บทที่ 167 ใช้ดาบแทนตา ซากปรักหักพัง
แสงเงากะพริบเล็กน้อย หนวดจำนวนหลายร้อยเส้นพุ่งไปข้างหน้า ร่างที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหน้า กลับระเบิดหายไปเหมือนฟองสบู่ ข้างหน้าว่างเปล่าไม่มีอะไร เฉินจื่อเหวินยังไม่ทันเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก็รู้สึกว่ามือซ้ายของตัวเองกดไม่ลง ในห้องลับก็ไม่ได้สว่างขึ้นด้วยเส้นไหมสีม่วงน้ำเงินตามที่เขาคิด ในช่วงเวลายุ่งเหยิ...
