บทที่ 88 คนที่อยู่ในใจ บาดแผลในใจ ดวงตาที่อยู่เบื้องหลัง
"เสี่ยวจิ่ว ลงมา อย่ามัวแต่เกาะพี่ผิงอันเลย ทั้งหมดต้องฝึกดาบกันนะ" เมื่อเดินมาถึงมุมหนึ่งของบ้าน เสียงที่ชัดเจนและเย็นชาก็ดังขึ้น เสียงร้องเจี๊ยวจ๊าวอย่างสนุกสนานของเสี่ยวจิ่วก็เงียบลงทันที เหมือนกับว่าเธอพบเจอศัตรูตัวฉกาจ เส้นขนที่คอของเธอพองขึ้นอย่างไม่รู้ตัว น่าเอ็นดูจริงๆ เจ้าหนูน้อย โจวผิงอันเ...
