บทที่ 135 การเพิกเฉย
ฮู่ว ฮู่ว ฮู่ว... เหวินยู่หลงหอบหายใจแรง และนั่งลงเพื่อพักหายใจ ชูเหลียงยื่นน้ำให้เขาพร้อมกับพูดว่า "ท่านเหวิน ท่านคงเหนื่อย” "ไม่... ข้าสบาย.. ดี.." เหวินยู่หลงโบกมือปัดความกังวลของชูเหลียงออกไป “เป็นเพียงว่า.. ข้าไม่ได้ฝึกฝนทักษะนี้มานานแล้ว.. ดังนั้นข้าจึงไม่รู้ว่าจะใช้มันอย่างมีประสิทธิภาพได้อย่...
