอบกาย
“อะแฮ่ม ท่านคือ… เทพมังกร?”
/////