ตอนที่ 13 : จี ชางไห่, จี หมิงเยว่

เมื่อได้ยินเสียงนั้น เฉิน ฉางอันหยุดฝีเท้า มองไปยังต้นเสียง

คนอื่นๆ เห็นดังนั้น ต่างรีบคำนับอย่างนอบน้อม

"คารวะองค์ชายรอง!"

"คารวะองค์ชายรอง!"

...

เฉิน ฉางอันหรี่ตามอง

ชายตรงหน้ามีรูปโฉมงดงามผิดธรรมดา คิ้วเรียวดั่งดาบ ตาสุกใส เขาคือองค์ชายรองแห่งต้าโจว จี ชางไห่

ในสถาบันต้าโจวแบ่งนักเรียนเป็น 4 ระดับ กอ ขอ คอ งอ!

เฉิน ฉางอันครองอันดับหนึ่งของนักเรียนชั้นกอมาโดยตลอด

ส่วนคนตรงหน้านี้ เป็นอันดับสองตลอดกาล

อันดับสามคือหลิว เทียนเล่อ ทายาทตระกูลหลิว

อันดับสี่คือหวัง เต๋อสุ่ย ทายาทตระกูลหวัง

อันดับห้าคืออู้ เหม่ยหลิง ทายาทตระกูลอู้

"ฮึ ที่แท้ก็องค์ชายรอง"

เฉิน ฉางอันหรี่ตาพูดเรียบๆ

"ฮ่าๆๆๆ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่มีทางตายหรอก สมกับที่เจ้าไม่เพียงกลับมา แต่ยังฟื้นฟูพลังได้ด้วย!"

จี ชางไห่ไม่สนใจท่าทีเย็นชาของเฉิน ฉางอัน เดินมาโอบไหล่เขาพลางพูดอย่างกระตือรือร้น

"ว่าแต่ พี่ใหญ่เฉิน เรื่องที่เจ้าทำไปนั้นรุนแรงไปหน่อย อาจก่อเรื่องใหญ่ได้นะ!

ข้าได้ปรึกษากับพระบิดาแล้ว ประเทศต้าโจวของเราจะยืนหยัดเคียงข้างเจ้าอย่างแน่นอน!"

จี ชางไห่กระซิบข้างหูเฉิน ฉางอัน สีหน้าจริงจังแฝงความกังวล

แต่เฉิน ฉางอันไม่ใช่ตัวเขาเมื่อปีก่อนแล้ว

หากนับอายุจริง เขาอายุ 120 ปีแล้ว

ตอนนี้เขาเห็นแววอิจฉาวูบผ่านในดวงตาของจี ชางไห่

เฉิน ฉางอันรู้สึกสะดุดใจ

เขาถูกคนแย่งชิงสายเลือดป้าหวังไป ถูกโยนลงหุบเหวซางโหมว คนแรกที่เขาสงสัยคือทายาททั้งสามของตระกูลหลิว หวัง และอู้

แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนสนิทอย่างองค์ชายรองจี ชางไห่...

ก็น่าสงสัยไม่น้อย!

เพราะมีเพียงจี ชางไห่เท่านั้น ที่มักแสดงความอิจฉาสายเลือดป้าหวังของเขาออกมา

ทั้งสองคุยกันอย่างเสแสร้งไปสักพัก ก่อนเดินเข้าสู่สนามประลองของสถาบันต้าโจว

เมื่อเฉิน ฉางอันและจี ชางไห่มาถึง ก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายทันที

"ว้าว พี่ฉางอัน ดีจังเลย เจ้าไม่เป็นอะไรจริงๆ!" ตอนนั้น สาวงามที่ทำให้ใจสั่นคนหนึ่งก้าวเข้ามา

นางดูราว 17-18 ปี ดวงตางดงามเป็นประกาย ริมฝีปากแดงดั่งทับทิม คิ้วโก่งดั่งจันทร์เสี้ยว

ตอนนี้นางพากลิ่นหอมและรอยยิ้มตื่นเต้นมายืนตรงหน้าเฉิน ฉางอัน

ข้างกายนางมีชายหนุ่มในชุดขาว รูปร่างสูงสง่า หน้าตาหล่อเหลา

เห็นสองคนนี้ เฉิน ฉางอันพยักหน้าเล็กน้อย ประสานมือคำนับ "ฝ่าบาทมกุฎราชกุมาร องค์หญิงหมิงเยว่"

ผู้มาใหม่คือมกุฎราชกุมารจี ชางซาน และองค์หญิงจี หมิงเยว่

"ฮึ ที่แท้ก็อัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่แห่งต้าโจวกลับมาแล้ว! แต่ว่านะ... เฉิน ฉางอัน เจ้าเพิ่งกลับมาก็ก่อเรื่องใหญ่เสียแล้ว ช่างทำให้คนเป็นห่วงจริงๆ!"

จี ชางซานพูดอย่างเย็นชา

ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยชอบหน้าเฉิน ฉางอันนัก

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่เฉิน ฉางอันจะทันได้พูด จี หมิงเยว่ก็รีบพูดด้วยสีหน้ากังวล "พี่ชาย เรื่องนี้ต้องไม่ใช่ความผิดของพี่ฉางอันแน่ๆ ต้องมีเหตุผลแน่นอน!"

พูดจบนางก็หันไปมองเฉิน ฉางอัน ดวงตาสวยฉายแววกังวล "พี่ฉางอัน ทำไมเจ้ายังกล้ามาปรากฏตัวที่นี่อีกล่ะ?

รีบออกจากเมืองฉางอันไปหลบลมหลบฝนก่อนเถอะ ตระกูลจวินนั่นเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์นะ ผลลัพธ์จะร้ายแรงมาก..."

"ข้าไม่เป็นไร ขอบคุณองค์หญิงที่เป็นห่วง"

เฉิน ฉางอันยิ้มให้นางอย่างอ่อนโยน ใบหน้าแสดงรอยยิ้มอบอุ่นอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็น

เขารู้ดีถึงความรู้สึกขององค์หญิงหมิงเยว่ที่มีต่อตน

น่าเสียดายที่ตอนนั้นเขามีแต่กู้ ชิงเฉิงในสายตา ไม่ทันสังเกตเห็นคนที่จริงใจอยู่ข้างกาย

จี หมิงเยว่ตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนจะดีใจอย่างมาก

แต่ก่อนเฉิน ฉางอันแม้จะสุภาพกับนาง แต่ก็มีความห่างเหินโดยธรรมชาติ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่า...จะเปลี่ยนไปแล้ว

"ไม่ดีแล้ว พี่ใหญ่ ทายาทตระกูลหลิวกำลังเดินมาทางนี้...พร้อมกับกู้ ชิงเฉิงและหลิว ซือซือ!"

ตอนนั้น เฉิน เสวียนที่อยู่ด้านหลังเฉิน ฉางอันกระซิบบอก ลูกหลานตระกูลเฉินคนอื่นๆ ต่างสีหน้าเคร่งเครียด

"โอ้โฮ ข้านึกว่าใครเสียอีก ที่แท้ก็ทายาทไร้ค่าที่กินหัวใจเสือกับตับหมี อาศัยผู้อาวุโสข่มเหงคนอื่นนี่เอง"

พร้อมกับเสียงพูด กลุ่มคนเดินเข้ามาช้าๆ

นำหน้าคือหลิว เทียนเล่อ, หวัง เต๋อสุ่ย, อู้ เหม่ยหลิง รวมถึงกู้ ชิงเฉิงและหลิว ซือซือที่อยู่ข้างๆ

ด้านหลังยังมีลูกหลานตระกูลอีกมากมาย

"คารวะฝ่าบาทมกุฎราชกุมาร องค์ชายรอง องค์หญิง"

เมื่อพวกเขามาถึง ก็คำนับพร้อมกันต่อสามพี่น้องตระกูลจี

"ฮึๆ ที่แท้ก็น้องหลิวและคนอื่นๆ นี่เอง! ได้ยินว่าพวกเจ้าสามคนเพิ่งเลื่อนขั้นเป็นเทียนอู๋ระดับ 10 แล้ว ช่างทำให้พวกข้าประหลาดใจจริงๆ!"

จี ชางไห่มองพวกเขาพลางพูดอย่างกระตือรือร้น

จี ชางซานเพียงแค่ฮึมฮัมในลำคอ ท่าทางหยิ่งผยองเห็นได้ชัด

จี หมิงเยว่ไม่สนใจพวกเขาเลย สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เฉิน ฉางอัน

เฉิน ฉางอันสังเกตสีหน้าของทุกคน แล้วเหลือบมองผู้มาใหม่อย่างดูแคลน "ข้าเป็นทายาทไร้ค่าหรือไม่ พวกเจ้าลงนรกไปถามน้องชายพวกเจ้าก็รู้แล้ว"

"เฉิน ฉางอัน เจ้าบ้าบิ่นเกินไป ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้านเมือง เจ้าคิดว่าไม่มีใครจัดการเจ้าได้จริงๆ หรือ!"

เมื่อได้ยินเฉิน ฉางอันพูดถึงเรื่องที่ฆ่าน้องชายพวกเขา หลิว เทียนเล่อก็ตวาดด้วยความโกรธ

พร้อมกันนั้น หวัง เต๋อสุ่ยและอู้ เหม่ยหลิงข้างๆ ก็แสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยว!

พลังเทียนอู๋ระดับ 10 ของทั้งสามคนปะทุออกมา สร้างกระแสพลังน่าตกใจ กดดันมาที่เฉิน ฉางอัน!

เหตุการณ์นี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย ทุกคนต่างมุงดูด้วยท่าทางตื่นเต้น

เฉิน ฉางอันหรี่ตามอง เขามองหลิว เทียนเล่อแล้วพูดอย่างดูแคลน "ฮึฮึ มีคนจัดการข้าได้นั้นถูกต้อง แต่ข้ามั่นใจว่าคนนั้นไม่ใช่เจ้าแน่นอน!"

"เฉิน ฉางอัน เจ้าจะโอหังได้อีกไม่นาน ตระกูลจวินกำลังจะส่งคนมา! ตอนนั้นดูซิว่าเจ้าจะตายยังไง!" กู้ ชิงเฉิงจ้องเฉิน ฉางอันพลางพูดขึ้นทันที

เฉิน ฉางอันเหลือบมองนางอย่างเย็นชา สำหรับหญิงที่ยอมสละชื่อเสียงตัวเองเพื่อผูกพันกับตระกูลใหญ่ เขายิ่งรู้สึกรังเกียจ จึงพูดอย่างดูถูก "โง่!"

"เจ้า...เจ้า...ฮึ ช่างไม่รู้จักบุญคุณ!!"

กู้ ชิงเฉิงโกรธจนตัวสั่น นางเพิ่งเข้าใจว่าชายที่เคยเห็นนางเป็นสมบัติล้ำค่า บัดนี้กลับมองนางเหมือนรองเท้าเก่าๆ!

นางรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกเสียใจผุดขึ้นมาในใจ

"ชิงเฉิง อย่าไปสนใจเขาเลย เขาก็แค่ตัวตลกที่กระโดดโลดเต้นได้อีกไม่นาน" หลิว ซือซือกอดแขนกู้ ชิงเฉิงพลางปลอบ

กู้ ชิงเฉิงรู้สึกสับสนวุ่นวายในใจ

"โอ้โฮ เฉิน ฉางอัน ก็เคยเป็นคนรักกันนี่นา จะพูดจาแบบนั้นทำไม?"

ตอนนั้น หวัง เต๋อสุ่ยที่ดูฉลาดแกมโกงก็เอ่ยปากขึ้น พูดเยาะเย้ยว่า "ก็ไม่แปลกที่เจ้าจะโกรธ หญิงของตัวเองกลายเป็นของเล่นใต้ร่มผ้าของคนอื่น...

จุ๊ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าโกรธจนคลั่ง สั่งให้ผู้อาวุโสไปฆ่าคุณชายจวิน ข้าชื่นชมเจ้าจริงๆ ชื่นชมมาก! เจ้าคือลูกผู้ชายตัวจริง!"

เมื่อคำพูดของหวัง เต๋อสุ่ยจบลง ผู้คนรอบข้างก็หัวเราะลั่นทันที!

(จบตอนที่ 13)