ตอนที่ 33 ลูกศิษย์ทั้งสามของซานชิงรวมตัวกัน ศิษย์สำนักเจี๋ย มาคารวะหัวหน้าศิษย์สำนักเจี๋ย!

หลินจู้บอกลากวางเฉิงจื่อแล้วมุ่งหน้าไปยังสำนักของท่านอาจารย์ทงเทียน

บรรดาศิษย์สำนักฉานรีบล้อมกวางเฉิงจื่อไว้ทันที

"พี่ใหญ่ คนนั้นเป็นใครกัน ทำไมพี่ใหญ่ถึงให้ความเคารพเขามากเช่นนั้น?" หนึ่งในนั้นถาม

กวางเฉิงจื่อตอบ "เขาเป็นศิษย์ของอาจารย์ทงเทียน เข้าสำนักก่อนข้า ดังนั้นข้าจึงเรียกเขาว่าพี่ใหญ่"

"ที่แท้ก็เป็นศิษย์สำนักเจี๋ย ไม่ใช่สำนักของพวกเรา เมื่อครู่นี้เขาดูจองหองมาก"

"ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ใหญ่ห้ามไว้ พวกเราคงได้สั่งสอนเขาให้รู้สำนึกไปแล้ว" จวี่หลิวซุนพูด

กวางเฉิงจื่อมองไปที่จวี่หลิวซุนแล้วพูดเสียงเย็น

"แม้พวกเจ้าจะรวมพลังกัน ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่ใหญ่หลินจู้หรอก ถ้าลงมือไปก็มีแต่จะอับอายขายหน้าเท่านั้น"

เห็นบรรดาศิษย์ยังไม่ยอมรับในใจ กวางเฉิงจื่อจึงพูดต่อ

"พี่ใหญ่หลินจู้ไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์สูงส่ง วิชาของเขาก็ลึกล้ำยิ่งนัก

ก่อนออกจากเขาคุนหลุนก็เป็นถึงขั้นไท่อี้จินเซียนแล้ว!"

"ยิ่งไปกว่านั้น อาวุธวิเศษของเขาก็ทรงพลังมาก หากไม่ใช่เพราะข้ามาทัน

พวกเจ้าอาจถูกเขาจัดการจนทำให้สำนักฉานของเราเสียหน้าก็ได้"

บรรดาศิษย์สำนักฉานได้ยินดังนั้น แม้ในใจจะยังไม่ค่อยเชื่อ แต่ก็ไม่พูดอะไรอีก

"พวกเจ้าจงฝึกฝนต่อไปเถิด ข้าจะไปเตรียมต้อนรับพี่ใหญ่ก่อน"

พูดจบ กวางเฉิงจื่อก็หายตัวไป สิบเอ็ดเซียนแห่งสำนักฉานเห็นกวางเฉิงจื่อจากไป

ก็มองหน้ากันแล้วไม่พูดอะไรอีก กลับไปฝึกฝนต่อ

ทางด้านหลินจู้ มาถึงสำนักของท่านอาจารย์ทงเทียนแล้ว

ท่านอาจารย์ทงเทียนรู้สึกได้ว่าหลินจู้กลับมาแล้ว

พอหลินจู้มาถึงหน้าประตูสำนัก เสียงของท่านก็ดังออกมา "เข้ามาเถิด"

หลินจู้ก้าวเข้าไป เห็นท่านอาจารย์ทงเทียนนั่งขัดสมาธิอยู่บนแท่นบัว จึงรีบเข้าไปคำนับ "ศิษย์คารวะอาจารย์"

ท่านอาจารย์ทงเทียนมองดูหลินจู้ พยักหน้าเบาๆ

"การเดินทางครั้งนี้ เจ้าคงได้รับประสบการณ์มากมาย วิชาก็ไม่ได้ตกหล่นไป

ถึงกับบรรลุขั้นสูงสุดของไท่อี้ ไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังเลย"

หลินจู้ตอบ "ด้วยบุญบารมีของอาจารย์ ศิษย์ได้รับโชคดีบางอย่าง ทำให้วิชาก้าวหน้าไปมาก"

"อืม!"

ท่านอาจารย์ทงเทียนพยักหน้าอย่างพอใจ

"คราวนี้อาจารย์ได้หาศิษย์ที่มีแววดีมาไม่น้อย รับเข้าสำนักเจี๋ยแล้ว"

"บัดนี้เจ้ากลับมาจากการเดินทาง ควรได้พบกับน้องชายน้องสาวร่วมสำนักเหล่านี้แล้ว"

พูดจบ ท่านอาจารย์ทงเทียนก็ประกาศเสียงดัง: "ศิษย์สำนักเจี๋ยทั้งหมด จงรีบมาที่สำนักของอาจารย์"

เสียงกังวานไปทั่ว เป็นเสียงส่งของเซียนผู้ยิ่งใหญ่

ไม่นาน ก็มีนักพรตสี่คน ชายหนึ่งหญิงสาม เดินเข้ามาในสำนัก

ชายคนนั้นหน้าตาโดดเด่น มีเคราสามเส้น สง่างามดั่งเซียน ส่วนหญิงสามคนล้วนมีรูปโฉมงดงาม

คนหนึ่งสวมเสื้อสีม่วง อีกคนสวมกระโปรงผ้าโปร่งสีเหลืองอ่อน

คนสุดท้ายสวมชุดยาวสีเขียวอ่อน ทั้งหมดเกล้าผมมวย งดงามน่าประทับใจ

ทั้งสี่เข้ามาในสำนัก เดินเข้าไปคำนับท่านอาจารย์ทงเทียน:

"ศิษย์เจ้าพ่อเฉิง คารวะอาจารย์!"

"อวิ๋นเสียว เฉียงเสียว ปี้เสียว คารวะอาจารย์!"

ตอนที่ทั้งสี่เข้ามาในสำนัก หลินจู้ก็เดาได้แล้วว่าพวกเขาคือใคร จึงไม่รู้สึกแปลกใจ

ท่านอาจารย์ทงเทียนพูด "คราวนี้ พี่ใหญ่ของพวกเจ้ากลับมาจากการเดินทาง

อาจารย์จึงเรียกพวกเจ้ามาพบกับพี่ใหญ่!"

"หลินจู้ นี่คือพี่ใหญ่ของสำนักเจี๋ยเรา ศิษย์คนโตของข้า!"

เจ้าพ่อเฉิงและสามพี่น้องเสียวรู้อยู่แล้วว่าสำนักเจี๋ยยังมีพี่ใหญ่อีกคน

เห็นหลินจู้ยืนอยู่ข้างท่านอาจารย์ทงเทียน จึงรีบเข้าไปคำนับ "คารวะพี่ใหญ่"

หลินจู้พยักหน้าเบาๆ "ไม่ต้องมากพิธี"

ในเวลานี้ มีคนอีกสิบคนเดินเข้ามาพร้อมกัน

นำหน้าโดยนักพรตวัยกลางคนสวมหมวกสูง ตามหลังมาด้วยนักปราชญ์หกชายสามหญิง

"ศิษย์คารวะอาจารย์" ทุกคนเดินเข้าไปคำนับท่านอาจารย์ทงเทียน

"ต้วยเป้า จินหลิง พวกเจ้ายังไม่มาคารวะพี่ใหญ่อีกหรือ"

ทุกคนมองไปที่หลินจู้ ก็เข้าใจทันทีว่าคนที่ยืนอยู่ข้างท่านอาจารย์ทงเทียนคือพี่ใหญ่หลินจู้แห่งสำนักเจี๋ย

"คารวะพี่ใหญ่!" บรรดาศิษย์พากันเข้าไปคำนับ

หลินจู้ยิ้มพูด "พวกเจ้ามาคารวะแล้ว พี่ใหญ่ก็ไม่อาจตระหนี่ได้ ขอมอบของขวัญให้แก่พวกเจ้าเถิด"

พูดจบ เขาก็โบกมือ ใช้อิทธิฤทธิ์

เห็นเข็มสนจำนวนมากลอยเข้ามาจากนอกสำนัก ตกลงในมือของหลินจู้

นั่นคือเข็มของต้นสนห้าเข็ม

เดินทางมานับไม่ถ้วน ต้นสนห้าเข็มใกล้จะสุกงอมแล้ว

ต้นสนห้าเข็มเป็นหนึ่งในสิบรากฐานวิเศษดั้งเดิม

แต่ละเข็มสนเปรียบดั่งดาบคม ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้ เป็นของล้ำค่าหายาก

หลินจู้มอบเข็มสนเหล่านี้ให้แก่บรรดาศิษย์เป็นของขวัญแรกพบ

เจ้าพ่อเฉิงและต้วยเป้าพร้อมคนอื่นๆ ขอบคุณหลินจู้อีกครั้ง

ท่านอาจารย์ทงเทียนเห็นภาพนี้ก็รู้สึกปลื้มใจ พูดว่า

"บัดนี้ สำนักเจี๋ยของเรามีศิษย์สิบห้าคนแล้ว โดยมีหลินจู้เป็นพี่ใหญ่ วิชาก็สูงส่งที่สุด"

"เขามีความเข้าใจลึกซึ้งในการฝึกฝน หากพวกเจ้ามีข้อสงสัยในการฝึกฝน

และอาจารย์ไม่อยู่ ก็สามารถถามพี่ใหญ่ได้"

"ขอรับ!" บรรดาศิษย์รีบรับคำ

"หลินจู้ เจ้าเป็นพี่ใหญ่ ย่อมมีหน้าที่ชี้แนะน้องชายน้องสาวร่วมสำนัก"

"อาจารย์หวังว่า ศิษย์สำนักเจี๋ยของเราจะช่วยเหลือกันเป็นอันดับแรก

สนิทสนมกันดั่งครอบครัวเดียวกัน มีความสามัคคีเป็นหนึ่งเดียว สำนักเจี๋ยจึงจะเติบโตแข็งแกร่งได้"

"ขอรับ ศิษย์เข้าใจแล้ว"

ท่านอาจารย์ทงเทียนพยักหน้าเบาๆ แล้วโบกมือ

"ทุกคนกลับไปได้แล้ว ต่อไปนี้ จงตั้งใจฝึกฝน ยกระดับวิชาของตน นั่นแหละคือหนทางที่ถูกต้อง"

บรรดาศิษย์จึงทูลลากลับไป

หลินจู้ลาอาจารย์แล้วกลับไปยังถ้ำพำนักของตน

หลังจากการเดินทางครั้งนี้ ถ้ำพำนักก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก

หลินจู้ตรวจดูรอบๆ ถ้ำพำนักครู่หนึ่ง แล้วจึงกลับเข้าไปข้างใน

ในตอนนั้นเอง มีเสียงของกวางเฉิงจื่อดังมาจากนอกถ้ำ "พี่ใหญ่หลินจู้อยู่หรือไม่?"

หลินจู้เห็นกวางเฉิงจื่อมาหา จึงรีบออกมาจากถ้ำ

"คารวะพี่ใหญ่" กวางเฉิงจื่อเดินเข้ามาคำนับแล้วพูด

"พี่ใหญ่กลับมาจากการเดินทาง น้องชายย่อมต้องจัดงานต้อนรับ ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว

รอเพียงพี่ใหญ่มาถึงเท่านั้น"

กวางเฉิงจื่อกระตือรือร้นเช่นนี้ หลินจู้ก็ไม่แปลกใจ จึงถามว่า "เสวียนตู้อยู่หรือไม่?"

กวางเฉิงจื่อตอบ "พี่เสวียนตู้กำลังหลอมยา หากรู้ว่าพี่ใหญ่กลับมา

คงจะทิ้งเตาหลอมยามาต้อนรับแน่ ไปเถอะ พวกเราไปหาเสวียนตู้กัน"

"ดี!"

จากนั้น หลินจู้และกวางเฉิงจื่อสองคนก็มุ่งหน้าไปยังถ้ำพำนักของเสวียนตู้

พอดีเสวียนตู้หลอมยาเสร็จ ได้ยินว่าหลินจู้กลับมา ก็รีบออกมาต้อนรับนอกถ้ำ

"พี่ใหญ่ ท่านกลับมาจริงๆ ด้วย ตอนที่ท่านไม่อยู่ที่เขาคุนหลุน น้องชายรู้สึกเบื่อหน่ายเหลือเกิน!"

เสวียนตู้เห็นหลินจู้ก็รีบพูด

หลินจู้ยิ้มพูด "น้องชายพูดเกินไปแล้ว ข้าจะมีเสน่ห์ขนาดนั้นได้อย่างไร?"

กวางเฉิงจื่อพูด "ที่นี่ไม่เหมาะจะพูดคุย ข้าได้เตรียมสุราวิเศษ ผลไม้วิเศษ

และชาวิเศษไว้ที่เขาคุนหลุน ไปเถอะ พวกเราไปกินไปคุยกันดีไหม?"

หลินจู้และเสวียนตู้ต่างเห็นด้วย

จากนั้น ทั้งสามคนมาถึงหน้าผาแห่งหนึ่ง

หน้าผาได้ถูกกวางเฉิงจื่อทำให้เรียบ บนนั้นวางโต๊ะหินและเก้าอี้หิน

บนโต๊ะหินมีสุราชั้นดี ผลไม้และดอกไม้วิเศษ

ดูเหมือนกวางเฉิงจื่อจะใส่ใจไม่น้อย

กวางเฉิงจื่อเชิญเสวียนตู้และหลินจู้นั่ง ตัวเองก็นั่งลงด้วย แล้วรินสุราด้วยตัวเอง

ทั้งสามคนดื่มไปสองถ้วย จึงเริ่มเปิดประเด็นสนทนา

"พี่ใหญ่เดินทางครั้งนี้ คงได้พบเจอเรื่องแปลกประหลาดมากมาย และได้รับประโยชน์มหาศาลแน่นอน"

เสวียนตู้รู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับการเดินทางของหลินจู้มาก

หลินจู้ยิ้มพูด "แน่นอนอยู่แล้ว"

"พี่ใหญ่ช่วยเล่าเรื่องราวการเดินทางครั้งนี้ให้ฟังหน่อยได้ไหมขอรับ?" เสวียนตู้ถาม

หลินจู้ยิ้มเบาๆ แล้วเริ่มเล่าเรื่องราวสนุกสนานจากการเดินทางหลายปีนี้

เสวียนตู้และกวางเฉิงจื่อฟังแล้วต่างก็รู้สึกอิจฉาอย่างยิ่ง

***********************************************************************************

(จบตอนที่ 33 ลูกศิษย์ทั้งสามของซานชิงรวมตัวกัน ศิษย์สำนักเจี๋ย มาคารวะหัวหน้าศิษย์สำนักเจี๋ย!)

 

“ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านและสนับสนุน”

~หากชอบเนื้อหานี้อย่าลืมกด Like โปรดติดตามและแนะนำด้วยขอบคุณมากครับ~