บทที่ 747 ข้าไม่ใช่ถังหมิงเยว่อย่างที่คิด
ถังหลิวหลีเผลอจมดิ่งอยู่ในห้วงความทรงจำในวัยเด็กอีกครั้ง เธอรู้สึกว่า การซ่อนตัวอยู่ใต้เก้าอี้หินนี้ มันปลอดภัยและอบอุ่น ทำให้เธอนึกถึงเรื่องราวสนุกๆ มากมาย อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ลืมไปเลยว่า ตัวเองอยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่า ผ่านไปนานแค่ไหน เมื่อถังหลิวหลีรู้สึกว่า มีอะไรผิดปกติ ก็พบว่า ฟ้าสว่างแล้ว ส่วน...
