บทที่ 92 ญาณพิศวง
หานอี้มองดูชายชราตรงหน้า แม้เขาจะเป็นเพียงคนธรรมดา แต่ก็มีบุคลิกพิเศษ เขาดูแก่เล็กน้อย ผมที่ขมับเป็นสีเทา แต่ผมยาวเรียบร้อย เสื้อผ้าของเขาเก่านิดหน่อย แต่สะอาดไม่มีฝุ่นเลย เขายังถือไม้บรรทัดสีดำเงาวับในมือ ราวกับว่าเขาได้ลงโทษนักเรียนที่ไม่เชื่อฟังมาแล้วนับไม่ถ้วน "อาจารย์หยวน ข้ามาที่นี่เพื่อให้ยาแ...
