บทที่ 162 ใครกันที่มันไม่รู้จักมอง?
“ต๊ะ ต๊ะ ต๊ะ……” ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็สะท้อนมาจากนอกประตู เจี่ยจิ้งเหวินที่กำลังลึกซึ้งในความรู้สึกก็สะดุ้งตื่นขึ้นทันที ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ แก้มทั้งสองข้างเป็นสีชมพูเรื่อๆ มีน้ำลายเล็กน้อยติดอยู่บนริมฝีปาก หัวใจรู้สึกทั้งอายและโกรธ เธอผลักตัวตู้เซิงออกไปอย่างแรง แล้วบ่นเสียงเบาๆ ว่า: “คุณบ้าไปแ...
