ตอนที่ 27 จุดแรกในการเดินทาง ภัยพิบัติของสวรรค์และโลก ยุคมืดของมนุษยชาติ!

ไม่นานซุยก็เริ่มเล่า

ที่แท้...

หนี่ว์วาสร้างมนุษย์ขึ้นมา เป็นมารดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของมนุษยชาติ

มนุษย์ได้รับพรจากนางเป็นเวลาเก้าชั่วอายุคน

บัดนี้ เก้าชั่วอายุคนได้ผ่านพ้นไปแล้ว! พรของราชินีหนี่ว์วาได้จางหายไป

เผ่าปีศาจค้นพบว่าเลือดเนื้อของมนุษย์มีคุณสมบัติพิเศษ

จึงเริ่มล่ามนุษย์  มนุษย์นับไม่ถ้วนถูกเผ่าปีศาจล่า

หลายเผ่าพันธุ์ของมนุษย์แม้กระทั่งถูกเผ่าปีศาจทำลายล้าง

แม้แต่เผ่าซุยหมิงที่ซุยอาศัยอยู่ก็ถูกเผ่าปีศาจรบกวนอย่างต่อเนื่อง

มีคนถูกเผ่าปีศาจกินเป็นอาหารอยู่เรื่อยๆ

โชคดีที่ซุยมีวิชาอาคม จึงสามารถปกป้องมนุษย์ได้ชั่วคราว

หลินจู้ได้ยินแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้

เขาและซุยก็นับว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

อีกทั้งก่อนที่หลินจู้จะข้ามมิติมา เขาก็เป็นมนุษย์

จึงเกิดความสงสารต่อมนุษยชาติขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม มนุษยชาติมีเส้นทางการพัฒนาของตัวเอง

และในที่สุดก็จะขึ้นครองตำแหน่งตัวเอกของสวรรค์และโลก

หลินจู้ไม่สามารถพูดออกมาตรงๆ ได้

จึงได้แต่แนะนำเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

หากมนุษยชาติต้องการแข็งแกร่ง

จำเป็นต้องรวบรวมโชคชะตาของมนุษยชาติอีกครั้ง

และนำพามนุษยชาติเข้าสู่สังคมอารยธรรม

ขั้นตอนแรก แน่นอนว่าต้องสร้างแหล่งกำเนิดไฟ

ซุยนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นหนึ่งในสามบรรพบุรุษของมนุษยชาติ

บัดนี้มีวิชาอาคมอยู่ในตัว ย่อมสามารถใช้พลังวิเศษจุดไฟได้

การจุดไฟด้วยพลังวิเศษไม่สามารถเผยแพร่ได้

จำเป็นต้องให้คนธรรมดาเข้าใจศิลปะการจุดไฟด้วย

จึงจะสามารถเผยแพร่ได้อย่างกว้างขวาง

เขากำลังจะแนะนำซุย ในตอนนี้ เห็นชาวเผ่าคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในถ้ำอย่างตื่นตระหนก

"หัวหน้าเผ่า ไม่ดีแล้ว!"

เมื่อเข้ามาในถ้ำ ชายหนุ่มชาวเผ่าคนนั้นก็ตะโกนดังลั่น

"เกิดอะไรขึ้น?" ซุยรีบถาม

"เผ่าปีศาจ มีกลุ่มปีศาจใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาที่หมู่บ้านของเรา

ชาวเผ่าอีกหลายคนที่ออกไปล่าสัตว์กับข้าถูกปีศาจกินหมดแล้ว"

"อะไรนะ?"

ซุยตกใจมาก รีบวิ่งออกจากถ้ำ ตะโกนเสียงดัง

"ชาวเผ่าทั้งหมด รีบกลับเข้าถ้ำหลบภัยเร็ว"

เสียงถูกส่งออกไปด้วยพลังวิเศษ

มนุษย์ที่ได้ยินเสียงเรียกของซุยต่างรีบวิ่งกรูกันเข้าถ้ำอย่างตื่นตระหนก

ในเวลาอันรวดเร็ว คนชรา เด็ก

และผู้อ่อนแอทั้งหมดเข้าไปในถ้ำ

ชายฉกรรจ์หลายร้อยคนถือไม้กระบองและหินยืนเฝ้าอยู่หน้าถ้ำ

เตรียมพร้อมที่จะใช้ร่างกายและเลือดเนื้อปกป้องครอบครัวที่อยู่ในถ้ำ

หลินจู้ยืนอยู่นอกถ้ำ เห็นมนุษย์รวมพลังกันเช่นนี้ ก็อดรู้สึกประทับใจไม่ได้

แน่นอน กองกำลังมนุษย์เพิ่งเตรียมพร้อมเสร็จ

ก็เห็นพลังปีศาจมากมายปั่นป่วนมาแต่ไกล

เห็นกลุ่มปีศาจนับร้อยตัววิ่งบ้าคลั่งมาทางนี้

ปีศาจเหล่านี้มีรูปร่างประหลาดทุกตัว

จากรูปร่างภายนอกสามารถจำแนกได้ว่ามีสิงโต เสือ ช้าง หมี เสือดาว งู และอื่นๆ อีกมากมาย

เมื่อพวกปีศาจวิ่งมาใกล้ เห็นมนุษย์เหล่านี้

ก็ตื่นเต้นส่งเสียงร้องดังลั่น

เห็นปีศาจหลายตัวพุ่งตรงมาจากท้องฟ้า

ลงมาอยู่ด้านหน้ากองทัพปีศาจ

ปีศาจที่นำหน้าถือกระบองงาหมาป่า

รูปร่างกลมป้อม มีเขี้ยวสองคู่ ดูดุร้ายมาก

ดูเหมือนจะเป็นปีศาจหมูอย่างไม่ต้องสงสัย

"ฮ่าๆ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์จริงๆ ด้วย

มีมนุษย์มากมาย วันนี้พวกเราจะได้อิ่มหนำสำราญกันแล้ว"

ปีศาจหมูตัวนั้นตะโกนเสียงดัง

"โฮ่ๆๆ..."

ฝูงปีศาจส่งเสียงคำรามด้วยความตื่นเต้น

ในสายตาของพวกมัน มนุษย์ก็คืออาหาร

พวกนี้เป็นอาหารจานโปรดที่หายากเสียด้วย!

"บุก!"

พร้อมกับเสียงตะโกนของปีศาจใหญ่ ปีศาจรอบๆ ก็พุ่งเข้าใส่มนุษย์ทันที

ซุยเห็นดังนั้น ก็ยกไม้กระบองขึ้น ฟาดเข้าใส่ปีศาจตัวหนึ่งอย่างแรง

ปีศาจหมีตัวนั้นมีชื่อเสียงด้านพละกำลัง

จะเอาซุยมาไว้ในสายตาได้อย่างไร

เห็นซุยตีมา ก็รีบยื่นมือออกมารับ

ซุยพลันปล่อยพลังวิเศษออกมา

ไม้กระบองพุ่งใส่แขนของปีศาจหมีในชั่วพริบตา

ทำให้แขนของมันแตกกระจาย

ปีศาจหมีลอยกระเด็นออกไป

ตกลงบนพื้นกลายเป็นหมีตายตัวหนึ่ง

พวกปีศาจที่คลั่งไคล้อย่างหนัก

ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

ยังคงพุ่งเข้าใส่มนุษย์คนอื่นๆ ต่อไป

ชายหนุ่มมนุษย์โบกไม้กระบองเข้าฆ่าฟันเผ่าปีศาจ

มนุษย์ดั้งเดิมเหล่านี้ล้วนแข็งแกร่งมาก

ถึงกับต่อสู้กับปีศาจธรรมดาได้อย่างสูสี

ปีศาจไม่กี่ตัวที่มีพลังวิเศษสูงส่งเห็นดังนั้น

ก็พุ่งเข้ามาด้านหน้า พลังวิเศษปั่นป่วน ตีเข้าใส่มนุษย์

ปีศาจหมูที่นำหน้า มีวิชาอาคมถึงขั้นเซียนลึกลับช่วงปลายแล้ว พุ่งตรงเข้าหาซุย

หลินจู้รู้ว่า วันนี้หากตนไม่ลงมือ มนุษย์คงจะสูญเสียอย่างหนักแน่

"ไป!"

เขารีบโบกมือ ไข่มุกควบคุมทะเลลูกหนึ่งพุ่งออกไป

ตีเข้าที่กระหม่อมของปีศาจหมูอย่างแรง

ปีศาจหมูถูกตีจนสมองแตกกระจาย

ตายอย่างอนาถ กลายเป็นหมูตายตัวหนึ่ง

ภายใต้ไข่มุกควบคุมทะเล

มีเพียงปีศาจขั้นเซียนลึกลับขั้นสูงสุดเท่านั้นที่จะไม่ถูกฆ่าในทันที

จากนั้น หลินจู้ก็ลงมือต่อเนื่อง

จัดการกับปีศาจตัวที่แข็งแกร่งไปทีละตัว

ส่วนซุยก็ฆ่าฟันปีศาจตัวอื่นๆ

ปีศาจบางตัวเห็นผู้นำถูกฆ่า ก็ตกใจรีบหนีไป

หลินจู้ลงมือแล้ว จะปล่อยให้มีตัวที่รอดชีวิตได้อย่างไร

เขาพุ่งร่างออกไป ไม่นานก็สังหารปีศาจที่หมายจะหลบหนีจนหมดสิ้น

จากนั้นจึงใช้จิตสำรวจความเคลื่อนไหวรอบๆ

พบว่าไม่มีอะไรตกหล่น หลินจู้จึงกลับมาที่ถ้ำของมนุษย์

ตอนนี้ หลินจู้ได้ลงมือปกป้องมนุษย์ทั้งหมดภายใต้การนำของซุย

ต่างมากราบขอบคุณหลินจู้ที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้

หลินจู้ไม่ได้ถือสาอะไร เขาเดินเข้าไปในถ้ำกับซุย

ซุยสั่งให้คนไปเอาเนื้อสัตว์มาเลี้ยงรับรองหลินจู้

หลินจู้กล่าว "มนุษย์อ่อนแอ ถูกเผ่าปีศาจล่า"

"ข้าอาจปกป้องพวกท่านได้ครั้งหนึ่ง

แต่ไม่สามารถอยู่คุ้มครองที่นี่ตลอดไปได้

อีกทั้งเผ่าพันธุ์มนุษย์มีมากมาย แม้แต่ผู้ทรงพลังก็ไม่สามารถดูแลได้ทั่วถึง

หากมนุษย์ต้องการสืบทอดเผ่าพันธุ์ต่อไป ก็ต้องพึ่งพาตัวเองเป็นหลัก"

ซุยถอนหายใจ "ในหมู่มนุษย์มีผู้ฝึกวิชาน้อยนัก ส่วนปีศาจใหญ่ก็มีมากมายไม่ขาดสาย

หากพึ่งพาตัวเองเพียงอย่างเดียว จะต้านทานได้อย่างไร?"

หลินจู้ส่ายหน้า "แม้ว่ามนุษย์จะมีผู้ฝึกวิชาน้อย

แต่ก็มีมือที่ขยันขันแข็งและสมองที่ฉลาดหลักแหลม

หากสามารถเผยแพร่ความสามารถที่ทุกคนสามารถทำได้

ก็จะรวบรวมโชคชะตาและสืบทอดไฟแห่งอารยธรรมได้อย่างแน่นอน..."

มีบางเรื่องที่หลินจู้ไม่สะดวกจะพูดออกมาตรงๆ

เขาจึงได้แต่แนะนำให้ซุยครุ่นคิดถึงความลึกลับในนั้นด้วยตัวเอง

หลินจู้พักอยู่ที่เผ่าซุยหมิงสักระยะ เขาชี้แนะวิชาของซุย

ทำให้วิชาของซุยก้าวหน้าขึ้นมาก จากนั้นจึงบอกลา

เพื่อเดินทางท่องเที่ยวในโลกหงหวางต่อไป

เมื่อเผ่าซุยหมิงเห็นว่าหลินจู้จะจากไป ทั้งเผ่าก็มาส่ง

แสดงความเคารพต่อหลินจู้อย่างสูงสุด

เพราะว่าหลินจู้มีบุญคุณในการปกป้องเผ่า

หลังจากหลินจู้จากไป

ซุยครุ่นคิดถึงความหมายของการสืบทอดไฟแห่งอารยธรรมอย่างละเอียด

จากนั้นก็เกิดความคิดที่จะสร้างแหล่งกำเนิดไฟขึ้นมา

การที่จะให้มนุษย์ธรรมดาทุกคนสามารถสร้างไฟได้

จำเป็นต้องมีวิธีพิเศษจึงจะทำได้

ซุยยังคิดวิธีไม่ออก เขานั่งอยู่บนก้อนหินใหญ่หน้าถ้ำ ครุ่นคิดอย่างหนัก

ทันใดนั้น ซุยได้ยินเสียงปัง ปัง ดังมาเข้าหู

เขาเงยหน้าขึ้นมอง เห็นนกตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งกำลังจิกกิ่งแห้งของต้นไม้ซุย

บนกิ่งไม้แห้งนั้นกลับปรากฏประกายไฟขึ้นมา

ไฟ! ซุยถึงกับตาสว่างวาบ

เขาโบกมือ กิ่งไม้แห้งท่อนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

ซุยมองกิ่งไม้ในมือ ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง

จากนั้น เขาก็หยิบก้อนหินขึ้นมาอีกก้อน

ทุบลงบนกิ่งไม้นั้น แล้วก็เกิดประกายไฟขึ้นจริงๆ

ซุยดีใจเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อมีประกายไฟได้ ก็ย่อมสามารถสร้างแหล่งกำเนิดไฟขึ้นมาได้

เขาคิดต่อไปอีกหลายเดือน ปรับปรุงนับครั้งไม่ถ้วน

ในที่สุดก็คิดค้นวิธีการสีไม้ให้เกิดไฟได้สำเร็จ

คบเพลิงอันหนึ่งถูกซุยจุดขึ้นมา

ชาวเผ่านับไม่ถ้วนต่างพากันมารวมตัว

มองคบเพลิงในมือของซุยด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง

ซุยชูคบเพลิงขึ้นสูง เงยหน้ามองฟ้า ประกาศต่อโลกหงหวาง

เผ่าพันธุ์มนุษย์ของข้า บัดนี้ได้รู้แจ้งวิธีการสีไม้ให้เกิดไฟ

สร้างสรรค์สิ่งใหม่จากความว่างเปล่า ทำคบเพลิงขึ้นมาได้

นับแต่นี้ไป มนุษย์จะสืบทอดไฟแห่งอารยธรรม

พัฒนาตนเองอย่างไม่หยุดยั้ง ไม่ยอมจำนนต่อสิ่งใด

แม้ความมืดจะมาเยือน ข้าก็ไม่หวั่นเกรง ขอให้เต๋าแห่งสวรรค์จงรับรู้!

***********************************************************************************

(จบตอนที่ 27 จุดแรกในการเดินทาง ภัยพิบัติของสวรรค์และโลก ยุคมืดของมนุษยชาติ!)

 

“ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านและสนับสนุน”

~หากชอบเนื้อหานี้อย่าลืมกด Like โปรดติดตามและแนะนำด้วยขอบคุณมากครับ~