บทที่ 95 ช่วงเวลาของความตาย
ฉันไม่กล้าพูดอะไร ยังคงเคลื่อนตัวช้าๆ ไปตามกำแพง ความมืดที่มาอย่างกะทันหันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ทุกย่างก้าวจึงต้องระวังเป็นพิเศษ เวลาผ่านไปประมาณสิบห้านาที จู่ๆ ก็มีคนจับมือฉันขึ้นมา: "เจียงเฟย? ใช่เธอไหม?" สัมผัสที่ปลายนิ้วเย็นและลื่น มือนี้น่าจะเป็นมือของผู้หญิง ขณะที่ฉันกำลังจะยกโทรศัพท์ขึ้น แ...
