ตอนที่ 56 ข่าวเกี่ยวกับผลจั่กจั่นทองคำ(ตอนฟรี)

ตงหลิวเยว่หรงกับเฉินเค่อซินมองเฉินหยางอย่างตะลึง

Triple Kill!

เฉินหยางได้ Triple Kill!

"โอ้พระเจ้า! อาจารย์เฉิน ไม่คิดเลยว่าคุณจะเล่นเกมเก่งขนาดนี้!"

เฉินเค่อซินพูดอย่างโอเวอร์แอ็กติ้ง

ตงหลิวเยว่หรงพูด: "นายแกล้งทำเป็นเล่นไม่เป็นรึเปล่า?"

เฉินหยางพูด: "ฉันไม่มีอารมณ์มาแกล้งพวกเธอหรอก"

"เล่นอีกตา!"

เฉินเค่อซินเสนอ

รอบนี้ เฉินหยางเหมือนกับเข้าถึงขั้นสุดยอด ตงหลิวเยว่หรงยังคงเล่นซัพพอร์ต

เธอพบว่าตัวเองตามจังหวะของเฉินหยางไม่ทัน เลยได้แต่คอยตามเก็บกวาดอยู่ข้างหลัง

Triple Kill!

Quadra Kill!

Penta Kill!

จบเกม เฉินหยางได้ Penta Kill ถึงสามครั้ง!

ตงหลิวเยว่หรงกับเฉินเค่อซินถึงกับช็อก

"เค่อซิน เธอคิดว่าที่ผ่านมาไอ้บ้านี่มันแกล้งโง่รึเปล่า?"

ตงหลิวเยว่หรงถามอย่างแผ่วเบา

เฉินเค่อซินพูด: "ไม่น่าใช่นะ"

ตงหลิวเยว่หรงพูด: "ถ้างั้น เขาก็เป็นอัจฉริยะด้านเกมจริงๆ งั้นเหรอ?"

เฉินเค่อซินเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กัน "ใช่แล้ว! ที่ชมรมอีสปอร์ต ฉันเคยเห็นคนแบบนี้ พวกเขาใช้เวลาแค่เดือนเดียวก็ไต่ขึ้นไปถึงแกรนด์มาสเตอร์ได้"

"เรื่องแบบนี้มันต้องอาศัยพรสวรรค์จริงๆ"

เฉินเค่อซินกับตงหลิวเยว่หรงอยู่กับเฉินหยางตั้งแต่เช้ายันบ่าย

ทั้งสองคนเหนื่อยจนทนไม่ไหวแล้ว แต่เห็นเฉินหยางยังคงมีพลังเหลือเฟือ ก็ได้แต่ชื่นชมในพลังอันไร้ขีดจำกัดของเขา

"ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว! ฉันไม่ไหวแล้ว อาจารย์เฉิน กลับไปกินข้าวที่บ้านกันเถอะ! พรุ่งนี้ค่อยมาเล่นต่อ พรุ่งนี้วันอาทิตย์" เฉินเค่อซินพูด

เฉินหยางส่ายหัว "ฉันไม่กลับ พวกเธอกลับไปก่อนเลย"

ตงหลิวเยว่หรงพูด: "อย่าเล่นเพลินไปหน่อยเลย เล่นเกมต้องรู้จักประมาณตน"

เฉินหยางพูด: "ฉันไม่เล่นจนคอมนี่พังหรอก เลิกจู้จี้จุกจิกได้แล้ว อย่ามากวนฉันเล่นเกม"

ตงหลิวเยว่หรงเห็นท่าทางไม่สนใจใยดีของเฉินหยาง ก็โมโหจนพูดไม่ออก เธอดึงเฉินเค่อซินเดินออกไป

เช้าวันรุ่งขึ้น พวกเธอกลับมาที่ร้านเน็ตอีกครั้ง ก็พบว่าเฉินหยางยังคงเล่นเกมอย่างเมามันอยู่

"เวรเอ๊ย! เยว่หรง เค่อซิน พวกเธอมาแล้วเหรอ!"

"อาจารย์เฉินคนนี้โหดมาก บอกเลยนะ ตอนที่ฉันมาถึงวันนี้ ฉันเปิดกล้องวงจรปิดดู เขาเล่นทั้งคืนเลยนะ!"

"เล่นมันทั้งวันทั้งคืนเลย!"

ฉินเจียวหัวหน้าห้องพูดด้วยความตกใจ

"ไม่คิดเลยว่าอาจารย์เฉินจะเป็นเด็กติดเกมขนาดนี้"

ตงหลิวเยว่หรงรีบพูดกับเฉินเค่อซิน: "เค่อซิน ไปพูดกับเขาหน่อยสิ! ให้เขากลับไปนอนพักผ่อนบ้าง"

เฉินเค่อซินพูดอย่างขำๆ: "พี่เยว่หรง นี่เธอสงสารเขาแล้วเหรอ?"

"บ้า! พูดอะไรน่ะ?"

ตงหลิวเยว่หรงหน้าแดงก่ำ

"ถ้างั้นเธอก็ไปพูดเองสิ"

ตงหลิวเยว่หรงพูด: "ฉัน... ฉันจะไปพูดได้ยังไง? ไม่เอาหรอก เค่อซิน เธอปากหวาน ไปพูดแทนฉันหน่อย"

เฉินเค่อซินพูดด้วยรอยยิ้ม: "พี่เยว่หรง ทำไมต้องให้ฉันไปทุกเรื่องเลยล่ะ? ถ้าวันหนึ่งเธอชอบเขาขึ้นมาจริงๆ เวลาเขาโกรธ เธอก็จะให้ฉันไปง้อแทน แล้วเวลาคลอดลูก เธอก็จะให้ฉันไปคลอดแทนรึไง?"

"หาเรื่องตีจริงๆ เลย!"

ตงหลิวเยว่หรงเขินจนยกกำปั้นน้อยๆ ขึ้นมาจะต่อยเฉินเค่อซิน

เฉินเค่อซินรีบหลบ

แต่หลังจากที่เฉินเค่อซินพูดจบ ตงหลิวเยว่หรงก็เดินเข้าไปหาเฉินหยาง แล้วถอดหูฟังของเขาออก

"ทำอะไร?"

เฉินหยางขมวดคิ้ว มองตงหลิวเยว่หรง

ตงหลิวเยว่หรงทำเป็นโกรธ "นายเล่นเกมมาทั้งวันแล้ว กลับไปนอนพักผ่อนซะ ไม่ให้เล่นแล้ว"

เฉินหยางมองตงหลิวเยว่หรงตั้งแต่หัวจรดเท้า "เธอเป็นใคร? จะมาสั่งฉัน?"

"เล่นเกมต่อดีกว่า!"

เฉินหยางใส่หูฟังกลับอย่างไม่ใยดี แล้วเล่นเกมต่อ

ตงหลิวเยว่หรงรู้สึกว่าตัวเองถูกดูถูก เธอโกรธจนตัวสั่น

ไอ้บ้านี่มันนิสัยแย่มาก!

หรือว่าเธอไม่สวยพอ มันถึงได้ไม่รู้สึกอะไรเลย?

ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเมินเฉยใส่เธอแบบนี้มาก่อน!

ตอนนั้นเอง สาวสวยแต่งหน้าสวยเป๊ะ สวมสูทสีดำ ใส่ส้นสูงก็เดินเข้ามาในร้าน

พอเธอเดินเข้ามา ทุกคนก็หันไปมอง

สายตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ สุดท้ายก็หยุดที่เฉินหยาง

เธอเดินตรงไปหาเฉินหยาง เอียงตัวลงเล็กน้อย แล้วเคาะโต๊ะของเฉินหยางเบาๆ

"อาจารย์เฉิน เชิญไปกับฉันด้วยค่ะ"

สาวสวยในชุดสูทพูดด้วยรอยยิ้ม

เฉินหยางถอดหูฟังออก แล้วเดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไปจากร้านเน็ตทันที

"บ้าไปแล้ว! ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? ทำไมอาจารย์เฉินถึงยอมไปกับเธอง่ายๆ แบบนั้น?"

เฉินเค่อซินพูดอย่างประหลาดใจ

ตงหลิวเยว่หรงถึงกับอึ้ง เธอหวังดีกับเขาแท้ๆ แต่เขากลับไม่เห็นค่า แถมยังด่าเธออีก

แต่พอผู้หญิงคนนั้นพูดแค่คำเดียว เขากลับยอมไปแต่โดยดี?

ฉินเจียวหัวหน้าห้องพูดขึ้น: "นี่... เหมือนจะเป็นครูสอนดนตรีที่มหาวิทยาลัยเรานะ เหมือนเธอจะแซ่เจียง"

"บ้า! ฉันว่าเธอก็ไม่ได้สวยไปกว่าพี่เยว่หรงสักหน่อย"

เฉินเค่อซินพูดขึ้นมาทันที

"ไปกันเถอะ! กลับกัน"

ตงหลิวเยว่หรงน้ำตาคลอ เธอพูดอย่างหัวเสีย

...

เฉินหยางเดินตามเจียงโหยวหลิงออกไป

ระหว่างทาง เฉินหยางถาม: "เรื่องที่เธอพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ? มีข่าวเกี่ยวกับสมุนไพรจริงๆ ใช่ไหม?"

ที่แท้ เมื่อชั่วโมงก่อน เสิ่นหวยชิงโทรมาบอกว่าเขาได้เบาะแสของสมุนไพร 1 ใน 16 ชนิดที่เขาต้องการแล้ว

เขาเลยให้เจียงโหยวหลิงขับรถมารับ แล้วค่อยคุยกันละเอียดๆ อีกที

เจียงโหยวหลิงยิ้มแห้ง "อาจารย์เฉิน จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ค่อยรู้อะไรมาก พี่เขยเป็นคนบอกให้ฉันมารับค่ะ"

"ขึ้นรถมาก่อนเถอะ!"

เจียงโหยวหลิงขับรถ BMW X7 สีดำ เธอให้เฉินหยางขึ้นรถ

เฉินหยางส่ายหัว "ฉันขับรถไปเอง เธอขับนำไปก็พอ"

เฉินหยางขับรถเสี่ยวหมี่ตามเจียงโหยวหลิงไป ทั้งสองคนมาถึงวิลล่าของตระกูลเสิ่นในเมืองซูโจว

ตระกูลเสิ่นมีวิลล่าหลังใหญ่ในเมืองซูโจว บรรยากาศดีมาก

เสิ่นหวยชิง ภรรยา และเสิ่นหลินลูกชาย ยืนรอเฉินหยางอยู่ที่หน้าประตู

"ลูกพี่! ผมรอนานแล้วครับ! ผมเตรียมอาหารไว้เพียบเลย รู้ว่าลูกพี่ชอบกินอาหารไฮเทค ผมเลยให้พวกเขาเตรียมไว้ให้เต็มที่ ทั้งหมดเป็นผลงานจากวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี"

เสิ่นหลินรีบเข้ามาต้อนรับ

เฉินหยางพยักหน้า "ถ้าอย่างนั้นก็กินข้าวไป คุยกันไป"

เฉินหยางเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร เขาดื่มนมระเหยซานฮวา แล้วกินอาหารแช่แข็งอายุ 80 ปี

เสิ่นหวยชิงกับคนอื่นๆ ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตะเกียบ

แต่เฉินหยางกลับกินอย่างเอร็ดอร่อย

จริงๆ แล้วเขาไม่รู้สึกหิว อีกอย่างเขาก็ไม่จำเป็นต้องกินอะไรอยู่แล้ว

แต่อาหารไฮเทคพวกนี้ อร่อยกว่าอาหารที่เชฟมือหนึ่งในสมัยราชวงศ์หมิงทำเสียอีก

เฉินหยางถามขณะที่กำลังกิน: "แล้วเรื่องสมุนไพรที่ว่าล่ะ?"

เสิ่นหวยชิงพูด: "นี่ครับ"

เสิ่นหวยชิงหยิบรูปภาพออกมาภาพหนึ่ง

เฉินหยางรับมาดู ตาเป็นประกาย

"นี่มันผลจั๊กจั่นทองคำ! ผลจั๊กจั่นทองคำอยู่ที่ไหน?"

เฉินหยางรู้สึกดีใจ

ผลจั๊กจั่นทองคำเป็นส่วนผสมหลักที่หายากที่สุดในบรรดาสมุนไพรทั้ง 18 ชนิด

ไม่คิดเลยว่าเสิ่นหวยชิงจะนำข่าวดีแบบนี้มาบอก

เสิ่นหวยชิงพูด: "ผลจั๊กจั่นทองคำอยู่ที่พรรคหมิงเยว่ครับ"

"สามปีก่อน ฉู่สง หัวหน้าพรรคหมิงเยว่ฉลองวันเกิดครบรอบ 50 ปี มีคนส่งต้นจั๊กจั่นทองคำให้เขาเป็นของขวัญ"

"งั้นก็ไปถามเขาสิ ว่าจะขายผลจั๊กจั่นทองคำให้ฉันในราคาเท่าไร?”เฉินหยางพูด

ตอนเสิ่นหวยชิงได้ยิน เขาก็ส่ายหัว ยิ้มขมขื่น“ผมเกรงว่าฉู่สงจะไม่ยอมขายไม่ว่าเราจะให้เท่าไร”