บทที่ 37 ทนายความระหว่างประเทศ เธอไปทวงหนี้จาก Qualcomm 

###

เหยาน่าน่า เป็นลูกสาวคนที่สองของ ประธาน Kunpeng เธอเป็นคุณหนูไฮโซที่แท้จริง

ปีนี้เธอเพิ่งอายุครบยี่สิบปี ผิวพรรณขาวนวล ใบหน้าสวยงาม ดวงตาสดใสราวกับน้ำในฤดูใบไม้ร่วง เพียงแค่ใส่ชุดกระโปรงยาวสีขาวเรียบ ๆ ก็สามารถแสดงให้เห็นถึงความสง่างามและบริสุทธิ์ของเธอได้อย่างชัดเจน

คุณเหริน ยื่นดอกไม้ให้และถามอย่างห่วงใยว่า “กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว นั่งเครื่องบินนานขนาดนี้คงจะเหนื่อยใช่ไหม?”

“ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ค่ะ”

เหยาน่าน่าตอบ พร้อมกับเหลือบมองเฉินซิง

อืม...

หน้าตาดูดีจริง ๆ

เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเหลียงเสี่ยวหนวนถึงได้พูดชมพี่ชายของเธออยู่ตลอดเวลา เพราะเขาจัดว่าเป็นผู้ชายที่หล่อมาก

ในขณะที่เหยาน่าน่ากำลังเหลือบมองเฉินซิงนั้น คุณเหรินก็สังเกตเห็นทันที เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยแต่ยังคงแนะนำว่า “คุณเฉิน นี่คือลูกสาวคนที่สองของผม เหยาน่าน่า”

“โชคดีจริง ๆ!”

เหลียงเสี่ยวหนวนถอนหายใจโล่งอก

เธอคิดว่ามิตรสหายของเธอแกล้งทำตัวเป็นคนแตกต่าง แต่ที่แท้พ่อของเธออยู่จริง ๆ ไม่ได้เรียกเฉินซิงว่าเป็นพ่อ ทำเอาเธอตกใจ

เฉินซิงยิ้มเรียบ ๆ ยื่นมือแนะนำตัวว่า “ได้ยินชื่อเสียงของคุณหนูรองแห่ง Kunpeng มานาน ผมชื่อเฉินซิง”

“สวัสดีค่ะ เรียกฉันว่าน่าน่าก็พอ”

เหยาน่าน่าจับมือทักทายด้วยความสุภาพ

เฉินซิงพยักหน้าเบา ๆ แล้วหันไปมองเหลียงเสี่ยวหนวนที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวว่า “นี่คือลูกพี่ลูกน้องของผม เหลียงเสี่ยวหนวน ส่วนท่านนี้คือคุณเหริน ประธานบริษัท Kunpeng”

“สวัสดีค่ะ คุณเหริน”

เหลียงเสี่ยวหนวนทักทาย

คุณเหรินยิ้มแย้มตอบว่า “สวัสดีครับ เมื่อกี้เห็นคุณเดินออกมาพร้อมกับน่าน่า คุณเป็นเพื่อนนักเรียนของเธอหรือ?”

“ใช่ค่ะ เพื่อนนักเรียนและเพื่อนร่วมห้องเช่าค่ะ”

เหลียงเสี่ยวหนวนอายุมากกว่าเหยาน่าน่าสองปี เธอใกล้จะเรียนจบแล้ว ส่วนเหยาน่าน่าเพิ่งมาเรียนต่อที่เยอรมนี ทั้งสองคนรู้จักกันในงานฉลองครบรอบของโรงเรียน จากนั้นก็เช่าบ้านอยู่ด้วยกัน

ทั้งสี่คนพูดคุยกันอยู่สักพัก เมื่อคุณเหรินเห็นว่าดึกแล้ว เขาจึงหันไปหาเฉินซิงแล้วกล่าวว่า “ดึกแล้ว เสี่ยวหนวนกับน่าน่านั่งเครื่องบินมานาน คงเหนื่อยกันมากแล้ว คุณเฉิน เอาไว้มีโอกาสเราค่อยมานั่งคุยกันดีๆ อีกครั้ง”

“ได้ครับ เราก็กำลังจะกลับแล้ว”

เฉินซิงพยักหน้า

เหยาน่าน่ากวักมืออำลาเฉินซิงและเหลียงเสี่ยวหนวนพร้อมกล่าวว่า “เสี่ยวหนวน คุณเฉิน งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ”

“เดินทางปลอดภัยนะน่าน่า”

“เดินทางปลอดภัย”

หลังจากคุณเหรินและเหยาน่าน่าเดินห่างออกไปแล้ว เหลียงเสี่ยวหนวนก็ใช้ศอกดันเฉินซิง พร้อมทำหน้าประหลาดใจว่า “โอ้โห! ทำไมไม่มีใครบอกฉันว่า พ่อของน่าน่าคือคุณเหรินล่ะ พวกเขาต่างนามสกุลกันได้ยังไง?”

“เธอใช้นามสกุลแม่ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอก”

เฉินซิงเหลือบมองเธอเล็กน้อย แล้วส่งดอกไม้ให้เธอ “ไปกันเถอะ กลับบ้านกัน พรุ่งนี้เช้าฉันจะให้คนพาเธอกลับกว่างฝู่”

“ไม่ๆๆ!”

เหลียงเสี่ยวหนวนพอได้ยินว่าจะต้องกลับกว่างฝู่ หัวเล็กๆ ของเธอก็ส่ายไปมาราวกับกลอง “ฉันไม่กลับ ฉันอยากเข้าไปทำงานในบริษัทของพี่ ฉันจะสร้างความสำเร็จของตัวเอง!”

“เธอเนี่ยนะ?”

เฉินซิงรู้สึกไม่ค่อยดี และปฏิเสธอย่างสุภาพว่า “เธอเรียนจบหรือยัง? อย่ามาพูดเล่นนะ พรุ่งนี้เช้าฉันจะให้คนพาเธอกลับไป”

“คนเยอะ เดี๋ยวไปคุยในรถกันเถอะ”

เหลียงเสี่ยวหนวนทำท่าทางลึกลับ มองไปรอบๆ แล้วจับมือเฉินซิงพาออกไป

เฉินซิงทำอะไรไม่ได้เลยต้องพาเธอไปที่รถ

“ปัง——”

พอประตูรถปิดลง เหลียงเสี่ยวหนวนก็เหมือนนักแสดงงิ้วที่เปลี่ยนสีหน้าได้ทันที ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีหน้าทุกข์ใจ พร้อมพูดด้วยเสียงสะอื้นว่า:

“พี่คะ พี่คะ! ตอนนี้พี่คือคนเดียวที่จะช่วยฉันได้! หลักสูตรปริญญาโทที่เยอรมนียากเกินไป ฉันเรียนไม่ไหวแล้ว ไม่มีสำนักงานทนายไหนรับฉันเลย ตอนนี้พี่เป็นคนเดียวที่ช่วยฉันได้แล้ว!”

เฉินซิง: “……”

“ถ้าพี่ไม่ช่วย ฉันก็จบเห่แล้ว ชีวิตของฉันจะพังทลายลง กลายเป็นนรกที่มืดมน ไร้แสงสว่างไปตลอดกาล!”

เฉินซิง: “……”

“พี่จะช่วยไหม? ช่วยไหม? ช่วยไหม? ถ้าพี่ช่วยฉัน ฉันจะแนะนำเพื่อนสนิททั้งหมดให้พี่รู้จักเลยนะ ฉันมี 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ฉันมีเพื่อนสนิท 7 คน ทุกคนสวยเพรียว สามารถให้พี่มีลูกชายที่แข็งแรงได้!”

เฉินซิง: “……”

“ไม่พูดก็คือเห็นด้วยนะ ฉันไม่สนแล้ว ฉันจะเกาะติดพี่ ไม่ไปไหน พี่ไปไหนฉันก็ไปด้วย ฉันจะกวนพี่ตลอดเวลา จนพี่ปวดหัว จนพี่...”

“พอแล้ว!”

เฉินซิงฟังไม่ไหวแล้ว จับใจความสำคัญได้และถามว่า “บอกฉันหน่อย ทำไมถึงไม่มีสำนักงานทนายในเยอรมนีที่ไหนรับเธอ?”

“ก็เรื่องสีผิวน่ะสิ”

เหลียงเสี่ยวหนวนพูดด้วยเสียงไม่พอใจ

เธอเคยได้เข้าไปฝึกงานที่สำนักงานทนายท้องถิ่นแล้ว คิดว่าจะอยู่เยอรมนีต่อและเป็นทนายที่ทำงานแบบสบาย ๆ

แต่ไม่คิดว่าเมื่อเวลาผ่านไปหลายเดือน ไม่มีชาวเยอรมันคนไหนที่อยากให้เธอจัดการคดีให้ เพราะพวกเขาคิดว่าชาวต่างชาติไม่สามารถจัดการคดีของประเทศตนได้อย่างน่าเชื่อถือ เธอจึงไม่มีคดีให้ทำเลย

ผลก็คือ เธอตกงาน

หลังจากตกงาน เธอก็คิดว่าจะไปเรียนต่อปริญญาโทเพื่อเป็นทางผ่าน แต่กลับถูกหนังสือกองโตและรุ่นพี่หัวล้านทำให้ต้องยอมแพ้

เธอยังเด็ก ไม่อยากหัวล้าน!

เมื่อเฉินซิงเข้าใจเรื่องราวแล้ว เขาก็เข้าใจและกล่าวว่า “งั้นเธอมาฝึกงานกับฉันสักสองเดือนก็แล้วกัน อยากไปทำตำแหน่งไหนล่ะ?”

เหลียงเสี่ยวหนวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ช่วยจัดการให้หน่อยเถอะ ขอเป็นตำแหน่งที่ได้เงินเยอะ ๆ หน่อย และงานน้อย ๆ หน่อยนะ”

ทันทีที่พูดจบ เฉินซิงก็เห็นแผงควบคุมสีน้ำเงินเรืองแสงปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

【ชื่อ】: เหลียงเสี่ยวหนวน

【ประเภท】: บุคลากรด้านกฎหมาย

【ความสามารถ】: สีม่วง (สามารถพัฒนาได้)

【นิสัย】: กล้าหาญ (ทักษะการแสดงออกดีขึ้นอย่างชัดเจน)

【ความเชี่ยวชาญหลัก】: กฎหมายระหว่างประเทศ

【ความภักดี】: 100 (เต็ม)

【เงินเดือนต่อเดือน】: 0 (หากเพิ่มเงินเดือนอย่างเหมาะสม จะสามารถกระตุ้นความกระตือรือร้นของบุคลากรได้)

【ความสามารถพิเศษ】: รอบคอบ (ในการจัดการคดี มักจะสามารถค้นพบจุดสำคัญที่คนอื่นไม่เห็น)

“ความสามารถก็ไม่ได้แย่นะ”

เฉินซิงพึมพำกับตัวเอง

เหลียงเสี่ยวหนวนที่นั่งอยู่เบาะหน้าดูท่าทางน่าสงสาร รอคอยการจัดตำแหน่งงาน ถ้าเธอไม่ได้เงินเร็ว ๆ นี้ คงต้องกลับไปกว่างฝู่เพื่อพึ่งพ่อแม่แล้ว

เนื่องจากเธอเป็นบุคลากรที่มีความสามารถระดับสีม่วง เฉินซิงจึงไม่คิดที่จะปฏิเสธ อีกทั้งบริษัทก็กำลังขาดทนายความที่เชี่ยวชาญด้านกฎหมายระหว่างประเทศอยู่พอดี

เจ็ดเดือนก่อน บริษัท Qualcomm ได้ละเมิดสัญญาเพียงฝ่ายเดียว และยังไม่ได้ชดเชยค่าเสียหายที่กำหนดไว้ นี่เป็นโอกาสดีที่จะให้เธอฝึกฝนฝีมือ

“ฉันคิดออกแล้ว เธอมาทำงานเป็นทนายความระหว่างประเทศของบริษัทเราดีกว่า ตอนนี้มีคดีหนึ่งที่ต้องมอบให้เธอ นั่นคือเจ็ดเดือนก่อน บริษัท Qualcomm ได้ละเมิดสัญญาเพียงฝ่ายเดียว โดยยกเลิกคำสั่งซื้อชิป และยังไม่จ่ายค่าปรับห้าล้านหยวน เธอไปทวงเงินให้ฉันหน่อย”

“ฉันเหรอ?”

“บริษัท Qualcomm น่ะเหรอ???”

เหลียงเสี่ยวหนวนชี้นิ้วไปที่ตัวเองอย่างสงสัยว่าเธอได้ยินผิดหรือเปล่า

ให้เธอไปทวงหนี้? ทวงหนี้จาก Qualcomm เนี่ยนะ? นี่มันงานระดับ SSS ตั้งแต่เริ่มเลยหรือเปล่า?

“ถ้าไม่อยากทำก็ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เช้าฉันจะให้คนพาเธอกลับกว่างฝู่”

“โอ๊ย ไม่ๆๆ!”

เหลียงเสี่ยวหนวนรีบยอมแพ้พร้อมบ่นพึมพำว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าไม่ทำ ฉันแค่ต้องการศึกษางานก่อนเท่านั้นเอง”

“天青色等烟雨，而我在等你~” (เพลง "Sky Blue Awaits the Rain" และฉันกำลังรอเธอ)

ขณะที่ทั้งสองยังคุยกันอยู่ เสียงโทรศัพท์ของเฉินซิงก็ดังขึ้น

เขาหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า เห็นชื่อผู้ติดต่อเป็นโจวเจ๋อจื้อ ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบด้านการสั่งซื้อของบริษัท เฉินซิงกล่าวว่า:

“มีอะไร?”

“คุณเฉิน รีบกลับมาที่บริษัทเถอะครับ ชิป MediaTek MT6592 จำนวนสองแสนชิ้นที่ควรจะมาถึงวันนี้ยังมาไม่ถึงเลย ผมจึงติดต่อผู้รับผิดชอบของ MediaTek ที่นั่น ปรากฏว่าไม่สามารถติดต่อได้แล้วครับ!”

“เข้าใจแล้ว”

สายตาของเฉินซิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันที

MediaTek

ที่แท้ก็เป็น MediaTek!

เขาคาดไว้แล้วว่าซัพพลายเออร์รายอื่นอาจจะหยุดการจัดส่ง แต่ไม่คิดว่า MediaTek จะร่วมมือกับ Qualcomm และหยุดการส่งชิปให้กับ Dragonstar Technology

ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้วสินะ?

ความตั้งใจที่จะทำให้ชิปทั้งหมดเป็นของภายในประเทศเริ่มกลับมาสู่ใจของเฉินซิงอีกครั้ง

“น่ากลัวจริง ๆ”

เหลียงเสี่ยวหนวนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่กล้าพูดอะไร หดคอด้วยความกลัว ตอนนี้บรรยากาศรอบตัวเฉินซิงน่ากลัวมาก

หูของเธอไวมาก และเธอก็ได้ยินคล้าย ๆ กับว่าไม่สามารถติดต่อได้ ทำให้เธอเริ่มกังวลใจว่าจะไม่ใช่ว่าพอเข้าทำงานที่บริษัทนี้แล้ว บริษัทจะเจ๊งเลยหรือเปล่านะ?