ตอนที่ 48 ความจริงแห่งการสู้รบ หูหกตาย ชื่อเสียงของกวางเฉิงจื่อสูญสิ้น ลิงเจ้าเล่ห์หลอกข้าเสียแล้ว!

หูหกเป็นหนึ่งในลิงสี่ตนแห่งความวุ่นวาย ผู้ควบคุมกฎแห่งการสู้รบ

มีร่างกายศักดิ์สิทธิ์แห่งการต่อสู้มาแต่กำเนิด ยิ่งเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

หลินจู้มีวรยุทธ์สูงส่ง พลังดาบทะลุฟ้า ปลุกเร้าจิตวิญญาณการต่อสู้ของหูหกอย่างสมบูรณ์

ภายใต้การเสริมพลังของจิตวิญญาณการต่อสู้ พลังต่อสู้ของหูหกเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

แม้หูหกจะเป็นต้าลั่วจินเซียน มีพรสวรรค์ไม่ธรรมดา บำเพ็ญเพียรมานับไม่ถ้วน

พลังเวทมากมายมหาศาล ประสบการณ์การต่อสู้อันอุดม ด้วยไม้เท้าเหล็กเพียงอันเดียว

ใช้ได้อย่างเชี่ยวชาญ ทุกครั้งที่ตวัดไม้เท้า ล้วนมาพร้อมพลังอานุภาพมหาศาล

ราวกับสั่นสะเทือนภูเขาทำลายยอดเขา วิชาดาบของหลินจู้แกร่งกล้า

บรรลุถึงขั้นสูงสุดแล้ว พลังดาบทะลุฟ้า ทุกครั้งที่แทงดาบออกไป

ล้วนมาพร้อมสายฟ้าฟาดกระหึ่ม ก่อให้เกิดพลังลมปราณไร้ที่สิ้นสุด

แสงดาบนับไม่ถ้วนพุ่งทะยานในอากาศว่างเปล่า ราวกับจะฉีกท้องฟ้า

ทิ้งเงาร่างมากมาย งดงามน่าชม เมื่อทั้งสองต่อสู้กัน

พลังงานและแรงกดดันอันไร้ขีดจำกัดกวาดล้างไปทั่วทุกทิศทาง

ภูเขาลำเนาไพรพังทลายราบเป็นหน้ากลอง หินมหึมานับไม่ถ้วนถูกกวาดออกไปไกล

ราวกับวันสิ้นโลกมาถึง ในอากาศว่างเปล่า เสียงดังสนั่นหวั่นไหวดังก้อง

คลื่นพลังงานพุ่งสวนทางกันไปมา กวางเฉิงจื่อและเสวียนตู้ทั้งสองคนเป็นเพียงขั้นไท่อี้

ไม่อาจทนรับพลังจากการต่อสู้ของต้าลั่วจินเซียนสองคนได้ จึงถอยออกไปพันลี้

ยืนดูการต่อสู้จากที่ไกล ทั้งสองมีสีหน้าประหลาดใจ

ครั้งก่อน ตอนที่หลินจู้ต่อสู้กับเก้าร่าง

พวกเขาได้เห็นความแข็งแกร่งของผู้แข็งแกร่งขั้นต้าลั่วจินเซียนมาแล้ว

แต่พลังการต่อสู้ของหูหกนี้ไม่แพ้เก้าร่างเลย

การต่อสู้กับหลินจู้ ยิ่งทำให้พวกเขาได้เปิดหูเปิดตา

ทั้งสองจ้องมองสนามรบอย่างเอาจริงเอาจัง สังเกตการต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งขั้นต้าลั่วจินเซียนสองคน

หวังว่าจะได้เรียนรู้ประสบการณ์การต่อสู้บางอย่าง

ในขณะเดียวกัน ในใจของทั้งสองก็มีความกังวลอยู่บ้าง

หูหกผู้นี้มีพลังแข็งแกร่งนัก หากหลินจู้พ่ายแพ้ พวกเขาสองคนที่เป็นเพียงผู้ฝึกฝนขั้นไท่อี้

คงจะถูกหูหกไล่ล่าเอาชีวิตเป็นแน่ บนสนามรบ!

หลินจู้เปิดพลังดาบเต็มที่ ทุกดาบล้วนมาพร้อมพลังอานุภาพอันแข็งแกร่งเหลือล้น

พลังของหูหกผู้นี้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

แต่ก็ไม่แปลก เพราะหูหกเป็นหนึ่งในลิงสี่ตนแห่งความวุ่นวาย

และยังเป็นผู้ที่บรรลุธรรมสูงสุดในบรรดาลิงสี่ตน

ในตอนที่เต๋าบรรพกาลเทศนาธรรม เขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งขั้นต้าลั่วจินเซียนแล้ว

หากไม่มีอภินิหารบางอย่าง ก็คงจะพูดไม่ออก

หลินจู้ต่อสู้กับหูหก ในใจค่อยๆ เข้าใจบางอย่าง แล้วเสียงเตือนก็ดังขึ้นข้างหูเขา

[คุณต่อสู้กับหูหก รู้สึกถึงจิตวิญญาณการต่อสู้อันไร้ขีดจำกัดของหูหก เข้าใจกฎแห่งการสู้รบได้เล็กน้อย]

จากนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับกฎแห่งการสู้รบก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของหลินจู้

กฎแห่งการสู้รบนี้ ยิ่งเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ควบคุมการต่อสู้ได้อย่างไม่ธรรมดา

อาจกล่าวได้ว่าเป็นอภินิหารที่ใช้งานได้จริงมาก

หูหกก็รู้สึกโมโหไม่น้อย ตลอดหลายปีมานี้ เขาเที่ยวแสวงหาธรรมะไปทั่ว

ปะทะกับผู้คนนับไม่ถ้วน ตอนนี้อยากจะเข้าร่วมสำนักเจี๋ย แต่กลับถูกหลินจู้ปฏิเสธ

ความอัดอั้นที่สะสมมาหลายปี ถูกระบายออกมาที่หลินจู้ทั้งหมด

ไม่ยั้งมือเลยแม้แต่น้อย ต้องการสังหารหลินจู้ทั้งสามคนเพื่อระบายความแค้นในใจ

สิ่งที่หูหกไม่คาดคิดก็คือ พลังของหลินจู้นั้นเกินความคาดหมายของเขา

"ไม่แปลกเลยที่สามารถเอาชนะเก้าร่างได้!"

"ศิษย์ของเซียนศักดิ์สิทธิ์ สมกับมีอภินิหารแท้จริงอยู่จริงๆ!" หูหกตกตะลึงอยู่ในใจ

ทั้งสองคนต่อสู้กันในอากาศว่างเปล่าเป็นเวลาหลายเดือน

เมื่อการต่อสู้ดำเนินต่อไป การควบคุมกฎแห่งการสู้รบของหลินจู้ก็ยิ่งชำนาญมากขึ้น

หากพิจารณาเพียงวิชาดาบ การรับมือกับหูหกนั้นง่ายดายราวกับตัดเนยด้วยมีดร้อน

เห็นหูหกหมดปัญญาแล้ว หลินจู้ก็ขยับมือ เรียกค้อนสายฟ้าม่วงออกมา

ค้อนสายฟ้าม่วงลอยขึ้นในอากาศ แสงสว่างนับไม่ถ้วนเต้นระบำ สายฟ้าสีม่วงกระหึ่ม

ผุดขึ้นจากอากาศว่างเปล่า กลายเป็นงูไฟฟ้าสีม่วงนับไม่ถ้วน พุ่งตรงไปที่หูหก

หลังจากที่หลินจู้เข้าใจอภินิหารควบคุมสายฟ้าทั้งห้าแล้ว เมื่อใช้ค้อนสายฟ้าม่วง พลังก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์สีม่วงนับไม่ถ้วนปกคลุมท้องฟ้า พุ่งตรงไปที่หูหก

หูหกเห็นดังนั้น ก็ตกใจไม่น้อย

ไม่กล้าประมาท รีบใช้วิชาตัวเบา เตรียมจะหนี

หลินจู้มีเจตนาจะฆ่าหูหกแล้ว

ผู้ร้ายดุร้ายเช่นนี้ หากปล่อยไว้ในโลกหงหวาง ย่อมเป็นภัยพิบัติอันไม่มีที่สิ้นสุด

อีกอย่าง ครั้งนี้หูหกมีเจตนาฆ่า ก่อเวรกรรมที่ยากจะแก้ไข มีเพียงการสังหารเท่านั้นที่จะแก้เวรกรรมนี้ได้

หลังจากได้รับอภินิหารรู้แจ้ง หลินจู้ก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับหูหกแล้ว

หูหกคิดจะหนี หลินจู้คาดการณ์ไว้แล้ว

หูหกเพิ่งจะหันหลังบินหนี ก็เห็นแสงสว่างนับสิบสายพุ่งขึ้นฟ้าตรงหน้า ลูกกลมๆ หลายลูกพุ่งเข้าใส่เขา

นั่นคือไข่มุกควบคุมทะเลที่หลินจู้เรียกออกมา

ตอนนี้ ไข่มุกควบคุมทะเลทั้งสามสิบหกเม็ดนี้

ล้วนถูกหลินจู้หลอมรวมเป็นสวรรค์หงเหมิง

มีพลังใกล้เคียงกับสมบัติดั้งเดิมชั้นสูงสุด

หูหกรีบโบกไม้เท้าเหล็ก ฟาดใส่ไข่มุกควบคุมทะเลเหล่านี้

โครม! เสียงดังสนั่น ไม้เท้าเหล็กของหูหกถูกไข่มุกควบคุมทะเลเม็ดหนึ่งทำลายทันที

ในขณะที่เขากำลังตะลึง ไข่มุกควบคุมทะเลทีละเม็ดๆ ก็พุ่งเข้าชนร่างของหูหกอย่างหนัก

หูหกแม้แต่เสียงร้องก็ไม่ทันได้เปล่ง ก็กลายเป็นศพ

ร่วงหล่นลงมาจากอากาศ ตายอย่างไม่สมศักดิ์ศรี

หลังจากสังหารหูหก หลินจู้ก็ถอนหายใจ โบกมือเก็บอาวุธวิเศษทั้งหมด

กวางเฉิงจื่อและเสวียนตู้ทั้งสองคนเห็นหลินจู้สังหารคนผู้นี้ได้

ก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง บินเข้าไปดูศพของหูหก

แน่นอน หูหกได้กลายร่างเป็นลิงแล้ว

เสวียนตู้อดยิ้มไม่ได้ พูดว่า "น้องกวางเฉิงจื่อ ดูสิ ตัวร้ายผู้นี้ช่างเจ้าเล่ห์ เจ้าถึงกับคิดจะรับเขาเป็นศิษย์"

กวางเฉิงจื่อเข้าไปเตะศพของหูหกกระเด็นออกไป ด่าว่า

"ไอ้หูหก แกกล้ามาหลอกลวงพวกเรา ข้ากวางเฉิงจื่อเกือบจะถูกแกหลอกเสียแล้ว สมควรตายนัก"

เห็นหูหกตายแล้ว

สามพี่น้องกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง

หลังจากเหตุการณ์นี้ กวางเฉิงจื่อยิ่งทึ่งในวิสัยทัศน์ของหลินจู้

ทั้งสามคนท่องเที่ยวไปด้วยกัน ทุกอย่างล้วนยกให้หลินจู้เป็นผู้นำ

สิ่งที่หลินจู้พูด เสวียนตู้และกวางเฉิงจื่อล้วนทำตาม

ทั้งสามคนท่องเที่ยวในโลกหงหวางต่อไป

เวลาผ่านไปอีกพันปี ทั้งสามคนได้รับประโยชน์มากมาย

และในตอนนี้ ข่าวหนึ่งก็แพร่สะพัดไปทั่วโลกหงหวาง

หงหยวนออกจากอารามอู่จวงกวน ถูกคุนเผิงโจมตี ไม่สามารถต้านทานได้จึงพ่ายแพ้

ได้ยินว่าลมหายใจหงเหมิงในมือของหงหยวน ได้ตกไปอยู่ในมือของคุนเผิงแล้ว

ลมหายใจหงเหมิงนั้นเป็นรากฐานของการบรรลุเป็นเซียนศักดิ์สิทธิ์

ผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนในโลกหงหวางต่างแย่งชิงกัน

คุนเผิงได้ลมหายใจหงเหมิงมาด้วยวิธีที่ไม่ถูกต้อง

จึงถูกผู้แข็งแกร่งมากมายในโลกหงหวางจับตามอง

คุนเผิงก็รู้ถึงความร้ายกาจ จึงเข้าร่วมราชสำนักสวรรค์

กลายเป็นหัวหน้าปีศาจใหญ่ของราชสำนักสวรรค์

ข่าวนี้สร้างความตื่นตระหนกไปทั่วโลกหงหวาง

หลินจู้ กวางเฉิงจื่อ และเสวียนตู้ทั้งสามคน ก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน

กวางเฉิงจื่อถอนหายใจพูดว่า

"ไม่นึกเลยว่า คุนเผิงจะต่ำช้าถึงเพียงนี้ สังหารหงหยวน แย่งชิงลมหายใจหงเหมิงมา"

"หงหยวนผู้นั้นก่อเคราะห์กรรม ก็น่าสงสารเหมือนกัน

น่าเสียดายที่พวกเรามีวรยุทธ์ตื้นเขิน อยากได้ลมหายใจหงเหมิงแต่ก็ไม่มีปัญญา!"

เสวียนตู้ยิ้มพูดว่า "คุนเผิงเป็นถึงขั้นใกล้เคียงเซียนศักดิ์สิทธิ์แล้ว

พวกเราที่เป็นเพียงผู้ฝึกฝนขั้นไท่อี้ แม้ได้ลมหายใจหงเหมิงมาก็ไม่มีประโยชน์หรอก

ตอนนี้ลมหายใจหงเหมิงนั่น เป็นเหมือนมันฝรั่งร้อน ไม่มีเจ้าของ ได้มาก็ไม่ใช่เรื่องดีหรอก"

สองคนถกเถียงกัน หลินจู้กลับลูบคางครุ่นคิด

เขารู้ดีว่า ลมหายใจหงเหมิงนั้นได้หลบหนีไปแล้ว คุนเผิงก่อเวรกรรมมหาศาล

แต่กลับไม่ได้ลมหายใจหงเหมิง นับว่าขโมยไก่ไม่ได้แถมเสียข้าวสาร แน่นอน หลินจู้ไม่ได้พูดออกมา

"น้องทั้งสอง พวกเราสามคนได้ท่องเที่ยวทะเลตะวันออกมาแล้ว ตอนนี้ในทะเลเหนือก็ไม่มีคุนเผิงแล้ว

พวกเราสามคนไปลองท่องเที่ยวทะเลตะวันตกและทะเลเหนือดูสักหน่อยไหม?"

กวางเฉิงจื่อและเสวียนตู้ทั้งสองคนฟังแล้ว ก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง

***********************************************************************************

(จบตอนที่ 48 ความจริงแห่งการสู้รบ หูหกตาย ชื่อเสียงของกวางเฉิงจื่อสูญสิ้น ลิงเจ้าเล่ห์หลอกข้าเสียแล้ว!)

 

“ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านและสนับสนุน”

~หากชอบเนื้อหานี้อย่าลืมกด Like โปรดติดตามและแนะนำด้วยขอบคุณมากครับ~