ตอนที่ 293 ความตกตะลึงของ ซู หนิงซวง, มัน..ล้ำค่ามากจริงๆ

หมายความว่าอย่างไร?

ซู หนิงซวง ไม่ค่อยเข้าใจ

หรือว่า เย่เฉิน จะเตรียมเซอร์ไพรส์อะไรไว้ให้เธอ?

หรือว่าจะเป็นของขวัญอะไรสักอย่าง?

ซู หนิงซวง เผลอคิดฟุ้งซ่านไปพักหนึ่ง

“ตามผมมา”

เย่เฉิน พูดแล้วก็เดินนำทางไป

ไม่นานนัก เย่เฉิน ก็ได้พา ซู หนิงซวง มาถึงบริเวณใกล้ๆ กับลานหินในสวน

“มาที่นี่ทำไม?”

ซู หนิงซวง ถามด้วยความสงสัย

เมื่อคืนนี้ พวกเธอออกเดินเที่ยวเล่นในสวนเป็นครั้งแรก และสุดท้ายก็หลงทางในเขาวงกตภายในลานหินที่สลับซับซ้อนพวกนี้

ลานหินที่อยู่ตรงหน้าพวกนี้มีทางเดินเล็กๆ มากมาย ราวกับเขาวงกตที่ซับซ้อน ทำให้ปวดหัวไม่น้อยเลย

หรือว่า เย่เฉิน เขาจะสำรวจเส้นทางเดินในลานหินพวกนี้ทั้งหมดแล้ว?

ซู หนิงซวง เริ่มคาดเดาอยู่ในใจ

“ตามผมมา รับรองเลยว่าคุณต้องตกใจแน่ๆ”

เย่เฉิน พูดด้วยท่าทางลึกลับ

“อืม”

ซู หนิงซวง พยักหน้า เธอเชื่อในตัว เย่เฉิน อย่างเต็มที่

ในที่สุด เย่เฉิน ก็พา ซู หนิงซวง เดินผ่านเขาวงกตลานหิน จากนั้นก็เดินเลี้ยวไปตามเส้นทางสายเล็กๆ จนกระทั่งมาถึงทางตัน

ที่ปลายทางตัน มีถ้ำมืดๆ อยู่ใต้โขดหินขนาดใหญ่

“คุณดูนี่สิ”

เย่เฉิน เปิดไฟฉายบนโทรศัพท์มือถือของเขา และส่องไปที่มุมหนึ่งของถ้ำ

“อ๊ะ?”

ซู หนิงซวง ชะงักไปทันที

ทำไมถึงมีประตูอยู่ในถ้ำได้ล่ะ?

“มันคืออะไรกัน?”

ซูหนิงซวง สงสัย และหันไปถาม เย่เฉิน ด้วยความประหลาดใจ

เย่เฉิน ไม่ได้ตอบอะไร แต่หยิบกุญแจเก่าๆ ดูโบราณออกมาจากกระเป๋าของเขา

ในวินาทีถัดมา ภายใต้สายตาของ ซู หนิงซวง ที่กำลังตกตะลึง เย่เฉิน ก็เปิดประตูบานนั้น

เมื่อเปิดเข้าไปแล้ว จะเห็นบันไดที่นำลงไปข้างล่าง

“ตามผมมา”

เย่เฉิน พูดก่อนจะเดินลงไปตามบันได และหลังจากผ่านไปหนึ่งนาที พวกเขาก็มาถึงจุดสิ้นสุดของบันไดนี้

นอกจากนี้ที่นั่นยังมีประตูอีกบานหนึ่ง เย่เฉิน หยิบกุญแจดอกที่สองมาเปิดประตู และเข้าไป

หลังจากเข้าไปแล้ว เย่เฉิน ก็เปิดไฟภายใน

“ว้าว!!!”

เมื่อ ซู หนิงซวง เดินตาม เย่เฉิน เข้ามา และเห็นสภาพภายในหลังเปิดไฟ เธอก็ถึงกับอ้าปากค้าง

ข้างในนั้นราวกับเป็นอีกโลกหนึ่ง

“นี่มัน... ห้องลับงั้นเหรอ?!”

ซู หนิงซวง อุทานออกมา

“จริงๆ แล้วมันก็คล้ายๆ กันนะ แต่ผมคิดว่ามันเหมือนพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวใต้ดิน หรือห้องเก็บของส่วนตัวมากกว่า”

เย่เฉิน ตอบ

เมื่อครู่นี้ตอนที่ค้นพบที่นี่ เย่เฉิน เองก็ตกใจเหมือนกัน

จริงๆ แล้ว ในตอนแรกหลังจากที่ เย่เฉิน ได้รับ สวนไป๋เยวียน จากร้านค้าในเกม นอกจากกุญแจของสวนไป๋เยวียน และเอกสารต่างๆ แล้ว เขายังได้กุญแจพิเศษสองดอกที่แตกต่างจากกุญแจประตูหลักของสวนไป๋เยวียนอย่างเห็นได้ชัด

ตอนนั้น เย่เฉิน ก็สงสัยมากว่ากุญแจทั้งสองดอกนี้ใช้ทำอะไร

เนื่องจากเกมไม่ได้อธิบายไว้ เย่เฉิน ก็เลยคิดไม่ออก ดังนั้นเขาจึงวางเรื่องนี้ลงไปก่อน

แต่เมื่อครู่ ขณะที่ เย่เฉิน กำลัง ‘สำรวจ’ สวนไป๋เยวียนแห่งนี้ เขาเองก็เผลอเดินเข้ามาจนถึงทางตัน และค้นพบกับห้องลับนี้

เมื่อเห็นประตูห้องลับที่ปิดอยู่ เย่เฉิน ก็คิดถึงกุญแจสองดอกนั้นขึ้นมาทันที

เย่เฉิน จดจำเส้นทางแล้วกลับไปหากุญแจในห้องของตัวเอง

หลังจากนั้น เย่เฉิน ก็ค้นพบห้องลับขนาดใหญ่แห่งนี้

จริงๆ แล้ว การที่บ้านโบราณ หรือสวนจะมีห้องลับก็เป็นเรื่องปกติ

อาจจะสร้างไว้เพื่อหลบหนีสงคราม หรือซ่อนสมบัติ

และห้องลับในสวนไป๋เยวียนนี้ มีของโบราณที่มีค่าหลายสิบชิ้นขนาดเล็กใหญ่ถูกเก็บไว้

ซึ่งมันทำให้ดูเหมือนพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวขนาดย่อมๆ มากกว่า

เย่เฉิน ไม่รู้ว่าห้องลับนี้ถูกสร้างขึ้นโดยเจ้าของสวนไป๋เยวียนคนก่อน หรือคนก่อนหน้านั้นอีก

ของโบราณเหล่านี้อาจเป็นของที่มีค่าที่สุดในสวนไป๋เยวียน ดังนั้นจึงสร้างห้องลับนี้ขึ้นมาเพื่อเก็บรักษาพวกมัน

สวนไป๋เยวียน มีประวัติศาสตร์ราวๆ หนึ่ง หรือสองร้อยปี และตอนแรกก็ถูกสร้างขึ้นโดยตระกูลที่ร่ำรวยในสมัยก่อน

แน่นอน นี่เป็นแค่การคาดเดาของ เย่เฉิน และมันยังมีความเป็นไปได้อื่นๆ อีก

แต่ไม่ว่าอย่างไร เย่เฉิน ก็ได้ซื้อสวนไป๋เยวียน รวมถึงทุกอย่างในสวนไป๋เยวียนแล้ว ทั้งนี้ในสัญญาก็มีการระบุไว้ชัดเจน

ดังนั้นของโบราณเหล่านี้ก็ย่อมต้องเป็นของ เย่เฉิน ด้วยเช่นกัน

แรกๆ เย่เฉิน ไม่ได้สนใจเรื่องของโบราณมากนัก แต่เพราะได้พบปะกับคนรวย และผู้มีอำนาจหลายคน

ในบรรดาคนเหล่านี้ มีหลายคนที่ชอบสะสมของโบราณ

เย่เฉิน จึงเริ่มมีความรู้เกี่ยวกับของโบราณมากขึ้นทีละน้อย

ถ้าเศรษฐี หรือแม้แต่นักสะสมมาเห็นห้องลับของ เย่เฉิน นี้ คงจะตกตะลึง และอิจฉาตาร้อนกันแน่ๆ

ของโบราณหลายชิ้นในนี้ คนอื่นอาจจะไม่มีโอกาสได้เห็นไปตลอดชีวิต ทั้งหมดล้วนเป็นสมบัติอันล้ำค่าที่มีมูลค่ามหาศาล

ในบรรดาของโบราณหลายสิบชิ้นที่ถูกเก็บไว้ในห้องลับ เย่เฉิน รู้จักอยู่ไม่กี่ชิ้น

หนึ่งในนั้นคือ ถ้วยชาของเตาหรู่เหยาที่เคลือบด้วยสีเขียวปนฟ้าจากสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ

ตอนนั้น เย่เฉิน เคยเห็นของคล้ายๆ กันที่บ้านของเศรษฐีคนหนึ่ง

ว่ากันว่าเศรษฐีคนนั้นซื้อมาจากงานประมูลด้วยเงินหลายสิบล้าน

ส่วนถ้วยชาในห้องลับนี้มีความคล้ายคลึงกันมาก คาดว่ามีค่าไม่น้อยไปกว่ากัน และอาจมีมูลค่าหลายสิบล้านเช่นกัน

ของโบราณอื่นๆ ที่ เย่เฉิน รู้จักก็มีมูลค่าหลายล้านถึงหลายสิบล้าน

และนี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของห้องลับทั้งหมด

ถ้ารวมของโบราณหลายสิบชิ้นนี้เข้าด้วยกัน มูลค่าอย่างน้อยที่สุดก็คงจะอยู่ที่หลายพันล้าน หรืออาจจะมากกว่านั้น

และนี่ถือเป็นเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่ที่คาดไม่ถึงเลยจริงๆ!

อาจเป็นไปได้ว่ามูลค่าของของโบราณในห้องลับนี้อาจสูงกว่ามูลค่าของสวยไป๋เยวียนทั้งหมดเสียด้วยซ้ำ

เย่เฉิน ซื้อสวนไป๋เยวียน แถมยังได้ของโบราณเหล่านี้มาอีก เรียกได้ว่าซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง เป็นการซื้อที่คุ้มมากๆ!

คุณต้องไม่ลืมว่า ..ของโบราณนั้นมีมูลค่าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ดังคำกล่าวที่ว่า ‘ในยุคที่วุ่นวายให้ซื้อทองคำ, ในยุคที่รุ่งเรืองให้สะสมของโบราณ’

ของโบราณที่มีค่าพวกนี้จะมีมูลค่าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามกาลเวลา

“ของพวกนี้สวยมากเลย”

ซู หนิงซวง มองดูเครื่องหยกที่แกะสลักอย่างอย่างปราณีตวิจิตรพลางอุทานออกมาด้วยความรู้สึกทึ่ง

ญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งของเธอชอบสะสมของโบราณ และมีห้องเก็บของสะสมที่ไม่เล็กเลยภายในบ้าน

แต่เมื่อเทียบกับที่นี่ก็ยังเล็กไปอย่างถนัดตา

“เป็นยังไงบ้าง ห้องลับทั้งห้องนี้ถือว่าเป็นของล้ำค่าหรือเปล่า?”

เย่เฉิน ถาม

“ถือว่าใช่เลย ..ล้ำค่ามากจริงๆ”

ซู หนิงซวง พยักหน้า เธอเองก็รู้สึกตกตะลึงกับห้องลับนี้ โดยเฉพาะเครื่องหยกที่สวยงามอย่างยิ่งตรงหน้า

หลังจากชมอยู่สักพัก ทั้งสองก็เตรียมตัวจะออกไป

“เดี๋ยวก่อน”

ตอนนั้น เย่เฉิน ได้พูดขึ้นมา

เย่เฉิน มองเห็นกำไลหยกสองชิ้นที่สวยงามมากจากห้องลับ แล้วจึงหยิบมันออกมา

“ตอนคุณกลับไปบ้าน ช่วยมอบให้คุณป้าด้วย”

เย่เฉิน ยื่นกำไลหยกชิ้นหนึ่งให้กับ ซู หนิงซวง

อีกชิ้นหนึ่ง เย่เฉิน ตั้งใจจะเก็บไว้ให้แม่ของตัวเองตอนกลับไปบ้าน

สำหรับ เย่เฉิน แล้ว กำไลหยกสองชิ้นนี้ถ้าปล่อยให้มันอยู่ที่นี่เฉยๆ ก็ดูเปล่าประโยชน์ เอาไปสวมใส่จะดีกว่าปล่อยให้ฝุ่นจับ

กำไลหยกสองชิ้นนี้สวยมาก เขาคิดว่าแม่ของเขา และแม่ของ หนิงซวง ก็น่าจะชอบ

ในห้องลับนี้มีเครื่องประดับหยกอยู่หลายชิ้น แต่ดีไซน์ค่อนข้างเก่า

และกำไลหยกพวกนี้ก็ไม่เหมาะกับสาวนักศึกษาปีสองอย่าง ซู หนิงซวง ที่จะสวมใส่

ดังนั้น เย่เฉิน จึงไม่ได้ให้ ซู หนิงซวง

อย่างไรซะ เขายังมีเพชรสีน้ำเงินชั้นยอดอีกชิ้นหนึ่งที่กำลังให้ เหยียน อวี้ตาน ออกแบบให้อยู่

ซึ่งนั่นน่าจะสวยมาก และมันเหมาะกับซู หนิงซวง มากกว่า

“โอเค ขอบคุณนะ”

ซู หนิงซวง พยักหน้า และรับกำไลหยกที่ เย่เฉิน มอบให้

“ไปกันเถอะ”

เย่เฉิน ปิดไฟในห้องลับ ล็อกประตูห้องลับ แล้วเดินออกไปพร้อมกับซู หนิงซวง

การมาเที่ยวครั้งนี้ พอไม่มีอะไรทำเลยไป ‘สำรวจ’ บ้านตัวเอง กลับกลายเป็นว่าค้นพบสมบัติที่มีค่ากว่าหลายพันล้าน

วันนี้ถือว่าดีจริงๆ….