บทที่ 104 ขวดสุราในอดีต สุสานของฮ่องเต้เสวียน! (อ่านฟรี)
เมื่อสองคนหนึ่งสัตว์เพิ่งเข้าไปในสุสานหลวง ร่างในชุดคลุมยาวสีดำทองก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเจียงหมิงและเหล่าศิษย์สำนักชิงยุนทันที ทุกคนเห็นหน้ากากปีศาจบนใบหน้าของเขาในทันที!
"อ๊า!"
"คนหน้ากากปีศาจ!!"
เจียงหมิงยังพอทำใจได้เพราะไม่รู้เรื่องราว แต่เมิ่งเหมิงเหมิง เยี่ยจุ่นโร่ว และเหล่าศิษย์สำนักชิงยุนต่างตกใจจนขนลุกซู่!
พวกเขาไม่คิดเลยว่าเพิ่งจะหาสมบัติเซียนชิงยุนเจอ คนหน้ากากก็ตามมาแล้ว!
ต้องรู้ว่านี่คือยอดฝีมือลึกลับที่เคยทำให้อวิ๋นเหยาบาดเจ็บสาหัสนะ!
"ฮ่าๆๆ!"
"สมบัติเซียนชิงยุนในตำนาน ในที่สุดข้าก็ตามหาจนเจอแล้ว!"
คนหน้ากากไม่สนใจเจียงหมิงและคนอื่นๆ เขาหัวเราะก้องฟ้า สายตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นจ้องมองไปที่ประตูทองสัมฤทธิ์!
แล้วในชั่วขณะต่อมา คนหน้ากากก็รีบพุ่งเข้าหาประตูทองสัมฤทธิ์อย่างใจร้อน
ใครจะรู้ว่า ปัง! เสียงดังสนั่น คนหน้ากากถูกสะท้อนกลับมาทันที
ประตูทองสัมฤทธิ์ที่เจียงเฉิน อวิ๋นเหยา และกุ๋นกุ๋นข้ามผ่านไปได้อย่างง่ายดาย กลับเป็นเหมือนกำแพงสวรรค์สำหรับเขา แม้แต่พลังขั้นทะลวงความว่างเปล่าของเขาก็ไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้แม้แต่น้อย
"น่าโมโห!"
"ข้าเข้าไปไม่ได้!"
"นี่มันเหมือนเฝ้าภูเขาทองแต่ไม่อาจแตะต้องได้!"
คนหน้ากากรู้สึกเสียใจมาก พยายามอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ จึงต้องยอมแพ้
ฉิว!
ตอนนี้ คนหน้ากากหันมามองเจียงหมิงและเหล่าศิษย์สำนักชิงยุน
ดวงตาใต้หน้ากากเผยรอยยิ้มเย็นชาน่าขนลุก
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ปล่อยให้สองคนนั้นหาสมบัติให้ข้าก็แล้วกัน ขอแค่ควบคุมพวกเจ้าไว้ได้ หลังจากนั้นสองคนนั้นก็ต้องยอมทำตามข้าแน่!"
"ท่านเป็นยอดฝีมือระดับสูงส่ง จะทำเช่นนี้ได้อย่างไร!"
"คนหน้ากาก เจ้าจะลงมือกับพวกเราที่เป็นแค่ขั้นทองแท้ เซียนเริ่มต้น หรือแม้แต่คนธรรมดา ไม่รู้สึกอับอายบ้างหรือ!"
"ไอ้บ้า พวกเราไม่กลัวเจ้าหรอก อย่าคิดจะใช้พวกเราข่มขู่ประมุขกับศิษย์น้องเชียว อย่าฝัน!"
เมิ่งเหมิงเหมิง เยี่ยจุ่นโร่ว ซังกวนเป้าเอ๋อร์ และคนอื่นๆ ต่างตะโกนด่า
แม้แต่เจียงหมิงก็ยังมีสีหน้าแข็งกร้าว ไม่แสดงความหวาดกลัว!
เขาเห็นได้ว่าคนหน้ากากปีศาจแข็งแกร่งกว่าเซียนบนพื้นพิภพทั่วไปมาก แต่สำหรับเขาแล้วก็เหมือนกัน อย่างมากก็แค่ตาย!
ถ้าให้เลือกระหว่างชีวิตของเขากับชีวิตของเจียงเฉิน เขาจะเลือกสละชีวิตตัวเองโดยไม่ลังเลเลย!
"ฮึ! พวกมดปลวก พวกเจ้ามีสิทธิ์เลือกด้วยหรือ!"
คนหน้ากากแค่นเสียงเย็นชา เท้าของเขาเหยียบอากาศเบาๆ!
โครม!
พลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านไปทั่วในทันที
ไม่ว่าจะเป็นเจียงหมิงหรือเหล่าศิษย์สำนักชิงยุน ไม่มีแม้แต่กำลังต้านทานเล็กน้อย ถูกกดทับอยู่กับที่
ไม่อาจขยับเขยื้อน ไม่อาจส่งเสียง ชีวิตอยู่ในกำมือของอีกฝ่าย!
แต่คนหน้ากากต้องการใช้พวกเขาข่มขู่เจียงเฉินและอวิ๋นเหยา นอกจากกดทับพวกเขาแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น
หลังจากนั้นเขาก็ลอยอยู่กลางอากาศ สายตาใต้หน้ากากจ้องมองสุสานอย่างไม่วางตา ทั้งร้อนรน ตื่นเต้น และคาดหวัง!!
ในสุสาน เจียงเฉินและอวิ๋นเหยา ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นภายนอก
เมื่อสองคนหนึ่งสัตว์เข้ามาแล้ว เจียงเฉินพบว่าภายในสุสานยังคงเหมือนเดิม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัด
"เอ๊ะ? ทำไมที่นี่ถึงมีขวดเหล้าเปล่ามากมายขนาดนี้?"
อวิ๋นเหยาเห็นขวดเหล้าเปล่ากองเป็นภูเขาน้อยๆ อยู่ตรงมุมสุสาน
เจียงเฉินยิ้มน้อยๆ ภาพในอดีตผุดขึ้นมาในใจ
เขาอธิบายให้อวิ๋นเหยาฟัง ทำให้นางหัวเราะคิกคักพลางปิดปาก
นางไม่คิดเลยว่าเจียงเฉินที่ได้ชื่อว่าเป็นอัจฉริยะแห่งฟ้า เคยมีช่วงเวลาตกต่ำถึงขนาดถูกลงโทษให้มาเฝ้าสุสานคนเดียว
"สาวงามยิ้ม สาวงามสวย ประมุขอวิ๋นเหยา ยิ้มของท่านช่างงดงามเหลือเกิน!"
เมื่อเห็นรอยยิ้มของหยุนเหยา เจียงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะชมเสียงดัง ดวงตาเต็มไปด้วยความยินดีและรักใคร่ ไม่ปิดบังแม้แต่น้อย
อวิ๋นเหยานั้นงามจนปลาจมน้ำ นกร่อนจากฟ้า ดวงจันทร์อายต้องหลบ ดอกไม้หุบละอาย
ทุกการเคลื่อนไหวของนางเหมือนสายลมและเมฆลอย ให้ความรู้สึกสูงส่งเหนือโลกีย์ ยามยิ้ม ความงามของนางทำให้สุสานมืดๆ สว่างขึ้นถึงสามส่วน
ไม่ต้องพูดถึงเขา ผู้ชายทั่วทั้งใต้หล้าคงจะตกหลุมรักอวิ๋นเหยาทั้งนั้น!
เมื่อเห็นสายตาร้อนแรงของเจียงเฉิน ใบหน้าของอวิ๋นเหยาก็แดงระเรื่อทันที หัวใจเต้นตึกตักราวกับมีกวางน้อยซุกซนวิ่งชนไปมา
เจียงเฉินรักนาง และนางเองก็หลงรักเจียงเฉินมานานแล้ว!
แต่นางเติบโตในโลกแห่งวิญญาณ ย่อมไม่กล้าแสดงความรักอย่างเปิดเผยเหมือนเจียงเฉินที่เกิดในโลกมนุษย์!
นางได้แต่แสร้งโกรธเบาๆ "ปากหวานจริง รีบไปหาสมบัติเซียนเถอะ!"
พูดจบ นางก็ไม่สนใจเจียงเฉินอีก อุ้มกุ๋นกุ๋นเดินเข้าไปในสุสาน
กุ๋นกุ๋นตัวเล็กๆ นั้นก็ฉลาดแกมโกง มันเห็นความสัมพันธ์ที่คลุมเครือระหว่างเจียงเฉินกับอวิ๋นเหยา จึงซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของอวิ๋นเหยาอย่างมีความสุข
"ฮ่าๆ!"
เจียงเฉินหัวเราะร่า อารมณ์ดีมาก รีบตามไปติดๆ
ไม่นาน สองคนหนึ่งสัตว์ก็เข้าไปในทางเดินของสุสาน
สองข้างทางมีห้องฝังศพของฮ่องเต้แต่ละพระองค์ ปิดด้วยหินแกะสลักรูปมังกร
ทั้งทางเดินและห้องฝังศพไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก!
สิ่งที่เปลี่ยนไปคือบนผนังที่เคยเรียบมีลวดลายลึกลับปรากฏขึ้นมากมาย โดยเฉพาะบนประตูห้องฝังศพมีลวดลายแน่นขนัด!
มีแสงประหลาดไหลเวียนอยู่บนลวดลายเหล่านั้นอย่างแทบสังเกตไม่เห็น!
"อุ๊ก อุ๊ก~"
ไม่นาน สองคนหนึ่งสัตว์มาถึงหน้าห้องฝังศพแรกสุด กุ๋นกุ๋นที่อยู่ในอ้อมกอดของอวิ๋นเหยาส่งเสียงร้องขึ้นมาทันที!
ดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางสิ่ง เจียงเฉินและหยุนเหยาหยุดฝีเท้า หันไปมองห้องฝังศพตรงหน้า บนนั้นมีพระนามว่า "เสวียน" นี่คือสุสานของฮ่องเต้เสวียนที่เพิ่งถูกฝังเมื่อไม่กี่ปีก่อน!
"เจียงเฉิน นี่เป็นสุสานของพระบิดาของเจ้าใช่ไหม?" อวิ๋นเหยาถามพลางอ่านเรื่องราวต่างๆ ที่บันทึกไว้ใต้พระนาม
"อืม" เจียงเฉินพยักหน้า แม้เขาจะไม่ได้รู้สึกผูกพันกับบิดาบุญธรรมองค์นี้ แต่สายเลือดก็ยังคงอยู่ เขาไม่อาจปฏิเสธได้
"เอ๊ะ?" อวิ๋นเหยาใช้จิตสัมผัสพยายามทะลุผ่านประตูเพื่อสำรวจด้านใน แต่กลับพบว่ากลไกป้องกันที่นี่ไม่ด้อยไปกว่าที่ประตูทองสัมฤทธิ์เลย!
จิตสัมผัสที่สามารถทะลุผ่านภูเขาหมื่นลูกได้ กลับไม่สามารถทะลุผ่านประตูนี้ได้ จึงไม่อาจรู้สภาพภายในได้!
"ข้าลองดูบ้าง!" แม้เจียงเฉินจะรู้ว่าฮ่องเต้เสวียนเพิ่งถูกฝังได้ไม่กี่ปี ไม่น่าจะมีสมบัติเซียนชิงยุนในตำนาน แต่ตอนนี้สุสานได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ก็ไม่อาจแน่ใจได้
เห็นเจียงเฉินสั่นตัวเบาๆ ร่างจิตวิญญาณขนาดเล็กก็ลอยออกมาจากดวงจิตของเขา!
ร่างจิตวิญญาณนี้มีหน้าตาเหมือนเจียงเฉินทุกประการ!
ต่างกันตรงที่ร่างจิตวิญญาณเปล่งรัศมีห้าสี พลังห้าธาตุทองไม้น้ำไฟดินรวมกันเป็นวงแหวนศักดิ์สิทธิ์!
อื้อ!
จิตวิญญาณห้าสีช่างหาได้ยากยิ่ง แม้เจียงเฉินจะเพิ่งอยู่ขั้นจิตวิญญาณแท้ระดับหนึ่ง แต่พลังจิตวิญญาณของเขากลับแข็งแกร่งกว่าขั้นจิตวิญญาณแท้ระดับสี่ห้าเสียอีก!
จิตสัมผัสอันทรงพลังค่อยๆ ทะลุผ่านกลไกป้องกันบนประตู เข้าไปในห้องฝังศพ
โครม!
แต่ทันใดนั้น ขณะที่จิตวิญญาณของเจียงเฉินกำลังจะเข้าไปในห้องฝังศพ ประตูก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แสงจ้าสว่างวาบขึ้นมา!
เมื่อแสงสว่างปรากฏ ประตูก็ส่งพลังดึงดูดที่ไม่อาจต้านทานได้ออกมา!
"หืม?" เจียงเฉินตกใจ แต่ในชั่วขณะถัดมาก็ถูกดึงเข้าไปในห้องฝังศพ
แม้แต่อวิ๋นเหยาและกุ๋นกุ๋นที่อยู่ด้านหลังก็ไม่รอด ถูกดึงตามเข้าไปด้วย!
