ตอนที่ 286 ทุกอย่างขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้ว

“ซูซวน เธอไม่รังเกียจที่จะมีญาติเพิ่มขึ้นอีกสักคนหนึ่ง ใช่ไหม?”

ขณะนั้น มีสาวสวยอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆ บนใบหน้าของเธอ

“ญาติอีกคน? ญาติแบบไหน?”

พอโดนถามแบบนี้ จ้าว ซูซวน ก็ไม่เข้าใจ

“น้องสะใภ้ไง ฉันว่าฉันเหมาะสมมากเลยนะ”

สาวสวยคนนั้นอาสาแนะนำตัวเอง

หนุ่มหล่อรวย นี่ไม่ใช่ ‘เจ้าชายขี่ม้าขาว’ ในตำนานหรือ?

ใครจะไม่หวั่นไหวล่ะ?

และซูซวน ก็สวยออกขนาดนี้ คิดว่า ..ลูกพี่ลูกน้องของเธอคงต้องหล่อมากแน่ๆ

หนุ่ม-หล่อ-รวย ใครจะไม่ชอบบ้าง?

“ซูซวน ฉันว่าฉันก็เหมาะนะ”

“เธออย่าเลย ฉันคิดว่าฉันเหมาะจะเป็นน้องสะใภ้ของ ซูซวน มากกว่า ใช่ไหมคะ ‘คุณพี่สาว’”

“ซูซวน เราเคยเจอกันมาก่อนแล้วนะ เค้าว่ากันว่า ‘น้ำปุ๋ยที่อุดมสมบูรณ์อย่าปล่อยให้ไหลเข้านาคนอื่น(1)’ เธอส่ง WeChat ของลูกพี่ลูกน้องของเธอมาให้ฉันเถอะ”

สาวๆ หลายคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทุกคนต่างก็อยากเป็นน้องสะใภ้ของ จ้าว ซูซวน

บางคนถึงขนาดเรียก จ้าว ซูซวน ว่า ‘พี่สาว’ แล้วด้วยซ้ำ

“น่าเสียดาย พวกเธอช้าไปแล้วหย่ะ ลูกพี่ลูกน้องของฉันมีแฟนแล้ว แถมยังเป็นดอกไม้งามของมหาวิทยาลัยเราอีกด้วยนะ”

จ้าว ซูซวน ยักไหล่

สาวๆ พวกนี้โสดมานานเกินไปแล้ว จนบ้าคลั่งกันไปหมด

ผู้หญิงนี่ช่างน่ากลัวจริงๆ..

“หา?”

“มีแฟนแล้วเหรอ”

“แบบนี้ก็ไม่สนุกแล้วสิ”

ทันใดนั้น สาวๆ หลายคนก็มีสีหน้าผิดหวังมาก

“ซูซวน ไม่เป็นไรหรอก ส่ง WeChat ของลูกพี่ลูกน้องของเธอมาให้ฉันเถอะ”

ตอนนี้ มีแค่สาวสวยคนนั้นเท่านั้นที่ยังไม่ยอมแพ้

“จริงๆ แล้ว ฉันมีความคิดแบบคนหัวโบราณมากๆ”

คำพูดของสาวสวยคนนั้นทำให้ จ้าว ซูซวน ถึงกับงุนงงไปอีกครั้ง

“หมายความว่าไง?”

“ก็.. ฉันเป็นคนหัวโบราณมากไง...เลยไม่รังเกียจที่จะเป็นภรรยารอง~”

สาวสวยคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ

“ไปไกลๆ เลย”

จ้าว ซูซวน อดไม่ได้ที่จะบ่น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

“เฟยเฟย เธอทำฉันขำแทบตายแน่ะ”

คนอื่นๆ อีกหลายคนก็หัวเราะกับคำพูดของสาวสวยคนนั้นเช่นกัน

“เฮ้อ เดี๋ยวนี้ต้องรีบทำแต้มก่อน ถ้าช้าก็อดนะ หนุ่มดีๆ โดนแย่งไปหมดแล้ว”

“ดูสิ สาวสวยอย่างฉันก็ได้แต่โสดไป ต้องทนดูคนอื่นโชว์ความรักต่อหน้า ยัดเยียดอาหารสุนัขให้…”

สาวสวยคนนั้นส่ายศีรษะ แล้วหยุดแกล้งหยอกล้อ จ้าว ซูซวน

ไม่อย่างนั้นเธอกลัวว่าเดี๋ยวจะออกจากร้านอาหารนี้ไปไม่ได้

หลังจากเล่นสนุกกันจบ ก็กลับมาทานอาหารเย็นกันต่อ

ทุกคนคุยเล่นหัวเราะกันอย่างสนุกเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว ยกเว้น หลิน หมี่เอ๋อร์ ที่หยิ่งในตอนแรก ตอนนี้ก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเงียบๆ ไม่กล้าพูดอะไรเลย

หลังจากทานอาหารเสร็จ จ้าว ซูซวน ส่งวิดีโออวยพรของ จาง เหวินจวิ้น ให้กับ สวี อวิ๋นอวิ๋น

สาวๆ ทุกคนลุกขึ้นถ่ายรูปหมู่กัน หลังจากนั้น สวี อวิ๋นอวิ๋น ก็โพสต์ลงใน Moments WeChat ทันทีอย่างมีความสุข

หลังงานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง จ้าว ซูซวน ก็จากไป

ระหว่างทางกลับมหาลัย จ้าว ซูซวน ครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะหยุดไม่ให้ หนิงซวง ทำอาหารที่แย่ๆ ได้อย่างไร

สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้ ทำให้ จ้าว ซูซวน รู้สึกขอบคุณ เย่เฉิน มาก

เพื่อแสดงความขอบคุณต่อน้องชายเธอ และเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องทนทรมานกับอาหารแย่ๆ ของ หนิงซวง อีกต่อไป

จ้าว ซูซวน จึงตัดสินใจแน่วแน่ว่า ..ไม่ว่าอย่างไรก็ตามจะต้องหยุดไม่ให้ หนิงซวง ทำอาหารที่แย่ๆ ให้ได้

วันรุ่งขึ้น ซู หนิงซวง มีเรื่องบางอย่าง และเธอขอให้ เย่เฉิน มาที่บ้านของเธอ

“มีอะไรเหรอ?”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เฉิน มาถึงบ้านของ ซู หนิงซวง

“เธอยังจำได้ไหม ที่เรากับ หลิงเอ๋อร์ เคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่ามีเวลา จะไปเที่ยวด้วยกัน?”

ซู หนิงซวง ถาม

“จำได้”

เย่เฉิน คิดสักพัก ก็จำได้ว่ามีเรื่องนี้อยู่จริง

แต่เนื่องจากยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปที่ไหน ก็เลยถูกเลื่อนออกไปจนถึงตอนนี้

“ฉันคุยกับ หลิงเอ๋อร์ แล้ว สุดสัปดาห์นี้ เราทั้งคู่มีเวลา”

“พอดีว่าจะได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน”

ซู หนิงซวง รู้ตารางเรียนของ เย่เฉิน มานานแล้ว ช่วงนี้เธอกับ ซู หลิงเอ๋อร์ ก็ได้คุยกันอยู่..

“ได้สิ แล้วคุณคิดจะไปที่ไหนล่ะ?”

ไปเที่ยว ไปพักผ่อนบ้าง เย่เฉิน ก็ยินดีมากเช่นกัน

แต่จะไปที่ไหนนั้น เย่เฉิน ยังคิดไม่ออก

ประเทศกว้างใหญ่ มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย ใครจะรู้ว่าจะไปที่ไหนดี?

“เธอรอฉันแป๊บ”

เมื่อได้ยิน เย่เฉิน พูดแบบนั้น ซู หนิงซวง ก็เผยรอยยิ้มแปลกๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องของเธอ โดยไม่รู้ว่าจะทำอะไร…

ไม่กี่นาทีต่อมา ซู หนิงซวง กลับมาพร้อมกับกระเป๋าใบหนึ่ง

“จริงๆ ฉันก็ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะไปที่ไหน”

“เรื่องนี้.. งั้นฝากให้เป็นหน้าที่ของเธอเลย”

ซู หนิงซวง พูดด้วยน้ำเสียงลึกลับ

“หา?”

เย่เฉิน พึมพำเบาๆ ขณะชี้นิ้วมาที่ตัวเอง

ในขณะที่ เย่เฉิน กำลังคิด ซู หนิงซวง ก็ส่งกระเป๋าที่เธอถือให้ เย่เฉิน

“มีสิ่งนี้แล้ว เธอก็ไม่ต้องคิดมาก ปล่อยให้โชคชะตาตัดสินเถอะ”

ซู หนิงซวง อธิบาย

เย่เฉิน รู้สึกสงสัย เปิดกระเป๋าที่ ซู หนิงซวง ส่งให้มาดู

มีสองสิ่งอยู่ข้างใน

เป็นลูกดอกหนึ่งอัน กับสิ่งที่ดูเหมือนแผนที่ หรืออะไรสักอย่าง..

เย่เฉิน หยิบออกมาแล้วเปิดดู ปรากฏว่าเป็นแผนที่ของประเทศ

“ที่นี่เข้าใจแล้ว ..ใช่ไหม?”

ซู หนิงซวง รอผลลัพธ์จาก เย่เฉิน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“อืม ปล่อยให้โชคชะตาตัดสินแล้วกัน”

พูดเสร็จ เย่เฉิน ก็กางแผนที่ประเทศออก หาเทปใสมาติดแผนที่เข้ากับผนัง

เย่เฉิน ถอยออกมาเล็กน้อย ถือลูกดอกพร้อมที่จะลงมือ

เมื่อถึงตอนนั้น ลูกดอกจะปักไปยังบริเวณใดในแผนที่ เราก็จะไปเที่ยวที่นั่น

มีวิธีนี้ก็ไม่ต้องกังวลแล้ว

และแค่ปล่อยให้โชคชะตาตัดสิน

เย่เฉิน หลับตาลง

“พร้อมแล้ว”

ซู หนิงซวง ถอยหลังเล็กน้อย แน่ใจว่าปลอดภัยแล้วจึงพูดขึ้น

ฟิ้ว!

ทันใดนั้น เย่เฉิน ก็ขว้างลูกดอกออกไปอย่างแรง

ในพริบตา ลูกดอกก็ปักลงบนแผนที่

เย่เฉิน กับซู หนิงซวง รีบวิ่งเข้าไปดูผลลัพธ์ทันที

เมื่อเห็นผลลัพธ์แล้ว เย่เฉิน กับซู หนิงซวง ต่างก็ชะงัก ไม่คาดคิดว่าคราวนี้สถานที่ในครั้งนี้จะเป็น…

(1)[น้ำปุ๋ยที่อุดมสมบูรณ์อย่าปล่อยให้ไหลเข้านาคนอื่น (肥水不流外人田)] - เก็บของดีๆ ไว้ภายในครอบครัว มีความคล้ายกับคำสำนวนไทยที่ว่า ‘เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน’