บทที่ 47: ฆ่าไก่ให้ลิงดู ทำให้เฉินโหรวโหรวตกใจจนฉี่ราด
การครุ่นคิดครั้งนี้ ใช้เวลาถึงครึ่งชั่วโมงเต็มๆ ในระหว่างนั้น จางเป่ยซิงนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับเขยื้อน ราวกับเป็นรูปปั้น ทำให้นักศึกษาที่มากินข้าวที่โรงอาหารต่างมองเขาอย่างแปลกๆ ไม่เข้าใจว่านี่คือศิลปะการแสดงแบบไหน ตอนที่มีคนกำลังจะเข้าไปถ่ายรูปและถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้น จางเป่ยซิงก็ขยับ! "ได้ย...
