ตอนที่ 26 จุดประสงค์จริงของไป๋หลี่หมิง
จ้าวอวิ๋นมองซุนเกี๋ยนด้วยความประหลาดใจ
ถ้าเป็นนายท่านคนอื่น แม้จะไม่โกรธ แต่คงจะรู้สึกไม่พอใจที่โดนขัด
แต่พอหันไปมองซุนเกี๋ยน เขาก็เห็นว่าบนใบหน้าของซุนเกี๋ยนไม่มีความโกรธเลย มีแต่ความอยากรู้อยากเห็น
“ท่านกุนซือ จะสร้างทางเดินข้ามแม่น้ำอย่างเปิดเผย แล้วแอบข้ามแม่น้ำไปที่อื่นได้ยังไง?” ซุนเกี๋ยนถามด้วยความสงสัย
เหล่าแม่ทัพคนอื่นๆ ต่างก็มองไป๋หลี่หมิง
แค่ข้ามแม่น้ำ ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยากด้วย?
“ถ้าอยากจะข้ามแม่น้ำ ก็ต้องดูแผนที่ก่อน เอาแผนที่มา!” ไป๋หลี่หมิง ยิ้ม
ไม่นาน ทหารก็เอาแผนที่ที่ระบุภูมิประเทศของลั่วหยางและเหอตงมาให้
ไป๋หลี่หมิงชี้ไปที่แผนที่ และเริ่มวิเคราะห์
“ตอนนี้ กองทัพของเรากับกองทัพของตั๋งโต๊ะกำลังเผชิญหน้ากันอยู่ที่ลั่วหยาง!”
“กองกำลังพันธมิตรมีทหารสองแสนนาย ส่วนตั๋งโต๊ะมีทหารแสนห้าหมื่นนาย ตอนนี้ ทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากันอยู่ที่ด่านโสหุย”
"นอกจากนี้ ตั๋งโต๊ะยังต้องป้องกันที่อื่นๆ ต้องรับมือกับม้าเท้ง หานซุยกับอ๋องซีเหลียงคนอื่นในทางซีเหลียง”
“ที่นั่นเป็นรังเก่าของตั๋งโต๊ะ ดังนั้น ตั๋งโต๊ะคงไม่กล้าถอนทหารออกไป ข้าคาดว่าที่นั่นน่าจะมีทหารไม่ต่ำกว่าสามหมื่นนาย”
"ในทำนองเดียวกัน ตอนนี้กองกำลังโจรโพกผ้าเหลืองที่เหอตงก็กำลังแข็งแกร่ง กองทัพของตั๋งโต๊ะที่เหอตงไม่กล้าเคลื่อนไหว ที่นั่นก็น่าจะมีทหารมากกว่าสองหมื่นนาย!”
“แบบนี้ กองทัพของตั๋งโต๊ะที่เรายืนยันได้ก็น่าจะราวๆ สองแสนนาย”
“ส่วนที่ด่านต่างๆอย่างเช่นด่านหู่เหลา ด่านอู่ ด่านต้ากู่ ด่านหังกู๋ ด่านเถิง รวมถึงกวนจงก็น่าจะมีทหารประจำการอย่างน้อยสี่ถึงห้าหมื่นนาย!”
“รวมกับทหารที่ถูกพวกเราฆ่าตายไปก่อนหน้านี้ ข้าคาดว่า กองกำลังที่ตั๋งโต๊ะสามารถใช้งานได้จริงๆ คงจะมีทหารม้าไม่เกินหมื่น!”
“อย่างไรก็ตาม เพื่อความปลอดภัยของเมืองลั่วหยาง ตั๋งโต๊ะคงไม่ยอมทิ้งแนวป้องกันแม่น้ำเหลืองแน่และจุดข้ามแม่น้ำที่สามารถรองรับกองทัพขนาดใหญ่ได้ ก็มีแค่ที่เมืองเหมิ่งจินเท่านั้น!”
“ดังนั้น ตั๋งโต๊ะต้องส่งทหารไปที่นั่นแน่! ”
“นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าบอกว่าห้ามข้ามแม่น้ำที่เมืองเหมิ่งจิ่น ถ้าข้ามไปพวกเราก็จะถูกโจมตี!”
เหล่าแม่ทัพที่อยู่ในกระโจมต่างก็ตั้งใจฟัง
แม้แต่จ้าวอวิ๋นก็เพิ่งเคยได้ยินคนวิเคราะห์การเคลื่อนไหวของตั๋งโต๊ะได้อย่างชัดเจนเช่นนี้ เขาพยักหน้าอย่างลับๆ
"แค่ความสามารถในการวิเคราะห์ กุนซือคนนี้ก็ไม่ธรรมดาแล้ว!” จ้าวอวิ๋นคิดในใจ
มีเพียงซุนเกี๋ยนเท่านั้นที่ขมวดคิ้ว
“ที่ท่านกุนซือพูดก็ถูก แต่นอกจากเหมิ่งจิ่นแล้ว ก็ไม่มีที่ไหนให้ข้ามแม่น้ำแล้ว”
“เมื่อกี้ท่านบอกว่าให้พวกเราไปข้ามแม่น้ำทางตะวันตก หมายความว่าให้พวกเราไปข้ามที่เมืองผู่ปาน แล้วบุกตรงไปที่กวนจงงั้นหรือ?”
พอได้ยิน ทุกคนก็พยักหน้า
นี่เป็นปัญหาใหญ่ ถ้าไปข้ามที่เมืองผู่ปานจริงๆ พวกเขาก็จะเข้าไปในวงล้อมของศัตรู!
“พวกท่านคิดมากไปเองทั้งนั้น” ไป๋หลี่หมิงหัวเราะ
“ทำไมกองทัพของเราต้องข้ามแม่น้ำพร้อมกันด้วย?”
“แบบนี้ไม่เท่ากับว่าเอาจุดด้อยของตัวเอง ไปโจมตีจุดแข็งของศัตรู?”
“กองทัพของเรามีทหารสี่หมื่นนาย ส่วนฝ่ายศัตรูมีแค่หมื่นกว่านาย ”
“พวกเราแบ่งกำลังออกเป็นกลุ่มเล็กๆ แล้วค่อยๆข้ามแม่น้ำเหลืองก็ได้ วันนี้ข้ามสามพัน พรุ่งนี้ข้ามห้าพัน ยกเว้นเหมิ่งจิ่น ตรงไหนก็ข้ามได้!”
"ศัตรูหาตัวพวกเราไม่เจอหรอก ต่อให้เจอ พวกมันก็ทำอะไรไม่ได้ "
"ถ้ามันกล้าไล่ตามพวกเรา พวกเราก็ข้ามแม่น้ำที่เหมิ่งจิ่นซะเลย! "
"ถ้ามันไม่กล้าไล่ตาม ไม่กี่วันกองทัพทั้งหมดของพวกเราก็ข้ามแม่น้ำได้หมดแล้ว!”
"แบบนี้ พวกเราก็ข้ามแม่น้ำได้ ไม่เห็นยากเลย "
"...." ทุกคนอ้าปากค้าง
ที่แท้ก็มีวิธีข้ามแม่น้ำแบบนี้ด้วย!
สมัยก่อน เวลาข้ามแม่น้ำ พวกเขามักจะบุกทะลวงจุดใดจุดหนึ่ง และพยายามข้ามแม่น้ำพร้อมกัน
ไม่เคยมีใครคิดจะใช้ประโยชน์จากการที่ศัตรูมีกำลังพลน้อยแล้วค่อยๆ ข้ามแม่น้ำแบบนี้มาก่อน!
วิธีข้ามแม่น้ำแบบนี้อาจไม่ทำให้เกิดความสูญเสีย และศัตรูก็จนปัญญา!
ซุนเกี๋ยนรีบชมเชย "แผนดีมาก! ถ้าทำตามนี้ พวกเราก็ข้ามแม่น้ำได้อย่างปลอดภัย!”
พูดจบ เขาก็ขมวดคิ้ว "แต่ข้าเป็นห่วงว่าถ้าหากพวกเราแบ่งกำลังออกไปข้ามแม่น้ำแล้วถูกศัตรูเจอเข้าจะทำยังไง? "
"ถึงตอนนั้นทหารส่วนใหญ่คงข้ามไปแล้ว ส่วนน้อยที่เหลืออยู่ คงต้องตายแน่ "
เหล่าแม่ทัพคนอื่นๆ มองไป๋หลี่หมิง
“ข้าคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว ดังนั้น ตอนที่ข้ามแม่น้ำ พวกเราต้องพยายามอย่าให้ศัตรูเห็น”ไป๋หลี่หมิงยิ้ม
“เรื่องนี้ พวกเราต้องป้องกันไว้ก่อนสองชั้น อย่างแรก แสร้งทำเป็นว่าจะโจมตีเหอตง ทำให้ศัตรูคิดว่าพวกเราต้องการฉวยโอกาสนี้โจมตีเหอตง และลดความระมัดระวังของศัตรู!”
“ภายนอก พวกเราต้องทำเป็นว่าจะบุกเหอตง แต่จริงๆแล้ว พวกเราจะค่อยๆข้ามแม่น้ำไปทางใต้!”
“นี่แหละคือแผนสร้างทางเดินข้ามแม่น้ำอย่างเปิดเผย แต่แอบข้ามแม่น้ำไปที่อื่น!”
“อย่างที่สอง ตอนที่พวกเราข้ามแม่น้ำ พวกเราควรข้ามแม่น้ำในตอนกลางคืน เก็บอาวุธและเกราะ สวมรอยเป็นชาวบ้าน หลังจากข้ามแม่น้ำแล้ว ให้ไปรวมตัวกันที่ภูเขาเป่ยหมาง”
“แบบนี้ ต่อให้ถูกพบเข้า ศัตรูก็คงไม่เอะใจอะไร!”
"ดีมาก! " ซุนเกี๋ยนหัวเราะ
"ท่านกุนซือรอบคอบจริงๆ ข้าคิดมากเกินไปแล้ว!”
เหล่าแม่ทัพคนอื่นๆ ก็ดีใจ
แบบนี้ เรื่องข้ามแม่น้ำก็เรียบร้อยแล้ว เหลือแค่เรื่องหลังจากข้ามแม่น้ำ!
“ท่านกุนซือ ทางเหนือของลั่วหยางมีภูเขาเป่ยหมาง ถึงแม้ว่าพวกเราจะข้ามแม่น้ำเหลืองได้ แต่ก็ยังมีด่านอยู่สองด่านคือด่านเซียวผิงจิ่นและด่านเหมิ่งจิ่น!”
“พวกเราควรบุกด่านไหน?” เตียวเลี้ยวถาม
“ท่านกุนซือ ในเมื่อตั๋งโต๊ะต้องการย้ายเมืองหลวง ทำไมพวกเราไม่ยึดด่านเซียวผิงจิ่น เพื่อตัดทางหนีของตั๋งโต๊ะล่ะ?” หันต๋งเสนอ
"ไม่ได้เด็ดขาด! "ไป๋หลี่หมิงส่ายหัว
"แบบนั้น เท่ากับเป็นการเตือนศัตรู"
“ถ้าพวกเรายึดด่านเซียวผิงจิ่น และตัดทางถอยของตั๋งโต๊ะ ข้าเกรงว่าตั๋งโต๊ะจะเลิกสนใจกองกำลังพันธมิตร แล้วหันมาโจมตีพวกเราแทน!”
“ในเวลาเดียวกัน ด่านเหมิงจินของศัตรูก็จะขวางทางถอยของเรา”
“ถ้าหนิวฟูส่งทัพจากเหอตงมาอีก กองทัพเราจะโดนล้อมและต้องสู้ถอยกลับแม่น้ำ!”
ทุกคนตกใจ
ถ้าคิดดูดีๆ มันก็จริง!
เมื่อพวกเขาข้ามแม่น้ำไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะยึดพื้นที่สำคัญได้ แต่จริงๆ แล้ว พวกเขาจะเข้าไปในวงล้อมของศัตรู อันตรายมาก!
“แล้วท่านกุนซือ มีแผนอะไรหรือไม่?” ซุนเกี๋ยนถาม
"หรือว่าพวกเราต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ปล่อยให้ตั๋งโต๊ะหนีไป? "
“ไม่ใช่อยู่แล้ว! ”ไป๋หลี่หมิงพูดอย่างจริงจัง
"หลังจากที่กองทัพของเราข้ามแม่น้ำไปแล้ว พวกเราจะเป็นกองกำลังลึกลับ ห้ามเคลื่อนไหวโดยพลการเด็ดขาด!”
“พวกเราต้องรอให้ตั๋งโต๊ะย้ายเมืองหลวงก่อน แล้วพวกเราค่อยหาโอกาสโจมตี!”
“งั้นพวกเราต้องอยู่นิ่งๆจนกว่าตั๋งโต๊ะจะย้ายเมืองหลวงงั้นหรือ?” จ้าวเซินถาม
ทุกคนแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นจ้าวเซินพูดเป็นครั้งแรก แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก หันไปมองไป๋หลี่หมิงแทน
สายตาของทุกคนเหมือนกับจะถามว่า หรือว่าพวกเราต้องอยู่นิ่งๆ หลังจากที่อุตส่าห์ข้ามแม่น้ำมาแล้ว?
"แน่นอนว่าไม่ใช่!" ไป๋หลี่หมิงหัวเราะ แล้วชี้ไปที่จุดๆ หนึ่งบนแผนที่
“ระหว่างที่พวกเรารอ พวกเราสามารถส่งทหารไปที่นี่ได้”
ทุกคนมองไปตามทิศทางที่เขาชี้ และเห็นว่ามันคือแม่น้ำชาน สาขาหนึ่งของแม่น้ำลั่ว อยู่ทางตะวันตกของด่านผิงจิ่น
“ท่านกุนซือ จะส่งทหารไปที่นั่นทำไม?” ซุนเกี๋ยน สงสัย
"ถ้าจะซุ่มโจมตี พวกเราก็ไปที่ด่านหังกู๋ไม่ดีกว่าหรือ? "
"ใช่ๆๆ " ทุกคนพยักหน้า
หลังจากข้ามแม่น้ำแล้ว ไม่ส่งทหารไปที่อื่น กลับส่งไปที่ชนบทแบบนั้น?
“แน่นอนว่า พวกเราไม่ได้ไปเที่ยวชมวิว!” ไป๋หลี่หมิงยิ้ม
“กองทัพนี้เป็นกองกำลังลับ กองทัพเราควรสร้างเขื่อนที่นั่นเพื่อเตรียมโจมตีศัตรูที่ข้ามแม่น้ำ!”
