บทที่ 112 สังหารคนในสิบก้าว พันลี้ไม่เหลือร่องรอย
ที่นั่น ก็คือห้องโถงกลาง แสงจากเทียนไขขนาดใหญ่ส่องสว่างเจิดจ้า มีคนหนึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะ กำลังกินดื่มอย่างเอร็ดอร่อย คนนี้สวมเสื้อผ้าหรูหรา ดูเหมือนบุตรชายขุนนาง แต่ท่าทางการกินกลับน่าเกลียดอย่างยิ่ง เขาเขย่ามือเพียงเล็กน้อย กระดูกและเนื้อไก่ก็แยกออกจากกัน แล้วใช้มือหยิบเข้าปาก ใบหน้ามีรอยยิ้มชั่วร้าย...
