ตอนที่ 18
"พรสวรรค์เป็นสิ่งที่คุณเกิดมา" โทคิคาเซะกล่าวอย่างใจเย็น "ฉันไม่เคยครอบครองมันตั้งแต่แรก ฉันเพิ่งโชคดี"
"ฮ่าฮ่า ถึงระดับหัวหน้าในเวลาเพียงสามปี" เคียวราคุ ชุนซุยหัวเราะอย่างสดใส ริมฝีปากสีดำและม่วงของเขาดูโดดเด่นมาก "จะเป็นแค่โชคดีได้อย่างไร? พรสวรรค์เป็นสิ่งสำคัญที่สุด"
เผชิญหน้ากับผู้ให้คำปรึกษาและเพื่อนของเขา เคียวราคุ ชุนซุย โทคิคาเซะ เลือกที่จะบอกความจริง
น่าเสียดายที่ความจริงมักเป็นสิ่งที่เชื่อยากที่สุด
"พอเรื่องนั้นก่อน" โทคิคาเซะเปลี่ยนสายตาของเขาไปข้างหน้า ดูหัวหน้าออกจากอาคารทีละคนขณะที่เขาเปลี่ยนหัวข้อ "ในฐานะหัวหน้าหน่วยข่าวกรอง คุณควรทราบถึงการสูญเสียที่หน่วยที่ 9 ประสบเมื่อสามปีก่อน"
ได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเคียวราคุ ชุนซุยเปลี่ยนไปจากเบาสบายเป็นเคร่งเครียด และแววตาของเขาสูญเสียความสดใสบางส่วน
"อดีตหัวหน้า มุกุรุม่า เค็นเซย์ อดีตรองหัวหน้าคุนะ มาชิโระ ลำดับสี่คาซากิ เฮโซ ลำดับหกโทโด อิซาเอมอนและลำดับเจ็ดเออิชิมะ ชิโนบุทั้งหมดตกเป็นเหยื่อของมือผู้จู่โจม"
เขาหยุดชั่วคราว เหมือนกำลังเรียบเรียงอารมณ์ของเขา "ยกเว้นคุณที่เข้าร่วมในสภาขุนนางในขณะนั้น และคานาเมะ โทเซ็นลำดับห้า ลำดับหนึ่งถึงเจ็ดถูกฆ่าตายอย่างน่าเศร้า"
"หลังจากเหตุการณ์นั้น คานาเมะ โทเซ็น ลำดับ 5 ก็ใช้เวลาฟื้นตัวเกือบครึ่งปีกว่าจะหายดี"
แม้จะมีท่าทางขี้เกียจ แต่ความเป็นมืออาชีพของ เคียวราคุ ชุนซุยในเรื่องร้ายแรงก็น่ายกย่อง
"ตอนนี้ คานาเมะ โทเซ็น ลำดับห้าจะถูกย้ายไปที่หน่วยของหัวหน้าโคมามูระ" โทคิคาเซะกล่าวขณะมองไปด้านข้างด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย "นอกจากฉันและรันงิคุแล้ว หน่วยที่ 9 ก็เหลือสมาชิกที่มีประโยชน์ไม่มากนัก"
ได้ยินเช่นนี้ เคียวราคุ ชุนซุยรู้สึกถึงลางร้ายบางอย่างทันที
โทคิคาเซะไม่สนใจสีหน้าเปลี่ยนไปและพูดต่อว่า "ถ้าฉันไม่ผิดอิเสะ นานาโอะควรจบการศึกษาจากสถาบันยมทูตแล้วใช่ไหม"
เขาคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่ก่อนพิธีรับตำแหน่ง
อิเสะ นานาโอะที่เป็นที่รู้จักในเรื่องความรู้ ความประณีต และความเชี่ยวชาญในการทำเอกสาร ดูเหมือนจะเป็นผู้ที่เหมาะสมกับหน่วยที่ 9 อย่างยิ่ง
"เฮ้ เฮ้ ความคิดของคุณค่อนข้างอันตราย" เคียวราคุ ชุนซุยเลิกคิ้ว ปรับหมวกฟางบนหัวของเขา จ้องมองโทคิคาเซะอย่างลึกซึ้งเหมือนพยายามมองผ่านความคิดของเขา "คุณต้องการรับสมัครอิเสะ นานาโอะเข้าสู่ 9หน่วยด้วยหรือ?"
โทคิคาเซะพยักหน้าและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "หน่วยที่ 9 ต้องการเลือดใหม่ ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งที่สามหรือที่เก้า"
เคียวราคุ ชุนซุยครุ่นคิด
ในขณะนี้ เขายังมีงานเต็มมือกับการถูกเนรเทศของยาโดมารุ ริสะในสายตาของ เคียวราคุ ชุนซุยหากไม่ใช่เพราะการตัดสินใจผิดพลาดของเขายาโดมารุ ริสะคงไม่ตกหลุมพรางหรือถูกเนรเทศออกจากโซลโซไซตี้
มันเป็นความล้มเหลวครั้งใหญ่ที่ทำให้เขาสงสัยในความสามารถในการตัดสินของตัวเอง
"ฉันรู้ว่าดาบศักดิ์สิทธิ์ ฮักเคียวเคนของตระกูลอิเสะอยู่ในความดูแลของคุณชั่วคราว" โทคิคาเซะ พูดอย่างใจเย็น
เคียวราคุ ชุนซุยไม่แสดงความประหลาดใจ ในฐานะหัวหน้าตระกูลซึนะยาชิโระที่ดูแลหอจดหมายเหตุใหญ่ ไม่น่าแปลกใจเลยที่โทคิคาเซะรู้ทุกอย่าง
"หน้าที่ของเราในฐานะผู้พิทักษ์ไม่มีขีดจํากัด" โทคิคาเซะ มองไปที่ เคียวราคุ ชุนซุยและพวกเขาก็สบตา "วิธีที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงอันตรายคือการกำจัดมันตั้งแต่ต้น"
"ถ้าริสะเข้มแข็งพอ เธอคงไม่ถูกการทดลองกลายสภาพเป็นฮอลโลว์" เขากล่าวเสริม ราวกับพูดถึงความหมายที่ไม่ได้พูดในคําพูดของเขา "อย่างที่ฉันได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ พรสวรรค์แสดงถึงขีดจํากัดของ ยมทูต"
"นานาโอะมีพรสวรรค์ในวิถีมาร แต่เธอยังต้องการเวลาเติบโต" เคียวราคุ ชุนซุยพูดต่อ "และทักษะของคุณในวิถีมาร เราทั้งคู่รู้ว่ามันไม่ได้น่าทึ่งขนาดนั้น"
ในความทรงจําของเคียวราคุ ชุนซุยความสามารถของโทคิคาเซะในวิถีมาร นั้นไม่ได้ดีพอแม้แต่สำหรับผู้เริ่มต้น แม้ว่าเขาดูเหมือนจะใช้มันได้ดีในการต่อสู้กับโทเซ็น แต่ในสายตาของเคียวราคุ ชุนซุย มันยังไม่พอ
"คนเราเปลี่ยนแปลงเสมอ" โทคิคาเซะยกมือขวาของเขาขึ้น กางนิ้วทั้งห้า ออกไปข้างหน้าของทั้งสองคน
พลังวิญญาณแผ่ออกจากฝ่ามือ แสงสีน้ำเงินที่เหมือนท้องฟ้า และแรงกดดันที่แข็งแกร่งกระจายไปทั่ว
วิถีทำลายที่ 73-โซลเร็น โซลคัทซุย โดยไม่ใช้คำร่าย
การควบคุมที่สมบูรณ์แบบทําให้ โทคิคาเซะสามารถเปลี่ยนแปลงและควบคุมพลังของวิถีมารนี้ได้ตามต้องการ
เห็นภาพมหัศจรรย์นี้แสดงออกต่อหน้าเขา เคียวราคุ ชุนซุยไม่เพียงแต่ตกใจด้วยตาเบิกกว้าง แต่ยังตกอยู่ในความเงียบทันที
การปล่อยวิถีมารมักจะแบ่งเป็นสองประเภท
วิธีการทั่วไปเกี่ยวข้องกับการกล่าวคำร่ายวิถีมารทั้งหมดในขณะที่รวบรวมแรงดันวิญญาณสำหรับการปล่อยวิถีมาร
วิธีที่สองคือเทคนิควิถีมารขั้นสูงที่ผู้ใช้ไม่ต้องกล่าวคำร่ายเพื่อปล่อยวิถีมารได้เร็วขึ้น
โดยทั่วไป พลังของวิธีหลังจะลดลงประมาณหนึ่งในสามของวิธีแรกยมทูตที่เชี่ยวชาญในวิถีมารสามารถปรับเปลี่ยนและปรับวิถีมารของพวกเขาได้ตามความเข้าใจของคำร่าย
เท่าที่เคียวราคุ ชุนซุยจำได้ มีเพียงอดีตหัวหน้าวิถีมารสึคาบิชิ เท็ตไซและอดีตรองหัวหน้าของหน่วยคิโดอุโชดะ ฮาจิเง็นที่ถึงระดับนี้
แต่ตอนนี้...
โทคิคาเซะที่ไม่มีพรสวรรค์ในวิถีมาร กลับมาเชี่ยวชาญเทคนิคนี้ได้เช่นกัน
นี่ทำให้การตัดสินของเขาผิดพลาดโดยสิ้นเชิง
ก่อนเข้าศึกษาที่สถาบันยมทูต คนนี้ไม่สามารถใช้วิถีทำลายธรรมดา ๆ ได้โดยไม่ทำให้ตัวเองระเบิด
แต่ตอนนี้...
ไม่เพียงแต่เขาใช้ทั้งวิถีพันธนาการและวิถีทำลายได้อย่างคล่องแคล่วในการต่อสู้ แต่เขายังเชี่ยวชาญการใช้วิถีมารโดยไม่ใช้บทร่าย
เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนี้ในช่วงหกปีที่สถาบันยมทูตและสามปีในหน่วย 9?
ในช่วงเวลานี้ เกิดอะไรขึ้นกับโทคิคาเซะ?
เป็นเพราะการฝึกที่เคร่งครัดนั้นหรือเปล่า?
เมื่อนึกถึงความเข้มข้นของการฝึกประจำวันของโทคิคาเซะไม่ว่าจะเป็นวิดพื้น 100 ครั้ง ซิทอัพ 100 ครั้ง สควอท 100 ครั้ง และวิ่ง 10 กิโลเมตร แม้แต่ ยมทูตที่ถูกส่งไปที่ด้านหลังเพราะพิการยังสามารถทำได้ง่าย ๆ ใช่ไหม?
เมื่อนึกถึงเมนูการฝึกของโทคิคาเซะ เคียวราคุ ชุนซุยไม่สามารถปิดบังสีหน้าล้อเลียนได้
"นั่นควรจะน่าเชื่อพอใช่ไหม?" โทคิคาเซะพูดอย่างมั่นใจ "ฉันจะสอนอิเสะ นานาโอะเกี่ยวกับวิถีมารด้วยทุกสิ่งที่ฉันมี"
"เพียงแต่ความแข็งแกร่งที่ท่วมท้นสามารถกำจัดอันตรายที่เป็นไปได้ทั้งหมดได้" เขาเสริมด้วยความมั่นใจ "นี่ควรจะเพียงพอที่จะทำให้คุณเชื่อ"
เคียวราคุ ชุนซุยกลับมาสู่ความสงบ ปรับหมวกฟางของเขา และกล่าวว่า "ในกรณีนั้นฉันจะฝากนานาโอะไว้กับคุณ"
"ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทําให้ฉันผิดหวัง..." เขาพูดต่อขณะที่เขาลดหมวกฟางลง
