ตอนที่ 62 บิดาเมตตา บุตรกตัญญู

เหนือท้องฟ้าของดาวที่มืดมนดวงหนึ่ง มีเมฆาสีดำก่อตัวหนาทึบแผ่ขยายไปเกือบหมื่นลี้ นี่คือการลงทัณฑ์นักบุญ! มีผู้บรรลุระดับนักบุญ ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนในสวรรค์และโลก และทัณฑ์ศักนักบุญก็ลงมา!

ชายในชุดคลุมดำยืนตรงอยู่ที่นั่นอย่างมั่นคง ดวงตาที่มองผ่านหน้ากากทองแดงเผยแววมั่นใจและตื่นเต้น

“ทัณฑ์นักบุญ นี่คือทัณฑ์นักบุญ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าในที่สุดก็จะได้เป็นนักบุญแล้ว!”

“พวกจางหยุนเทียนคงต้องอิจฉาตายแน่!”

ชายในชุดคลุมดำหัวเราะอย่างมีความสุข รู้สึกปลาบปลื้มอย่างยิ่ง เขาบรรลุถึงระดับนักบุญในวัยเพียงเท่านี้ คงจะทำให้จางหยุนเทียนและโกวยวนโกรธจนเป็นลม! และยังมีบิดาของเขาที่เข้าไปในสุสานบรรพบุรุษตั้งแต่เมื่อสองร้อยปีก่อนอีกด้วย สมัยเด็กบิดามักโอ้อวดว่าตนมีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมเพียงใด

“แม้ข้าจะอยากอวดเขามากแค่ไหน แต่การไปหาเขาอาจจะทำให้ข้าโดนตี คงไม่ต้องไปดีกว่า”

“อีกอย่าง ถ้าเข้าไปแล้วออกมาไม่ได้ก็แย่สิ”

“ครั้งนี้ที่ข้ากลับมา ข้ามีเรื่องสำคัญ ไม่สามารถติดอยู่ในสุสานบรรพชนได้”

โครม! ในกลุ่มเมฆาสายฟ้าก่อรูปเป็นทะเลสายฟ้า พลังที่น่าสะพรึงกลัวนั้นทำให้ชายในชุดคลุมดำต้องจริงจังขึ้นมา

ตั้งแต่ยุคเสื่อมโทรมครอบงำ การบรรลุถึงระดับนักบุญนั้นยากยิ่ง หนึ่งคือสภาพในยุคนี้ทำให้ยากที่จะบรรลุถึงระดับนักบุญ สองคือผู้บรรลุถึงระดับนี้จะต้องเผชิญกับทัณฑ์นักบุญที่แทบจะต้านทานไม่ได้ ทำให้มีเพียงสำนักเก่าแก่หรือแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ๆ เท่านั้นที่สามารถฝึกฝนนักบุญออกมาได้

ชายในชุดคลุมดำทำการเตรียมตัวอย่างรอบคอบล่วงหน้า เขาใช้ศาสตราจักรพรรดิ์บังดาวดวงนี้ไว้เพื่อปิดบังจากสายตาผู้อื่น ยกเว้นผู้ที่มีพลังมากกว่าตนมาก มิฉะนั้นไม่มีใครจะรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ได้เลย

…

ฮั่วหยุนเฟยมองออกไปยังท้องฟ้าไกลโพ้น ตรงนั้นดูเหมือนไม่มีอะไร แต่จริงๆ แล้วเขาสัมผัสได้ถึงพลังแห่งกฎที่รุนแรง มีคนกำลังเผชิญทัณฑ์นักบุญ! และคนผู้นั้นเขารู้จัก ฮั่วหยุนเฟยยิ้มเล็กน้อย ดวงตาของเขาทอประกายวิญญาณ มองทะลุผ่านค่ายกลปิดบังไปเห็นภาพของฮั่วฉางคงที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดภายใต้ทัณฑ์นักบุญ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวว่า

“เหตุใดจึงอ่อนแอมากเช่นนี้?”

“นี่เรียกว่าทัณฑ์นักบุญหรือ?”

ทัณฑ์นักบุญเป็นการชำระล้าง ใครที่สามารถทนต่อมันได้จะมีประโยชน์ต่อการบรรลุขั้นอย่างยิ่ง หลายคนใช้ทัณฑ์นักบุญในการปรับเปลี่ยนระดับขั้นของตนเองให้สมบูรณ์ ดังนั้นเมื่อฮั่วหยุนเฟยเห็นทัณฑ์นักบุญของฮั่วฉางคงอ่อนแอเช่นนี้ เขาตั้งใจจะช่วยเขาเล็กน้อย

คนอื่นไม่สามารถแทรกแซงการเผชิญทัณฑ์ของผู้อื่นได้ มิฉะนั้นทัณฑ์นักบุญจะยิ่งรุนแรงขึ้น

“พ่อ ข้าทำเพื่อท่าน ยิ่งทัณฑ์นักบุญรุนแรง ท่านยิ่งจะได้รับการปรับเปลี่ยนที่ดีขึ้น ใช่ไหม ท่านพ่อ?”

“ไม่ต้องห่วง ข้าจะควบคุมมันให้อยู่ในขอบเขตที่ท่านรับไหวแน่นอน!”

เมื่อพูดจบ ฮั่วหยุนเฟยใช้พลังยิงกระบวนวิชาเข้าไปในทัณฑ์นักบุญอย่างแผ่วเบา

โครม! ครืน!

ทันใดนั้น เมฆาสายฟ้าขนาดหมื่นลี้เหนือศีรษะของฮั่วฉางคงก็ขยายใหญ่ขึ้นอีกเท่าตัว และยังคงขยายออกไปเรื่อยๆ สายฟ้าขนาดหลายเมตรก็ขยายเป็นสิบเมตรในทันที!

“ว้อทเดอะ!”

“เกิดอะไรขึ้นนี่!”

ฮั่วฉางคงไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นและสบถ “นี่มันบ้าอะไรกัน ทำไมทัณฑ์มันถึงเพิ่มความรุนแรงขึ้น? ในประวัติศาสตร์ไม่เคยมีบันทึกแบบนี้!”

“ไม่ถูกต้อง ต้องมีใครบางคนแทรกแซง!”

ในขณะที่ฮั่วฉางคงเริ่มตระหนักถึงความผิดปกติ ฮั่วหยุนเฟยก็ได้จากไปไกลแล้ว ก่อนจะไปเขายังเสริมค่ายกลปิดบังที่ฮั่วฉางคงจัดวางไว้ให้แข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย เพราะมันดูไม่ปลอดภัยพอ

“อ๊า!”

ในขณะที่ฮั่วหยุนเฟยเดินจากไป เขารู้สึกเหมือนว่าได้ยินเสียงร้องอย่างทรมานดังมาจากด้านหลัง เสียงนั้นน่าขนลุกและทำให้ขนลุกซู่

…

เหนือดาวเป่ยโต่ว ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว สนามรบระหว่างฮั่วฉางคงและหลัวหนิงเหล่าจู่ได้ถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ร่องรอยต่างๆ ถูกลบออกไป สายสัมพันธ์ถูกตัดขาด และเหตุการณ์ทั้งหมดถูกกำจัดออกไป

แต่ด้วยระดับพลังของฮั่วหยุนเฟยในขณะนี้ เพียงแค่สำรวจด้วยพลังจิตเขาก็สามารถค้นพบร่องรอยบางอย่างได้ เขายังคงสามารถวิเคราะห์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้

“พลังของพ่อไม่เพียงพอ ก็ไม่ใช่ความผิดของเขาหรอก”

เมื่อพูดจบ ฮั่วหยุนเฟยใช้สองนิ้วสร้างคลื่นพลังและทำลายท้องฟ้าในบริเวณนั้น ทำให้พายุในอวกาศล้างทำลายสายสัมพันธ์ทั้งหมดที่นี่จนกระจุยกระจาย ไม่มีใครจะสามารถวิเคราะห์เหตุการณ์ได้อีกต่อไป เพื่อความปลอดภัยยิ่งขึ้น ฮั่วหยุนเฟยจึงใช้พลังหยุดความเชื่อมโยงของท้องฟ้าในระยะหลายหมื่นลี้รอบๆ เพื่อทำให้ความลับทั้งหมดถูกทำลายอย่างสมบูรณ์

เมื่อเส้นสายแห่งฟ้าดินใหม่เกิดขึ้น จะไม่ติดกลิ่นอายของฮั่วฉางคงและหลัวหนิงเหล่าจู่อีกต่อไป เมื่อทำสิ่งเหล่านี้เสร็จสิ้น ฮั่วหยุนเฟยจึงถอนค่ายกลปิดบังที่ครอบคลุมดาวเป่ยโต่วออก รวมทั้งอาวุธนักบุญที่ซ่อนอยู่ในห้วงอากาศ จากนั้นเขาก็ซ่อนตัวเข้าไปในห้วงอากาศและเข้าสู่ดาวเป่ยโต่ว

ในเขตตะวันออก ณ แผ่นดินชางโจว ภายในสุสานจักรพรรดิแห่งเสวียนหวง

ในพื้นที่ลับของห้วงอากาศ เซวียนอี้และสหายทั้งสี่คนยืนอยู่ที่นั่น จ้องมองไปยังสุสานจักรพรรดิแห่งเสวียนหวง แม้แต่เซวียนอี้เองก็หลับตาลงเพื่อสัมผัสกับกฎเกณฑ์แห่งจักรพรรดิภายในพลังอำนาจของจักรพรรดิ

หลังจากเข้าสู่ระดับนักบุญ การฝึกฝนก็ยากขึ้นเรื่อย ๆ กว่าจะก้าวหน้าไปได้แต่ละก้าวต้องใช้เวลาหลายปี หรือแม้กระทั่งหลายสิบปีหรือหลายร้อยปีโดยที่ไม่ก้าวหน้าไปไหน โอกาสที่จะได้สัมผัสกับพลังอำนาจแห่งจักรพรรดิ์นั้นไม่บ่อยนัก แม้แต่การทำความเข้าใจเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะใช้ประโยชน์ได้

ทั้งสี่คนไม่รู้เลยว่าไม่ไกลจากที่นั่น ฮั่วหยุนเฟยได้มาถึงแล้วและกำลังมองดูพวกเขาอยู่ ฮั่วหยุนเฟยจ้องมองเซวียนอี้ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด

“สมแล้วที่เป็นสำนักของเรา นี่เป็นบรรพบุรุษที่เชิญมาจากดินแดนบรรพชนหรือสุสานบรรพชนกันแน่?”

“พรสวรรค์ไม่เลวเลยทีเดียว!”

...

【ชื่อ:เซวียนอี้】

【อายุ: หนึ่งพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าปี】

【ระดับ: นักบุญขั้นสอง (ภายนอก) นักบุญขั้นสมบูรณ์ (ภายใน)】

【สถานะ: บรรพบุรุษสำนักเกาซาน หัวหน้ารุ่นที่สี่สิบหกของยอดเขาเทียนจี 】

【พรสวรรค์ในการฝึกฝน: ระดับต่ำสุดของเซียน】

【พรสวรรค์อื่นๆ: พรสวรรค์ด้านทำนายระดับสูงสุดของเซียน พรสวรรค์ด้านการผนึกระดับกลางของเซียน พรสวรรค์ด้านการควบคุมระดับต่ำของเซียน พรสวรรค์ด้านการต่อสู้ด้วยหมัดระดับต่ำของเซียน】

【กายา: ไม่มี】

【วิชา: เคล็ดวิชาลืมตัวตน (ไม่มีระดับ) เคล็ดวิชาซ่อนเร้น (ไม่มีระดับ) เคล็ดลับยืนยาว (ไม่มีระดับ) คัมภีร์ชะตาแห่งฟ้า (ระดับเซียน)】

【พลังเทพ: ตาทิพย์ (เทียนเหยียน)】

【อาวุธ: พู่กันแห่งห้วอวกาศ (ระดับนักบุญ)】

【ชะตา: สีม่วง】

...

“บรรพบุรุษผู้นี้มีพรสวรรค์ระดับเซียนที่แท้จริง ความสามารถแท้จริงของเขาถึงขั้นสมบูรณ์ของนักบุญ!”

“สมแล้วที่เป็นสำนักของเรา!”

ฮั่วหยุนเฟยประทับใจ พรสวรรค์ของเซวียนอี้แข็งแกร่งมาก เขาบรรลุขั้นสมบูรณ์ของนักบุญในอายุต่ำกว่าสองพันปี แม้ในยุคปกติก็ถือว่าเป็นพรสวรรค์ที่หายาก! เขาทำได้อย่างไร? การฝึกฝนของเขารวดเร็วจนเกินจริง เกินกว่าข้อจำกัดของยุคเสื่อมโทรมไปมาก

แต่ถ้าพูดกันตามตรง การปรากฏตัวของเซวียนอี้ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยเต็มที่! การอยู่ในสำนักเกาซานแล้วมีคนคอยดูแลมันรู้สึกดีจริงๆ

“ปู้ฟ่าน พาหวงเซวียนมาหาข้า” ฮั่วหยุนเฟยส่งเสียงผ่านกระแสจิตไปยังเย่ปู้ฟ่าน ขณะที่เซวียนอี้และอีกสามคนอยู่ที่นี่ การทำธุระบางอย่างอาจไม่สะดวก นั่นเป็นเรื่องสำคัญต่อชีวิตของหวงเซวียน ไม่สะดวกให้ผู้อื่นรู้

“อาจารย์!” เมื่อได้ยินเสียงของฮั่วหยุนเฟย เย่ปู้ฟ่านยิ้มออกมา จากนั้นหันไปพูดกับเทียนจีเจินเหรินว่า “ท่านอาจารย์ลุ่ง ท่านบรรพบุรุษสองท่าน อาจารย์ของข้าได้มาถึงแล้ว ท่านเพิ่งส่งเสียงมาบอกให้ข้ากับหวงเซวียนไปหาท่าน”

ทันใดนั้น เซวียนอี้ลืมตาขึ้นและปกคลุมตัวเองและอีกสามคนด้วยชะตา เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นค้นพบที่นี่