บทที่ 84 เสี่ยวเหอ
"อาชิว ข้า...ข้าไม่รู้..." เด็กขอทานไอหนักขึ้นราวกับว่าปอดจะหลุดออกมา เด็กคนนี้ช่างซื่อสัตย์และน่าสนใจเสียจริง... หานอี้มองค่า '0~1' เหนือศีรษะของเด็กขอทานแล้วส่ายหน้า ชีวิตของเด็กขอทานคนนี้อ่อนแอมาก ราวกับเทียนไขในสายลมที่อาจดับได้ในพริบตา นี่เป็นครั้งแรกที่หานอี้เห็นคนที่มีชีวิตเปราะบางถึงเพียงนี้...
